خطابات در اروپا و امريکا جلد اول

خطابات در اروپا و امريکا

ص 1

در سفر اروپا

خطابات حضرت عبدالبهاء

فی اوربا و امريکا

(الجزء الاول فی سفره الأول أوربا)

چاپ اول بسمی فانی فرج الله ذکی الکردی

(در مصر سنهء هجريه – 1921 ميلاديه)

(حقوق الطبع محفوظة له)

ص ٢

هواللّه

نطق و خطبه مبارکه در لندن که در اغلب روزنامه‌های

شرق و غرب با مقالات و اوصاف عديده مندرج

و منتشر شده من جمله در روزنامه وادی النيل

عدد ١١٢٣ در اسکندريّه شنبه

٢ محرم سنهء ١٣٣٠مينويسد

) خطبة دينية لامام البهائيين الموقّر القاها )

) فی کنيسة سان جورج فی لندرا)

عثرنا علی نص خطبة دينية عظيمة فی موضوع النبوة

و قدم الذات الالهية العلية القاها حضرة الشيخ الموقّر

السيد عباس افندی امام البهائيين و نزيل رمل

الاسکندريه الآن اثناء وجوده فی عاصمة انگلترا

و قد کان السامعون لعبارته باللغة العربية عدد کبير من

ابناء الديانات جميعها فکان لاقواله اعظم تأثير

عليهم بل انهم تهافتوا بعد ذلک علی تلاوة ترجمتها

باللغة الانجليزية

ص ٣

و لما کانت الاقوال المختلفة قد حامت حول اسم هذا

الشيخ الورع العظيم من يوم قدومه الی قطر نا فی العام

الماضی فقد آثرنا نقل الخطبة الی القراء ليقف المصريون

علی مقدار فضل الرجل و ثبات عقيدته فضلا عما له من

الاعتبار فی انحاء العالم حيث قوبل بمزيد الحفاوة اينما

توجه اثناء رحلته فی اوروبا فی الصيف

الماضی قال حفظه اللّه

) خطابه مبارکه)

هُواللّه

ايها المحترمون اعلموا ان النبوة مرآة تنبئ عن

الفيض الالهی و التجلی الرحمانی و انطبعت فيها اشعة

ساطعة من شمس الحقيقة و ارتسمت فيها الصور العالية

ممثلة لها تجليات اسماء اللّه الحسنی ما ينطق عن الهوی

ان هو الا وحی يوحی فالأنبياء معادن الرحمة و مهابط

ص ٤

الوحی و مشارق الأنوار و مصادر الآثار ( و ما ارسلناک

الا رحمة للعالمين )

و اما الحقيقة الالوهية فهی مقدسة عن الادراک

و منزهة عن ان تنسج عنا کب الافکار بلعابها حول

حماها فکل ما يتصوره الانسان من ادق المعانی انما هو

صور للخيال و اوهام ما انزل اللّه بها من سلطان

و تلک المعانی انما لها وجود ذهنی و ليس لها وجود

عينی فماهی الا محاط لا محيط و محدود ليس ببسيط

حقيقی و اللّه بکل شیء محيط و الحقيقة الانسانية

اعظم من ذلک حيث لها الوجود الذهنی و الوجود العينی

و محيطة بتلک التصورات الذهنية و مدرکة لها

و الادراک فرع الاحاطة فالالوهية التی تحت الادراکات

الانسانية انما هی تصورات خيالية و ليست بحقيقة

الالوهية لان حقيقة الربوبية محيطة بکل الاشياء

لا محاطة بشیء و مقدسة عن الحدود و الاشارات بل

هی وجود حقيقی منزه عن الوجود الذهنی و لاتکاد

العقول تحيط به حتی تسعه الاذهان لاتدرکه الابصار

و هو يدرک الابصار و هو اللطيف الخبير و اذا امعنا

ص ٥

النظر بعين الحقيقة نری ان تفاوت المراتب فی الوجود

مانع عن الادراک حيث ان کل مرتبة دانية لاتکاد ان

تدرک ما فوقها مع ان کلتيهما فی حيّز الامکان دون

الو جوب فالمرتبة ‌الجمادية ليس لها خبر عن المرتبة النباتبة

لان الجماد لا يدرک القوة النامية و المرتبة النباتية

ليس لها خبر عن عالم الحيوان و لا يکاد النبات ان

يتصور السّمع و البصر و الحرکة الارادية و لو کانت فی

اعلی درجة من النّبات و الحيوان لايستطيع تصور العقل

و النّفس الناطقة الکاشفة لحقائق الاشياء لانه فاقد

الوجدان و اسير المحسوسات و ذاهل عن کل حقيقة

معقولة فکل حيوان لايکاد ان يدرک حرکة الارض

و کرويتها و لا يکاد تنکشف له القوة الجاذبة و المادة

الاثيرية الغائبة عن الحواس و هو حال کونه اسير

الاثير ذاهل عنه فاقد الادراک فاذا کانت حقيقة الجماد

و النبات و الحيوان و الانسان حال کونها کلها من حيّز

الامکان و لکن تفاوت المراتب مانع ان يدرک الجماد

کمال النّبات و النّبات قوی الحيوان و الحيوان فضائل

الانسان فهل من الممکن ان يدرک الحادث حقيقة القديم

ص ٦

و يعرف الصنع هوية الصانع العظيم استغفر اللّه من

ذلک ضعف الطالب و جل المطلوب نهاية اقدام العقول

عقال فمابقی ادنی شبهة ان الحدوث عاجز عن ادراک

القديم کماقال عليه السلام ( ما عرفناک حقّ معرفتک )

و لکن الامکان من حيث الوجود و الشؤون يحتاج الفيض

من حضرة الوجوب و علی ذلک ان الغيب المنيع

المنقطع الو جداتی تجلی علی حقائق الاشياء من حيث

الاسماء و الصفات و ما من شیء الا و له نصيب من ذلک

الفيض الالهی و التجلّی الرّحمانی و ان من شیء الّا يسبّح بحمده

و اما الانسان فهو جامع للکمال الامکانی و هو الجسم

الجمادی و اللطف النباتی و الحسّ الحيوانی و فضلاً عن

ذلک حائز لکمال الفيض الالهی فلا شک انه اشرف

الکائنات و له قوة محيطة بحائق الممکنات کاشفة

لاسرار ها و آخذة بنواصی خواصها و الاسرار

المکنونة فی مکامنها و تخرجها من حيّز الغيب الی حيّز

الشّهود و تعرضها للعقول و الافهام هذا هو سلطان

الانسان و برهان الشّرف الاسمی فکلّ الصّنائع

ص ٧

و البدائع و العلوم و الفنون کانت يوماً ما فی حيّز الغيب

السّرّ المکنون فهذه القوة الکاشفة المؤيّد بها الانسان

قد اطلع بها و اخرجها من حيّز الغيب الی حيّز الشهود

و عرضها علی البصائر و الابصار فثبت ان الحقيقة

الانسانية ممتازة عن سائر الکائنات و کاشفة لحقائق

الاشياء لا سيما الفرد الکامل و الفيض الشامل و النور

الباهر کل نبی کريم و رسول عظيم فهو عبارة عن

مرآة صافية لطيفة منطبعة فيها الصور العالية تنبئ عن

شمس الحقيقة المتجلية عليها بالفيض الابدی و لا يری

فيها الا الضّياء السّاطع من شمس الحقيقة و تفيض به علی

سائر الامم ( و انک لتهدی الی صراط مستقيم )

و اذا قلنا ان شمس الحقيقة اشرقت بانوار ها علی

المرايا الصافية فليس مراد نا ان شمس الحقيقة المقدسة

عن الادراک تنزلت من علوّ تقديسها و سموّ تنزيهها

و دخلت و حلّت فی المرايا الصافية استغفر اللّه من ذلک

و ما قدروا اللّه حقّ قدره بل نقصد بذلک ان شمس

الحقيقة اذا فاضت انوار ها علی المرايا لا يری فيها الّا

ضياؤها ما ينطق عن الهوی ان هو الّا وحی يوحی

ص ٨

ان النّزول و الصّعود و الدّخول و الخروج و الحلول

من لوازم الاجسام دون الارواح فکيف الحقيقة

الربانية و الذاتية الصمدانية انها جلت عن تلک الاوصاف

فلا يکاد ان ينقلب القديم حادثاً ولا الحادث قديماً

فقلب الماهية ممتنع و محال هذا هو الحق و مابعد

الحق الاالضّلال المبين فغاية ما يکون الحادث ان يستفيض

الفيض التّام من حضرة القديم فلننظر الی آثار رحمة

اللّه فی المظهر الموسوی و الی الانوار التی سطعت

باشد الاشراق من الافق العيسوی و الی السّراج

الو هّاج السّاطع اللّامع فی الزّجاج المحمّدی

عليهم الصّلاة و السّلام و علی الّذين بهم

اشرقت الانوار و ظهرت الاسرار

و شاعت و ذاعت الآثار

علی ممرّ الاعصار

و الادهار .

ص ٩

(نقل از روز نامه اهرام )

(مکتوب مخبر اهرام از سويسرا )

من بعد استعطاف الانظار الکريمة و تقديم

الاحترامات الفائقة احببت ان ابث لکم حديثاً غريباً

و هو اننی فی اثناء تنزهی فی شواطئ بحيرة ( ژنو )

جنيفا بسويسرا صادف مروری بمدينة تونون الواقعة

علی شاطئ البحيرة المذ کورة و دخلت نزل البستان

(او تيل دو بارک ) من المدينة المذ کورة فی طبقاتها فاذاً

جم غفير من اجناس مختلفة علی مائدة ممدودة بعضهم

من ابناء الفرس ذو عمامة بيضاء و بعضهم بقبعة سوداء

و ثلة من اهال مختلفی الأجناس من فرنسا و انگلترا

وامريکا و ايطاليا محفل مرتب فی غاية الانتظام و فی

نهاية السکون و الوقار و کمال الالفة و الوداد فی بهرتهم

رجل فی عقد السبعين من الحيات مبيض الشعر متوسط

القامة مرتد برداء ابيض يتکلم مع الجماعة بغاية التأنی

باللغة العربية و الکتبة يکتبون و المتر جمون

يتر جمون بعدة لغات سامية فی أوروبّا و الجميع

يسمعون باذن صاغية و قلوب واعية

و ابصار شاخصة و هو يقول:

ص ١٠

) نطق مبارک در تونون (بسويسرا) دوشنبه

٣رمضان سنه ١٣٢٩مطابق ٢٧ آگست سنه ١٩١١)

هُواللّه

ايها الحاضرون الی متی هذا الهجوع و السبات

و الی متی هذا الرجوع القهقری و الی متی هذا الجهل

و العمی و الی متی هذه الغفلة و الشقاء و الی متی هذا

الظلم و الاعتساف و الی متی هذا البغض و الاختلاف

و الی متی الحمية الجاهلية و الی متی التمسک بالاوهام

الواهية و الی متی النزاع و الجدال و الی متی الکفاح

و النزال و الی متی التعصب الجنسی و الی متی التعصب

الوطنی و الی متی التعصب السياسی و الی متی التعصب

المذهبی أ لم يأن للذين آمنوا ان تخشع قلو بهم لذکر

اللّه هل ختم اللّه علی القلوب ام غشت الأبصار غشاوة

الاعتساف او لم تنتبه النفوس الی ان اللّه قد فاضت فيوضاته

علی العموم خلق الخلق بقدرته و رزق الکل برحمته

ص ١١

و ربی الکل بربوبتيّه لا تری فی خلق الرحمن من

تفاوت فارجع البصر هل تری من فطور فلنتبع الرب

الجليل فی حسن السياسة و حسن المعاملة و الفضل

و الجود و لنترک الجور و الطغيان و لنلتئم التئام ذوی

القربی بالعدل و الاحسان و لنمتزج امتزاج الماء و الراح

و لنتحد اتحاد الارواح و لا نکاد ان نؤسس سياسة

اعظم من سياسة اللّه و لا نقدر ان نجد شيئاً يوافق عالم

الانسان اعظم من فيوضات اللّه و لکم اسوة حسنة فی

الرب الجليل فلا تبدلوا نعمة اللّه و هی الالفة التامة فی

هذا السبيل عليکم يا عباد اللّه بترک الاختلاف و تأسيس

الائتلاف و الحب و الانصاف و العدل و عدم الاعتساف

ايها الحاضرون قد مضت القرون الاولی و طوی

بساط البغضاء و الشحناء حيث اشرق هذا القرن بانوار

ساطعة و فيوضات لامعة و آثار ظاهرة و آيات باهرة

و الانوار کاشفة للظلام دافعة للآلام داعية للائتلاف

قامعة للاختلاف الا ان الابصار قد قرت و ان الآذان

قد وعت و ان العقول قد ادرکت ان الاديان الالهية

مبنية علی الفضائل الانسانية و منها الالفة و الوداد بين

ص ١٢

العموم و الوحدة و الاتفاق بين الجمهور يا قوم أ لستم

من سلالة واحدة أ لستم افناناً و اوراقاً من دو حة واحدة

أ لستم مشمولين بلحظات اعين الرحمانية أ لستم مستغرقين

فی بحار الرحمة من الحضرة الو حدانية أ لستم عبيداّ

للعتبة الر بانية هل انتم فی ريب ان الأنبياء کلّهم من

عند اللّه و ان الشرائع قد تحققت بکلمة اللّه و ما بعثهم

اللّه الا للتعليم و تربية الانسان و تثقيف عقول البشر

و التدرج الی المعارج العالية من الفلاح و النجاح و قد

ثبت بالبرهان الساطع ان الانبياء اختار هم اللّه رحمة

للعالمين و ليسوا نقمة للسائرين و کلهم دعوا الی الهدی

و تمسّکوا بالعروة الو ثقی حتی انقذوا الامم السافلة من

حضيض الجهل والعمی الی اوج الفضل و النهی فمن

امعن النظر فی حقيقة التاريخ المنبئة الکاشفة لحقائق

الاسرار من القرون الاولی يتحقق عنده بان موسی

عليه السلام انقذ بنی اسرائيل من الذل و الهوان

و الأسر و الخذلان و رباهم بتأييد من شديد القوی

حتی اوصلهم الی اوج العزّة و العلی و مهد لهم السعادة

الکبری و من اللّه عليهم بعد ما استضعفوا فی الارض

ص ١٣

و جعلهم ائمة من ورثة الکتاب و حملة لفصل الخطاب

حتی کان منهم عظماء الرجال وانبياء اسسوا لهم السعادة

و الاقبال و هذا برهان ساطع واضح علی نبوته عليه

السلام و اما المسيح الجليل کلمة اللّه و روح اللّه المؤيّد

بالانجيل فقد بعثه اللّه بين قوم ذلت رقابهم و خضعت

اعناقهم و خشعت اصواتهم لسلطة الرومان فنفخ فيهم

روح الحيات و احياهم بعد الممات و جعلهم ائمة فی ارض

خضعت لهم الرومان و خشعت لهم اليونان و طبق

الارض صيتهم الی هذا الاوان و اما الرسول الکريم

محمد المصطفی عليه الصلاة والتسليم فقد بعثه اللّه فی واد

غير ذی زرع لانبات به بين قبائل متنافرة

و شعوب متحاربة و اقوام ساقطة فی حضيض الجهل

و العمی لا يعلمون من دحاها ولا يعرفون حرفاً من

الکتاب و لا يدرکون فصلامن الخطاب اقوام متشتة

فی بادية العرب يعيشون فی صحراء من الرمال بلبن النياق

و قليل من النخيل و الاعناب فما کانت بعثته عليه السلام

الا کنفخ الروح فی الاجساد او کايقاد سراج منير فی

حالک من الظلام فتنورت تلک البادية الشاسعة القاحلة

ص ١٤

الخاوية بتلک الانوار الساطعة علی الارجاء فانتهض القوم

من رقد الضلال و تنورت ابصار هم بنور الهدی فی تلک

الايام فاتسعت عقولهم و انتعشت نفوسهم و انشرحت

صدورهم بايات التوحيد فرتلت عليهم بابدع الالحان و بهذا

الفيض الجليل قد نجحوا و وصلوا الی الاوج العظيم حتی

شاعت و ذاعت فضائلهم فی الآفاق فاصبحوا نجوماً

ساطعة الاشراق فانظروا الی الآثار الکاشفة للاسرار

حيّ تنصفوا بان ذلک الرجل الجليل کان مبدأ الفيض

لذلک القوم الضئيل و سراج الهدی لقبائل خاضت فی

ظلام الهوی و اوصلهم الی العزة و الاقبال و مکنهم

من حيات طيبة فی الاخرة و الاولی أ ما کانت هذه القوة

الباهرة الخارقة للعادة برهاناً کافياً علی تلک النبوة الساطعة

لعمراللّه ان کل منصف من البشر يشهد بملء اليقين

ان هؤلاء الرجال کانوا اعلام الهدی بين الوری و رايات

الآيات الخافقة علی صروح المجد فی کل الجهات و تلک

العصبة الجليلة استشرقت فاشرقت و استضاءت فاضاءت

و استفاضت فافاضت واقتبست الانوار من حيّز ملکوت

الاسرار و سطعت بانوار الوحی علی عالم الافکار ثم ان

ص ١٥

هذه النجوم الساطعة من افق الحقيقة ائتلفت و اتحدت

و اتفقت و بشر کل سلف عن کل خلف و صدق کل

خلف نبوة کل سلف فما بالکم انتم ياقوم تختلفون

و تتجادلون و تتنازعون و لکم اسوة حسنة فی هذه

المظاهر النورانية و المطالع الرحمانية و مهابط الوحی

العصبة الربانية و هل بعد هذا البرهان يجوز الارتياب

والتمسک باوهام اوهن من بيت العنکبوت و ما انزل

اللّه بها من سلطان

يا قوم البدار البدار الی الالفة عليکم بترک البغضاء

و الشحناء عليکم بترک الجدال عليکم بدفع الضلال عليکم

بکشف الظلام عليکم بتحری الحقيقة فی ما مضی من

الايام فاذا ائتلفتم اغتنمتم واذا اختلفتم اعتسفتم عن

سبيل الهدی و غضضتم النظر عن الحقيقة و النهی

و خضتم فی بحور الوهم و الهوی ان هذا لضلالة مهلکة

للوری و اما اذا اتحدتم وامتزجتم و ائتلفتم فيؤيدکم

شديد القوی بصلح و صلاح و حب و سلام

و حيات طيبة و عزة ابدية و سعادت سرمدية

و السلام علی من اتبع الهدی

ص ١٦

نطق مبارک ١٥ رمضان سنهء ١٣٢٩ : ٨ سپتامبر سنهء

١٩١١در منزل مسس بکتام در لندن جميعت زياد

بود منزل گنجايش نداشت مسس کروپر عرض

کرد منزل کوچک است گنجايش

احباب ندارد فرمودند:

