قد ظهر من کان مکنونا و برز من کان مخزونا و اتی من کان موعودا و الذی
قد قدر لکل شیء غذآء من لدی الله المعطی المنعم الکریم قد قدر للعین نعمه
قد قرئنا کتابک و قدرنا لک ما سئلت به الله ربک و رب العالمین و رقم لک... ای ربّ لک الحمد علی ما اسمعتنی ندائک
قد قضت الساعه و قامت القیمه و الناس ینظرون و لایشعرون قد ارتفع الندآء بین الارض و
قد ماج بحر البیان و هاج عرف الرحمن و القوم
قد ماج بحر الفضل بما هاجت اریاح مشیه ربکم العزیز الحمید کم من عبد اقبل الیه
قد ناح اهل جبروتی بما ورد علی اولیائی الذین یذکرون الله فی الغداه و العشی و
قد نزل الکتاب فی المأب بما استوی الوهاب علی عرش اسمه العظیم طوبی لمن
قد نطق لسان الوجی انه لا اله الا هو المهیمن القیوم هذا یوم فیه اثمرت الاشجار و ماجت البحار
قد وصی منزل البیان کل من دان به بان یومنوا بالله اذا ظهر من هذا المقام الکریم
قد یعزیک الله فیما ورد علیک و یذکرک بما تذهب به الاحزان انه لایعزب عن علمه
قل التوحید هو عرفان نفسی مقدسه عن کل من فی العالم و منزهه عن شئونات العالمین
قل الحمد لله الذی جعل اهل البهاء متمتعا بما لم یات به الا القدره العلیا و
قل تالله الحق قد ظهر امر ما ظهر بمثله فی الابداع و انه ینطق فی کل شیء فی کل حین بکل لحن
قل یا الهی و ناری و نوری قد دخلت الایام التی سمیتها بایام الهاء فی کتابک یا
قل یا اهل العرش ان استمعوا ندآء ربکم المختار من حول النار التی ظهرت من حراره
قل یا ملاء البیان اتقوا الرحمن و لا تتبعوا مطالع الاوهام الذین اعرضوا عن الله
قل یا ملاء البیان اسمعوا ندآء هذالمسجون و انه یامرکم بما امر الله فی کل
قلم اعلی اهل بها را تکبیر میرساند و میفرماید امروز یوم الله است و در او ذکر لحدی جایز نه
قلم اعلی بلسان پارسی میفرماید گوینده همانست که در شجره طور نطق فرمود اگر لذت
قلم اعلی دوستان الهی را وصیت میفرماید بانچه که سبب و علت رفعت مقام انسانست
قلم اعلی میفرماید آنچه در کتابت معروض داشتی مشاهده شد ولکن عجب است از اینکه
قلم اعلی میفرماید یا علی شکر کن محبوب عالمیان را چه که بنفحات ایام الهی فائز
قلم الهی در اکثری از احیان بذکر دوستان مشغول یعنی آن نفوسیکه ندای الهی را