الحمد لله الذی رفع برفع الستر عن وجه المعانی فی هذا الیوم الذی فیه ظهر و لاح

ان یا فتح الاعظم تالله الحق الیوم یومک قم علی الامر بین السموات و الارض ثم غن

ای مریم مظلومیتم مظلومیت اسم اولم را از لوح امکان محو نموده و از سحاب قضا

حمد سلطان وجود و ملیک غیب و شهودی را لایق و سزاست که سوختگان بادیه فراق را

حمد مقدس از ادراکات من علی الارض ساحت امنع اقدس حضرت مقصودیرا سزاست که سطوت

روحی لحبک الفداء رقیمه کریمه عالی که مخزن مسک معانی و مطلع بیان کافی شافی بود

علیک بهاء الله و ذکره ثم ثناء کل الاشیا عما خلق بین الارض و السما فی کل زمان و

یا اسم الجود مکتوبیکه س م علیه بهائی و عنایتی بشما نوشته بودند در ساحت اقدس

یا محمد قبل علی دزدان در کمینگاهان و خائنان بر مراصد لذا سبیل عرفان ممنوع و

یوم یوم الله است و کل ما سواه بر هستی و عظمت و اقتدار او گواه بعضی شناخته و

ان یا اسمی ان احمد الله بما جعلناک امطار الفضل لما زرعناه فی الاراضی الطیبه

حمد مقدس از ادراک و اوهام حضرت قیومی را لایق و سزاست که بقوت غالبه و قدرت قاهره

حمد مقدس از ذکر و فکر مقصود عالم را لایق و سزاست که نیست را هست فرمود و هست

حمد و ثنای لایحصی مالک اسما را لایق و سزاست که از کوثر بیان اهل امکان را زنده

سبحانک اللهم یا الهی تشهد السن الممکنات علی سلطنتک و اقتدارک و علی فقری و

یا اسمی علیک بهائی نامه سمندر علیه بهائی که بانجناب نوشته تلقاء وجه حاضر ذکر

حمد مقدس از السن کائنات بساط اقدس حضرت مقصودی را لایق و سزاست که کلمه اولی

شهد مقصودنا و محبوبنا و معبودنا انه لا اله الا هو و الذی ظهر انه هو ظهوره و نفسه و ظاهره

یا اسمی علیک بهائی نامها که ارسال نمودی کل بلحاظ عنایت مشرف و باصغا فائز

ان اشهد بما شهد الله قبل خلق کل الاشیا باننی انا حی فی الافق الابهی و اذا من

ان یا اشرف اسمع ما یلقیک لسان القدم و لاتکن من الغافلین و ان استماع نغمه من نغمات

ای رب یا الهی کلما ارید ان افتح لسانی ببدایع اذکار عز وحدانیتک او احرک شفتی

حمد مقدس از ادراکات موجودات ساحت عز مقصودی را لایق و سزاست که جمیع عوالم

حمد مقدس از ذکر و بیان ساحت امنع اقدس حضرت محبوبی را لایق و سزاست که عالم را