منزل کوچک نيست بايد قلوب وسعت داشته باشد

در عکا اوائل ورود در يک اطاق سيزده نفر منزل داشتيم

من از خدا ميخواهم که قلوب را گشايش بخشد ياران را

وسعت عطا فرمايد و گشايش قلوب ممکن نيست جز

بمحبت اللّه اگر گشايش از امور ديگر حاصل شود

عرضی است موقت است زود به تنگی تبديل ميشود

اما سرور و گشايشی که بمحبت اللّه باشد ابدی است همهء

سرور و لذائذ دنيوی از دور جلوه ئی دارد لکن چون

نزديک شود سرابست و نمايشی بی حقيقت البته در

حکمت سليمان خوانده ايد حضرت سليمان ميفرمايد

من وقتی طفل بودم چنين ميدانستم که لذت در گردش

و سواريست چون بسن شباب رسيدم و بتفرج

و سواری و گردش ديدم لذتی ندارد با خود می گفتم

ص ١٧

لذت در سلطنت است اقتدار است حکمرانيست چون

بسلطنت رسيدم ديدم آنهم لذتی ندارد و همچنين هر

شأنی از شؤون که در نظرم جلوه ئی داشت چون

باو رسيدم ديدم لذتی ندارد فهميدم که سرور بمحبت

اللّه است اگر انسان سرورش بصحت باشد صحت وقتی

زائل ميشود پس يقين است که صحت هم سبب سرور

نيست اگر سرور انسان بثروت باشد وقتی ثروت زائل

ميشود اگر سرورش بمنصب باشد وقتی منصب

از دستش ميرود مادام که سبب قابل زوالست مسبب هم

زائل ميشود ولی هرگاه سبب سرور فيض الهی باشد

آن سرور ابدی است چه که فيوضات الهيّه ابدی است

و چونکه محبت اللّه ابدی است اگر انسان دل بفيض

الهی بندد محبت الهی در قلبش باشد سرورش ابدی

است بهر چه دل بندد فانی است و عاقبت مأيوس ميشود

مگر محبت اللّه محبت بعالم انسانی شما بايد شکر کنيد

خدا را که ابواب ملکوت بر شما باز فرمود و شما را بمحبت

اللّه و خدمت بوحدت عالم انسانی دعوت نمود شما مثل

بهاء اللّه پدری داريد که فيضش احاطه کرده پس بايد شب

ص ١٨

و روز خدارا شکر کنيد که بچنين فيضی فائز شديد

)نطق مبارک ٢١ رمضان ١٣٢٩ در لندن ١٤ سپتامبر

١٩١١ بمدير روز نامه رئيس فرمسون و تياسفی )

هُواللّه

تحيّت محترمانه مرا بجمعيت تياسفی برسان و بگو شما فی

الحقيقه خدمت بوحدت عالم انسانی نموده ايد زيرا

تعصّب جاهليه نداريد آرزوی وحدت بشر داريد

امروز هر کسی بوحدت بشر خدمت کند در درگاه

احديت مقبول است زيرا جميع انبيای الهی در وحدت

عالم انسانی کوشيدند و خدمت بعالم انسانی کردند زيرا

اساس تعاليم الهی وحدت عالم انسانيست حضرت

موسی خدمت بوحدت انسانی نمود حضرت مسيح

وحدت عالم انسانی تأسيس کرد حضرت محمد اعلان

وحدت انسانی نمود انجيل و تورات و قرآن اساس

وحدت انسانی تأسيس نمودند شريعت اللّه يکی است و دين

اللّه يکی و آن الفت و محبت است حضرت بهاء اللّه تجديد

ص ١٩

تعاليم انبيا فرمود و اساس دين اللّه را اعلان نمود ملل

مختلفه را بهم الفت داد اديان مختلفه را با هم جمع نمود

تعاليم بهاء اللّه چنان در عروق و اعصاب بشر نفوذ نمود که

اتحاد بين قبائل و شعوب متغايره داد و شما چون در

مقصد جليل عضوی عامل هستيد در حق شما دعا

ميکنم و از برای شما تأييدات الهيه ميطلبم

)نطق مبارک در کليسيای سيتی تمپل لندن ١٦ رمضان

1329 مطابق ٩ سپتامبر سنه ١٩١١ )

هُوالله

ای جمع محترم و ای طالبان راه خدا الحمد للّه نور حقيقت

درخشيد و نسيم گلشن الهی وزيد ندای ملکوت در

جميع اقاليم بلند شد و نفثات روح القدس در هويت قلوب

دميد و حيات ابديه بخشيد در اين قرن بديع شرق

منور است غرب معطر است و مشام روحانيان معنبر

ص ٢٠

بحر وحدت عالم انسانی موج زند و علم روح القدس

اوج گيرد هر انسان منصفی شهادت ميدهد که اين

روز روز بديعست و اين عصر عصر خداوند عزيز

عنقريب جهان بهشت برين گردد روز وحدت عالم

بشر است و اتحاد جميع ملل تعصبات مورث جهالت بود

و اساس ضديت بشر عنايت خداوند اين روز فيروز را

محقق فرمود عنقريب وحدت عالم انسانی در قطب آفاق

موج زند جدال و نزاع نماند صبح صلح اکبر بدرخشد

جهان جهان تازه شود و جميع بشر برادران گردند

و کافه ملل رايات جليل اکبر شوند خونخواری از خواص

عالم حيوان و صلاح از مواهب عالم انسانی

حضرت بهاء اللّه ميفرمايد عدل و انصاف حيات عالم است

الحمد للّه در اين صفحات علم عدل بلند است و مساوات

بشر منتشر آزادی است و راحت امنيت است و سعادت

خدا يکی است و نوع انسان يکی است اساس اديان الهيه

يکی است حقيقت ربوبيت محبت است پس ای ياران

بجان بکوشيد تا خاور و باختر مانند دو دلبر دست

در آغوش يکديگر شوند

ص ٢١

ای پروردگار اين جمع را روشن فرما و نفوس را تأييد کن

رويها را نورانی نما و خويها را گلشن رحمانی فرما جانها

بنفثات قدس زنده کن و نفوس بهدايت کبری نفيس

فرما بخشش آسمانی مبذول کن و موهبت رحمانی شايان

فرما و در تحت حفظ و حمايت خويش محفوظ و مصون

بدار الطاف بی پايان شامل کن و عنايت

مخصوصه کامل فرما توئی دهنده و بخشنده و دانا

)نطق مبارک )

)در منزل مسس کراپر در ١٢ سپتامبر سنه ١٩١١ )

)در جمعيت احباء )

هُو اللّه

الحمد للّه خوب جمعيتی است بسيار نورانی است

روحانی است آسمانی

" چرخ گردون کين چنين نغز و خوش و زيباستی

صورتی در زير دارد آنچه در بالاستی"

ص ٢٢

يعنی آنچه در عالم بالاست يک انعکاس در موجود دارد

حالا الحمد للّه اين مجلس ما صورت ملأ اعلا است مثل

آفتاب روشن است و اين ديده شده که عالم اعلا عالم

محبت است در ملأ اعلی اتحاد و اتفاق است در ملأ اعلی

مقصود مقصود رحمانی است الحمد للّه اينجا هم همان

طور است لهذا اگر بگويم اين مجمع آسمانی است راست است

چرا که هيچ مقصدی جز رضای خدا نداريد جميع

من علی الارض در عقب هوی و هوس دوانند قومی را

نهايت آرزو ثروت و مال است قومی را نهايت آرزو غلبه

بر اعداست قومی را نهايت آرزو راحت و آسايش جسم

است قومی را نهايت آرزو رياست است قومی را نهايت

آرزو شهرت است الحمد للّه آرزوی ما رضای الهی

و وحدت الهی است اينجا که الان جمع شده ايم مقصود

اتحاد عالم الهی و نور الهی را منتشر کنيم قلوب انسانيرا

جذب کنيم لهذا شکر ميکنيم خدا را که ما را بخدمت عظيم

امر خود موفق کرد در حق همهء شما دعا ميکنم که شما ها

جميعاً لشکر آسمانی باشيد علم وحدت آسمانی بلند کنيد

و شرق و غرب را روشن نمائيد و قلوب را مملو از محبت اللّه

ص ٢٣

اين است نهايت آرزوی من و از خدا ميخواهم و يقين است

که شما هم همين را ميخواهيد من خيلی از شما راضی

هستم و از ملت و دولت انگليسی راضی هستم بايد

خدا را شکر کنيد که آزاديد نميدانيد در شرق

چه هنگامه است وقتی که کسی ميآيد اينجا

چه قدر راضی است خدا شما را حفظ کند

)نطق مبارک )

در منزل مسس کراپر ١٣ سپتامبر سنه ١٩١١

خوش آمديد اهالی ايران بسيار مسرورند

از اينکه من آمدم اينجا اين آمدن من اينجا سبب الفت

بين ايران و انگليس است ارتباط تام حاصل ميشود

نتيجه بدرجه ای ميرسد که بزودی از افراد ايران جان

خود را برای انگليس فدا ميکند همين طور انگليس

خود را برای ايران فدا مينمايد لهذا نهايت سرور را

دارند يعنی نميدانم چگونه بيان کنم بجهت نتايج آن

من راضی هستم من از خدا ميخواهم که اين دو ملت را

مانند دو برادر کند ارتباط بدرجه ای رسد که ابدی

ص ٢٤

باشد از اصل ملت ايران و انگليس يکی بودند از قبيله

آريان بودند در سواحل نهر... بودند بايران آمدند

ايران را پر کردند بعد نفوس زياد شد از اينجا بقفقاز

رفتند در آنجا زياد شدند به اروپا هجرت کردند اين ملت

انگليس و آريان هر دو برادرند لهذا در زبان انگليسی

بسيار الفاظ ايرانی است و اين دلالت دارد که هر دو

يکی بوده اند تا اينکه خدا حالا اسباب فراهم

آورده است که اين دو بحالت اصلی رجوع کنند و يقين

است که خواهد شد حضرت باب هفتاد سال پيش

در شيراز ظاهر شد و بشارت از ظهور ملکوت

داد جان خويش را در سبيل الهی فدا کرد نفوس را

مستعد محبت اللّه نمود بعد از نه سال جمال مبارک

ظاهر شدند اعلام وحدت الهی کردند جميع ملل را

دعوت فرمودند که به آنچه اساس اديان الهی است

تشبث کنند اساس دين الهی يکی است شريعة اللّه

يکی است جميع انبياء برای نشر آن مبعوث شدند

لهذا هر ملتی بموجب نصائح الهی عمل نمود بحقيقت

رسيد تعاليم الهی يکی است بنيان محبت اللّه يکی است

ص ٢٥

و اين سبب وحدت و يگانگی بشر است جمال مبارک

در اين سبيل خيلی صدمات ديدند در حبس زير زنجير

رفتند چوب و تازيانه خوردند بعد از آن نفی به بغداد

شدند با وجود اين ناصر الدين شاه آرام نگرفت آن پادشاه

مستبد کوشيد تا جمال مبارک را بعکا فرستاد و باتفاق

عبدالحميد در حبس انداخت قلعه عکا سجنی است که

تصور آن نتوان کرد هيچ محبوسی تحمل يکسال نميکند

جمال مبارک تمام عمر شانرا صرف کردند تا آنکه

وحدت بين قلوب جميع بشر تحقق يابد نوع انسان

بيکديگر مهربان گردد نزاع نماند جدال نماند قتال

نماند محاربه نماند عالم بشر يک خاندان شود و جميع

افراد حکم وحدت پيدا کند حال ملاحظه نمائيد که

جمال مبارک چه فيضی احسان نمودند چه سراجی

روشن کردند چه تجلی بر شرق و غرب فرمودند بقوه

روح القدس اعلام وحدت نمودند در اين سبيل

صدمات را تحمل کردند حال الحمد للّه نتايج آن مشهود

ما که نفوس شرقی هستيم با شما با يک روح و با يک قوه

با محبت نشسته ايم از الطاف او ميطلبم که جميع

ص ٢٦

شما ها را بيکديگر مهربان کند اين ملت محترمه انگليس را

عزيز کند و اين دولت عادله را تأييد نمايد

نطق مبارک يکشنبه ٢٣ رمضان سنه ١٣٢٩ مطابق ١٦ سپتامبر

سنه ١٩١١ در کليسيای سنت جان وست منستر در لندن

هُواللّه

مظاهر الهيه حکايت از فيوضات غيبيه مينمايند

و انعکاس شمس حقيقتند زيرا حقيقت الوهيت مقدس

از ادراک بشر است آنچه بتصور انسان آيد صور خياليه

است و وجود ذهنی دارد نه حقيقی و محاط است ولی

انسان وجود حقيقی دارد و محيط است پس الوهيتی که

از مدرکات عالم انسانی است تصورات خياليه محض

است نه حقيقت الوهيت زيرا حقيقت الوهيت محيط است

نه محاط وجود حقيقی است نه وجود ذهنی مثال اين

مطلب اينکه با وجوديکه جماد و نبات و حيوان

و انسان جميع از حقايق امکانست معذلک جماد از عالم

حيوان خبر ندارد و تصور آن نتواند و ادراک نکند

ص ٢٧

و همچنين نبات هر قدر ترقی نمايد و در نهايت درجه

کمال جلوه کند از عالم حيوان خبر ندارد و ادراک

ننمايد بکلی بيخبر است سمع و بصر ندارد ادراک و تفکر

نتواند و همچنين حيوان آنچه در رتبه خويش ترقی

نمايد و حواس و احساسات در نهايت قوت باشد باز از قوه

عاقله انسان خبر نگيرد و تصور نتواند بلکه اسير

محسوس است مثلا حيوان حرکت ارض و سکون

آفتاب را ادراک نکند و کرويت ارض را تصور نتواند

و قوه کهرباء ادراک ننمايد و ماده اثيريه را بخاطر نيارد

با وجوديکه جماد و نبات و حيوان و انسان کل از حقايق

امکانيه اند ولی تفاوت مراتب مانع و حائل که مادون

ادراک حقيقت ما فوق نمايد با وجود اين چگونه حقيقت

حادثه ادراک حقيقت قديمه نمايد تراب احاطه بربّ الارباب

کند و اين واضح و مشهود است که ممتنع و محال است ولی

حقيقت الوهيت شمس حقيقت تجلی بر آفاق نموده و بجميع

اشياء پرتوی انداخته هر شيئی را از اين فيض بهره ئی امّا

حقيقت انسانيه که جامع کمالات جمادی و نباتی و حيوانی

است و فضلا علی ذلک حائز کمالات انسانيست اشرف

ص ٢٨

کائناتست لهذا محيط بر جميع ممکنات است حقايق

و اسرار و خواص موجودات را که سر مکنون و رمز

مصون است کشف نموده از حيّز غيب بحيّز شهود

آورده چنانچه اين علوم و صنائع و اکتشافات موجود

هريک در زمانی سر مکنون بوده ولی حقيقت انسانيه

کشف آن نموده و از حيّز غيب بحيّز شهود آورده مثال

آن قوه جاذبه و همچنين سائر کشفيات وقتی مجهول

بوده و در حيّز غيب مستور ولی حقيقت انسانيه کشف آن

سر پنهان نموده و در عالم ظهور آشکار کرده پس

ثابت و محقق شد که حقيقت انسانيه محيط بر جميع

کائناتست و اشرف موجودات علی الخصوص فرد کامل آن

فرد کامل بمنزله آينه است در نهايت لطافت و صفا و مقابل

شمس حقيقت لهذا نور ربوبيت کمالات الهيه در اين مرآت

صافيه باشدّ ظهور واضح و آشکار حال اگر بگوئيم

در اين آينه آفتابست مقصد آن نيست که آفتاب از علوّ

تقديس خويش نزول نموده و در اين آينه حلول کرده

زيرا اين محالست قلب ماهيت ممکن نه قديم حادث نگردد

و حادث قديم نشود بلکه آن حيّ قديم تجلّی در اين آينه

ص ٢٩

نموده و حرارت و انوارش تابيده و در نهايت جلوه

و ظهور است هذا هو الحق المبين و ما بعد الحق الّا

الضلال المبين

ای پروردگار ای آمرزگار اين محفل بذکر تو آراسته

و اين جمع توجه بملکوت تو نموده دلها پر مسرت است

و جانها در نهايت بشارت خداوند مهربانا اين جمع را

شادمان کن و در ملکوت خويش کامران فرما گناه

ببخش پناه بده آگاه کن و ببارگاه

ملکوت در آر توئی دهنده توئی

بخشنده و مهربان آمين

)نطق مبارک در مجمع بهائيان لندن روز وداع (1)

