یا نعیم عبدالبهاء همواره در قلب حاضری و در خاطری از یادت فراغتی نه و از ذکرت
احمد و اشکر الرب الجلیل البر الروف الجمیل جزیل العطاء عظیم الولاء علی ما
اللهم یا ربی العزیز تری و تشاهد سطوه الطوفان العظیم القائم فی خطه نیریز و
الهی الهی انت تعلم منی قلبی و بغیه روحی و غایه آمالی و تری ضعفی و عجزی و
اما حضرت اعلی روحی له الفدآء در سن جوانی یعنی بیست و پنج سال
ای احبای الهی و اماء حضرت رحمانی لسانرا بشکرانه الطاف رب مجید بیارااید و قلب
ای اماء جمال ابهی ملاحظه نمااید که شما را بچه عنوانی خطاب مینمایم و کنیزان
ای امنای حضرت امین جناب امین در مراسلات خویش نهایت ستایش از آن احبای الهی
ای امه البهاء این عنوان فخر هر عنوانیست و جوهر هر الطافی الحمد لله بمقتضای این
ای امه الله شکرانه فیض رحمان در این اوان عبارت از نورانیت قلب و احساسات
ای امین عبدالبهاء نامه شما که بتاریخ ۱۰ جمادی الاولی ۱۳۳۹ بود رسید از خطایا و
ای بنت ملکوت نامه تو رسید و مضامین معلوم بود لکن تکرار مفهوم گردید اگر امریک
ای بنت ملکوت نامه مرقوم ملاحظه گردید از عدم فرصت جواب مختصر مرقوم میگردد و آن
ای بندگان آستان الهی حضرت اعلی روحی له الفدا و جمال قدم و اسم اعظم فدیته
ای بندگان صادق جمال مبارک شکر کنید خدا را که هر یک سهیم و شریک عبدالبهاء در
ای بنده جمال ابهی فی الحقیقه در سنه ماضیه احبای نیریز از صهبای بلا جام لبریز