هذا کتاب من نقطه البیان الی سلمان لیستضی ء بانوار ربه الرحمن فی تلک الایام
هذا کتاب من هذا العبد المسکین المستکین الی الذی آمن بالله و کان من المهتدین
هذا کتاب نزل بالحق لقوم یعرفون انه ما من اله الا هو و کل الیه راجعون قد قدرنا
هذا کتاب نزل من لدی العرش الی الذی آمن بالله المهیمن القیوم و وجد عرف الرحمن
هذا کتاب یهدی العالمین جمیعا و یسطع النور عنه عند ذی بصر بصیرا لئلا یضل احد
هذا لوح نزل بالحق من جبروت الله العلی العظیم و فیه ما یفرق بین الناس انه لهو المقتدر
هذا لوح یلوح بین السموات و الارض طوبی لمن لاح به فی هذا الیوم الذی فیه تغرد
هذا یوم فیه تغردت الطیور بما اخذها جذب الظهور ولکن الناس هم لایشعرون قد
هذا یوم فیه تنادی سدره المنتهی و تنادی الاشیاء عن ورائها قد اتی مالک الاسماء
هذه لیله فیها ینوح القلم بما ورد علی احرف الکتاب من لدن کل ظالم بعید
هر یک از اماء که در یوم الهی برحیق عنایت رحمانی فائز شد او از رجال محسوب و
هل الندآء ارتفع و هل الصیحه ارتفعت و هل الصراط نصب و هل المیزان وضع قل ای
هل سمعت الصراط ینطق قل ای و ربی قد ظهر بالحق و ینطق فی کل الاحیان انه لا اله
وجه حق از افق اعلی باهل بها توجه نموده میفرماید در جمیع احوال بانچه سبب
یا ابراهیم خلیل الرحمن باراده حق جل جلاله از افق ظهور اشراق نمود عباد غافل انکار
یا احباء الرحمن مکتوبی بساحت اقدس فائز و ذکر نه نفس در او مذکور مخصوص هر یک
یا احبائی فی البلاد تمسکوا بحبل الموده و المحبه انا نرید ان نریکم مطالع
یا احمد از قبل از قلم اعلی ذکرت ظاهر و جاری شد قسم بنیر اعظم که از افق عالم
یا احمد ان استمع ندآء الفرد الاحد مره اخری انه یذکرک فضلا من عنده فی هذا
یا احمد ان افرح بما ذکرک المحبوب فی مقامه المحمود لعمر الله لایعادل بذکره
یا احمد قبل علی اسمع الندآء من السدره النورآء المغروسه بایادی العطاء فی
یا اسد اسمع الندآء من شطر عکاء انه لا اله الا انا السامع المجیب انا اردنا ان
یا اسدالله علیک بهاء الله ایام ایامیست که ظالم بظلم افتخار مینماید و اظهار
یا اکبر ذکرت در منظر اکبر مذکور و طرف عنایت بتو متوجه انشاء الله از آفتاب