١١ شوال سنه ١٣٢٩ - 3 اکتوبر سنهء ١٩١١ )

هواللّه

ای جمع محترم آتش را لزوم ذاتی سوختن است و قوه

-----------------------------------------------------------------------------

(1) - و در بعض نسخ در مجمع تيوسوفيين در لندن 30 ديسمبر سنهء 1911

ص 30

برقيه را لزوم ذاتی افروختن آفتاب را لزوم ذاتی

درخشيدن است و خاک را لزوم ذاتی قوه روئيدن در

لزوم ذاتی انفکاک جائز نه چون تغيّر و تبدّل و تحوّل

و انتقال از حالی بحالی از لوازم ذاتيه عالم امکان است

يعنی تتابع فصل ربيع و صيف و خريف و شتا و تبدل

روز و شب از لوازم ذاتيه عالم ارضی است پس هر بهاری را

خريفی در پی و هر صيفی را شتائی در عقب و هر

روزی را شبی و هر صبحی را شامی وقتيکه اساس

اديان الهی بکلی منهدم و اخلاق عالم انسانی متغير اثری

از نورانيت آسمانی نه و محبت بين بشر مختل ظلمت

عناد و جدال و قتال و سرمای خمودت و انجماد حکمران بود

و تاريکی احاطه نموده بود حضرت بهاء اللّه مانند کوکب

آفاق از مشرق ايران طالع شد انوار هدايت کبری

درخشيد و نورانيت آسمانی بخشيد و تعاليم بديعی

تأسيس فرمود و فضائل عالم انسانی تأسيس کرد

و فيوضات آسمانی ظاهر فرمود و قوه روحانيه باهر

ساخت و اين اساس را در عالم وجود ترويج فرمود

)اولا ) تحری حقيقت زيرا جميع ملل بتقاليدی عاميانه

ص ٣١

تشبث نموده‌اند و از اينجهت با يکديگر در نهايت

اختلاف و غايت نزاع و جدالند اما ظهور حقيقت

کاشف اين ظلمات است و سبب وحدت اعتقاد زيرا

حقيقت تعدد قبول نکند ( ثانياً ) وحدت عالم انسانی

يعنی جميع بشر کل مشمول الطاف جليل اکبرند

بندگان يک خداوندند و پرورده حضرت ربوبيت

رحمت شامل کل است و تاج انسانی زينت هر سری

لهذا بايد جميع طوائف و ملل خود را برادر يکديگر

دانند و شاخ و برگ و شکوفه و ثمر شجرهء واحده شمرند

زيرا جميع سلاله حضرت آدمند و لئآلی يکصدف

نهايت اينست که محتاج تر بيتند نادانانند جاهلانند

بايد هدايت نمود مريضانند بايد معالجه کرد طفلانند

بايد در آغوش مهربانی پرورش داد تا ببلوغ و رشد

رسند و جلا لازم تا درخشنده و روشن گردند ( ثالثاً)

آنکه دين اساس الفت و محبت است و بنيان ارتباط

و وحدت دين اگر سبب عداوت گردد الفت نبخشد

بلکه مورث کلفت گردد و عدم دين به از وجود

آنست و تجرد از دين مرجح بر آن ( رابعاً) دين و علم

ص ٣٢

توأم است از يکديگر انفکاک ننمايد و از برای انسان

دو بال است که بآن پرواز نمايد جناح واحد کفايت

نکند هر دينی که از علم عاريست عبارت از تقاليد است

و مجاز است نه حقيقت لذا تعليم از فرائض دين است ( خامساً)

آنکه تعصب دينی و تعصب جنسی و تعصب سياسی

و تعصب وطنی هادم بنيان انسانيست حقيقت اديان الهی

واحد است زيرا حقيقت يکی است تعدد قبول نکند

و جميع انبياء در نهايت اتحادند نبوت حکم آفتاب دارد

در هر موسمی از نقطه ای طلوع نمايد لهذا هر سلفی اخبار

از خلف فرموده و هر خلفی تصديق سلف کرده

لا نُفَرِّقُ بَيْنَ اَحَدٍ مِنْ رُسُلِه ( سادساً) مساوات بين بشر است

و اخوت تام عدل چنين اقتضاء مينمايد که حقوق نوع

انسانی جميعاً محفوظ و مصون ماند و حقوق عمومی يکسان

باشد و اين از لوازم ذاتيهء هيئت اجتماعيه است ( سابعاً)

تعديل معيشت نوع بشر است تا جميع از احتياج نجات

يافته هرکس بقدر امکان و اقتضاء در رتبه و مکان راحت

يابد همچنانکه امير عزيز است و در نعمت مستغرق

فقير نيز رزق يومی داشته باشد در ذلت کبری نماند

ص ٣٣

و از شدت جوع از عالم حيات محروم نگردد ( ثامناً )

صلح اکبر است بايد از جميع دول و ملل بانتخاب عمومی

محکمه کبری تأسيس شود و اختلاف و نزاع دول

و ملل در آن محکمه کبری فيصل يابد تا منتهی بجنگ نگردد

)تاسعاً ) آنکه دين از سياست جدا است دين را در امور

سياسی مدخلی نه بلکه تعلق بقلوب دارد نه عالم

اجسام رؤساء دين بايد بتربيت و تعليم نفوس پردازند

و ترويج حسن اخلاق نمايند و در امور سياسی مداخله

ننمايند ( عاشراً ) تربيت و تعليم و ترقی و رعايت و حرمت

زنان است زيرا آنان در زندگانی شريک و سهيم مردانند

و از حيثيت انسانی يکسانند ( حادی عشر ) استفاضه

از فيوضات روح القدس است تا مدنيت روحانيه

تأسيس شود زيرا مدنيت ماديه تنها کفايت نکند

و سبب سعادت انسان نشود زيرا مدنيت ماديه مانند

جسم است و مدنيت روحانيه مانند روح جسم بيروح

زنده نگردد " لقد خلقنا الانسان فی أحسن تقويم "

اين نبذه ئی از تعاليم بهاء اللّه است و در تأسيس و ترويج

آن نهايت مشقت و بلايا تحمّل نمود هميشه مسجون

ص ٣٤

و معذب بود در نهايت تعب ولی در زندان اين ايوان

رفيع را بنيان نهادند و در تاريکی سجن باين نور پرتو

بر آفاق انداختند بهائيان را نهايت آرزو اجراء اين

تعاليم است و بجان و دل ميکوشند که جان خويش را

فدای اين مقصد کنند تا نور آسمانی آفاق انسانی را

روشن نمايد من بی نهايت مسرورم که در اين

محفل محترم با شما گفتگو مينمايم و نهايت

رجا دارم که اين احساسات وجدانی

من در نزد شما مقبول گردد و در حق

شما دعا مينمايم که باعظم مراتب

عالم انسانی موفق

و مؤيّد گرديد

ص ٣٥

)اين خطابهء مبارکه بافتخار اول کنگره عظيم بين المللی

که در ماه جولای سنه ١٩١١ در دارالفنون لندن منعقد

گشت نازل گرديد و چون رئيس کنگره مذکور حضرت

عبدالبهاء را دعوت نمودند و بسبب بعُد مسافت ودوری

ديار ممکن نبود حضرت عبدالبهاء تشريف ببرند لهذا اين

خطابه را فرستادند و در کنگره مذکور بتوسط جناب

مستر تيودر پول قرائت گرديد و تأثير فوق العاده در مجمع

مذکور بخشيد ( بنجم باختر مراجعه نمائيد )

هُوالله

ای اهل عالم چون در جميع عالم سير و سياحت نمائيد آنچه

معمور است از آثار الفت و محبت است و آنچه

مطمور است از نتائج بغض و عداوت با وجود اين عالم بشر

متنبه نشود و از اين خواب غفلت بيدار نگردد باز

در فکر اختلاف و نزاع و جدال افتد که صف جنگ

بيارايد و در ميدان جدال و قتال جولان کند وهم

ص ٣٦

چنين ملاحظه در کون و فساد و وجود و عدم نمائيد که

هر کائنی از کائنات مرکب از اجزاء متنوعه متعدده است

و وجود هر شيئی فرع ترکيب است يعنی چون بايجاد الهی

در بين عناصر بسيط ترکيبی واقع گردد از هر ترکيبی کائنی

تشکيل شود جميع موجودات بر اين منوال است

و چون در آن ترکيب اختلاف حاصل گردد و تحليل شود

و تفريق اجزاء گردد آن کائن معدوم شود يعنی انعدام

هر شیء عبارت از تحليل و تفريق عناصر است پس هر الفت

و ترکيب در بين عناصر سبب حيات است و اختلاف و تحليل

و تفريق سبب ممات بالجمله تجاذب و توافق اشياء سبب

حصول ثمره و نتائج مستفيده است و تنافر و تخالف اشياء

سبب انقلاب و اضمحلال است از تآلف و تجاذب جميع

کائنات ذی حيات مثل نبات و حيوان و انسان تحقق

يابد و از تخالف و تنافر انحلال حاصل گردد و اضمحلال

رخ بگشايد لهذا آنچه سبب ائتلاف و تجاذب و اتّحاد بين

عموم بشر است حيات عالم انسانيست و آنچه سبب اختلاف

و تنافر و تباعد است علت ممات نوع بشر است چون

بکشت زاری مرور نمائی و ملاحظه کنی که زرع و نبات

ص ٣٧

و گل و رياحين پيوسته است و جمعيتی تشکيل نموده

دليل بر آنست که آن کشت زار و گلستان بتربيت دهقان

کاملی انبات و ترتيب شده است و چون پريشان و بی ترتيب

و متفرق مشاهده نمائی دليل بر آن است که از تربيت دهقان

ماهر محروم و گياه تباه خود روئی است پس واضح شد که

الفت و التيام دليل بر تربيت مربی حقيقی است و تفرق

و تشتت برهان وحشت و محروميت از تربيت الهی

اگر معترضی اعتراض نمايد که طوائف و امم و شعوب

و ملل عالم را آداب و رسوم و اذواق و طبائع و اخلاق

مختلف و افکار و عقول و آراء متباين با وجود اين چگونه

وحدت حقيقی جلوه نمايد واتحاد تام بين بشر حاصل گردد؟

گوئيم اختلاف بدو قسم است يک اختلاف سبب انعدام

است و آن نظير اختلاف ملل متنازعه و شعوب متبارزه که

يکديگر را محو نمايند و خانمان بر اندازند و راحت و آسايش

سلب کنند وخونخواری و درندگی آغاز نمايند و اين

مذموم است اما اختلاف ديگر که عبارت از تنوع است آن عين

کمال و سبب ظهور موهبت حضرت ذوالجلال ملاحظه

نمائيد گلهای حدائق هر چند مختلف النّوع و متفاوت

ص ٣٨

اللون و مختلف الصور و الاشکالند ولی چون از يک آب

نوشند و از يک باد نشو و نما نمايند و از حرارت و ضياء

يک شمس پرورش يابند آن تنوع و اختلاف سبب

ازدياد جلوه و رونق يکديگر گردد چون جهت جامعه که

نفوذ کلمة الله است حاصل گردد اين اختلاف آداب و رسوم

و عادات و افکار و آراء و طبائع سبب زينت عالم انسانی

گردد و هم چنين اين تنوع و اختلاف چون تفاوت و تنوع

فطری خلقی اعضاء و اجزای انسانست که سبب ظهور جمال

و کمال است و چون اعضاء و اجزای متنوعه در تحت نفوذ

سلطان روح است و روح در جميع اعضاء و اجزاء سريان

دارد و در عروق و شريان حکمران است اين اختلاف و تنوع

مؤيد ائتلاف و محبت است و اين کثرت اعظم قوهء وحدت

اگر حديقه ئی را گلها و رياحين و شکوفه و اثمار و اوراق

و اغصان و اشجار از يک نوع و يک لون و يک ترکيب و يک

ترتيب باشد بهيچ وجه لطافتی و حلاوتی ندارد

و لکن چون از الوان و اوراق و ازهار و اثمار گوناگون

باشد هر يکی سبب تزيين و جلوهء سائر الوان گردد

و حديقهء انيقه شود و در نهايت لطافت و طراوت و حلاوت

ص ٣٩

جلوه نمايد و هم چنين تفاوت و تنوع افکار و اشکال و آراء

و طبائع و اخلاق عالم انسانی چون در ظلّ قوه واحده و نفوذ

کلمه وحدانيت باشد در نهايت عظمت و جمال و علويت و کمال

ظاهر و آشکار شود اليوم جز قوه کلمة اللّه که محيط بر حقائق

اشياست عقول و افکار و قلوب و ارواح عالم انسانی را در ظل

شجره واحده جمع نتواند اوست نافذ در کلّ اشياء و اوست

محرّک نفوس و اوست ضابط و رابط در عالم انسانی الحمد للّه

اليوم نورانيت کلمة اللّه بر جميع آفاق اشراق نموده و از هر

فرق و طوائف و ملل و شعوب و قبائل و اديان در ظل کلمهء

وحدانيه وارد و در نهايت ائتلاف مجتمع و متحد و متفقند

ای اهل عالم طلوع شمس حقيقت محض نورانيت

عالم است و ظهور رحمانيت در انجمن بنی آدم نتيجه و ثمر

مشکور و سنوحات مقدسه هر فيض موفور رحمت

صرف است و موهبت بحت و نورانيت جهان و جهانيان

ائتلاف و التيام است و محبت و ارتباط بلکه رحمانيت

و يگانگی و ازاله بيگانگی و وحدت با جميع من علی

الارض در نهايت آزادگی و فرزانگی جمال مبارک

ميفرمايد همه بار يک داريد و برگ يک شاخسار عالم

ص ٤٠

وجود را بيک شجر و جميع نفوس بمنزله اوراق و ازهار

و اثمار تشبيه فرمودند لهذا بايد جميع شاخه و برگ

و شکوفه و ثمر در نهايت طراوت باشند و حصول اين

لطافت و حلاوت منوط بارتباط و الفت است پس بايد

يکديگر را در نهايت قوت نگهداری نمايند و حيات

جاودانی طلبند پس احبای الهی بايد در عالم وجود

رحمت رب ودود گردند و موهبت مليک غيب و شهود

نظر بعصيان و طغيان ننمايند و نگاه بظلم و عدوان نکنند

نظر را پاک نمايند و نوع بشر را برگ و شکوفه و ثمر

شجر ايجاد مشاهده کنند هميشه باين فکر باشند که

خيری بنفسی رسانند و محبت و رعايتی و مودت و اعانتی

بنفسی نمايند دشمنی نبينند و بد خواهی نشمرند جميع

من علی الارض را دوست انگارند و اغيار را يار دانند

و بيگانه را آشنا شمرند و بقيدی مقيد نباشند بلکه از هر

بندی آزاد گردند اليوم مقرّب در گاه کبرياء نفسی است که

جام وفا بخشد و اعدا را درّ عطا مبذول دارد حتی ستمگر

بيچاره را دستگير شود و هر خصم لدود را يار ودود

اين است وصايای جمال مبارک اين است نصائح اسم اعظم

ص ٤١

ای ياران عزيز جهان در جنگ و جدال است و نوع انسان

در نهايت خصومت و وبال ظلمت جفا احاطه نموده

و نورانيت وفاء پنهان گشته جميع ملل و اقوام عالم چنگ

تيز نموده و با يکديگر جنگ و ستيز مينمايند بنيان

بشر است که زير و زبر است هزاران خانمان است که

بی سر و سامان است در هر سالی هزاران هزار نفوس در

ميدان حرب و جدال آغشته بخاک و خون است و خيمه

سعادت و حيات منکوس و سر نگون سروران سرداری

نمايند و بخونريزی افتخار کنند و بفتنه انگيزی مباهات

نمايند يکی گويد که من شمشير بر رقاب امتی آختم

و ديگری گويد مملکتی با خاک يکسان ساختم و يکی گويد من

بنياد دولتی بر انداختم اين است مدار فخر و مباهات

بين نوع بشر در جميع جهات دوستی و راستی مذموم

و آشتی و حق پرستی مقدوح منادی صلح و صلاح و محبت

و سلام آئين جمال مبارک است که در قطب امکان خيمه

زده و اقوام را دعوت مينمايد

پس ای ياران الهی قدر اين آئين نازنين بدانيد

و بموجب آن حرکت و سلوک فرمائيد و سبيل مستقيم

ص ٤٢

و منهج قويم پيمائيد و بخلق بنمائيد آهنگ ملکوت

بلند کنيد و تعاليم و وصايای رب ودود منتشر نمائيد

تا جهان جهان ديگر شود و عالم ظلمانی منور گردد و جسد

مرده خلق حيات تازه جويد هر نفسی بنفس رحمانی حيات

ابديه طلبد اين زندگانی عالم فانی در اندک زمانی منتهی

گردد و اين عزت و ثروت و راحت و خوشی خا کدانی

عنقريب زائل و فانی شود خلق را بخدا بخوانيد و نفوس را

بروش و سلوک ملأ اعلی دعوت کنيد يتيمان را پدر

مهربان گرديد و بيجارگان را ملجأ و پناه شويد فقيرانرا

کنز غنا گرديد و مريضانرا درمان و شفا معين هر مظلومی

باشيد و مجير هر محروم در فکر آن باشيد که خدمت بهر

نفسی از نوع بشر نمائيد و باعراض و انکار و استکبار

و ظلم و عدوان اهميت ندهيد و اعتناء نکنيد بالعکس

معامله نمائيد و بحقيقت مهربان باشيد نه بظاهر و صورت

هر نفسی از احبای الهی بايد فکر در اين حصر نمايد که

رحمت پروردگار باشد و موهبت آمرزگار بهر نفسی

برسد خيری بنمايد و نفعی برساند و سبب تحسين

اخلاق گردد و تعديل افکار تا نور هدايت تابد و موهبت

ص ٤٣

حضرت رحمانی احاطه نمايد محبت نور است در هر خانه

بتابد و عداوت ظلمت است در هر کاشانه لانه نمايد

ای احبای الهی همتی بنمائيد که اين ظلمت بکلی

زائل گردد تا سرّ پنهان آشکار شود و حقايق

اشيا مشهود و عيان گردد ( ع ع )

