ذکر من لدی المظلوم لمن اقبل الی الله المهیمن القیوم قل اتقوا الله و لاتدعوا
ذکر من لدی المظلوم لمن آمن بالله المهیمن القیوم الذی امر الکل بالافق الاعلی
ذکر و ثنا اولیاء مالک اسماء را لایق و سزا که حجبات علما و سبحات فقها و اعراض
ذکرت در سجن اعظم مذکور و لحاظ عنایت الهی متوجه بقاصدان کعبه مقصود بوده هر نفسی الیوم
ذکرت لدی العرش مذکور و این لوح منیع بلسان پارسی نازل تا عرف قمیص را مره بعد
ذکرت لدی الوجه مذکور و باین لوح که مطلع ذکر حق مابین خلق است ترا ذکر نمودیم
ذکری الاعظم ینادی من فی الامکان الی الله مالک الادیان انا بعثناه علی هیکل
ذکری اماء الله اللائی آمن بالله المهیمن القیوم لینقطعن بذکر الله عما سواه و
ذکری امتی التی آمنت اذ سمعت ندائه الاحلی و اقبلت و فازت بذکره الحکیم انا
ذکری عبدنا لیتبع الهدی فی ایام ربه مالک العرش و الثری و یحفظه من اشارات
ذکری لمن احبنی لیجذبه الی افقی و یقربه الی بحری الذی ماج باسمی العزیز البدیع
ذکری من سمع ندائی و اقبل الی افقی و نطق بثنائی الجمیل لیقربه الذکر الی الله رب العالمین
ربیع رحمت رحمانی در این ایام ظاهر و شمس عنایت سبحانی از افق سجن طالع جمعی در
روز روز نشاط و انبساط است نشاط از چه از صهبای محبت الهی در این صبح نورانی نشهد
سبحان الذی اتی بالحق و اظهر نفسه کیف اراد لیعلمن الکل انه لهو المقتدر علی ما
سبحان الذی اظهر مطلع امره و تعالی الذی یذکر احبائه بلسانه الذی به احی
سبحان الذی انزل الایات و اظهر البینات و هو الحق لا اله الا هو یحیی و یمیت یاخذ و یعطی
سبحان الذی انزل الایات و علم عباده ما ینفعهم فی الملکوت انه لهو العزیز الودود
سبحان الذی انزل الکتاب بالحق و جعله برهانا لمن فی السموات و الارضین انه هو
سبحان الذی انزل فی الکتاب ما اراد انه لهو العزیز الوهاب قد فصل فیه من کلشیء
سبحان الذی ظهر و اظهر صراطه المستقیم نطق و انطق الاشیاء علی انه لا اله الا هو
سبحان الذی ظهر و اظهر ما کان مستورا فی حجب الغیب و مکنونا فی ازل الازال ان
سبحان الذی نزل الایات بالحق و انه علی کل شیء مقتدرا یسبح الرعد من خیفته و
سبحان الذی نزل الایات و جعلها بینات للذین اقبلوا الی الوجه و قالوا آمنا بک یا