آرمانهای اصولی، حقايق اساسى و معانى عاليه
آرمانهای اصولی، حقايق اساسى و معانى عاليه
آرمانهای اصولی، حقايق اساسى و معانى عاليه
oceanoflights.org/chapter/concepts-and-fundemental-verities-fa/
- مقدمه: اصل وحدت معانى در آثار بهائى
- توحيد بديع حقيقى
- توحيد در عالم حق (غيب منيع لا يدرك): الوهيت
- تنزيه حق از جميع شئونات عرضيه و روابط خلقى
- حقيقت نا متناهى محيطه ازليه لا يدرك (دور بهائى، حضرت شوقى افندى)
- حقيقت الوهيت وحدت محض است و مقدس و منزه از ادراك كائنات (خطابات حضرت عبدالبهاء، جلد 2)
- حقيقت الهيه مقدس از توحيد است تاچه رسد به تعدد (مفاوضات، حضرت عبدالبهاء)
- ممكن نيست كه بشناسد او را شى بحق شناختن (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- خلق نفرموده آيه عرفان خود را در هچ شيى الا بعجز كل شيى از عرفان او (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- كان الله ولم يكن معه من شيء (حديث)
- لم يزل و لا يزال بعلو ازليت خود متعالى از ادراك كل شى بوده و هست (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- كلما ميزتموه باوهامكم في ادق معانيكم فهو مخلوق مثلكم و مردود عليكم (حديث)
- لم يزل متعالى بوده از اقتران و تجسم در عالم كون
- بطلان وحدت وجود و تثليث
- مقدس از بروز و ظهور و صعود و نزول و خروج (ايقان، حضرت بهاءالله)
- قرب و بعد درباره غيب مطلق مفهومى ندارد
- خداوند لم يزل ولا يزال قرب وبعد او بكل اشياء بر حد سواء بوده
- سلب صفات و اسماء از ساحت حق
- وحدت صفات و رفع تعدد و تسلسل قدما (صفات خدا عين ذات او ست)
- ابراز صفات ثبوتيه به منظور سلب و نفى صفات است از ذات حق
- ذكر واحد و بسيط و مطلق و مجرد به منظور تنزيه حق است و نه توصيف ذات او
- از براى ظهور الله نه اول بوده و نه آخر كه توان ذكر نموده
- ذات احديت لم يزل بر حالت واحده بوده (مفاوضات، حضرت عبدالبهاء)
- مسدود بودن ابواب عرفان ذات ازل بروجه ممكنات
- عدم ارتباط غيب هويه و ممكنات
- در ذات خود غيب بوده و هست (ايقان، حضرت بهاءالله)
- السبيل مسدود والطلب مردود (حديث)
- لا تدركه الابصار وهو يدرك الابصار (قرآن)
- يحذركم الله نفسه (قرآن)
- لن يعرفه غيره ولن يوحده سواه (حديث)
- ما عرفناك حق معرفتك (حديث)
- قصور ادراك انسان از وصول به ذات حق
- دلايل قصور ادراك و عرفان حق
- ادراك خدا مستلزم احاطه بر اوست
- عدم امكان شناخت خالق توسط مخلوق
- رتبه ما دون قاصر از عرفان رتبه ما فوق است
- عدم امكان شناخت ذات اشياء
- عدم امكان شناخت حق كه غيب مطلق است توسط انسان كه در عالم شهود قرار دارد
- عاليترين رتبه عرفان انسان تنزيه الهى از شئونات خلقى ميباشد
- مظاهر الهيه نيز معترف به عدم شناخت ذات حق ميباشند
- ما عرفناك حق معرفتك (حديث)
- لا تدركه الابصار وهو يدرك الابصار (قرآن)
- حضرت بهاءالله يكى از مظاهر الهى ميباشند
- الوهيت را فقط به توسط شجره حقيقت در ظهور مظاهر الهيه ميتوان شناخت
- من عرف نفسه فقد عرف ربه (حديث)
- االى ما لا نهايه بما لا نهايه ظهور الله ظاهر در هر ظهورى كيف يشاء ولى ظهور 'بعد' بلوغ ظهور 'قبل' است (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- اهر ظهور 'بعدى' ظهور 'قبل' را دارد با آنچه خود دارد در هر ظهور بقدر يكه اسباب فراهم آمده جارى شده (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- بعينه نقطه بيان همان ادم بديع فطرت اول بوده (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- نهور بح الازل فيلوح على هيكل التوحيد آثاره (حديث)
- هو الاول وهو الاخر هو الظاهر وهو الباطن (حديث)
- اول ما كتب الله على العباد عرفان مشرق وحيه ومطلع امره (كتاب اقدس، حضرت بهاءالله)