)نطق مبارک شب پنجشنبه ١٣ شوال سنه ١٣٢٩ )

)مطابق ١٥ اکتوبر سنه ١٩١١ در اول ورود )

)بپاريس در خانه مس ساندرسن ( روحيه خانم )

هُو اللّه

عالم وجود مثل هيکل انسان است قوای ماديه مانند

اعضا و اجزای آن هيکل ولی اين جسد روحی لازم

دارد تا باو متحرک باشد باو زنده شود و حيات يابد

باو قوه باصره قوه سامعه قوه حافظه قوه مدرکه

پيدا کند تا نور عقل در او ساطع شود و باين قوه

کاشف حقائق اشياء گردد و ترقيات عالم انسانی حاصل

کند در حال فقدان روح هر قدر در نهايت صباحت

ص ٤٤

و ملاحت باشد اين نتايج حاصل نگردد نقشی است

جان ندارد ادراک ندارد هوش ندارد بی بهره از کمال

است بناء عليه جسد امکان هر چند در عالم مادّی در

نهايت طراوت و لطافتست ولی بی روحست روحش

دين الهی است دين الهی روح عالم امکانست امکان

باو نورانيست اکوان باو مزين است و باو کامل لهذا

همچنانکه فکر تان منعطف بترقيات ماديه است بايد

در ترقيات روحانيه نيز بکوشيد همين قسم که در

مدنيت جسمانيه ميکوشيد بايد اعظم از آن در ترقيات

روحانيه سعی بليغ نمائيد چنانچه جسد را اهميت

ميدهيد روح را نيز اهميت لازم اگر در هيکل

انسان روح نباشد از جسد چه فائده جسد مرده

است همين قسم جسد امکان اگر از ترقيات معنويه

محروم باشد جسمی است بی جان انسان بصورت

حيوانست فرق مابين انسان و حيوان اينست که انسان

قوای روحانی دارد و حيوان محروم از آن انسان از

خدا خبر دارد و حيوان بيخبر از آن انسان ادراک

حقائق اشياء ميکند و حيوان غافل و جاهل انسان

ص ٤٥

بقوه اراده حقائق مکنونه موجودات را ظاهر و آشکار

ميکند و حيوان بی بهره و بی نصيب از حقيقت انسانيه

کمالات مانند انوار ساطعهء سراج ظاهر چنانچه نور

ظهور کمالات اين سراجست و همچنين دين سبب ظهور

کمالات انسانست اين فضائلست که انسان را بر حيوان

برتری ميدهد نفحات روح القدس است که حيات

ابدی ميدهد پس اگر عالم انسانی از روح دين

محروم ماند جسديست بيجان و از نفثات روح القدس

محروم مانده از تعاليم الهی بی نصيب گشته چنان

انسان حکم ميّت دارد اينست که حضرت مسيح

ميفرمايد ( واگذاريد مرده ها را تا دفن کنند مرده ها )

زيرا آنچه از جسد زائيده شده جسد است و آنچه از

روح توليد شده روح است مقصود از روح

حقيقت دين است پس واضح شد که اگر نفسی از

فيوضات روح القدس محروم شد ميت است و لو

کمالات صوريه داشته باشد و دارای صنايع و علوم باشد

لهذا من دعا ميکنم تضرع مينمايم که اهالی اين مملکت

از نفثات روح القدس زنده شوند توجه بخدا کنند

ص ٤٦

مرکز سنوحات رحمانيه شوند بتعليمات الهيه

عامل گردند تا هريک مانند سراج

برافروزند و عالم را روشن کنند

)نطق مبارک ٢٢ شوال سنه ١٣٢٩ مطابق ١٤ اکتوبر )

)سنه ١٩١١ در منزل مسيو دريفوس در پاريس )

هُو اللّه

اين دفعه دوم است که در مجمع احبای پاريس آمدم

الحمد للّه ميبينم رويها روشن است و گوشها شنوا و قلوب

بنار محبت الهی منجذب از اينجهت قلب من مسرور است

که الحمد للّه در چنين شهری در چنين مجلسی بمحبت اللّه جمع

شده‌ايم فی الحقيقه شهر پاريس در مدنيت نهايت ترقی

نموده است و در جميع شؤون ماديه نجاح و فلاح يافته بمنزله ای

رسيده که مانند آئينه صور نا متناهی مدنيت در اين

مرتسم است حيف بود که اين آئينه از پرتو آفتاب

ص ٤٧

حقيقی محروم ماند الحمدللّه پرتو شمس حقيقت بر اين

آئينه افتاد بلوريست در نهايت صفا حيف بود که

سراج محبت در آن مشتعل نشود گلستانی است در نهايت

صفا حيف بود که از رشحات امطار عنايت محروم ماند

حال الحمد للّه ابر ملکوت بر او ميبارد اميدوارم که

در نهايت لطافت و طراوت آيد شمع محبت اللّه در اين

بلور چنان افروخته شود که شعاعش باطراف رسد

عنقريب ملاحظه خواهيد کرد که از انوار بهاءاللّه غرب

شرق ميشود ابر رحمت پروردگار ميبارد جميع قلوب

سبز و خرم ميشود بشارات الهيه جميع قلوب را بحرکت

ميآورد اين اجسام يک قوه روحانيه ميطلبيد الحمد للّه

بارقه صبح آسمانی دميد اين ممالک مثال انسانی بود که

در نهايت جمال باشد لکن روح نداشته باشد الحمد للّه

روح ابدی در او دميده شد روز بروز ترقی خواهد

کرد روزی خواهد آمد که از جميع اين صحرا اين قرآء

اين دره ها ندآء يابهاء الابهی بلند شود حال نظير

آنست که بارقه صبح تازه دميده شده لکن بعد از اين

صبح طلوع آفتاب است آنوقت جميع آفاق روشن شود

ص ٤٨

پاريس چون مرکز برزگيست من آرزويم اينست که

مرکز سنوحات رحمانيه شود جميع بلاد فرنگ بنور

پاريس روشن شود هميشه از ابتداء تا حال چنين

واقع شده که نور الهی از شرق بغرب تابيده لکن در

غرب سطوع شديد يافته امر حضرت مسيح روحيفداه

از شرق ظاهر شد چون پر تو نورانی بر غرب انداخت

نور ملکوت در غرب انتشار بيشتر بود حال من هم

اميدم چنانست که انوار بهاء اللّه در غرب در نهايت

جلوه شاهد انجمن گردد و هر يک از شما مثل شمعی

روشن شويد و مانند ستاره درخشنده گرديد و هر يک

از شما مثل شجر پر ثمری شويد مواهب ملکوت بهاء اللّه

عظيم است بحر رحمت پروردگار پر موجست الطاف

الهی بی پايانست شرق و غرب را احاطه کرده است

شما نظر باستعداد خود مکنيد اعتماد بملکوت الهی

نمائيد زيرا ملکوت الهی ذرّه را آفتاب ميکند قطره را

دريا مينمايد ضعيف را قوی ميکند جاهلرا دانا مينمايد

کور را بينا ميکند گنگ را گويا مينمايد کر را شنوا

ميکند اين فيوضات ملکوت ابهی است لهذا شما اعتماد

ص ٤٩

بملکوت ابهی داشته باشيد بر لياقت خود نظر

مکنيد از قبل ملاحظه کنيد حضرت پطرس شخصی

بود ماهی گير همين قسم سائر حواريين يکی نجّار بود

ديگری صبّاغ اينها بفيض الهی بعنايت حضرت مسيح

بر سرير سلطنت ابدی نشستند حيات ابدی يافتند

از ملکوت الهی درخشيدند فيوضات لا يتناهی

يافتند نظر باستعداد خودشان نکردند مريم

مجدليه زنی بود اهل ده چون مشمول الطاف الهی

شد مريم مجدليه شد تا ابدالآباد از افق عزّت ابديّه

ميدرخشد خدواند فضلش بسيار است عنايتش

بسيار است خزائن قدرتش پر است آن خدائيکه بآنها

بخشيده بشما هم می بخشد از خزينه اش کم نميشود لهذا

شما بايد همگی بعنايات الهی مطمئن باشيد تا شما نيز فائز باشيد

اللّهمّ يا ربّی و رجائی و معينی و منائی اسألک بفضلک

الّذی احاط الموجودات و برحمتک الّتی سبقت الممکنات

ان تنزل علينا فی هذه الليلة النوراء جزيل مواهبک

و اجعلنا يا الهی مشمولين بلحظات عين رحمانيتک

ص ٥٠

و مستغرقين فی بحار نور فردانيتک و مبتهلين الی ملکوت

صمدانيتک و متضرعين الی افق الطافک ربّ ان هؤ لآء

عباد و اماء قد اجتمعوا فی هذا المحفل الروحانی مبتهلين

الی ملکوتک مشتعلين بنار محبتک منجذبين بنور

معرفتک و متموجين کالبحور بارياح موهبتک

متذلّلين الی ملکوت رحمانيتک ربّ ايدهم بشديد

القوی و انزل عليهم الرحمة من السّمآء و اجعلهم آيات

توحيدک و رايات تقديسک بين الوری و سرجاً

لامعة بنور العرفان ساطعة بانوار الهدی بين

اهل الوفاء انک انت الکريم انک

انت الرحيم انک انت العزيز القديم

)خطابه مبارکه در لندن در جمعيت اتحاد

١٤ سپتامبر سنه ١٩١١ )

هُواللّه

الحمدللّه مجلسی در نهايت لطافت و کمال تشکيل شده

است اميدوارم که آنچه مقصود کتب و رسل است

ص ٥١

در ميان شما پيدا شود مظاهر الهی اوّل معلّمين

و مروّجين حقيقت هستند چون عالم تاريک و ظلمانی

گردد و غفلت پيدا شود خدا يک نفر الهی را ميفرستد

حضرت موسی آمد در وقتيکه مصر تاريک بود و جهل

و نادانی احاطه نموده نفوسی در منتهی درجه توحّش

بودند حضرت موسی معلم الهی بود تعليم آيات ربّانی

کرد ملّت اسرائيل را تربيت نمود از جهل و ذلّت

نجات داد بمنتهی درجه اوج عزت رسانيد در علوم

و فنون ماهر کرد و مدنيت تامّه از برای آنان مهيا نمود

خزانه عالم انسانی ميانه آنها منتشر کرد بعد کم کم آن

آثار الهی محو شد و هوی و هوس شيطانی غلبه نمود

ظلمت احاطه کرد بعد دو باره صوت احديت بلند شد

شمس حقيقت درخشيد نفثات روح القدس دميد

ابر رحمت باريد انوار هدايت عالم را روشن کرد

عالم يک لباس جديدی پوشيد خلق خلق جديد گرديد

وحدت بشر اعلام شد اين عالم بهشت برين گرديد

قبائل مختلفه و شعوب متنوعه متحد شدند بعد

از مدتی مردم اين نواميس الهيرا فراموش کردند

ص ٥٢

حقيقتی نماند ظلمت و غفلت و نادانی احاطه نمود

حال حضرت بهاء اللّه آمد و آن اساس اصلی را تجديد

کرد آن تعاليم الهی زمان مسيح را و آن فضائل عالم

انسانی را دو باره ظاهر کرد تشنگان را سيراب

نمود و غافلانرا هوشيار محرومانرا محرم اسرار

نمود و وحدت عالم انسانيرا اعلام مساوات بشريه را

نشر داد پس شما جميعا بايد بجان و دل

بکوشيد و در ميان جميع بشر بمحبت

زندگی کنيد تا اتحادکلی حاصل

شود تعصبات جاهلانه نماند

و جميع متحد گردند

)نطق مبارک در روز يکشنبه ٢٣ شوال سنه ١٣٢٩ )

)در منزل مبارک در پاريس ١٥ اکتوبر سنه١٩١١ )

هُواللّه

چون بديده حقيقت نظر شود روحانيات مطابق

ص ٥٣

جسمانياتست همينطور که در عالم جسمانی ملاحظه ميکنند

فصل بهاری موسم تابستانی اوقات خزانی ايام زمستانی

است همين قسم در عالم روحانی فصولی است ايام

حضرت موسی مثل بهار بود چون بنی اسرائيل اسير

خزان شدند و در نهايت ذلت و هوان و در ظلمت جهل

سرگردان يد بيضای موسوی آنان را احساسات روحانی

داد و تربيت آسمانی کرد و فيض ابر نيسانی مبذول

داشت پس از بهار روحانی موسم تغيير کرد زمستان

شد آن رونق بهاری زائل گشت بحالت اصلی برگشتند

منجمد شدند ظلمت فرا گرفت حضرت مسيح بهار

روحانی بود خيمه در قطب آفاق زد آن احساسات

روحانيرا اعظم از قبل ظاهر فرمود جهان رونق

بديع يافت عالم انسانی باهتزاز آمد بعد باز موسم خزان

شد رؤساء با امرا متفق شدند بکلی اساس حضرت

مسيح تغيير يافت اسير تقاليد گرديدند ملت مسيح

اسير شدند و رؤساء و امرا مانند علت کابوس مسلط

شدند تعاليم الهی بکلی از دست رفت و تقاليدی رواج

گرفت مثل آنکه هر گناهی بنفس پاک رؤساء مغفور

ص ٥٤

ميشد و هر ظلم و اعتسافی باقرار و اعترافی مَعفوّ ميگشت

عالم در اين تاريکی بود و غرب در نهايت توحش و از

ترقيات ماديه و ادبيه بکلی محروم بغتة نور محمدی

درخشيد و اساس عدل الهی تأسيس کرد باديهء عرب

روشن گرديد شريعت اللّه در بيابان علم بر افراخت

و اقوام متوحشه تربيت شد و ترقيات در شريعت اللّه

حاصل گشت بعد از مدتی باز تغيير کرد تا آنکه از

انوار دين مبين اثری نماند جهل و نادانی مستولی شد

زيرا تغيير و تبديل از لوازم ذاتيه امکان است ممکن

نيست تغيير پيدا نشود لابد بعد از هر معموری

مطموری است و بعد از هر آفتابی شب يلدائی چون

ظلمات آفاق را احاطه کرد و اساس دين الهی بکلّی بر افتاد

ابداً احساسات روحانی نماند اديان عبارت از الفاظ

بود از سوء استعمال سبب کلفت گشت سبب اتحاد

و اتفاق بود بهانهء نفاق شد لهذا خداوند مهربان محض

رحمت کبری باز کوکبی ساطع فرمود از شرق، ايران

صبح هدايت کبری حضرت باب ظاهر شد پس شمع

نورانی حضرت بهاءاللّه درخشيد و تعاليم بهاء اللّه ترويج

ص ٥٥

گشت دين الهی نورانيت است حسن اخلاق است

روح عالم است اساس دين الهی آن نطقی است که من

در لندن بيان کردم آن را بخوانيد تا معلوم شود اهل

عالم ابداً باساس امراللّه عالم نيستند اين است که جمعی

از اهل معارف و علوم از دين بری شدند حضرت

بهاءاللّه ميفرمايد اگر دين سبب اتحاد نشود عدمش بهتر

از وجود است دين بايد سبب محبت شود دوا بجهت

شفاست اگر دوائی سبب مرض گردد نخوردن

آن دواء بهتر است از جمله اساس دين اللّه

فقرات يازده کانه است که در وقت وداع

در لندن ذکر شد رجوع بآن نمائيد

تا بر اساس اوامر و احکام

بهاءاللّه واقف شويد

ص ٥٦

)نطق مبارک ٢٨ شوال سنه ١٣٢٩ )

