یا ورقتی علیک بهائی طوبی از برای تو چه که از اول امر که آفتاب ظهور از افق

یا ورقتی و امتی ندا لطیف است و نافذ در هر حین باسمی ظاهر و اثری از آن مشهود

یا ورقتی و یا امتی الحمد لله قصد مقصد اقصی و مقر اعلی نمودی و کوثر بیزوال حضرت

یا ورقتی یا امتی یذکرک مالک الاسما فی بحبوحه البلاء لیجذبک الی مقام رقم من

یسئل الخادم ربه بان یوفق احبائه علی ما

ینطق بالحق فی ملکوت البیان علی قدر مقدور و یصمت عما لا تقدر ان تسمعه

یوم الهی که در کتب و صحف و زبر و الواح مذکور بود و از قلم اعلی موعود بکمال

یوم مذکور در کتب الهی ظاهر و طلعت موعود مشهود مع ذلک عباد غافل اکثری معرض و منکر

یوم یوم نصرت امر الهی است باید کل بحبل فضل تمسک

از هزیز نسیم سحری در اینظهور اعظم اینکلمه مبارکه اصغا میشود عالم بمحبت و وداد

اسباب اساسیست محکم و متین ولکن این مظلوم من غیر ناصر و معین بقلم

اسمت محبوبست انشاء الله بانچه سزاوار این اسمست فائز باشی اقبال و توجهت و

اسمت نزد مظلوم مذکور ندایت مسموع و باین لوح مبارک جواب عنایت شد از حق میطلبیم

الحمد لله اشراقات انوار آفتاب توحید از افق انه هو الله ظاهر و باهر و قلم اعلی

الحمد لله الذی انزل الایات و اظهر البینات و انطق الذرات علی انه لا اله الا هو و هو المقتدر علی ما یشآء

الحمد لله الذی انزل من سحاب عطائه علی عباده و اهل بلاده امطار الحکمة و البیان

الحمد لله الذی ایدک علی الاقبال فی ایام فیها اعرض العباد عن افق الظهور الا من

الحمد لله شمس جود مشرق و بحر فضل ظاهر و سماء عنایت مرتفع مع ذلک اکثری از ناس

الحمد لله لدی العرش از اوراق سدره محسوبی و بامه الله مذکوری اگر نفسی در

الحمد لمالک القدم الذی عطر العالم من عرف فاح بامره من شطر الحجاز و

المسجون فی الادرنه ینادی و یقول قد قدر لنا بلیه الاخری فسوف یحبسون البهاء

الهی الهی تری امه من امائک و ورقه من اوراقک قصدت المقصد الاقصی و الافق الاعلی

الهی الهی ندآئک اجتذبنی و صریر قلمک الاعلی ایقظنی و کوثر بیانک اسکرنی و رحیق