حمد محبوبی راست که بکلمه لا جمیع مظاهر نفی را فانی فرمود و بکلمه مبارکه الا

حمد مقصودی را لایق و سزاست که امواج عمان علمش عالم را احاطه نموده و ید عطایش

در ایامیکه ارکان جمیع از سطوت ظلم مضطرب و متزلزل این مظلوم بر امر الله قیام

در این ساعت که عروس حب از پرده برآمد و آتش فراق از دل و جان شعله برآورد صبر

در این وقت که سماء قدرت الهی بقمر عظمت مزین گشته و عماء قدس حضرت لایزالی بانجم

ذکر الله عباده الذین آمنوا بربهم الرحمن فی یوم ناحت السما و اضطربت قبائل

ذکر من لدنا الی التی طارت باجنحه الایقان الی هوآء الرحمن الی ان عرفت و آمنت

ذکر من لدنا الی الذی استهدی فی ایام ربه و فاز بانوار العرش و کان من المقبلین

ذکر من لدنا الی الذین شربوا رحیق البیان من ید عطاء ربهم الرحمن و اقبلوا الی

ذکر من لدنا للذین اقبلوا الی الوجه اذ اشرق من افق الامر بانوار احاطت السموات

ذکر من لدنا لمن اقبل الی البحر الاعظم و اراد ان یشرب منه باسمی القوی القدیر

ذکر من لدنا لمن آمن بالله الفرد الخبیر قد منعت العیون عن مشاهده افقی و الالسن

ذکر من لدنا لمن آمن بالله فی یوم فیه ظهر الفزع الاکبر و اتی مالک القدر

ذکر من لدنا لمن توجه الی البحر و فاز بانوار الوجه اذ اتی مشرق البیان بسلطان

ذکر من لدنا لمن ذکر لدی العرش لتحرکه نفحات الذکر الی مقام یطیر باجنحه الاشتیاق

ذکری عبدی لعمری انه افضل من الرحیق و احب من السلسبیل و اصفی من کوثر الحیوان

روحی لحضرتکم الفداء آنچه آن محبوب ارسال فرمودند در ساحت امنع اقدس عرض شد

سبحان الذی انزل الایات و اظهر البینات و دعا الکل الی صراطه المستقیم من الناس

سبحان الذی ظهر و اظهر ما اراد لیقرب الکل الیه انه هو الفضال الکریم و امر الکل بالعدل

سبحان الذی قد انزل النقطه فی ارض السرور و الکل بامره یعجبون قل انما الحق

سبحان الذی نزل الایات بالحق و جعلها حجه لمن فی الملک جمیعا و انها لحبل الله بین

سبحان الذی نزل الایات لقوم یشعرون انها لفصل الخطاب بین العباد طوبی لقوم

سبحان الذی نطق بالکلمه الاولی و انطق بها اهل البهاء فی ملکوت الانشاء انه لا

سبحانک اللهم یا الهی اسئلک بهیاکل قدس احدیتک و مظاهر عز فردانیتک و مطالع