)در منزل مستر دريفوس پاريس شب )

)پنجشنبه ٢٠ اکتوبر سنه ١٩١١ )

هُواللّه

الحمد للّه مجمع نورانيست در پاريس خيلی جمعيتها

تشکيل ميگردد و محفلها ترتيب ميشود يا محفل نشر

معارفست يا مجلس توسيع تجارتست يا جمعيت ازدياد

صنايعست يا مشورت در امور سياست است اين مجامع

و محافل جميع مفيد و مقبول و سبب ترقيات ماديه در عالم

وجود ولی انجمن ما انجمن روحانيست و بجهت توجه

بملکوت ربانی و حصول احساسات روحانی و ترويج

وحدت عالم انسانی تا بکوشيم که تعصب از بين ملل و

مذاهب زائل گردد و محبت در جميع قلوب حلول نمايد

لهذا اميدوارم که اين انجمن در درگاه احديت از سائر

انجمنها مقبول و ممتاز باشد خداوند در تورات ميفرمايد

ص ٥٧

که خدا ميفرمايد انسانرا بصورت خود خلق نموديم

و در انجيل جليل ميفرمايد الاب فی الابن و الابن فی الاب

حضرت محمد ميفرمايد که خدا فرموده انسان سرّ من است

و من سرّ انسان حضرت بهاء اللّه ميفرمايد ( فؤادک

منزلی طهّره لنزولی و قلبک منظری قدّسه لظهوری )

اينکلمات جميعا دلالت بر اين دارد که انسان بصورت

و مثال الهيست حقيقت الوهيّت لذاته بذاته از ادراک

خارجست زيرا ادراک فرع احاطه است يعنی بايد انسان

چيزی را احاطه کند تا ادراک آن نمايد و چون خدا

محيط است محاط نميشود لذا ادراک محال است و ممتنع

زيرا محيط اعظم از محاط است پس ادراکات انسان

که محاط انسان است حقيقت الوهيت نيست عقل

انسان گنجايش ادراک حق را ندارد لهذا آنچه بتصور

انسان آيد مخلوق است نه خالق صور ذهنيه انسانست نه

حقيقت خارج زيرا در کائنات ميبينيم تفاوت مراتب مانع

از ادراک است با آنکه جميع خلقند مثلاً جماد و نبات

و حيوان هر سه مخلوقند ولی ممکن نيست که جماد

ادراک عالم نبات نمايد و نبات ادراک عالم حيوان کند

ص ٥٨

و حيوان ادراک مقام انسان تواند با آنکه هر سه

مخلوقند مثلا نبات قوه باصره و ذائقه و سامعه و شامّه

ندارد و حيوان ادراک کرويت ارض و مرکزيت آفتاب

و کشف قوه برقيه و فنو غراف و تلگراف و فتو غراف

و غير ها نتواند اين کشفيات مختص بانسان است پس

معلوم شد که رتبه مادون ادراک رتبه مافوق نتواند

بعد از آنکه تفاوت مراتب در مخلوق مانع از ادراک

شد چگونه ميتواند حادث قديم را درک کند و مخلوق

خالق را احاطه نمايد پس آنچه بتصور انسان در آيد

خدا نيست حقيقت الوهيت مقدس از اين است لکن

چون کائنات محتاج بفيض وجودند لابد بايد از حضرت

الوهيت فيضی صادر شود که سبب وجود موجودات

گردد لذا حقيقت الوهيت بفيوضات اسماء و صفات اشراق

بر کائنات نموده و آن فيض الهی شامل جميع ممکنات است

مثل اينکه شعاع آفتاب فايض بر جميع اشياء ارض است

جميع اشيا بفيض آفتاب نمودار ميشود جميع کائنات

ارضيه بحرکت آفتاب تربيت ميشود ولی کائنات سائره

غير انسان بمنزله حجر و مدرند در حقيقت جان ندارند

ص ٥٩

انسانست که جان دارد عقل دارد روح دارد شبهه نيست

که انسان نصيبش از فيض الهی بيشتر است زيرا ممتاز

از جميع کائناتست جماد وجود جمادی دارد لکن کمال

نباتی ندارد و نبات وجود نباتی دارد لکن دارای

قوای حسّاسه نيست کمال حيوانی ندارد حيوان

قوه حسّاسه دارد لکن قوه عاقله ندارد ولی انسان

جامع جميع کمالاتست جامع قوه جماد و قوه نبات و قوه

حيوان و فضلاً علی ذلک قوه عاقله دارد لهذا انسان

ممتاز از جميع کائنات است چون ممتاز است از فيض

شمس حقيقت بهره و نصيبش بيشتر است علی الخصوص فرد

کامل عالم انسانی که سائر افراد نسبت باو در ادنی درجه

ادراکند آن نور حقيقت در آن فرد کامل در نهايت تلأ لأ

و لمعان بلکه شمس حقيقت بصورت و مثال و حرارت

و ضياء در آن جلوه کرده لهذا حضرت مسيح فرموده

)الاب فی الابن ) يعنی آفتاب در اين آينه ظاهر است مقصد

اين نيست که آفتاب حقيقت از علوّ تقديس خود نزول کرده

و داخل در اين آينه شده زيرا دخول و خروج

از خصائص اجسام است و حقيقت الوهيت مقدس از اين

ص ٦٠

اوصاف بلکه مقصود اين است که انوار شمس

حقيقت در مظاهر الهيه در نهايت جلوه و ظهور است

اين است حقيقت بيان الوهيت هر نفسی قبول ميکند

هر ادراکی اذعان مينمايد خداوند مهربان بندگان

خود را در اعتقادات خود تکليف باموری که خارج

از دائرهء عقل است نميفرمايد ما که بندگان خداوند يم

نفسيرا تکليف بامر غير معقول نمينمائيم چگونه خداوند

ما را تکليف ميفرمايد باموريکه عقل از ادراکش

قاصر است اين مسئله را اگر بموجب تقاليد مسيحيين

بگيريم غير معقول است اما اگر حقيقت را تحرّی کنيم

محقق و معقول است ملاحظه در آنچه بيان شد نمائيد

اين مسئله مشروح است و کسی انکار نکند

باری امشب در مجمع شما هستم و از ملاقات شما بسيار

مسرورم ولی از شما ميخواهم که هر يک شمعی نورانی گرديد

مرکز محبت رحمانی شويد قلوب شما ملهم بالهامات الهی

باشد و ديده های شما بمشاهده آثار الهی روشن گردد

شهر پاريس فی الحقيقه در نهايت زيبائيست ولی مدتيست

که انوار روحانی بر او نتابيده لهذا از جهت روحانيات

ص ٦١

عقب مانده قوه عظيمه ئی ميخواهد که روحی از

نفثات روح القدس در او دمد اگر مريضی را مرض

ضعيف باشد معالجات عاديه کفايت است ولی امراض

مزمنه شديده را معالجه درياق فاروقی لازم ادويه

قويه واجب تا علاج يابد مثلا اين فواکه بعضی بحرارت

ضعيفه مانند ده درجه بکمال ميرسد و بعضی بيست درجه

و بعضی پنجاه درجه لازم اما پاريس هزار درجه

حرارت لازم دارد تا بحرکت آيد مثلاً فتيله بمجرد تماس

بآتش برافروزد ولی هيزم و چوب باين سرعت

مشتعل نگردد نار قويه ميخواهد که در او تأثير کند

لهذا اگر بموجب تعاليم الهی که بر جميع انبياء نازل شده

عمل نمائيم يقين است تأثير کند و آن اينست که

بکلی تقاليد را ترک کنيم و از تعصّبات مذهبی و جنسی

و سياسی و وطنی بگذريم و با جميع طوائف عالم محبت

و مهربانی نمائيم خدمت بعالم انسانی کنيم و جميع

خلق را بنده خداوند و مظهر الطاف پروردگار دانيم

نهايت اينست که بعضی نفوس هنوز ببلوغ نرسيده اند

بايد آنها را ببلوغ برسانيم جاهلند سعی کنيم تا دانا گردند

ص ٦٢

مريضند علاج و درمان دهيم کورانند بينا کنيم

بنهايت محبت و الفت بموجب تعاليم الهی بآنها معامله کنيم

شبه نيست که عالم انسانی روشن شود اتفاق و اتحاد

حاصل گردد لهذا من در حق شما دعا مينمايم من

امشب از ملاقات شما خيلی مسرور شدم بجهت آنکه

ميبينم اقوام مختلفه در اينجا مجتمع شده اند در نهايت

الفت و محبتند حقيقت چنين مجالس سبب سرور است

ممکن نيست که انسان چنين نفوس مختلفه را باين محبت

مجتمع بيند و مسرور نشود مگر انسان بی انصاف باشد

ملاحظه نمائيد چون چند حيوان را اليف و جمع بينيد

مسرور ميشويد پس ملاحظه کنيد که اين نفوس

مختلف الافکار مختلف العادات که با هم الفت دارند

چه قدر سبب سرور است من بدرگاه احديت عجز و نياز

مينمايم که جميع بشر مانند شما بايکديگر محبت و الفت

نمايند تا کره ارض عبارت از يک انجمن گردد و نوع

انسان عبارت از يک خاندان شود جميع ملل در يک محفل

با کمال الفت و محبت و صدق و صفا بشکرانه خداوند يکتا

پردازند لهذا در باره شما دعا مينمايم الهی الهی تری

ص ٦٣

هؤلآء العباد و هؤلآء الاماء قد انجذبوا بنفحات

القدس فی هذا الاوان و لبّوا لندائک بين الانام

ربّ ان هؤلآء عباد اودعت فی قلوبهم آية الهدی

و هديتهم الی ملکوتک الأبهی و نزلت عليهم من

سحاب رحمتک الفيض الشامل و الغيث الهاطل ربّ قد

غشت الابصار حجبات الاعتساف و غفلوا عن ذکرک

يا خفی الالطاف و اما هؤلآء قرت اعينهم بمشاهدة

آيات توحيدک و طابت نفوسهم بالاستفاضة من غمام

تقديسک و صفت ضمائر هم بتجليات جمالک و نور سرائر هم

بظهور الطافک ربّ قدر لهم کل خير فی ملکوتک

و صور هم بصور الملأ الأعلی عن الوری حتی تکون

آيات توحيدک الباهرة علی الاشياء و رايات تقديسک

الخافقه فی کل البلاد و اجعلهم کلمات کتابک

و ارزقهم من نعمائک و اسبغ عليهم نعمتک و اجعلهم

ينادون بالملکوت فی صقع الامکان و سرجاً منيرة

فی زجاج الناسوت بنور الايمان و الايقان

انک انت المقتدر العزيز الغفور

العطوف الرحمن

ص ٦٤

)نطق مبارک عصر دوشنبه ٢٩ شوال سنه ١٣٢٩ )

)در منزل مسيو اسکات در پاريس با حضور دويست )

)نفر از احباب و غيره _ ٢١ اکتوبر سنه ١٩١١ )

هواللّه

در جيع کتب الهيّه از جميع ملل روزی موعود است

که آن روز جميع بشر در امن و امان راحت خواهند

بود و عالم انسانی اتحاد و اتفاق حاصل خواهد نمود

نزاع و جدال نخواهد ماند جنگ و حرب نخواهد

بود جميع ملل با هم ارتباط خواهند يافت و وحدت

عالم انسانی جلوه خواهد کرد حال ملاحظه ميکنيم

که آن روز صبحش دميده است پرتو بارقه اش

در آفاق منتشر گشته در عالم بشر يک هيجان عظيم

حاصل شده جميع ملل عالم شهادت ميدهند که تا

وحدت عالم انسانی حاصل نگردد از برای بشر راحت

و سعادت حاصل نخواهد شد محبت است که سبب

حيات عالم انسانيست اتحاد است که اسباب سعادت

بشر است لکن هر چيزی منوط باسبابست تا اسبابش

ص ٦٥

مهيا نشود حاصل نميشود مثلا اين چراغ را لابد لازم

که بلوری مهيا روغنی مهيا فتيله ئی مهيا شود تا روشن

گردد ما ميخواهيم در ميان بشر محبت حاصل شود

محبت را روابطی لازمست يک وقتی است روابط

روابط عائله است يکوقتی است که اسباب محبت

روابط وطن است يکوقتی است اسباب محبت وحدت

لسانست يکوقتی است روابط محبت روابط جنسی

است يکوقتی است که روابط محبت وحدت منافع

است يکوقتی است که اسباب محبت تعليم و تعلم است

يکوقتی است که سبب محبت وحدت سياسی است

اين اسباب جميعاً خصوصی است محبت عمومی حاصل

نخواهد شد بجهت اينکه اين سبب محبت است ميانه

اهل يکوطن اما اهل اوطان ديگر محرومند روابط

جنسی سبب محبت ميانه آن جنس است اين روابط

سبب محبت عمومی نميشود که روابط جنسی و تجارتی

و سياسی و وطنی اسباب ارتباط عمومی شود زيرا

روابط جسمانی است مادی است و روابط ماديه محدود

است زيرا مادّه چون محدود است روابطش نيز

ص ٦٦

محدود است پس معلوم شد اعظم روابط و وسيله

بجهت اتحاد بين بشر قوه روحانيه است چونکه محدود

بحدودی نيست دين است که سبب اتحاد من علی الارض

ميشود توجه بخداست که سبب اتحاد عالم ميشود

دخول در ملکوت است که سبب اتحاد اهل ارض

ميشود و چون اتحاد حاصل شد محبت و الفت حاصل

می شود لکن مقصد از دين نه اين تقاليدی است که

در دست ناس است اينها سبب عداوتست سبب نفرتست

سبب جنگ و جدالست سبب خونريزيست ملاحظه کنيد

در تاريخ دقت نمائيد که اين تقاليدی که در دست ملل

عالمست سبب جنگ و حرب و جدال عالمست مقصدم

از دين انوار شمس حقيقت است و اساس اديان الهی

يکيست يک حقيقت است يک روحست يک نور است تعدّد ندارد

از جمله اساس دين الهی تحرّی حقيقت است که جميع

بشر تحرّی حقيقت کنند چون حقيقت واحد است

جميع فرق عالمرا جمع ميکند حقيقت علمست اساس

اديان الهی علم است علم سبب اتحاد قلوب ميشود

ص ٦٧

حقيقت الفت بين بشر است حقيقت ترک تعصب است

حقيقت اين است که جميع بشر را بندگان الهی ببينيد

حقيقت اين است که جميع ملل عالم را بنده يک خداوند

بدانيد حقيقت اين است که جميع اشيا را زنده از يک

فيض ببينيد نهايت اينست در عالم وجود مراتب است

مرتبه نقص است و مرتبه کمال ما بايد شب و روز بکوشيم

تا نقص مبدل بکمال شود مثلا اطفال در عالم طفوليت

نميدانند ولی مستحق نکوهش نيستند بايد اين

اطفال را تربيت کرد تا برتبه بلوغ برسند اين نهالها را

بايد نشو و نما داد تا ثمر بدهد اين زمين را بايد پاک

کرد تا تخم برکت ببار آرد اين مريض را بايد معالجه

کرد تا شفا يابد هيچ نفسی را نبايد مبغوض داشت

جميع بشر را بايد محبت کرد اگر اين اساس متين شود

محبت حاصل ميشود و همچنين بايد هميشه مناجات کنيم

که خداوند در قلوب محبت ايجاد نمايد تضرع و زاری

کنيم تا شمس حقيقت بر کل بتابد تا جميع در بحر رحمت

پروردگار غرق شويم تضرع و زاری کنيم تا جميع

ناقصها کامل شود تضرع و زاری کنيم تا جميع

ص ٦٨

اطفال ببلوغ برسد آفتاب محبت بر شرق و غرب

بتابد و از نور محبت اللّه جميع قلوب روشن شود

گوشها شنوا گردد قلوب منجذب بنفحات قدس شود

ارواح مستبشر ببشارات اللّه گردد لهذا من دعا ميکنم

الهی الهی لک الحمد بما اشرقت الانوار من ملکوت

الاسرار و استضاء جميع الارض بشعاعها و انتعشت

النفوس و انشرحت القلوب بسطوعها لک الشکر

يا الهی بما هبت نسائم العناية من مطلع الرحمة و الجود

و خرت النفوس سجوداً للربّ المعبود و انشرحت

الصدور بآيات تقديسک فی کل الجهات و نادت الألسن

بملکوتک و ظهور آيات بينات ربّنا انّنا نتضرع الی

مرکز الجلال و نتذلل لعزتک بين الانام و ندعوک بالقلوب

و الالسن و الارواح و نستفيض من سحاب رحمتک فی

کل الايام ربّ اجبر هذا الکسر و اکمل هذا

النقص و ارحم علی عبادک و ايدهم الی صراطک ربّ قد

تشعشع انوار الهدی بين الوری و لکن النفوس غفلوا

عن ذکرک و ابتلوا بالصمم و العمی ربّ انر ابصارهم

بمشاهدة آياتک الکبری و اسمعهم ندائک البديع

ص ٦٩

من ملکوتک الابهی انک انت الکريم انک انت

العظيم انک انت الرحمن الرحيم

)نطق مبارک ٢ ذی القعده سنه ١٣٢٩ در منزل مبارک )

