یا علی چندی قبل مخصوص اولیای ارض تا نازل شد آنچه که بآن عرف عنایت کل

یا محمد ان استمع ندآء مالک الظهور الذی ینطق باعلی الندا بین الارض و السما و یدع

الحمد لله الذی تفرد بالجلال و توحد بالجمال و تقدس عن المقال و هو الغنی

ان یا قلم الاعلی قد اتی ربیع البیان بما تقرب عید الرحمن قم بین ملا الانشاء

تلک آیات الله الملک الحق العدل المبین نزلت بالحق من جبروت فضل عظیم و انها

حمد حضرت مقصودی را که عالم را بکلمه خلق نمود و باسباب تربیت فرمود حکم سبب

حمد خداوند یکتا را که ندایش بیهمتا و ذکرش بیهمتا و ظهورش بیهمتا یکتائی سزاوار

حمد مقدس از اوصاف امم مالک قدم را لایق و سزاست که محض فضل و جود عدم را هستی

حمد مقدس از حروف و الفاظ سلطان حقیقت را لایق و سزاست که ظهوری از ظهورات

ستایش پاک یزدانرا سزاوار که از روشنی آفتاب بخشش جهانرا روشن نمود از با بحر

یا اباالقاسم اشکر الله ربک رب العرش الاعظم انه ایدک بین الامم و قربک الی مقام

یا ورقاء قد حضر العبد الحاضر و عرض ما فی کتابک انا وجدناه مراتا حاکیه عن

الحمد لله الذی انزل الکتاب و اظهر البینات و نطق بلسان العظمه قبل خلق الارضین

الحمد لله الذی علمنا بانه هو الفاعل المختار یفعل ما یشاء و ینطق کیف یشاء و

الحمد لله الذی فتح ابواب العلوم و الفنون علی وجوه عباده و اظهر ما کان مکنونا

الحمد لله الذی لم یزل کان مقتدرا متعالیا مقدسا منزها فردا صمدا وترا واحدا

بیانات عربی که ببدایع نغمات حجازی از سماء سلطنت صمدانی نازل شد زیاده از حد

حمد مقدس از ادراک عقول ساحت امنع اقدس حضرت محبوبی را لایق و سزاست که بیک

حمد مقدس از لم یزل و لایزال ساحت امنع اقدس حضرت بیزوالی را لایق و سزا که

سبحانک اللهم یا الهی الی من اشکو ما فعلت بی بقدرتک و سلطانک و الی من اذکر ما

سبحانک یا الهی قد حالت بینک و بین خلقک سبحات عبادک الذین کفروا بایاتک کم من

کتاب انزلناه بالحق و نذکر فیه حزب الله الذین تمسکوا بحبلی المتین یا محمد قبل حسن

یا ورقتی و یا امتی و الناظره الی افقی و الطائره فی هواء حبی و المتمسکه بحبل

اگرچه مدتها است که هبوب عنایتی از شطر آنجناب بر قلب این مسکین نوزیده و قلم