- نميتوانى عارف شوى بمظهر الوهيت الا از شجره حقيقت (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- آنچه از ظهور الله ذكر ميشود مراد ظهور شجره حقيقت است (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- آنچه ذكر ميشود از استواء او بر عرش استواء ظهور او است (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- در قرآن خداوند كل را وعده بيوم قيامت داده زيرا كه... (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- توحيد در عالم امر (وحدت پيامبران الهى): مظهريت
- هدف از آفرنيش انسان شناخت حق (الوهيت) ميباشد
- اشهد يا الهى بانك خلقتني لعرفانك و عبادتك (صلات صغير، حضرت بهاءالله)
- عدم امكان شناخت حق (غيب منيع لا يدرك)
- لا تدركه الابصار وهو يدرك الابصار (قرآن)
- السبيل مسدود والطلب مردود (حديث)
- كلما ميزتموه باوهائكم في ادق معانيكم فهو مخلوق مثلكم و مردود عليكم (حديث)
- ما عرفناك حق معرفتك (حديث)
- نيست از براى او عدلى و نه كفى و نه شبهى ونه قرينى ونه مثالى (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- نشاخته است او را هچ شيى حق شناختن (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- ممكن نيست كه بشناسد او را شى بحق شناختن (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- خلق نفرموده آيه عرفان خود را در هچ شيى الا بعجز كل شيى از عرفان او (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- زيرا كه آنچه اطلاق ميشود بر او ذكر شيئيّت خلق فرموده است او را بمليك مشئيت خود (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- و تجلى فرموده باو بنفس او در علّو مقعد او (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- كان الله ولم يكن معه من شيء (حديث)
- و لم يزال بعلو ازليت خود متعالى از ادراك كل شى بوده و هست (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- شناخت حق فقط به توسط معرفت مظهر ظهور زمان امكان پذير است
- من عرف نفسه فقد عرف ربه (حديث)
- نور اشرق من صبح الازل فيلوح على هيكل التوحيد آثاره (حديث)
- هو الاول وهو الاخر هو الظاهر وهو الباطن (حديث)
- اول ما كتب الله على العباد عرفان مشرق وحيه ومطلع امره (كتاب اقدس، حضرت بهاءالله)
- نميتوانى عارف شوى بمظهر الوهيت الا از شجره ظهور (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- آنچه از ظهور الله ذكر ميشود مراد شجره حقيقت است (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- آنچه ذكر ميشود از استواء او بر عرش استواء ظهور او است (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- در قرآن خداوند كل را وعده بيوم قيامت داده (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- آخرين حد معرفت حق شناخت مظاهر ظهور ميباشد
- مقامات مظاهر ظهور
- مقام جسمانى (حدودات خلقى)
- مقام انسانى (نفس ناطقه - عبوديت محضه)
- مقام الهى (ظهور الهى، جلوه ربانى، حقيقت ربانى)
- دو مقام توحيد و تحديد مظاهر ظهور الهيه
- للنقطة مقامين مقام ينطق عن الله ومقام ينطق عما دون الله ذلك مقام عبودية لذلك المقام الذى به يعبد الله بالليل والنهار ويسبح به بالغد والآصال (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- مقام توحيد و صرف تجريد (شجره ظهور – مشيت اوليه): الوهيت و مظهريت
- وما من اله الا هو له الخلق و الامر (ايقان، حضرت بهاءالله)
- هو الاول وهو الاخر هو الظاهر وهو الباطن (حديث)
- نور اشرق من صبح الازل فيلوح على هيكل التوحيد آثاره (حديث)
- لا نفرق بين احد من رسله (قرآن)
- وما امرنا الا واحدة (قرآن)
- أما النبيون فأنا (حديث)
- اولنا محمد وآخرنا محمد واوسطنا محمد (حديث)
- اني انا الله (قرآن)
- من عرف نفسه فقد عرف ربه (حديث)
- مشيت او ذات مشيت الله هست و اراده...