)در پاريس ٢٣ اکتوبر سنه ١٩١١ )

هُو اللّه

اعظم فضائل عالم انسانی علم است علم سبب ظهور

فيض الهيست علم کاشف اسرار است علم نظير آئينه

ايست که صور اشياء در آن مرتسم علم بهر

شخصی معلومات بر جميع ميدهد و هر فردی از

افراد انسانيرا عبارت از جميع بشر ميکند زيرا علم آنچه

جميع اکتشاف کرده اند يعنی معلومات جميع بشر را

بانسان تعليم ميکند علم است که انسان را مطلع بر جميع

وقائع زمان سابق مينمايد علم است که انسان را کاشف

اسرار مستقبل ميکند ملاحظه کنيد که جميع کائنات

کبيره و صغيره اسير طبيعتند مثلاً آفتاب اسير طبيعت است

جميع سيارات جميع نجوم ساطعه اسير طبيعتند

عناصر اسير طبيعتند جماد و نبات و حيوان اسير طبيعتند

ص ٧٠

و از تقاضای طبيعت تجاوز نتوانند اين آفتاب باين

عظمت از مدار خويش ابداً تجاوز نتواند و اراده ندارد

اسير طبيعت است وحوش و طيور اسير طبيعتند دريای

باين عظمت اسير طبيعت است کره ارض اسير طبيعت است

ادنی تجاوزی از قانون طبيعت نتواند ولی انسان حاکم

بر طبيعت است قواعد و احکام طبيعت را ميشکند

بر طبيعت حکم ميکند مثلاً بمقتضای طبيعت انسان ذی

روح خاکيست مثل سائر حيوانات مقام و مقرش

خاکست با وجود آنکه ذی روح هوائی و آبی نيست

قانون طبيعت را ميشکند در روی دريا جولان ميدهد

محيط اکبر را قطع ميکند در هوا پرواز مينمايد و در

زير دريا سير ميکند اين قوه برقيه که مشاهده

ميکنيد با وجود آنکه عاصی تر و سرکشتر از او قوه ئی

نيست چون بکوه زند تا بن خرق کند ولی انسان

او را ميآورد حبس ميکند در دقيقه ئی شرق و غرب

مخابره مينمايد صوت آزاد را در آلتی حبس نمايد

عکس انسانرا که سايه ئی زائل است ثابت ميکند جميع

اين امور خارق طبيعت است اين است که انسان حاکم بر

طبيعت است اين فضيلت را آيا انسان از چه حاصل کرده است

ص ٧١

از علم حاصل شده پس معلومست که علم اعظم فضائل

انسانی است خرق عادات و هتک قوانين طبيعت مختص

بعلم است حالا که خدا بانسان چنين قوه و استعدادی عنايت

فرموده که خرق عالم طبيعت کند حيف است اين موهبت را

در امور مضرّه تلف نمايد حيف است در بغض و عداوت

مجری دارد حيف است در ظلم و تعدّی صرف نمايد

بايد اين قوت را در احيای نفوس مبذول دارد در خير

عمومی صرف کند و در صلح و صلاح بکار برد در

معموريت عالم و راحت نفوس و الفت و محبت بين بشر

حصرنمايد اينست موهبتی که حقيقت انسان از آن تزيين يابد

اميدوارم که تمام موفق بآن باشيد فکرتان

اين باشد که اين نفوس دانا شوند و عموم تحصيل علوم

و فنون کنند و زمان تحصيل علم از بدايت حيات تا نهايت

حيات است و بواسطه علم سبب محبت من علی الارض

شوند و سبب صلح اکبر گردند تا بعون و عنايت الهيه

بنيان جنگ بر افتد و اساس صلح و محبت گذاشته

شود تا در دو جهان کامران گرديد در اينخصوص

من دعا ميکنم که بآن موفق شويد

ص ٧٢

)نطق مبارک ٣ ذی قعده سنه ١٣٢٩ )

)در پاريس ٢٤ اکتوبر سنه ١٩١١ )

هُو اللّه

در عالم مادّيات هر چند محبت موجود ولی محدود است

در عالم جسمانی وسائط و روابط محبت مشهود است

و لکن وسائط مادی است محدود است و حال آنکه

حقيقت محبت غير محدود است چه طور ميشود بوسائط

محدوده حقيقت غير محدوده بتمامها حاصل شود

از جمله وسائط محبت در عالم مادی ارتباط عائله ايست

اين معلوم است که محدود است و محبتی که قابل انفصال

نباشد بتمامها حاصل نميشود چه بسيار در يک عائله نهايت بغض

و عداوت حصول يافته پس معلوم شد که رابطه عائله ئی

تمام نيست و همچنين از جمله روابط روابط وطنی است

بعضی چون اهل يک وطنند در ميان آنها محبت و الفت است

آنهم کافی نيست چرا که محدود بوطن است ( و ثانی ) آنکه

ص ٧٣

شايد بين ابناء وطن نهايت بغض و عداوت حاصل شود

)ثالثاً ) روابط جنسی است آنهم محدود است احتمال

دارد در ميان جنس عداوت واقع شود ( رابعاً) روابط اتحاد

وحدت منافعست چون منافع مختلف گردد زائل می شود

)خامساً) وحدت سياسيست که سبب الفت و محبت ميشود

آنهم يکوقتی است که وحدت سياسی بهم ميخورد

پس معلوم و محقق شد روابط ماديه از برای الفت بين

بشر کافی نيست محتاج يک قوه ديگر است که آن جميع

بشر را بيکديگر التيام دهد و مورث نهايت محبت شود

و بايد غير محدود باشد شبهه ای نيست که اين قوه

روح القدس راست و اين سبب وحدت است که جميع

بشر را در ظل کلمه واحده جمع کند هيچ قوه ئی

جز اين قوه ملکوتيه نتواند که جميع بشر را انجمن واحد

کند و روابط محبت را محکم و متين نمايد لهذا بايد

جميع بکوشيم تا در ميانه بشر نورانيت الهی حاصل شود

نفثات روح القدس تأثير کند نورانيت آسمانی پرتو

افکند تا اينکه اين قلوب بشر بتمامه بيکديگر ارتباط تامّ

حاصل کند اينست اساس محبت حقيقی و الّا محبت

ص ٧٤

بی سبب حاصل نشود باری شما را نصيحت ميکنم وصيت

مينمايم من ميانه شما چند روزی هستم ميروم نمی مانم شما

اسير ماديات نباشيد از اين قيود آزاد باشيد زيرا حيوان

اسير ماديات است انسان اسير ماديات نيست خداوند

او را آزاد کرده نگاه کنيد ببينيد جميع کائنات

ابداً از عالم طبيعت تجاوز نتوانند اسيرند ولی انسان

از اسارت آزاد است زيرا طبيعت را خرق ميکند

مثلاً ملاحظه کنيد انسان باقتضای طبيعت ذی روح

خاکيست ولی در هوا پرواز ميکند اين خلاف

طبيعت است بر روی دريا جولان ميدهد در زير

دريا سير ميکند اين خارق قانون عمومی طبيعت است

حقايق اشيا بمقتضای احکام طبيعت سرّ مکنون ورمز

مصون ولی انسان بقوه کاشفه آن را ادراک مينمايد بقوه

قاهره آن را از حيّز غيب بعرصه شهود ميآورد اينها جميع

دليل بر آن است که انسان اسير طبيعت نيست بلکه خارق

طبيعت است لهذا شما بايد بقوه الهيه بکوشيد

تا وحدت عالم انسانی در انجمن عالم جلوه نمايد نه بقوای ماديه

بل بوسائط و روابط معنويه در قلوب انسان القای محبت

ص ٧٥

نمائيد اگر نفسی را دوست داريد سبب آن وحدت

عائله و وحدت وطن و وحدت جنس نباشد بلکه بايد

نفوس را از برای خدا دوست داشته باشيد هر نفس

کامليرا دوست داشته باشيد و لو از وطن شما و عائلهء شما

نباشد تا باين وسائط بتوانيد بعالم انسانی خدمت کنيد

عالم انسانی را نورانی نمائيد و بنيان اين ظلمات بغض

و عداوت را بر اندازيد جميع بشر در ظل علم وحدت

انسانی جمع شوند و تأييدات آسمانی برسد و فيوضات

ربانی حصول يابد تا ملکوتی شويد رحمانی شويد و همت

را بر اين بگماريد ابداً نگوئيد اين انگليسی است اين

آلمانی است اين فرانسه ايست اين ايطاليائيست ابداً اين

اذکار را بر زبان نرانيد همه بندگان خدائيد و کنيزان او

اين ميزان کل باشد ابداً در محفل الفت معلوم نشود که کی

فرنساست و کی ترک است و کی آلمان و کی انگليس و کی فرس

فکرتان اين باشد يقين است که خدا از شما راضی ميشود

تأييدات آسمانی ميرسد من يک ضعيف مسجونی بودم

لکن تأييدات الهی رسيد حالا در پاريس در نهايت روح

ص ٧٦

و ريحان باشما معاشرم و بنشر نفحات اللّه اميدوار پس نظر

بخدا داشته باشيم بخود ننگريم شرمسار شويم زيرا

استعداد و لياقت نداريم اما چون نظر بقوت ملکوت

ميکنيم اميدوار ميگرديم و از هيچ مشقت عظيمی

رو گردان نميشويم و السلام

)نطق مبارک ٤ ذی قعده سنه ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک پاريس ٢٦ اکتوبر سنه ١٩١١ )

هو اللّه

در انجيل ميفرمايد هر وقت مسيح ميآيد سوار بر ابر است

جمال مبارک در تفسير اين آيه ميفرمايد حضرت مسيح دفعه

اولی هم آمد سوار بر ابر بود چرا که ميفرمايد من

از آسمان آمده ام امّا بحسب ظاهر از رحم حضرت مريم

آمده بود در انجيل ميفرمايد بآسمان کسی صعود مينمايد

که از آسمان آمده کسيکه از آسمان نيامده بآسمان نميرود

و من از آسمان آمده ام و حال آنکه از رحم مريم آمده بود

پس معلوم شد که مقصد از آسمان اين فضای نامتناهی

نيست سماء ملکوت است مسيح از آنجا ست اما وقتی آمد

سوار بر ابر بود ابر يعنی جسم بشری زيرا همينطور

ص ٧٧

که ابر مانع از مشاهدهء آفتاب است همينطور بشريت مسيح

مانع از مشاهدهء آفتاب حقيقت مسيح بود

نصّ انجيل موجود که ميگفتند اين شخص ناصريست

و ميگويد من از آسمان آمده ام ما اين شخص را ميشناسيم

جميع اقربايش را ميشناسيم وطنش را ميدانيم ديگر اين

چه معنی دارد که ميگويد من از آسمان امده ام پس

مقصود اينست که هر چند جسد حضرت از ناصره بود

اما روح لاهوتی بود هر چند قوای جسمانی حضرت

محدود بود امّا قوای روحانی حضرت نامحدود لکن

خلق نظر ببشريت حضرت مسيح ميکردند ميگفتند

اين شخص از اهل ناصره است از بطن مريم آمده نه از

آسمان زيرا نظر ببشريت حضرت مينمودند امّا اگر

از حقيقت مسيح خبر داشتند ميدانستند که از آسمان آمده

باری حضرت بهاء اللّه ميفرمايد همينطور که اين ابر

مانع از مشاهده آفتابست همينطور بشريت حضرت

مانع بود که پی بحقيقت مسيح برند ما اميدواريم که

نگاه ببشريت نکنيد نظر بحقيقت نمائيد بماديات

محتجب نشويد از روحانيات نصيب بريد زمينی

ص ٧٨

نباشيد آسمانی باشيد جسمانی نباشيد روحانی باشيد ظلمانی

نباشيد نورانی باشيد نظر بشمس حقيقت داشته باشيد

که انوارش از جميع آفاق ساطعست ابر حجاب ما نشود

اين تقاليد مانع از مشاهده حقيقت نگردد آفتاب را

بنگريد ابر نبينيد سما را در نهايت صافی ببينيد

و حرارت شمس حقيقت را که حال بی ابر است در نهايت

قوت مشاهد کنيد تاجميع روشن شويد و حيات ابديه

بيابيد مظاهر فيض سرمدی گرديد از عالم ماديات بعالم

معنويات انتقال نمائيد زيرا ماديات محدود است

و معنويات نا محدود محدود از غير محدود مانع نشود

عالم ناسوت ما را از عالم لاهوت محروم نکند

جسد ما را از روح مأيوس ننمايد اينست

آرزوی ما و اينست تمنّای ما از خدا

اميدوارم جميع شما بآن فائز شويد

ص ٧٩

)نطق مبارک ٥ ذی قعده سنه ١٣٢٩ شب پنجشنبه )

در منزل مستر دريفوس در پاريس )

( 27 اکتوبر سنهء 1911 )

