هو الله- ای دو کنیز عزیز جمال مبارک...

لوح رقم (125) – من آثار حضرت عبدالبهاء – مکاتیب عبد البهاء، جلد 7، صفحه 95

هو الله

ای دو کنیز عزیز جمال مبارک این چه گمانست و این چه تصور محال زیرا چنانکه نگاشتی کسی گوش بآن اعذار نداد و بخرج نفسی از ابرار نرفت اما کنیزان اسم اعظم مقرب درگاه جمال قدمند و معزز و محترم عبدالبهآء آنانرا خواهران و دختران خویش شمرد و ذوی القربی و خویش شناسد هر دم بیادشان افتد و از ملکوت عزت طلب موهبت نماید آنچه از پیش مرقوم مزاح بود و مطایبه شوخی بود و مضاحکه لهذا یقین نمائید که در ملکوت نور مبین ساحت اقدس رب کریم مذکورید و مشهور مقبولید و مشهود ورقات منجذبه لسانی فصیح دارند و بیانی ملیح رانند و برهانی بلیغ دانند ترتیل آیات کنند و تلاوت مناجات نمایند و نساء غافلات را هدایت فرمایند هر یک جام سرشارند و سراج ایوانند و مشکاة انوارند و شجره حدیقه رحمان چگونه از خاطر روند و فراموش گردند سبحانک هذا بهتان عظیم باری باید از این گمان توبه نمائید و باستغفار پردازید زیرا عبدالبهآء روزها و شبها صبحها و شامها بذکر یاران و اماء رحمان مسرور و شادمانست فراغت محال تا چه رسد بفراموشی و نسیان الآن توجه بعتبه حضرت رحمان نمودم و از برای اماء رحمان نصرت و عنایت طلبیدم بالطبع شامل شما نیز خواهد بود پس گلبانگ سرور زنید و آهنگ حبور برافرازید و بعود و رود پردازید و سرودی در نهایت وجد و طرب بنوازید تا معتکفان صوامع ملکوت بوجد و سرور آیند و منزویان خلوتگاه رب الجبروت پرده براندازند و بصحرای شهود بشتابند و علیکما البهآء الأبهی (ع ع)