- مشيت اوليه در هر ظهور بهاءالله بوده و هست
- لا يشغله شان عن شان (حديث)
- الحمد الله الذي انطق ورقا البيان على افنان دوحة التبيان... (تفسير سوره و الشمس، حضرت بهاءالله)
- قد ابدع الاكوان واخترع الامكان بمشيته الاولية... (تفسير سوره و الشمس، حضرت بهاءالله)
- لولاك لما خلقت الافلاك (حديث)
- من عرفهم فقد عرف الله ومن اقر بهم فقد اقر بالله (حديث)
- مقام لم يلد ولم يولد حقيقت مظاهر مقدسه (حقيقت واحد)
- شجرة لا شرقية ولا غربية (قرآن) – حقيقت ازلى و ابدى مظاهر ظهور
- شجرة طور، مكلم طور و پسر خدا – مقام حقيقت ازلى و ابدى مظاهر ظهور
- اوليت و آخريت (خاتميت) مظاهر ظهور
- الوهيت و ربوبيت مظاهر مقدسه به مفهوم تجلى...
- با ذات غيب منيع لا يدرك متفاوت و متمايز است
- الوهيت و ربوبيت اشاره به مقام مشيت اوليه است
- هركس مظهر ظهور را با ذات غيب منيع...
- مقام الوهيت مظاهر ظهور رتبه محويت...
- العبودية جوهرة كنهها الربوبية (حديث)
- ظاهرى امامه باطنى غيب منيع لا يدرك (حديث)
- و اين كلمه اگر ذكر شود مدل بر نيستى بحت بات است (لوح ابن الذئب، حضرت بهاءالله)
- عصمت ذاتى مظاهر ظهور
- ظهور الله و لقاء الله و آمدن خدا بمعنى ظهور...
- مقصود از عرفان نفس عرفان مظاهر امر است
- اعتراف بر عجز از عرفان از روى بصيرت...
- مقصود اوّلية از عرفان نفس در اين مقام عرفان...
- مقصود از سلطنت مظاهر ظهور: اشاره به غلبه و احاطه معنوى ايشان است
- مقصود از رجعت مظاهر ظهور: تجديد ظهور الهى در هياكل بديعه است
- اطاعت خداوند اطاعت مظهر امر اوست
- اطاعت خداوند در اين عالم ظاهر نمى شود...
- مظاهر الهيه مظهر يفعل ما يشاء ويحكم ما يريد ميباشد
- مقام تحديد و تفصيل مظاهر الهيه
- شدت ظهورات متفاوت است
- تلك الرسل فضّلنا بعضهم على بعض (قرآن)
- ولكن رسول الله وخاتم النبيين (قرآن)
- اني عبد الله و ما انا الا بشر مثلكم (قرآن)
- كل يوم هو في شأن (قرآن)
- ظهور 'بعد' بلوغ ظهور 'قبل' است
- نيست ظهور بعد الا بعينه ظهور اول (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- هر ظهور بعدى علت ظهور قبل است (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- آثار ظهور حقيقت در هر ظهور تحفه است... (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- نقطه بيان بعينه ظهور نقطه فرقان است (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- ظهور نقطه بيان بعينه ظهور اخراى... (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- رسول الله همان پيغمبرى است كه...
