ای بندۀ الهی صدمات شدیده دیدی و مشقات عظیمه کشیدی و بشماتت و ملامت اعدا گرفتار شدی ملال نیاوردی تحمل نمودی حقا که صبوری و غیوری و شکوری باید شکرانه نمائی که باین موهبت یگانه مؤید شدی زیرا این جام سرشار بلا در سبیل بها مخصوص ملأ اعلی است هر حلقی سزاوار آن شراب نه و هر گیاهی لائق فیض آن سحاب نیست در عشق جمال آن گل بلبل معانی را جانفشانی لایق نه جعل ظلمانی دلبر آفاق را عاشق صادق آشفته و مشتاق نه هر کاذب بد اخلاق شمع نورانیرا پروانه رحمانی سرگشته و سرگردان نه خفاش کور نادان پس حمد خدا را که باین موهبت موفق شدی و باین عنایت مؤید باز بیشتر جانبازی کن و نغمه سازی نما و بآهنگ و ترانه پرداز تا گوشها همدم راز گردند و بجهان خداوند بینیاز پی برند و علیک التحیه و الثنآء (ع ع)