هُو اللّه

چونکه تعليم بهاء اللّه توحيد جميع بشر است و نهايت

الفت و اتحاد بقدر امکان بايد سعی و کوشش نمود تا

سوء تفاهمی که بين ملل حاصل شده زائل شود لهذا

بايد قدری بحث در سوء تفاهمی که بين اديان است

بنمايم و اگر سوء تفاهم زائل شود اتحاد کلی حاصل گردد

جميع ملل با همديگر نهايت الفت حاصل نمايند سبب

اصلی اين اختلاف و جدال از علمای ملل است زيرا

آنها بملت خود چنان تفهيم ميکنند که سائر ملل

مغضوب خدا هستند و محروم از رحمت پروردگار

روزی در طبريه در جنب معبد يهود بودم و خانه

مشرف بمعبد بود ديدم حاخام يهود وعظ ميکند

ميگويد ای قوم يهود شما امت خدا هستيد و سائر ملل

ص ٨٠

امت غير او خدا شما را از سلاله حضرت ابراهيم خلق

کرده و فيض و برکت بشما داده و شما را از جميع ملل

ممتاز نموده از شما اسحاقی بر گزيده حضرت يعقوبی

فرستاده حضرت يوسفی برانگيخته حضرت موسائی

مبعوث نموده حضرت هارونی فرستاده حضرت سليمانی

و حضرت داودی و حضرت اشعيائی و حضرت ايليائی

فرستاده جميع اين پيمبران از شما هستند از برای شما

فرعونيان را غرق نمود و دريا را شکافت و از آسمان

برای شما مائده فرستاد از سنگ آب جاری کرد شما

امت مقبوله نزد خدا هستيد شما بنی اسرائيل ابناء

خدائيد و از جميع ملل ممتازيد موعود شما مسيح ميآيد

آنوقت شما عزيز ميشويد و بر جميع ملل عالم حاکم و امير

ميگرديد و اما سائر ملل خذله هزله رذله گردند يهوديها

آنقدر از حرف او مسرور بودند که وصف ندارد،

همينطور سائرين، سبب اختلاف و نزاع و جدال آنها

علمای ملت بوده‌اند اما اگر اينها تحرّی حقيقت

ميکردند البته اتحاد و اتفاق حاصل ميشد زيرا حقيقت

يکيست تعدّد قبول ننمايد پس ای طالبان حقيقت آنچه

ص ٨١

در حق سرور کائنات حضرت محمد عليه السلام تا بحال

شنيده‌ايد جميع روايات از روی غرض و تعصب

جاهلانه بوده ابداً مقارن حقيقت نبوده حال من

حقيقت واقع را برای شما بيان مينمايم روايات نميکنم

بميزان عقل صحبت ميشود زيرا وقائع ازمنه سابقه را

بميزان عقل بايد سنجيد اگر مطابق آيد مقبول است

و الّا سزاوار اعتماد نيست اوّلاً اينکه آنچه در حق

حضرت رسول عليه السلام در کتب قسيسها ميخوانيد

مانند شرح حال مسيح است در کتب يهود شما ملاحظه

کنيد مسيح باين بزرگواريرا خلق در حقش چه نسبتها

ميدادند و حال آنکه حضرت مسيح با وجه صبيح و نطق

فصيح مبعوث شده بود بر سر مطلب رويم حال

نصف اهل عالم بت پرست است و نصف ديگر دو قسمت

قسم اعظم مسيحی است و قسم ثانی مسلمان و ملل

ديگر قليلند اين دو قسم مهم است هزار و سيصد

سال است ميان مسلمان و مسيحی نزاع و جدالست

و حال آنکه بسببی جزئی اين عداوت اين سوء تفاهم

زائل ميشود و نهايت الفت حاصل ميگردد نه جدال

ص ٨٢

ميماند نه نزاع نه ضرب و نه قتال و آن اينست که ميگوئيم

حضرت محمد عليه السلام چون مبعوث شد اول

اعتراض که باقربای خويش کرد گفت چرا بانجيل

و تورات مؤمن نشديد و اين بموجب نص قرآنست

حکايت تاريخی نيست گفت چرا بجميع انبياء مؤمن

نشديد چرا به بيست و هشت بيغمبران مذکور در قرآن

مؤمن نشديد و بنص قرآن ميفرمايد تورات و انجيل

کتاب خداست حضرت موسی نبی عظيمی بود حضرت

مسيح از روح القدس تولد يافت و روح اللّه و کلمة اللّه

بود حضرت مريم مقدس بود حتی در قرآن ميفرمايد

حضرت مريم نامزد کسی نبود بلکه در اورشليم

قدس الاقداس معتکف و منزوی بود شب و روز

مشغول عبادت بود مائده از آسمان برای او ميآمد

حضرت زکريا پدر يحيی هر وقت ميآمد ميديد مائده

پيش مريم است سؤال ميکرد مريما اين مائده از کجاست

مريم ميگفت از آسمانست و حضرت مسيح در گهواره

تکلم کرد و حضرت مريم را خدا بر جميع زنان عالم

ترجيح و تفوق داده اين نصوص قرآن در حق حضرت

ص ٨٣

مسيح است حضرت محمد عليه السلام قوم خود را

توبيخ و ملامت کرد که چرا مؤمن بمسيح و موسی

نشديد قوم گفتند ما مؤمن ميشويم بمسيح و موسی

و تورات و انجيل اما حال آباء و اجداد ما چه ميشود

يعنی آباء و اجداد ما که به آنها افتخار ميکنيم حضرت

محمد فرمود هرکس بحضرت مسيح و موسی مؤمن نبود

از اهل نار است اين نصّ قرآنست تاريخ نيست حتی

فرمود چون پدران شما مؤمن بحضرت مسيح و انجيل

نبودند در حق آنها طلب مغفرت ننمائيد بخدا واگذاريد

اين قسم قوم خود را ملامت ميکرد و حضرت محمد

وقتی مبعوث شد که آنها بهيچوجه انسانيت تربيت

مدنيت نداشتند بدرجه ای درنده بودند که دختر های

زنده خود را زير خاک دفن ميکردند و زنان پيش آنها

از حيوان پست تر بودند وقتی ميخواستند عطر بخود

شان بزنند بول شتر استعمال ميکردند و بول شتر را

ميخوردند حضرت محمد ميان اينها ظاهر شد اين قوم

جاهل را همچو تربيت کرد که در اندک زمان تفوق بر

سائر طوائف حاصل نمودند عالم شدند دانا شدند

ص ٨٤

و اهل معارف شدند اهل صنائع شدند نص قرآن

است که ميفرمايد نصاری دوست شما هستند لکن

بت پرستان عرب را از بت پرستی و درندگی بقوت

منع نمائيد اصل حقيقت اسلام اينست اما نگاه بمعاملات

بعضی از امراء اسلام نکنيد زيرا تعلق بحضرت محمد

ندارد تورات را بخوانيد ببينيد احکام چگونه است

ولی ملوک يهود چه کردند انجيل را بخوانيد ببينيد

رحمت صرفست مسيح همه را منع از حرب کرد وقتی

بطرس شمشير کشيد گفت بگذار در غلاف امّا امراء

مسيحی چه قدر خونريزی نمودند و ظلم شديد کردند

و بعضی از قسيسها بر خلاف مسيح معامله نمودند

اينها دخلی بمسيح ندارد باری مقصد اينجاست

مسلمانان معترف بر آن هستند که حضرت مسيح روح

اللّه است کلمة اللّه است مقدس است واجب التعظيم است

و حضرت موسی نبی ذی شأنی بود صاحب آيات

باهرات بود و تورات کتاب اللّه است

خلاصه مسلمانان رئيس مسيحيان و رئيس موسويان را

نهايت تمجيد و تقديس مينمايند اگر مسيحيان هم

ص ٨٥

رئيس اسلام را مقابله بالمثل تمجيد و تقديس کنند اين

نزاع بر داشته ميشود آيا از اين قضيه ايمان مسلمانان

کاسته ميشود استغفراللّه آيا مسلمانان چه ضرر از

ستايش رئيس مسيحيان ديدند و چه گناهی نمودند

بلکه بالعکس مقرّب درگاه الهی شدند که انصاف دادند

حضرت مسيح را روح اللّه و کلمة اللّه گفتند آيا

نبوّت محمد بدلائل باهره ثابت نيست

از جمله برهان حضرت محمد قرآن است که بشخص

امّی وحی شده و يک معجزه از معجزات قرآن اينست

که قرآن حکمت بالغه است شريعتی در نهايت اتقان

که روح آن عصر بود تأسيس ميفرمايد و از اين

گذشته مسائل تاريخيه و مسائل رياضيه بيان مينمايد

که مخالف قواعد فلکيه آنزمان بود بعد ثابت شد

که منطوق قرآن حق بود در آنزمان قواعد فلکيه

بطلميوس مسلّم آفاق بود و کتاب مجسطی اساس قواعد

رياضيه بين جميع فلاسفه ولی منطوقات قرآن مخالف

آن قواعد مسلّمه رياضيه لهذا جميع اعتراض کردند

که اين آيات قرآن دليل بر عدم اطلاع است امّا بعد

ص ٨٦

از هزار سال تحقيق و تدقيق رياضيون اخير واضح

و مشهود شد که صريح قرآن مطابق واقع و قواعد

بطلميوس که نتيجهء افکار هزاران رياضيّ و فلاسفه

يونان و رومان و ايران بود باطل مثلاً يک مسئله از

مسائل رياضيهء قرآن اينست که تصريح بحرکت ارض

نموده ولی در قواعد بطلميوس ارض ساکن است

رياضيون قديم آفتاب را حرکت فلکيه قائل ولی قرآن

حرکت شمس را محوريه بيان فرموده و جميع اجسام

فلکيه و ارضيه را متحرک دانسته لهذا چون

رياضيون اخير نهايت تحقيق و تدقيق در مسائل فلکيه

نمودند و آلات و ادوات اختراع کردند و کشف اسرار

نمودند ثابت و محقق شد که منطوق صريح قرآن

صحيح است و جميع فلاسفه و رياضيون سلف بر خطا

رفته بودند حال بايد انصاف داد که هزاران حکما

و فلاسفه و رياضيون از امم متمدنه با وجود تدرس

و تدريس در مسائل فلکيه خطا نمايند و شخص امّی

از قبائل جاهله بادية العرب که اسم فن رياضی نشنيده

بود با وجود آنکه در صحراء در وادی غير ذی

ص ٨٧

زرع نشو و نما نموده بحقيقت مسائل غامضهء فلکيه

پی برد و چنين مشا کل رياضيه را حل فرمود پس هيچ

شبهه نيست که اين قضيه خارق العاده بوده و بقوت

وحی حاصل گشته برهانی از اين شافی تر و کافی تر

ممکن نيست و اين قابل انکار نه

)نطق مبارک ٦ ذی قعده ١٣٢٩ در منزل مبارک )

)پاريس ٢٨ اکتوبر سنه ١٩١١ )

هُو اللّه

امروز حوادث ايطاليا و ترکيا را خواندم باز محاربه

جديدی شده خون بيچارگان انسان از برای پست ترين

چيزها ريخته ميشود از برای اين خاک سياه همديگر را

ميکشند و حال اينکه مال هيچکدامشان نيست چه

بسيار از ملل و دول که زمين را تصرف کردند بعد در اندک

زمانی از دستشان رفت در زمان شارلمان و ناپليون

اول فرانسه چه قدر ممالک فتح شد عاقبت چه نتيجه

بخشيد در اندک زمانی از دست رفت زمين ملک

خداست جميع ملل و دول مانند مستأجرند عاقبت

ص ٨٨

از دست کل خواهد رفت ( و للّه ميراث السّموات

و الارض ) برای اينمدت قليله که مانند استئجار است

با يکديگر نزاع کنند جدال نمايند خونريزيها کنند

نظير سباع ضاريه و گرگان تيز چنگ يکديگر را بدرند

و حال آنکه خدا انسان را مظهر فضائل عالم انسانی خلق

نموده که سبب راحت و آسايش عالم بشود سبب محبت

و الفت باشد نورانی باشد و عادل باشد انصاف داشته

باشد تعدّی نکند معاونت يکديگر نمايند

مهربانی بين بشر حصول پذيرد خدا اينطور ميخواهد

سبب سعادت عالم انسانی و عزّت بشر اين است لکن

وا اسفا که بشر بر خلاف رضای خدا حرکت ميکند

در اموری ميکوشد که سبب ذلّت بشر است سبب

رسوائی عالم انسانيست حال شما بالنّسبه بسائر طوائفی

که در اينجا هستند جمع قليلی هستيد که الحمد للّه نيّتتان

خير است توجه تان بخداست خير عالم انسانی را ميخواهيد

صلح و صلاح ميطلبيد آرزوی محبت و الفت ميکنيد

نهايت مساعی شما اينست که بشر با يکديگر متّحد و متّفق

شوند و نهايت آرزوی ما اين است که جنگ و جدال

ص ٨٩

از ميان بر خيزد بجای جنگ صلح قرار يابد و مقابل

بغض محبت بيايد و مقابل اختلاف اتحاد حاصل شود

لکن اين مقصد خيلی مقصد عظيم است آسان نيست

مشکلات بسياری در پيش دارد اما شما بايد هر زحمتی

و هر مشقتی را بر خودتان گوارا بداريد زيرا مقصد

عظيم است يعنی بايد مقاومت جميع بشر نمائيد

زيرا جميع ملل در فکر حربند و اعتقادشان اينست که

يکديگر را غارت نمايند فتح ممالک کنند البته اين

کار شما بسيار سخت است لکن اگر شما ها همت کنيد

کلال و ملال نياريد جهد تان را مبذول داريد نتائج

مفيده حاصل خواهد شد پس هميشه تضرع و زاری

بدرگاه خدا کنيد و از خدا بخواهيد که اسباب الفت

خلق بکند شما را مدد فرمايد تأييد فرمايد تا بتوانيد

از عهدهء اين کار برآئيد تا اين بار سنگين را بلند کنيد

و در اين راه هر زحمت و مشقت و تعبی را تحمل نمائيد

شايد در اين سبيل بجائی برسيد که جانتان را بايد فدا کنيد

هر انسانی که مقصدش مقصد جليل است بايد هر مشقتی را

بر خود گوارا کند علی الخصوص اين مقصد عظيم که

ص ٩٠

حيات عالم است نورانيت عالم بشر است راحت و آسايش

جميع خلق است ظهور موهبت عالم انسانی است و جلوهء

تأييدات ملکوت الهی است من اميدم از شما

چنان است که ابداً در هيچ مشقتی و تعبی فتور نياريد

بلکه روز بروز همتتان بلند تر شود و سعی

و کوششتان بيشتر گردد تا بنورانيت

محبت اللّه در بين بشر مشتهر شويد

) نطق مبارک ٦ ذی قعده سنه ١٣٢٩ در منزل )

) همشيره مستر دريفوس در پاريس )

( 29 اکتوبر سنه ١٩١١ )

هُو اللّه

حقيقت الوهيت در نهايت تنزيه و تقديس است از برای

حقيقت الوهيت نزول و صعودی نيست تنزل حق

در عالم خلق مستحيل است چرا که مناسبتی ميان غنای

مطلق و فقر محض نيست حقيقت الوهيت غنای محض است

ص ٩١

قديم است اما انسان حادث است و فقر صرف حقيقت

الوهيت قدرت محض است و انسان عجز صرف لهذا

مناسبتی بين غنای مطلق و فقر بحت و قديم و حادث

و قدرت محض و عجز صرف نيست پس مابين حقيقت

الوهيت و عالم خلق يک واسطه فيض لازم آن واسطه

بمنزله شعاعی است که از آفتاب ساطع يعنی حقيقت مانند

آفتابست و عالم خلق مثل ارض ميان آفتاب و ميان زمين

واسطه فيض لازمست آفتاب تنزل نميکند زمين

بآسمان نميرود پس واسطه چه چيز است نور آفتاب

و حرارت آفتاب که واسطه ميان زمين و آفتابست روح

القدس بمنزله شعاع آفتاب است تجلّی آفتابست حرارت

آفتابست کمالات آفتابست حقيقت انسان بواسطه

روح القدس فيض از حقيقت الوهيت يابد و بدون

واسطه ممکن نيست جميع فيوضاتيکه از عالم حق

بعالم خلق ميرسد بواسطهء روح القدس است زيرا روح

القدس سبب حيات ابديه انسان است سبب قوه کاشفه

نفوذ روحانيه و حکمت بالغه و حرکت علويّه انسانست

جميع اينها از فيوضات روح القدس است آن واسطه

ص ٩٢

فيض است بين حق و خلق ملاحظه کنيد که برهان

واضحست ولی بعضی از امم چون پی بحقيقت نبردند

گمان ميکنند که آفتاب حقيقت نزول و حلول نموده

اين مستحيل است و ممکن نيست و واسطه روح

القدس است او بمنزله شعاع و حرارت آفتابست که

کائنات را تربيت ميکند شعاع آفتاب است که سبب حيات

جماد و نبات و انسانست شعاع آفتاب است که سبب

تربيت زمين است شعاع آفتابست که سبب حرکت

و حيات است و اين روح القدس است يعنی بمنزله

روحست ملاحظه کنيد حواريين حضرت مسيح

اول نفوس عاديه بودند يکی ماهی گير بود يکی

نجّار و يکی صبّاغ تأييدات روح القدس پطرس را

پطرس اکبر کرد و يوحنا را يوحنای انجيلی هر کدام

از اينها که از پرتو روح القدس اقتباس کرد

روشن شد و سبب هدايت جم غفيری

گرديد در اينمقام قوت و تأييد که

فيض روح القدس است

واضح و آشکار گردد

ص ٩٣

)نطق مبارک ٩ ذی قعدهء ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک - پاريس ٣١ اکتوبر سنه ١٩١١ )

هُو اللّه

جسم انسان در هوای خوش منتعش می شود حيات

انسان تجدد می يابد قلب مسرور می شود احساسات

جسمانی زياد ميگردد ناخوش شفا مييابد اگر کسالت

داشته باشد نشاط و انبساط حاصل ميکند اگر مخمود

باشد باهتزاز ميآيد حالت خوشی پيدا ميکند اين

حيات و سعادت جسمانی انسان است که از لطافت هوا

و عذوبت ماء و حلاوت غذا نشو و نما ميکند همچنين

اگر ثروتی عزتی تجارتی کسب وصنعتی پيدا کند از آنها

سعادت جسمانی برای انسان حاصل ميشود ملاحظه

ميکند که برای ملل ماديه موجوده جميع وسائط

و اسباب سعادت جسمانی باحسن وجوه مهيا شده است

هر طعام لذيذی موجود خانه ها منتظم تجارتها متّسع

صنائع در نهايت اتقان و اصول سياسيه در غايت اعتدال

ص ٩٤

اين سعادت جسمانی عالم انسان است ولی تعلق بروح

ندارد شايد انسان در عالم جسمانی در نهايت ترقی جميع

نعمای جسمانی مهيا سعادت زندگانی ناسوتی حاصل

اما از حيات روحانی بکلی محروم و از مدنيت آسمانی

بی بهره و از فضائل بی نصيب و از نورانيت ملکوت

بکلی منفور لهذا همچنانکه در مدنيت جسمانی سعی

و کوشش داريم و در فوائد ماديات ميکوشيم و در اسباب

راحت و آسايش ناسوتی سعی ميکنيم بايد حيات

روحانيرا بيشتر اهميت بدهيم و سعادت ابدی را بيشتر

بطلبيم و نورانيت آسمانی و سنوحات رحمانيرا بيشتر

جوئيم و ترقيات عالم الهی را بيشتر بخواهيم تا مانند

حيات جسمانی حيات روحانی نيز تکميل شود و سعادت

ملکوتی حاصل گردد سعادتيرا که حضرت مسيح

برای اهل عالم خواسته نورانيتی که بحواريين داده

ترقيات حقيقی که از برای آنها حاصل شده لهذا

حضرت بهاء اللّه در اينعالم فانی تأسيسی ملکوتی فرمود

شمع آسمانی روشن کرد ابواب ملکوت باز نمود شمس

حقيقت درخشيد تا مدنيت روحانيه تأسيس شود

ص ٩٥

و نورانيت آسمانی بدرخشد و حيات ابدی حاصل گردد

و نفثات روح القدس در قلوب بدمد تا انسان از هر

دو جهت بزرگوار شود وهم مدنيت جسمانيه هم مدنيت

روحانيه هر دو را حاصل نمايد چون روح و جسم

انسان هر دو ترقی نمايد آنوقت سعادت عالم انسانی

حاصل شود و الّا بمدنيت ماديهء تنها مقصد حاصل

نشود لهذا ملاحظه مينمائيد باوجوديکه در اين عصر

عالم مدنيت مادّيه کمال ترقی حاصل نموده همه جنگ

و جدالست و حرب و قتال خونريزيست و هدم بنيان

انسانی در ايام سابق که زمان توحش ميگفتيم اگر

حربی واقع ميشد شايد در مدت يکسال هزار نفر

کشته ميشد حالا در حرب روس و ژاپان در عرض

ششماه پانصد هزار کشته شده آلات قاطعه پيدا شده

که پيشتر نبود توپ کروپ پيشتر نبود ديناميت

نبود کشتيهای زره پوش نبود اينها جميعاً از نتائج

مدنيت حاليه است پس ثابت شد که از ترقی مدنيت

ماديه عالم انسانی سعادت صحيحه نمييابد اگر مدنيت

جسمانی منضم بمدنيت روحانيه شود سعادت حقيقيه

ص ٩٦

حاصل گردد همچنانکه اسباب ترقی و راحت اجسام

فراهم است اسباب ترقی عالم اخلاق بنورانيت آسمانی

ترويج شود فضائل عالم انسانی بفيض نفثات روح

القدس است شفای ابدی از برای عالم وجود وحی

آسمانی است ترقی حقيقی منوط بفيض الهی است لهذا

من آن فيوضات قديمه را از برای شما ميخواهم نفثات

روح القدس را از برای شما آرزو مينمايم سعادتی که

حضرت مسيح برای حواريون خواسته ميخواهم تا در

جميع مراتب بدرجه کمال برسيد در ماديات و روحانيات

هر دو ترقی نمائيد تا ظاهر و باطن معمور گردد روح

و جسم جميعاً در ظل رحمت پروردگار آيد قلوب منجذب

شود ارواح مستبشر گردد لسانی ناطق حاصل

کنيد چشمی بينا بيابيد و گوشی شنوا و قوتی

معنويه پيدا کنيد تأييدی ملکوتی

بيابيد اينست نصيحت من مرحبا

ص ٩٧

)نطق مبارک ١٠ ذی قعده ١٣٢٩ در پاريس )