- استعداد خلق
- شدت ظهور متناسب با احتياجات خلق است
- هر پيامبرى مبشر ظهور بعد است
- هر پيامبرى مصدق اصول و آرمانهاى ظهورات قبل است
- بعثت اشاره به اظهار رسالت مظهر امر است
- تفاوت مظاهر ظهور در شدت ظهور و تفاوت مدارج اشراق است
- انبياى مستقل و انبياى تابع
- امتيازات مظاهر الهيه از ساير مخلوقات
- مقصود از كعبه (خانه خدا)
- محكمات و متشابهات (بيانات بى رمز و بيانات مرموز و متشابه)
- قيامت - مقصود از قيام مسيح بعد از سه روز - معاد نفوس بهشت و جهنم(رضوان و دوزخ) - قيامت و معاد نفوس
- مفهوم از پدر، پسر، روح القدس (تثليث)
- روح قدسى و روح اعظم
- ملائكه
- معجزات مظاهر ظهور
- توحيد در عالم خلق (وحدت عالم انسانى): انسانيت
- جميع اهل عالم امت واحد است (وحدت عالم انسانى)
- كان الناس امة واحدة (قرآن)
- وهو الذي انشاكم من نفس واحدة (قرآن)
- ما خلقكم ولا بعثكم الا كنفس واحدة (قرآن)
- هل عرفتم لم خلقناكم من تراب واحد لعل يفتخر احد على احد (كلمات مكنونه، حضرت بهاءالله)
- عهد و ميثاق
- عهد و ميثاق اعظم (ايمان باستمرار ظهورات الهيه)
- تصديق جميع مظاهر ظهور قبل
- ايمان به مظهر ظهور عصر حاضر (حضرت بهاءالله)
- عمل به اوامر و تعاليم مظهر ظهور زمان (حضرت بهاءالله)
- ايمان به ظهور پيامبر ديگرى بعد از انقضاى حد اقل ١٠٠٠ سال (كتاب اقدس، حضرت بهاءالله)
- عهد و ميثاق اكبر
- ايمان به مركز عهد و ميثاق بهائى، حضرت عبدالبهاء بعد از حضرت بهاءالله
- ايمان به حضرت شوقى افندى - ولى امر بهائى و جانشين حضرت عبدالبهاء
- ايمان و اعتقاد به الهى بودن بنيان و اساس تشكيلات بهائى (بيت العدل الاعظم، محافل ملى و محافل محلى)
- اعتقاد، ايمان و قبول عصمت موهوبى مؤسسه بيت العدل اعظم الهى به عنوان عاليترين مرجع تشكيلات دين جهانى بهائى
- موحد حقيقى
- مشعر بر اقرار و اعتراف بر وحدانيّت حقّ
- تقديس ذاته تعالی عن الأشباه و الأمثال (لوح ابن الذئب، حضرت بهاءالله)
- تنزيه کينونته عن الأوصاف و الأذکار و الأقوال (لوح ابن الذئب، حضرت بهاءالله)
- الاقرار بظهور الأنبياء و الأولياء (لوح ابن الذئب، حضرت بهاءالله)
- الاعتراف بما کان مرقوماً فی کتب اللّه مولی الورى (لوح ابن الذئب، حضرت بهاءالله)
- وحدت اصولى و اساسى جميع اديان الهى
- شرايع الهيه مراحل مختلفه يك حقيقت واحد ميباشند
- امر واحد
- ذكر واحد
- دين واحد
- حكم واحد
- اديان الهى كاملا بيطريگر مرتبط مى باشند
- هدف دين: دين بايد سبب اتحاد و محبت باشد
- مقامات وحدت، تفصيل، بدئت، رجعت و خاتميت مظاهر الهى
- وحدت مظاهرالهيه
- تفصيل مقامات مظاهر الهى
- بدئت مظاهرالهيه
- رجعت مظاهر الهيه
- ظهور نقطه بيان همان بعينه ظهور محمد(ص) است در رجع آن (بيان فارسى، حضرت نقطه اولى)
- اصل وحدت و رجعت و اوليت و خاتميت انبياء و رسل و اصل وحدت در كثرت
- حضرت عيسى ميفرمايد منم اول و منم آخر
- خاتميت مظاهر الهى
- خاتمييت اشاره به مقام توحيد و تجريد مظاهر ظهور الهى و خاتم النبيين به معنى تجلى شمس حقيقت در شجره محمدى ميباشد
- خاتم النبيين يك مفهوم و امر نسبى بوده واشاره به اصل استمرار ظهورات الهيه ميباشد يعنى هر پيامبرى نهايت كمال مظاهر ظهور قبل و در ضمن مقدمه و فاتح ظهورات بعدى و رسولان آينده است
