قد ظهر ما کنز فی ازل الازال و برز ما هو المکنون فی صحف الله رب ما کان و ما یکون

قد ظهرت المشیه و اتی مطلع اراده الله المهیمن القیوم و انها علی صوره الانسان

قد ماج بحر البیان بما هاج عرف حبک لله رب العالمین قل یا ملا الارض تالله انه

قد ناحت ارض السر و استبشرت ارض السجن تلک تنوح لفراق المحبوب و هذه تفتخر علی

قد وجدنا من کلماتک روایح حبک ربک الرحمن طوبی لک بما اقبلت قبله العالمین و

قد یذکر القلم الاعلی من یذکر مولاه القدیم لیفرح بذکر الله علی شان لاتحزنه

قل ان العلم فی رتبه الامکان هو نفس المعلوم و فی الذات لایعلمه الا هو کذلک

قل قد اتی الفلاح و ظهر المصباح و استضائت منه افئده الذین انقطعوا عما سوی الله

قل لک الحمد یا الهی و لک الثناء یا مقصودی و لک البهاء یا محبوبی اشهد بقدرتک

قل یا قوم تالله ماجئنا لنفسد فی الارض بل لاصلاحها و اظهار ما کنز فیها

قلم اعلی شکایت مینماید از نفوسیکه در بادیه های ضلالت و هوی سایرند و خود را از

قلم اعلی میفرماید بانچه وعده نمودیم وفا فرمودیم الواحی که مخصوص نفوس مقبله

قوله جل جلاله افتی علی قتل الذین اقبلوا الی الافق الاعلی قام علی قتلی فلما

کتاب الله من غیر حجاب ظاهر و ناطق و اوست مکلم طور که عرش بقدومش مزین گشته و

کتاب الله ینطق بالحق بین الخلق و یهدی الکل الی صراطه المستقیم قد اتی النبا

کتاب الهی از سماء عنایت رحمانی نازل و افق عالم بانوار نیر اعظم مشرق اسرار

کتاب انزله الرحمن لامه من امائه لتذکر من خلقها انه لهو الموید العلیم الحکیم امروز آفتاب

کتاب انزله الرحمن لمن اقبل و فاز بانوار الملکوت اذ اتی سلطان الجبروت باسم به انصعق

کتاب انزله الرحمن لمن آمن بالله رب الارباب لیجذبه الندآء الی الافق الاعلی

کتاب انزله الرحمن لمن آمن و اقبل الی صراطه المستقیم اسمع ندائی من شطر سجنی ثم

کتاب انزله الرحمن لمن حضر کتابه لدی المظلوم اذ کان بین ایدی المشرکین الذین

کتاب انزله الرحمن لمن فی الامکان و یدع الکل الی الافق الاعلی هذا المقام الذی منه اشرقت شمس الظهور

کتاب انزله الله المهیمن القیوم لمن امن به و بایاته لیشکر ربه المشفق الکریم

کتاب انزله المظلوم لمن آمن بالله المهیمن القیوم لیقربه بیان الرحمن الی مقام