و ما سئل السائل فی قول الحکماء بسیط الحقیقه کل الاشیاء قل فاعلم ان المقصود

ان یا رق المنشور اسمع ندآء ربک عن شطر بیته المعمور لتجذبک نفحاته المحبور الی مقر

ای طائف حول عرشی نام های متعدده که احبای الهی علیهم بهاء الله از ارض خا بشما نوشته اند

حمد خداوند بیمانند را لایق و سزاست که ببا بدء نمود و بالف ختم را ظاهر فرمود و هیکل

سبحان الذی اظهر نفسه کیف شاء و اراد فی حین ماادرکته افئده اولی الحجی و اعترض

قد اشرقت من افق الامر شمس رقم علیها من القلم الاعلی الملک لله المقتدر العزیز

مطالب مذکوره در ساحت اقدس معروض افتاد هذا ما نزل من سمآء الأمر قد سمعنا ما نادیت به الله بما علمک من قبل... و اما در فقرهٴ عباراتی که منسوب بجناب شیخ احمد احسائی

یا سمندر ان مالک القدر یعزی نفسه بما ورد علیه من الذین اخذوا الاعتساف و نبذوا

یا عندلیب علیک بهائی و عنایتی حضرت غصن اکبر در این حین امام

الحمد لله الذی تجلی بسلطان الاسماء علی من فی الانشاء اذا انجذبت الکائنات و

اینکه در باره حبیب روحانی جناب آقا محمد جواد مرقوم داشتند فی الحقیقه ایشان از

طوبی لک یا رضا بما سمعت الندآء الاحلی اذا ارتفع من السدره المنتهی باسم ربک

یا ملا الارض و السماء اسمعوا شهاده الله من لسان ربکم الابهی انه شهد لنفسه

الحمد لله الذی فتح ابواب العرفان بمقالید البیان و اظهر ما کان مکنونا فی ازل

الحمد لله الذی وفی بما اوحی علی کافة انبیائه و رسله و بشر الکل بایامه و منها یوم

هذا کتاب من لدی المسجون الی الذی آمن بالله المقتدر الفرد الواحد القدیر لیفرح

هذا کتاب من لدی المسجون الی الذی آمن بالله ربه العلی العظیم و فاز بلقاء الغلام

یا عندلیب علیک بهاء الله رب العالمین بلسان پارسی ندا مینمائیم انا نحب ان

الحمد لله الذی نطق بما انجذب به الخلق و به سرع الموحدون الی مقام القرب و القدس

تلک آیات الله نزلت بالحق من لدن عزیز علیم و جعلها الله آیه ظهوره لمن فی الملا الاعلی

حمد مقتدریرا لایق و سزا که مع اعراض ملوک و مملوک و اغماض علما و فقها و عرفا

حمد مقدس از انفاس عالمیان ساحت اقدس حضرت محبوبی را لایق و سزاست که جمیع الفاظ

تلک لآیات الله المهیمن القیوم الی الذینهم آمنوا بالله و آیاته و هم من فزع

جوهر حمد و ثنا مالک اسما را لایق و سزا که بجنود ذکر و بیان مدائن قلوب اهل