- خاتم النبيين به مفهوم انتهاى كور تمهيد و آمادگى، و بدايت كور بلوغ و كمال و شروع دوره جديدى از حيات روحانى عالم انسان است
- مفهوم خاتمييت به معناى ختم رسالت و نبوت است از يك ظهور تا ظهور ديگر
- ذكر خاتم النبيين اشاره به عظمت و شدت فيوضات ظهور بعد ميباشد
- خاتم النبيين اشارهای است به اهميت و عظمت ظهور بعد (يوم قيامت، يوم لقاء و يوم نباء عظيم) و تحذير مردم از عدم اعتراض و مخالفت با موعود عالميان در ظهور بعد
- خاتم النبيين از يك طرف كنايه از تعزيز و تجليل مقام حضرت رسول اكرم به عنوان ختم كننده دوره نبوت و رسالت در كور آدم است و از طرفى ديگر اشاره به آماديگى از براى شروع دوره بلوغ و وصول بمقامات اعلاى انسانيت و كسب فيوضات معنوى بمراتب شديدتر از ظهورات قبل است
- مقام حضرت بهاءالله
- حضرت بهاءالله يكى از مظاهر الهيه است
- حضرت بهاءالله مظهر اسماء و صفات الهيه ميباشند
- با حقيقت غيبيه ذات الوهيت بكلى متفاوت و متمايز مى باشد
- شدت ظهور حضرت بهاءالله اشد از ظهورات قبل
- اين شدت از حقائق و عظمت اديان قبل نمى كاهد
- حضرت بهاءالله موعود كل اديان (ظهورات) قبل ميباشند بدون آنكه از عظمت آن ظهورات اندكى بكاهد
- ذكر مقام الوهيت درباره انبيا نبايد به خطا تفسير شود
- تجسم خدآوند به صورت انسان مخالف عقيده اهل بهاء محسوب میگردد
- مفهوم از دعاوى الوهيت و اننى انا الله تنزيه حق و فناى از نفس است
- تنزيه حق جل جلاله
- مقام فناى از نفس و بقاى بالله (هفت وادى، حضرت بهاءالله)
- ما ينطق عن الهوى ان هو الاّ وحى يوحى (قرآن)
- حضرت بهاءالله واسطه بين خدا و پيامبران قبل نبودهاند
- استمرار ظهورات الهيه
- اصل تكامل و ضرورت و لزوم مدنيت جديد
- اديان الهى همواره رو به تكامل مى روند
- اديان الهى محكوم به زوال نبوده بكله تولد ثانوى ميابند
- دلايل لزوم آئين جديد و مدنيت بديع جهانى
- عصر تحّول اجتماعى و سقوط آرمانهاى روحانى
- دوره تبديل و تغيير عمومى
- مادى گرايى و تدّنى در عالم فانى
- درد تولّد و مرگ
- انحطاط مؤسسات مذهبى
- شكست بنيان سياست و اقتصاد فاقد آرمانها و اصول روحانى
- بشارت جميع انبيا به ظهور جديد
- بشارات حضرت موسى به ظهور بعد
- در فصل سيم كتاب يوئيل (ايات ۱۴ الى ۱۷)
- در فصل هيجدهم سفر تورات مثنى
- بشارت حضرت عيسى به ظهور بعد
- فصل شانزدهم انجيل يوحنا او آيت ۱۲ الى ۱۴
- آيه ۳ الى ۱۲ از باب يازدهم كتاب مكاشفات يوحنا
- بشارات اسلامى به استمرار اديان الهى
- بشارات قرآن به ظهور جديد و عدم اتمام فيض شريعت
- بشارات قرآن به روزى كه بندگان به لقاى پروردگار جهان فائز میگردنند كه لقاى مظهر ظهور زمان است (چه كه غيب منيع لا يدرك منزه است از لقاى احدى)
- خداوند در قرآن به رسولان بطور اعم و حضرت رسول به عنوان بشارت دهنده و انذار كنده عالميان اشاره میفرمايد (اگر خاتمييت به معنى ختم رسالت و شريعت است ديگر بشارت به ظهور بعد مفهومى ندارد)
- حضرت پروردگار در قرآن از پیروان آئين اسلام به عنوان امت 'وسط' ياد مینماید (اگر حضرت رسول خاتم الانبياء به معنى آخرين رسول الهى باشد – امت اسلام بايد امت 'آخر' باشند نه است 'وسط')
