ندآء مرتفع ولکن سامعین قلیلین افق عالم بانوار اسم اعظم مشرق و لائح ولکن صاحب
نشهد انک فزت بالاقبال الی الافق الاعلی اذ اعرض عنه الوری الا من تمسک بهذا
نشهد انه لا اله الا هو لم یزل کان فی علو القدره و الجلال و لایزال یکون فی سمو
نشهد انه لا اله الا هو لم یزل کان مقدسا عن ذکر الموجودات و لا یزال یکون بمثل ما
نصایح الهیه مائده معنویه است که از سماء مشیت رحمانیه نازل شده باید احباء قدر
نفحات ظهور عالمرا احاطه نموده و رایحه مسک معانی عالم وجود را معطر کرده
نفحات محبت آنجناب متضوع انشاء الله لم یزل و لایزال باین نعمت رحمانی و عطیه
نفوسیکه خود از اعلم و افضل و اکمل
هذا کتاب اشرق من افق البیان لمن اقبل الی العزیز المستعان انا نذکر احباء الله
هذا کتاب من العبد الی الذی آمن و هدی و انقطع عن کل من فی السموات و الارض و
هذا کتاب من لدی العزیز المقتدر الغفار للذینهم انقطعوا عن کل الوجوه و توجهوا
هذا کتاب من هذا المهاجر الذی انقطع عن کل من فی السموات و الارضین و توجه الی
هذا کتاب ینطق بالحق و فیه کل ذکر حکیم من لدن عبد منیب ان یا حرف الکاف قد
هذا کتابی لامتی لتستر بایاتی و تطیر فی هوآء ذکری و تذکرنی بین امائی کذلک رحم
هر نفسی الیوم از بحر معانی آشامید او بکل خیر فائز بوده و خواهد بود و باید نفوس
هنیئا لک بما اراد ان یذکرک مکلم الطور فی هذا الیوم الذی فیه ارتفع الندآء من کل
و از عالم ظاهر و اسرار کتاب من غیر ستر و حجاب لائح سبیل الهی مع الدلیل واضح و نازل
و بعد هر جمعی را تفریقی و هر وصلی را فصلی و هر قربی را بعدی در عقب و از پی
و لقد ارسلنا الیک من قبل لوحا منیعا لتقر به عینک و یستضی ء وجهک و کذلک کان
و لله غیب غیب السموات و الارض و لن یصل بغیبه احد لا من اهل سرادق البقا و لا
و لو ان روایح الافتتان فی ایام الشداد قد اخمدت سراج حب الرحمن فی صدور الناس
و نذکر فی آخر الکتاب احباء الله الذین ماذکرت اسمائهم لدی الوجه لیطمئنوا بفضل
ول وجهک یا ایها المظلوم الی الذی ذکر اسمه فی السجن لیفرح بعنایه الله مقصود
یا ابراهیم آفتاب ظهور از افق سماء علم الهی ظاهر و مشهود و قلم اعلی بذکر