قد ظهر ما کان مکنونا فی ازل الازال و برز من کان مخزونا فی علم الله رب الارباب
قد فاز الخادم الفانی بنفحات المتضوعه من کتابکم الشریف الذی فاح به نفحه المحبه
قد قرت عیناک بما یذکرک قلم الاعلی فی هذاللوح الذی کان بید القدره ماخوذا
قد نزلنا البیان و جعلناه مبشرا لهذا الظهور الذی به جرت الانهار قل انی لربیع
قلم اعلی در کل احیان بذکر مالک اسماء مشغول و سدره الهیه در کل اوان بندای انی
کتاب انزله المظلوم الذی ذبح فی کل حین فی سبیل الله رب العالمین قد ورد علینا
کتاب انزله المظلوم فی سجنه الاعظم لمن اقبل الی الافق الاعلی و شرب رحیق العطاء
کتاب انزله المظلوم لمن رای البرهان و آمن بالرحمن اذ اتی من سماء البیان بسلطان
کتاب انزله فاطر السماء لمن علی الارض لیقربهم الندآء الی الافق الاعلی
کتاب من لدنا لمن حضر کتابه لدی العرش و فاز بمنظر ربه العزیز العلیم لیوقن انه یذکر من نطق
کتاب ینطق بالحق و یبشر العالم بالاسم الاعظم الذی اتی من افق الاقتدار برایات الایات
کتابت که مشعر بر مراتب عجز و نیستی و فنای بحت و عدم بات بود در محضر اقدس وارد
کتابت لدی العرش حاضر و بلحاظ عنایت فائز و آنچه مسطور مقبول افتاد نعیما لک بما
لازال اولیای الهی تحت لحاظ بوده اند و بانوار آفتاب حقیقت منور لسان عظمت بذکر
لله الحمد بما وصلتم شاطی بحر الوصال و بلغتم ما هو اصل الامال فی المبدء و
لم یزل و لایزال هر نفسیکه منقطع شد از کل ما سوی الله و مقبل شد باو در هر
له الحمد و المنة و له الذکر و الثنآء و العظمة و له القدرة و الرفعة
مریما عیسی جان بلامکان عروج نمود قفس وجود از طیر محمود خالی ماند بلبل قدم
معلوم آنجناب بوده که روایح نفاق و شقاق از
مکتوب شما در سجن اعظم بنظر مظلوم آفاق رسید و آنچه در او مسطور معلوم گشت اینکه
من الناس من سئل عن نبا الموعود قل اتی ورب البیت المعمور منهم من قال ان اتت
نامه امتی خدیجه که بعبد حاضر نوشته بود تلقاء وجه ذکر شد نسئل الله تعالی ان یؤیدها علی الأمر
نامه ملا محمد باقر علیه بهاءالله که به آن جناب نوشته ملاحظه شد انا نذکره بما
هذا ذکر من لدنا لمن شرب رحیق البیان من ید عنایه ربه الرحمن و کان من المقبلین