- خداوند در قرآن از براى هر دينى وامتى مدتى مقرر ميفرمايند و از براى هر اجلى كتابى و رسولى تعيين ميفرمايد (اين اصل با امت 'وسط' بودن پيروان اسلام موافق و با مفهوم لغوى 'خاتمييت' به عنوان 'آخرين' دين و رسول مغاير است
- خداوند در قرآن به اهل عالم (بنى آدم) وعده آمدن رسولان و استمرار فيوضات الهى را نموده و تاكيد مینماید كه اين سنت الهى را احدى نمیتواند تغيير دهد
- خخداوند طول شريعت اسلام را يك روز مقدر مى فرمايد ( اين با مفهوم صورى 'خاتمييت' مغايرت دارد)
- خداوند در قرآن هر روز را هزار سال مقرر فرموده است
- در قرآن خداوند از براى امتش 'اجل' مقرر فرموده به عدم ترديد در اين اصل تاكيد فرمودهاند (اين تاكيد مفهوم صورى 'خاتمييت' را به بمعنى و مفهوم 'ابدى' و 'آخرى' كاملاً غير ممكن ميسازد)
- آيات قرانى به يهوديان كه قائل به ختم شريعت و رسالت حضرت موسى بودند اعتراض نموده توجه ايشان را به اصل استمرار ظهورات الهيه جلب مينمايد (با چنين توصيفى چگونه پيروان حضرت رسول میتوانند به يهوديان اعتراض نمايند و در عين حال خودشان قائل به خاتمييت رسول و آخريت دين خود قائل گردنند)
- سنت خداوند ارسال رسولان است و غفلت و اعتراض مردم قادر به خاموش نمودن نور حق نبوده و نخواهند بود
- قرآن وعده به ظهور كسى كه آيات قرآن را تاويل نمايد نموده است (اين اصل با مفهوم خاتميت بمعنى ختم يا آمدن پیامبرى بعد از حضرت رسول (ص) مغايرت دارد)
- بشارات در احاديث
- دو اصل 'انتظار' و 'اعتراض' مردم و علما به مظهر ظهور جديد
- نظم بديع جهانى بهائى
- سرچشمه نظم جهانى بهائى
- صفات مميزه نظم جهانى بهائى
- امر بهائى به عنوان يك حقيقت زنده و پایدار
- هدف نظم بديع بهائى
- مبانى نظم جهانى
- اصل وحدت عالم انسانى
- وحدت در كثرت
- هفت شمع وحدت
- هدف وحدت عالم انسانى
- حكومت جهانى
- اصل امنيت جمعى
- اصل تحرى حقيقت و جستجوى واقعيت
- تعريف حقيقت (غير يكديگرند)
- دين و علم اگرچه مغايرند ولكن مخالف يكديگر نبوده و نيستند (بلكه دو جنبه يك حقيقت واحده ميباشند)
- دين بايد مطابق علم و عقل باشد و علم و عقل حقيقى بتدريج به اصول دين شهادت میدهد
- دين محبت است و اگر دين سبب اختلاف و نفاق شود البته بى دينى ارجح است
- انواع علم
- نحوه كسب علم – علم مطبوع و علم مسموع (نهج البلاغة، حضرت على)
- يك مطلب را فهميدن بهتراز روايت ده مطلب است (نهج البلاغة، حضرت على)
- ارزش علم – علم الهى و علم شيطانى (ايقان، حضرت بهاءالله)
- انواع علم – روحانى، انسانى و جسمانى (مادى)
- عطيه كبرى و نعمت عظمى در رتبه اولى خرد بوده و هست (كلمات فردوسيه، حضرت بهاءالله)
- سعادت در علم است و علم در تقوى (حضرت عبدالبهاء)
- علم وسيله است نه هدف
- علم نور است اگر وسيله شناخت حق و خدمت به جميع خلق باشد
- علم حجاب است اگر وسيله اعتراض به حق و ضرر به خلق شود
- موازين ادراك و اهميت ميزان روحانى
- موازين اعتبارى و محدود خلقى
- عقل
- نقل
- حس
- روح القدس – ميزان روحانى
- شرايط سلوك سالكين سبيل حقيقت (كتاب قرن بديع، حضرت شوقى افندى)
