لوح من لدنا الی لیله فیها لاحت السموات و الارض من نیر به انار من فی العالمین

هذا کتاب من کلمه الله و مظهر امره الی الذی قلبته روایح الرحمن عن شمال

هذا کتاب من لدنا الی الذی احبه الله و قدر له فی جواره مقام رفیع لیشکر ربه و

هذا کتاب من لدی البهاء الی الذی سکن فی نفسه فی ایام ربه العزیز المقتدر

هذا کتاب من لدی المظلوم نزل بالحق لیقرب الناس الی الله المهیمن القیوم یا ملا

هذا کتاب من لدی الوهاب الی من آمن بالله رب الارباب و فاز بالبحر الاعظم اذ ماج

هذا کتاب ینطق بالحق بانه لا اله الا هو المهیمن القیوم و یدعوا الناس الی

هذا لوح البقا من لدی البهاء الی الذی فاز بعرفان الله و شرب کوثر الحیوان من

هذا لوح القدس قد جعل الله مقامه مقام النقطه کما ان من النقطه فصلت کل الحروفات

هذا یوم فیه فتحت ابواب النعمه و العزه و العطاء و ظهر ما کان مکنونا مخزونا فی الکتاب

یا ابراهیم ان استمع ندآء العظیم من هذا الافق المبین انه لا اله الا هو الواحد

یا اسمی علیک بهائی و عنایتی این ایام از هر شطری عرایض و مراسلات رسیده از

یا اسمی یا جمال عالم تقدیس و تنزیه که مزین بحکمت است از برای ارتفاع کلمه الله

یا ایها الناظر الی الافق الاعلی در پستی اهل بیان تفکر نما خود ببصر خود

یا جواد ذکرناک من قبل فی الواح شتی و نذکرک فیهذا الحین بذکر مبین و نذکر من

یا سلیمان ان استمع ندآء المظلوم انه یدعوک فی السجن الاعظم خالصا لوجه الله

یا سلیمان علیک بهاء ربک الرحمن براستی میگویم قوم را خبر کن و آگاه نما امروز اهل بها

یا محمد تقی علیک بهائی اسمع ندائی من حول سجنی انه لا اله الا هو العزیز

یا محمد علیک بهائی و عنایتی این ایام رمدی ظاهر لذا قلم در ذکر اولیا توقف

اردنا ان نذکر من ارادنا و نلقی الیه ما نطق به السدره فی صدری انه لا اله الا

اسمع الندآء من السدره الحمرآء فی قطب الجنه العلیا الله لا اله الا هو المالک

اصل کل الخیر هو الاعتماد علی الله و الانقیاد لامره و الرضاء لمرضاته اصل الحب

الحمد لله الذی انزل الکتاب و نطق فیه حکم المبدء و الماب و هدی الکل به الی

الحمد لله الذی خلق الاشیاء و اجتذبها بندائه الاحلی فلما توجهت الوجوه الی الافق الاعلی نطق