ان الامانة شمس اذا اشرقت من افق سماء حکمة اضائت منها الافاق و قدر لها

ان العدل یقول ما حضر کتابک لدی المظلوم و الفضل ینادی و یقول یا مولی العالم

ان اللوح یلوح بین السموات و الارض و به نزل الروح و نطق الروح الامین ان الذین

ان قلبی اقامنی علی ذکر القلبین و التوجه الی القبلتین ولو انهما علیهما بهاء

ان یا اسد ان استمع ندآء مظهر ربک الواحد الاحد الذی مااتخذ لنفسه صاحبه و لا

ان یا اسد قد حضر کتابک لدی الوجه و توجه الیه لحاظ ربک العزیز المنان طوبی لک

ان یا امتی قد تموج بحر البیان بذکر ربک الرحمن و تحرک قلم الوحی فی میدان

ان یا امتی قد جزاک الله منا خیر الجزآء و رزقک ما قدر من بدایع ذکره فی الاخره

ان یا امتی قد ذکر بین یدینا ذکرک لذا تموج بحر العنایه و الافضال و یترشح علیک

ان یا حسین اسمع ندآء هذا الحسین حین الذی احاطه کلاب البغضا فی هذالبئر

ان یا حکیم کن محکما فی امر ربک بحیث لایحرکک عواصف التی تمر عن شطر الظالمین

ان یا عبد اسمع ما یلقیک منادی الطور فی هیکل هذا الظهور لتستلذ عن نغمات ربک

ان یا عبد ان استمع ندا ربک العلی الاعلی من شطر الذی فیه استقر عرش ربک العلی

ان یا عبد فاشکری الله بما تجلی الله مره اخری لیظهر لک الاسرار فی قمص الدری

ان یا عطار الاحدیه عطر الممکنات بعطر الذی کان عن جهه القمیص مرسولا ثم استقم

ان یا قلمی الاعلی ان انطق فی ملکوت الانشاء و ذکر الناس بهذا الیوم الذی بذکره

ان یا کریم اسمع ندآء الکریم انه لهو الغفور الرحیم الا تضطرب من الفراق قد

ان یا م ح م د فاستنشق رایحه الربانی من هذا القمص السبحانی لتکون من یوسف الوفا فی

انا اردنا ان نذکر مظاهر المحبه و الوداد لیسبحوا فی بحر العرفان و یسبحوا ربهم

انا نذکر من توجه الی الله لیفرح بذکر مولاه و یتقرب الی مقام لایری فیه الا

انا نرید ان نسقی من سمی بالیاس الرحیق المختوم باسمی القیوم و نریه ما سئله

انا نزلنا مره ما لایعرفه احد الا من شاء الله و فی مقام نزلنا الایات علی شان

انشاء الله لازال بذکر و شکر و حمد الهی مشغول باشی عالمرا دنیا مشغول نموده و

اهل ارض در قرون و اعصار منتظر تجلیات انوار نیر ظهور الهی بوده و هستند مخصوص