- حقايق دينى نسبى است نه مطلق (نظم جهانى بهائى، حضرت شوقى افندى)
- طرق وصول به حقيقت متفاوت است (الطرق الى الله بعدد انفاس الخلائق، حديث)
- عقل محدود بشرى، عقل كلى الهى و مفهوم تطابق علم و دين
- متشابهات (رموزات و اشارات) و محكمات
- مقام علماء و نقش ايشان در گمراهى و هدايت ناس
- شرايط عالم حقيقى
- انسان نه مرشد است و نه مسترشد (حضرت عبدالبهاء)
- عبوديت حق و خدمت به خلق
- علماى جاهل وعلماى راشدين
- لزوم تعليم و تربيت عمومى و رفع حكم تقليد
- نقش علماى جاهل در احتجاب ناس از اقبال به آئين و پيامبر بديع الهى
- علت و هدف غائى آفرينش ممكنات شناخت حقيقت است
- مقام، هدف و عظمت مقام انسان
- عظمت مقام انسان
- اتحسب انك جرم صغير و فيك انطوى العالم الاكبر (حديث)
- تفكر در تماميت خلق انسان كن كه اين همه عوالم و اين همه مراتب دراو منطوى و مستور شده (هفت وادى، حضرت بهاءالله)
- الانسان سرى وانا سره (حديث)
- انسان را بصورت خود آفريد (مثال خدا)
- من عرف نفسه فقد عرف ربه (حديث)
- لقد خلقنا الانسان في احسن تقويم (قرآن)
- كنز حقيقى از براى انسان علم اوست (لوح ابن الذئب، حضرت بهاءالله)
- لا يسمو الانسان بالزينة و الثروة بل بالآداب و المعرفة (كلمات فردوسيه، حضرت بهاءالله)
- انسان طلسم اعظم است (لوح مقصود، حضرت بهاءالله)
- امروز انسان كسى است كه بخدمت جميع من على الارض قيام نمايد (لوح مقصود، حضرت بهاءالله)
- عالم بين با شيد نه خود بين (لوح دنيا، حضرت بهاءالله)
- در جميع احوال انسان بايد متشبث شود باسبابى كه سبب و علت امنيّت و آسايش اهل عالم است (لوح مقصود، حضرت بهاءالله)
- جهدى بايد كه رتبه حيوانى معدوم كينم تا معنى انسانى ظاهر شود (هفت وادى، حضرت بهاءالله)
- اگر انسان به قدر و مقام خود عارف شود جز اخلاق حسنه و اعمال طيّبه راضيه مرضيّه از او ظاهر نشود (لوح مقصود، حضرت بهاءالله)
- انسان بزرگست همتش هم نيز بايد بزرگ باشد در اصلاح عالم و آسايش امم (لوح مقصود، حضرت بهاءالله)
- انسان عزيز است چه كه در كل آيه حق موجود و لكن خود را اعلم و ارجح و افضل و اتقى و ارفع ديدن خطائى است كبير (ادعيه حضرت محبوب، حضرت بهاءالله)
- وفى انفسكم افلا تبصرون (قرآن)
- انسان كه اشرف و اكمل مخلوقات است اشد دلالة و اعظم حكاية است (ايقان، حضرت بهاءالله)
- امتياز انسان به عرفان حق و اطاعت از اوامر او ميباشد
- لا يسعنى ارضى ولا سمائى ولكن يسعنى قلب عبدى المؤمن (حديث)
- خلقتك غنياً كيف تفتقر و صنعتك عزيزا لم تستذل (كلمات مكنونه، حضرت بهاءالله)
- فارجع البصر اليك لتجدنى فيك قائما قادرا مقتدرا قيوما (كلمات مكنونه، حضرت بهاءالله)
- وجعلت النعمة عليك بالغة (كلمات مكنونه، حضرت بهاءالله)
- مومن اقل از كبريت احمر است (حديث)
- امتياز سلسله انسان بعرفان و طاعت پروردگار لم يزل بوده و هست
- جميع اهل عالم امت واحد است (وحدت عالم انسانى)
- جميع اهل عالم امت واحد است (وحدت عالم انسانى)
- كان الناس امة واحدة (قرآن)
- هو الذى انشاكم من نفس واحدة (قرآن)
- ما خلقكم ولا بعثكم الا كنفس واحدة (قرآن)
- هل عرفتم لم خلقناكم من تراب واحد لعل لا يفتخر احد على احد (كلمات مكنونه، حضرت بهاءالله)
