قل سبحانک اللهم یا الهی تبت الیک انک انت التواب الکریم...

رقم (5) – من آثار حضرت بهاءالله – کتاب اشراقات – صفحه 107 – 112

( 5 )

هو السامع المجیب

قل سبحانک اللهم یا الهی تبت الیک انک انت التواب الکریم سبحانک اللهم اشهد انی ارتکبت ما انفطرت به سمآء العدل و انشقت ارض الانصاف ارحمنی بجودک انک انت ارحم الراحمین انا الذی بظلمی صعدت زفرات المخلصین من اولیائک و نزلت عبرات المقربین من امنآئک انا الذی بعصیانی خرق ستر حرمتک و ناح اهل مدآئن علمک و فضلک اشهد انی سبقت فی الخطاء اشرار خلقک و عملت ما ذابت به اکباد اصفیآئک ارحمنی یا مالکی و سلطانی ثم اغفر لی بفضلک انک انت الغفار الکریم اشهد انی ارتکبت ما تغیرت به الوجوه النورآء فی الفردوس الاعلی و سقطت اوراق الجنة العلیآ اسئلک یا مأوی الخائفین و مهرب المضطرین و غایة آمال العارفین ان تکفر عنی سیئاتی التی منعتنی عن الورود فی لجة بحر جودک و عنایتک و الدخول فی بساط عزک و عطآئک آه آه قطعت بسیف جفائی شجر رجائی و احرقت بنار عصیانی ستر عفتی و مقامی این الوجه یا الهی لا توجه به الی انوار وجهک و این الاستحقاق لاتقرب به الی عمان عفوک و رحمتک قد خلقتنی لاعلآء کلمتک و ارتفاعها و انا ضیعتها و انزلتها انا الذی یا الهی کفرت بنعمتک و جادلت بآیاتک و انکرت حجتک و برهانک تری یا الهی عبراتی منعتنی عن بدآئع ذکرک و ثنآئک و زفراتی تشهد بغفلتی و خطائی امام علمک انا الذی ما استحییت من مشرق آیاتک و مطلع بیناتک و مهبط علمک و مصدر اوامرک و احکامک فآه آه من خطیئآتی التی ابعدتنی عن شاطی بحر قربک و اجتراحاتی التی منعتنی عن القیام لدی باب فضلک هل تحرم یا الهی من اقر بظلمه و اعترف بذنبه و اقر بکرمک العمیم وجودک العظیم فآه آه بحر الخطأ اقبل الی بحر عطآئک و عمان الغفلة و الغوی اراد عمان عفوک و رحمتک و عزتک یا مقصود العالم و محبوب الامم احب ان ابکی و انوح علی نفسی بدوام ملکک و ملکوتک کیف لا ابکی ابکی لظلمی فی ایام فیها اشرق نیر عدلک من افق سمآء ارادتک فکیف لا ابکی ابکی لبعدی عن ساحة قربک و خطآئی عند نزول عطآئک و کفرانی عند ظهورات نعمتک و آلائک انا الذی یا الهی هربت عن ظل رحمتک و اتخذت لنفسی مقاما عند اعدائک فیا لیت اکتفیت بذلک بل نطقت بما تشبکت به افئدة اهل سرادق عزک و مجدک و جری الدم من عیون اهل مدآئن علمک و حکمتک سبحانک یا الهی و سیدی کم من یوم اقبلت الی عبدک هذا و ذکرته بجودک و دعوته الی بحر رحمتک و افق فضلک و هو اعرض عنک و عن ارادتک و انکر بدآئع عنایاتک و مواهبک ای رب ارحم الذی لا راحم له الا انت و لا ملجأ له الا انت و لا خلاص له الا بجودک و لا مناص له الا بقدرتک اشهد یا الهی بظلمی تغیرت اثمار سدرة المنتهی و اصفرت اوراق الفردوس الاعلی ترانی یا الهی راجعا الیک و نادما عما ارتکبت یدی و لسانی و قلبی و قلمی اسئل الجود یا مالک الوجود و الکرم یا سابغ النعم اشهد یا الهی بفضلک و عنایتک و بظلمی و شرکی بین اصفیآئک و امنآئک آه آه بظلمی اخذت الزلازل قبآئل مدآئن العدل و الانصاف ثم الذین طافوا عرشک یا مولی الوری و رب العرش و الثری اسئلک بسلطانک و عظمتک و قدرتک التی احاطت علی ارضک و سمآئک و بعفوک القدیم و فضلک العمیم ان تکتب لی ما یطهرنی من دنس اعمالی التی منعتنی عن التقرب الی بساطک الاقدس و مقامک المقدس اشهد انی کنت من عبدة الاوهام و ظننت انی من الموقنین و مشرکا و حسبت انی من الموحدین فآه آه عملی سود وجهی فی حضورک و ارتکابی اطردنی عن باب عطآئک الذی فتح علی من فی ارضک و سمآئک فآه آه قد وردت سهام اوهامی علی جسد امرک و اسیاف عصیانی علی هیکل مشیتک فآه آه بنار غفلتی احترقت افئدة الاولیآء و بظلمی ناحت الاشیآء هل الرجوع الیک یقربنی الی ساحة عزک و هل التوجه الی بابک ینجینی من نفسی و طغیانها و یخلصنی من سوء افعالها و ظلمها و غفلتها لا و عظمتک و عزتک لا تنفعنی الاشیآء عما خلق فی ناسوت الانشآء الا بامرک و حکمک ای رب اشهد هذا الحین بتقدیس ذاتک عن الامثال و تنزیه کینونتک عن الذکر و المقال انک انت الغنی المتعال فی المبدء و المآل الهی الهی انقذنی بذراعی قدرتک من بئر النفس و الهوی و خلصنی من نار البغی و الطغی لم ادر یا الهی بای وجه اتوجه الیک بعد علمی بان جریراتی و خطیئآتی حالت بینی و بین رضآئک و قربک و منعتنی عن الحضور امام کرسی عدلک فی العشی اذکرک یا الهی و فی الاشراق انادیک یا محبوبی و فی الاسحار ادعوک یا مالکی باسمک الفضال و باسمک الفیاض و باسمک الوهاب و عزتک و نفوذ نفحات وحیک و اقتدار مشیتک کاد ان ینقطع رجآئی من سوء فعلی و عملی ای رب انا عبدک و ابن عبدک و ابن امتک قد سرعت الی بحر الغفران بذنب اکبر من الجبال و اوسع من میدان الخیال اسئلک یا غنی المتعال بدائع جودک و فضلک و رحمتک التی سبقت الارضین و السموات و عفوک الذی احاط علی الممکنات لا اله الا انت مالک الاسمآء و الصفات