ایام ایام فرح جدید است چه که در مدینه عشاق عاشقی بکام دل رسید و بما هو

حمد حضرت مقصود و سلطان وجودی را لایق و سزاست که از پرتو انوار آفتاب ظهور

تبارک الذی بیده ملکوت کل شیء یخلق ما یشاء بامر من عنده و انه کان علی کل شیء

حمد مقصود عالم را که آنچه را که در افئده و قلوب مستور بود ظاهر فرمود ابرار را

حمد محبوبی را لایق و سزاست که دوستان را بجانب فرات رحمت خود راه نمود و آگاه

یا ملا الارض اسمعوا ندآء المظلوم من شطر السجن انه یقربکم الی الله المهیمن

ان یا ذبیح انا ارسلنا الیک من قبل لوحا ممتنعا منیع و فیه ذکر ما جعله الله حجه علی من فی

تلک آیات الله قد نزلت بالحق و انها لروح الحیوان لاهل ملا الاعلی و مائده

حمد مقدس از ذکر قلم و مداد مالک ایجاد را لایق و سزاست که بکلمه مبارکه علیا

یا مهدی استمع ندآء من کان متغمسا فی بحر البلاء و اذا تمهله الامواج یرفع راسه

ان یا پاپا ان اخرق الاحجاب قد اتی رب الارباب فی ظلل السحاب و قضی الامر من

ان یا علی اسمع ندآء الله ربک عن یمین العرش بانی انا الله لا اله الا انا المهیمن القیوم

یا اسم جود الواج بعدد امطار و کتب علی عدد العلم و الزبر و الصحف و ما دونها ما

ستایش ید قدیری را سزاست که علم امانت برافراخت و حکم خیانت برانداخت و بنور

یا غلام قبل علی مکرر ذکرت در ساحت مظلوم مذکور و همچنین نامهائیکه باولیای الهی

یا محمد قبل علی نامهای متتابعه احبای ارض خا علیهم بهائی که بشما فرستادند عبد

امروز آفتاب بقد اتی الوهاب ناطق و اشیاء بقد اتی فاطر السماء متکلم سدره منتهی

ان یا وفاء ان اشکر ربک بما ایدک علی امره و عرفک مظهر نفسه و اقامک علی ثناء ذکره

ای دوستان کذب قبل محبوب بعد را آویخت و برصاص ظلم شهید نمود تفکر در نفوس

حمد ساحت امنع اقدس حضرت محبوبی را لایق و سزاست که اولیائش را بنار محبتش مشتعل

روحی و نفسی لک الفداء از تلویحات کلمات الهیه چنان مفهوم این عبد شده که در ظهور

ان یا محمد اسمع ندآء ربک عن هذا المقام الذی لن یصل الله ایدی الممکنات و لا

قلم اعلی اولیای الهی را بلغت فصحی ذکر فرمود حال بلسان پارسی احلی میفرماید... بگو ای دوستان کذب قبل محبوب بعد را آویخت و برصاص ظلم شهید نمود تفکر در نفوس کاذبه

حمد ساحت اعز اقدس حضرت محبوبی را سزاست که بیک نقطه علمیه فی الحقیقه اینفانی