- انسان قادر است كه بين خوب و بد را تشخيص دهد
- وكذلك يبدل الله السيئات بالحسنات (ايقان، حضرت بهاءالله)
- ألا إن الله هو الغفور الرحيم (قرآن)
- لا جبر ولا تفويض بل امر بين الامرين (حديث)
- هدف و غايت از آفرينش انسان
- هدف از آفرينش محبت است
- هدف از آفرنيش عرفان حق و عبادت خلق است
- آمادگى روحانى براى عوالم بعد
- سرشت ملكوتى انسان
- انسان را بصورت خود آفريد (مثال خدا)
- طبيعت دوگانه انسان
- جسم انسان
- روح انسانى
- انسانيت حقيقى
- ارتباط و اتحاد آئين بهائى با ساير اديان
- ديدگاه آئين بهائى به ديانت اسلام و حضرت محمد رسول الله
- مطالعه و درك اسلام و قرآن
- سعى در شناخت حقايق اساسى و تاريخى از منابع موثق و عارى از اغراض
- مطالعه قرآن با روحى فارغ از افكار و توهمات قبليّه
- جدايى آئين اسلام ازغفلت علماى جاهل در آن دين
- مقام حضرت رسول اكرم در آثار و نوشتجات بهائى
- القاب حضرت رسول
- عصمت ذاتى حضرت محمد
- غزوات حضرت رسول
- عكس العمل بهائيان در مقابل ظلمهای وارده از برخى از مسلمين
- ظلم و ستمهاى وارده بر بهائيان از برخى از مسلمانان
- جدايى مظالم شيعيان از حقايق شريعت مقدسه اسلام
- عكس العمل بهائيان ( عفو است و نه انتقام)
- اعتقاد به حقيقت روحانى امام دوازدهم به عنوان موعود اسلام و صاحب رسالت جديد الهى
- معانى جابلقا و جابلسا
- احاديث وارده درباره قائم موعود
- سن قائم از چهل سال كمتر است
- سن جوانى
- در آخر الزمان تولد مییابد
- اصحاب اوليه قائم ايرانى هستند
- ااسم قائم تركيبى از دو اسم 'نبى' و 'ولى' است
- قائم مورد ستم شرق و غرب قرار میگردد
- قائم موعود صاحب كتاب و شريعتى جديد است
- مفهوم عهد و ميثاق بعد از صعود حضرت رسول (ص)
- امامت و جانشينى بعد از حضرت رسول اكرم به صورت شفاهى ن نه سند كتبى
- عصمت موهوبى حضرات ائمه اطهار به تنصيص حق است و نه انتخاب خلق
- هدف حضرت رسول دعوت ناس به توحيد و نجات خلق از آداب عتيقه و عادات مضره بوده است
- مفهوم خاتميت حضرت رسول اكرم
- اشاره به استمرار ظهورات الهيه و اعتراض خلق از مظهر ظهور جديد
- مقام ائمه اطهار و رجعت حسينى
- يوم ظهور موعود يوم 'قيامت' است
- يوم ظهور موعود مظاهر حقيقت و يوم رجعت است
- شناخت اسلام به عنوان يكى از اديان الهى در سيل تكامل عالم انسان به سوى حقيقت و وحدت عالم انسانى
- رفع سؤ تفاهمات درباره حقيقت اسلام، قرآن، ارتباط آن با اديان قبل و اصل استمرار ظهورات الهيه
- احكام قرآن
- محكمات و متشابهات در قرآن و اهميت كتاب نقش بيان فارسى و كتاب ايقان در شناخت رموزات و متشابهات قرآن و احاديث
- پيامهاى اساسى و اصولى قرآن
- نقش علماى فاقد بصيرت در تحريف معانى قرآن و احاديث
- اصل وحدت اديان
- اصل استمرار ظهورات الهيه
- اصل انتظار و اعتراض
- اهميت يوم قيامت و لقاء الله
- اصل وحدت نوع انسان
- اعتقادات آئين بهائى درباره امورات تاريخى مربوط به ديانت حضرت مسيح
- تولد حضرت مسيح
- وقايع مربوط به صليب كشيدن حضرت مسيح و صعود آنحضرت به آسمان
- رجعت حضرت مسيح بعد از سه روز
- مقام حضرت مسيح در ارتباط با خداوند (مفهوم از پسر خدا)
