اولیاء الله را بانچه سزاوار یوم اوست از قبل و بعد امر نمودیم طوبی از برای

ای امه الله کتابت در محضر مظلوم حاضر و آنچه در او مذکور عبد حاضر لدی الوجه

ای اهل حق امروز شما سزاوارترید از برای مشاهده گلزار معانی و بیان و شنیدن

ای اهل عالم ضر جمال قدم و اسم اعظم از ظلم امرا و وزرا نبوده و نیست چه که آنچه

ای بنده خدا الحمد لله بعنایت مالک اسماء از بحر ایمان آشامیدی و بافق عرفان

ای جمعه انشاء الله بعنایت سلطان احدیه در این روضه قدس معنویه سرسبز و خرم باشی در حدیث

ای دوست لقا طلب نمودی و حق داری چه که کل از برای لقا خلق شده اند ولکن معتدین

ای دوستان یزدان میفرماید امروز روز گفتار نیست بشنوید ندای دوست یکتا را و

ای رضا انشاء الله بعنایت مالک اسما مطمئن و مسرور باشی چندی قبل مکتوبت لدی

ای کریم ندای تو بساحت عرش رحیم رسید و اذن مقدسه الهیه باصغای آن متوجه طوبی از برای

ای ورقه فردوس کتابت در محضر انس و مقر قدس حاضر و نفحات حب محبوب از

ای ورقه ندایت را شنیدیم و عریضه ات باصغاء مقصود عالمیان فائز طوبی از برای

ایام ایامی است که باید جمیع اهل ارض فائز شوند بانچه که مقصود است مژده این ظهور

این لیل از لیالی ماه مبارک رمضانست حکمت اقتضا نمود صوم اختیار کردیم در شب

آسمان بدخان مبین ظاهر و زمین بذکر وقایع ناطق و جبال شبه سحاب در مرور ولکن

آفتاب حقیقی کلمه الهی است که تربیت اهل دیار معانی و بیان منوط باوست و اوست

آنچه از قبل از سماء مشیت رحمانیه نازل اینست و من یخرج من بیته مهاجرا الی

باین کلمه علیا که از لئالی بحر علم الهی محسوبست ناظر باشید ضع ما دونی ثم اصعد

بحر بیان از معین قلم رحمن بصورت این کلمات ظاهر الحمد لله در ظل عنایت حق بوده و

برادر مکرم مهربان من امید از حضرت باری عز فضله و جل کرمه انکه

بعد از اطلاع این فانی آنچه مرقوم داشتند همان مکتوب بعینه بساحت اقدس ارسال شد ... یا اسم الجیم و الواو قد حضر لدی المظلوم ما ارسلته الی اسمی المیم و قرئه عبد

تبارک الذی اظهر نفسه لمن فی السموات و الارضین و یدع الکل الی الله المقتدر

تبارک الذی اقامنی علی الامر اذ کنت قاعدا و انطقنی بذکره اذ کنت صامتا و اظهرنی

تبارک الذی انزل الایات بالحق و انطق بها کل شیء بثناء مطلع امره الذی به ظهرت