الحمد لله الذی خلق الانسان و علمه البیان و جعله من آیات مکفه فی الامکان و

الحمد لله الفرد الواحد الاحد الصمد المقتدر القیوم الذی مااتخذ لنفسه شریکا و

الحمد لمن سالت البطحاء باسمه و تنورت الحجاز بنوره بذکره نطق المخلصون الملک

یا اسمی استمع ندائی من حول عرشی لیبلغک الی بحر ما له ساحل و ما بلغ قعره

ان یا علی قد حضر بین یدی العرش کتابک و اطلعنا بما فیه من کلماتک و شهدنا بانک

ان یا علی قد ماج بحر الاعظم و یسمع من کل قطره منه انه لا اله الا هو الواحد

اول بهاء ظهر و اشرق عن مشرق البقا و اول ضیاء لاح عن مطلع السنا و اول رحمه

ایام ایامی است بشهاده الله شبه و مثل نداشته و ندارد جمیع اشیاء از ندآء مالک

بحور ذکر و ثنا عبادی را لایق و سزاست که بقوت اسم الهی حجبات نفسانی را خرق

بعد الحمد لمن کان غنیا عنی و عن مثلی عرض میشود دستخطهای عالی که بجناب جود

حمد مقدس از اطوار عالمیان و اشارات اهل امکان سلطان مقتدیرا لایق و سزاست که

حمد و ثنا متغمسین بحر تجرید را لایق و سزا که در ظلمت ایام و اعتساف انام

حمد و ثنا مقصود یکتا را لایق و سزاست که بیک کلمه علیا اشیا را از عدم بحت

روحی و نفسی لک الفداء علی قول من قال دل پیش تو صورت احوال از بپرس حضرت علیم

سبحان الذی ظهر بالحق و اتی من سماء البیان ببرهان عظیم و نطق امام وجوه العالم

سبحانک یا الهی تعلم و تری ما ورد علی اصفیائک فی ایام ظهورک و تنظر و تشاهد ما

شهد البهائیون بالسن ظاهرهم و باطنهم بوحدانیه الله و فردانیته و بانه هو الاول

شهد الله بذاته لذاته فی عز سلطانه بانه لا اله الا هو و ان علیا لظهوره و

قد طلع النور عن افق الظهور و اشرق الجمال عن مشرق الجلال اذا نادت الاشیاء فی سر

کتاب ینادی فی العالم و یدع الامم الی الاسم الاعظم الذی به انجذبت افئده الملا

هذا شاطی البقا فاستمع لما یوحی عن مکمن الاعلی انه لا اله الا هو قد خلق الممکنات

هذا کتاب من لدی الله المهیمن القیوم الی الذی منه ظهرت الاستقامه الکبری فی

و عز الله یا محبوب قلبی لو اقول روحی لک الفداء و خجل عن هذا القول لانه یلیق للفناء

یا عطار علیک بهاء الله و عنایته نامه ات را اسمی علیه بهائی بساحت اقدس فرستاد