)مطابق ١ نوامبر سنهء ١٩١١ )

هُو اللّه

شنيده ام امروز در پاريس عيد است عيد جميع

قديسين چرا اينها را قديس ميگوئيد مقدس يعنی چه ؟

مقدس يعنی پاک و طاهر يعنی پاکی از اوساخ عالم

بشريت زيرا در انسان دو مقام است يک مقام انسانيت

که تعلق بعالم بالا دارد و فيض ربوبيت است يکمقام

حيوانيت که تعلق بعالم ناسوت دارد يعنی جنبه حيوانی

مثلاً غضب و شهوت و حرص و ظلم و جفا اينها از

خصائص حيوانيست همينطور علم و حلم و وفاء و جود

و سخاء و عدل از فضائل عالم انسانی است اگر جنبه

انسانی غالب گردد و اخلاق حيوانی مغلوب شود سبب

علويت فطرت است اين نفوس مقدس از عالم حيوانی

بيزار شده اند و باخلاق رحمانی اتّصاف يافته اند يعنی مظهر

عدل و مظهر حب و مظهر انصاف و مظهر الطاف شده اند

ص ٩٨

نورانی شده اند آسمانی شده اند روحانی شده اند

لهذا مقدسند حواريين که بحضرت مسيح مؤمن شدند

آنها اول در عالم بشر متّصف بصفات بشر بودند مثل

سائر ناس بودند توجه تام بدنيا داشتند منفعت شخص

خودشان را ميخواستند و ميخواستند از جميع لذائذ

عالم متلذذ باشند از تنزيه و تقديس خبر نداشتند

از فضائل عالم انسانی بی بهره بودند امّا چون بحضرت

مسيح مؤمن شدند جهلشان مبدّل بعلم شد ظلمشان

بدل بعدل گشت غضبشان بدل برحمت گرديد ظلمت

بدل بنور شد ناسوتی بودند لاهوتی شدند شيطانی

بودند رحمانی شدند لهذا آنها را مقدس گفتند پس

شما ها بايد اقتدا بآنها کنيد تا از اوساخ عالم بشری

خلاص شويد ناسوتی هستيد لاهوتی گرديد ارضی

هستيد آسمانی شويد از خدا بخواهيد که فضائل عالم

انسانی در شما ظاهر شود تا ملائکهء خدا گرديد مصدر

انوار شويد کاشف اسرار گرديد حقايق اشيا را ادراک

کنيد همينطور که در عالم ماديات ترقی کرده ايد

و باين درجه رسيده ايد بهمين قسم در عالم روحانی

ص ٩٩

ترقی کنيد انبيای ذی شأن بجهت تربيت و تعليم بشر

آمدند تا بشر را مظهر انوار کنند مطّلع بر حقائق

اسرار نمايند سبب ترقيات ماديه و ترقيات معنويه عالم

انسانی شوند کتب الهی بجهت اين نازل شد تورات

و انجيل و قرآن و الواح مبارک دلالت بر فضائل انسانی

ميکند بمحبت و الفت و يگانگی و صلح و صلاح دلالت

ميکند بعدل و انصاف دلالت ميکند شما بايد

متابعت کتب الهيه بکنيد و بموجب آن عمل

نمائيد امروز من احوالم خوب نيست

بهمين قدر اکتفا ميکنم مرحبا

ص ١٠٠

)نطق مبارک پنجشنبه ١١ ذی قعده ١٣٢٩ )

)در پاريس مطابق ٢ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

من به اروپا و پاريس آمدم ملاحظه کردم اروپا

در ماديات نهايت ترقی را دارد و لکن روحانيات تأثير

و نفوذش چنانکه بايد و شايد موجود نيست لهذا لازم

شمردم امشب بحثی از روح بکنم روح فيض الهی است

که بر جميع کائنات اشراق کرده و جميع کائنات را

از آن فيض بهره و نصيبی مانند آفتاب که اشراق

بر جميع کائنات ارضی نموده زيرا جميع اشياء موجوده

در کره ارض بفيض آفتاب پرورش يابد و پرتو و ضيا

گيرد و لکن اين فيض در هر رتبه ئی باقتضای آن رتبه

ظاهر شعاع آفتابرا در اجسام صخريه تأثير و پرتوی

و لکن در اجسام شفافه ظهور و جلوه ديگر دارد

هر چند يک آفتاب است و لکن ظهورش در اجسام

متنوعه است همينطور روح در مراتب وجود ظهورش

ص ١٠١

باقتضای آن مراتب است در عالم جماد يکقوه جاذبه

است که سبب اجتماع اجزاء فرديه است و آن حيات

جماد است زيرا جماد نيز زنده است مرده نيست

اما در رتبهء خودش و در عالم نبات قوه ناميه روح

نباتی است و امّا در عالم حيوان قوه حساسه روح

حيوانيست که از ترکيب و امتزاج عناصر قوه حسّاسه

حاصل می شود و اين از مقتضای امتزاج و ترکيب

و اما در عالم انسان نيز کيفيتی است که از ترکيب عناصر

منبعث ميشود ولی منضم بنفس ناطقه و قوه عاقله است

اين روح انسانی که نفس ناطقه است محيط بر اشياست

و کاشف اشياء و مدرک اشياء اينستکه اسرار کائنات را

از حيّز غيب بحيّز شهود ميآورد اين قوه ايست

که جميع صنائع و علوم و فنون مادی را از حيّز غيب

بحيّز شهود ميآورد اين قوه هر چند غير محسوس است

لکن آثارش ظاهر و باهر است هر چند بحواس

ظاهره ديده نميشود لکن بحواس باطنه احساس ميشود

ولی در عرف روحانيين روحی که گفته ميشود مقصد

اين روح نيست بلکه مقصود آن روح ابديست آن

ص ١٠٢

حيات ايمانيست آن روحی است که حضرت مسيح

ميفرمايد بايد بآن روح انسان تعميد بشود و تا بآن

روح تعميد نشود در ملکوت الهی داخل نگردد

و همچنين در انجيل ميفرمايد آن کسی که متولد از جسد

شده جسد است و آن مولوديکه از روح تولد يافت

روح است و همچنين ميفرمايد بگذار مرده ها را

تا مرده ها دفن کنند زيرا آن نفوس که مؤمن باللّه نيستند

هر چند روح انسانی دارند اما از روح حقيقی ايمانی

محرومند لهذا در حکم امواتند هر چند حيات

ناسوتی دارند ولی از حيات ملکوتی محرومند انبيا

مبعوث شدند تا اين روح انسانی را بروح ملکوتی

زنده کنند اين روحيست که سبب حيات ابدی است

اين روحيست که سبب سعادت سرمدی است اين

روحيست که سبب دخول در ملکوت اللّه است اين

روحی است که انسان ناسوتی را لاهوتی ميکند اين

روحی است که ظلمانی را نورانی ميکند اين روح چون

مؤيّد بنفثات روح القدس شود نفوذ پيدا کند و عالم را

زنده نمايد عالم انسانی را عالم آسمانی کند نادانان را

ص ١٠٣

دانا نمايد ظلمات را مبدل بنور کند تعاليم الهی را

مجری دارد شريعة الله را منتشر کند اورشليم الهی را

که از آسمان نازل ميشود ترويج نمايد جميع مظاهر

الهيه چون مؤيّد باين روح بودند يکی هستند حقيقت

تعاليمشان باين روح يکی است زيرا روح القدس

يکی است حال انسان در ماديات هر قدر ترقی کند

و از فيض ابدی يعنی روح ايمانی محروم باشد نهايت

در رتبه حيوانی ترقی کرده ولی انسان گفته نمی شود

زيرا انسان مثال الهی است چنانچه در تورات ميفرمايد

که ما انسانی خلق کنيم بصورت و مثال خود پس

ثابت و محقق شد که انسان حقيقی صورت و مثال

الهی است يعنی استفاضه از جميع کمالات الهی ميکند

و اين انسان مانند آئينه است و فيوضات الهی نظير

اشعه آفتاب کمالات الهی يعنی جميع اسماء و صفات کماليه

در اين آينه جلوه کرده چنين شخص مرکز روحانيت

است مثل اينکه آفتاب مرکز نور عالم ماديست اين

نفس مبارک نيز نفخه حيات را در قلوب ميدمد يعنی

نفوس را روحانی ميکند و فيوضات روح در قلوب

ص ١٠٤

جلوه مينمايد چنين نفس مبارکی معلم اول عالم انسانی

است و اول مجلی بر ممکنات است ملاحظه ميفرمائيد

او دو هزار سال پيش ظاهر شده است امروز آثارش

موجود است سه هزار سال پيش بوده است آثارش

هنوز باهر است هر چند در عالم اجسام غير مشهود

ولی در حيّز ملکوت موجود لهذا آثارش باهر است

و انوارش ساطع زيرا شیء معدوم اثر ندارد محقق

است که اثر از نتايج وجود است شیء معدوم را چه

تأثيری اين آثار باهره که از وجودات کامله باقيست

دليل بر وجود آنهاست حيات ملکوتی دارند کمالات

الهی دارند پس بايد جميع ماها روحانی شويم آسمانی

شويم ربّانی شويم در عالم طبيعت و ماديات هر چه

ترقی بکنيم ناقصيم مگر آنکه منضم بترقيات روحانيه

گردد جسد هر چند در نهايت جمال باشد ولی

اگر از روح محروم چه ثمر دارد انسان هر قدر

ترقيات ماديه داشته باشد چون از روح ملکوتی

محروم چه نتيجه دارد اين بلور هر قدر لطيف

و شفاف باشد اگر بی نور ماند چه فائده دارد اين

ص ١٠٥

درخت و لو طراوت و لطافت داشته باشد چون ثمر

ندارد سزاوار آتش است بشر و لو انسان است ولی

اگر از نفس رحمن محروم نهايت اين است که حيوان

کامل است مثل اينکه داروين فيلسوف انگليس

گفته است انسان از سلاله بوزينه است من از شما ها

خيلی مسرورم چرا ميبينم در شما ها احساسات روحانيست

زنده هستيد حرکت داريد منجمد نيستيد متوجه

بخدا هستيد اميدوارم انشاء اللّه هر يک از شما ها

بنور ملکوتی مثل اين لامپ روشن

شويد تا آفاق را روشن کنيد

) نطق مبارک شب شنبه ١٢ ذی قعده سنهء ١٣٢٩ )

)در خانه مستر دريفوس در پاريس ٣ نوامبر سنهء ١٩١١ )

هو اللّه

دين اللّه فی الحقيقه عبارت از اعمال است عبارت

از الفاظ نيست زيرا دين اللّه عبارت از علاج است دانستن

دواء ثمری ندارد بلکه استعمال دواء ثمر دارد اگر

ص ١٠٦

طبيبی جميع ادويه را بداند امّا استعمال نکند چه فائده

دارد تعاليم الهيه عبارت از هندسه و خريطه بناست

اگر هندسه شود و خريطه کشيده گردد و ساخته نشود

چه ثمری دارد تعاليم الهی بايد اجرا گردد بايد عمل

شود مجرد خواندن و دانستن ثمری ندارد مثلاً

در تعاليم حضرت مسيح ميفرمايد اگر کسی سيلی

بر يمين شما زند يسار را پيش آريد کسی شما را لعن کند

صلوات بفرستيد بد خواه را خير خواه باشيد اين

تعاليم حضرت مسيح است سبب نورانيت است سبب حيات

عالم است سبب صلح و صلاح عالمست امّا چه فائده

و وا اسفا که می بينی چه قدر خونريزی ميشود چه قدر

نفوس را در اينمدت از طرف ملت مسيح کشته شدند

در مسئله پروتستان و کاتوليک بموجب تاريخ نهصد

هزار نفس کشته شد حال اين قضيه چه مناسبت

با تعاليم مسيح دارد با آنکه حضرت مسيح چنين تعاليمی

فرموده بکلی بعکس او معامله نمودند جميع مسيحيان

اين بيان حضرت را در انجيل ميخوانند و لکن عمل

نميکنند از اين خواندن چه ثمر اگر بموجب آن عمل

ص ١٠٧

ميکردند آنوقت ثمر داشت در انجيل ميفرمايد ( من

اثمار هم تعرفونهم ) يعنی از ثمر فهميده ميشود که اين شجره

شجره مبارکه است يا شجره خبيثه پس معلوم شد که

دين قول نيست بلکه عمل است در قران ( و الکاظمين

الغيظ و العافين عن الناس و اللّه يحبّ المحسنين ) ميفرمايد

يعنی اگر نفسی بنفسی تعدّی نمايد متعدّی عليه بايد

حليم باشد و عفو نمايد و احسان و انعام کند حال

ملاحظه نمائيد که اعمال چه قدر مخالف اقوال است

چه ظلم و ستمها وارد شد حتی خون سيّد الشّهداء را

ريختند جمال مبارک ميفرمايد اگر چنانچه مخالف

شريعة اللّه نبود دست قاتل خويش را ميبوسيدم

و از مال خود ارث ميدادم ولی چه توان نمود که

حکم محکم کتاب روا نداشت و حطام دنيا در نزد اينعبد

نبود مقصود اينستکه بايد بموجب تعاليم الهی عمل

نمود در جميع اديان الهيه در بدايت عمل بود نه قول

مثلاً در ايّام حضرت مسيح حواريين بموجب تعاليم الهی

عمل ميکردند اين بود که ترقی کردند از حضيض

ذلت باوج عزت رسيدند و از ظلمات اوهام بنور هدايت

ص ١٠٨

مهتدی شدند هميشه چنين بوده ولی چون آن ايّام

ميگذرد بتدريج تغيير مينمايد کم کم عمل کم ميشود

و قول زياد ميگردد تا بدرجه ئی ميرسد که عمل نميماند

تمام صرف قول ميشود اينستکه در قرون وسطی

امر اللّه بدرجه ای رسيده بود که از تعاليم مسيحی اثری

باقی نمانده بود امراء و ملوک مسيحی جميعاً بهم

افتادند حرب دائمی بود ملاحظه کنيد مجلسی که

در لاهای بجهت صلح عمومی تشکيل شد چه قدر

مذاکرات در صلح شد و اقوال چه قدر مقبول

جميع دول وکيل فرستادند جميع مذاکرات

در اين مسئله بود که دول و ملل با هم صلح

و آشتی نمايند جنگ و جدال نماند

ترک سلاح شود

ص ١٠٩

)نطق مبارک شنبه ١٣ ذی قعده سنهء ١٣٢٩ )

)در منزل مبارک - پاريس ٤ نوامبر سنهء ١٩١١ )

هو اللّه

در اروپا مجامع بسيار تشکيل ميشود از قبيل

مجالس تجارت زراعت معارف سياست جغرافيا جميع

اين مجامع خدمت بعالم مادّی ميکند بجهت ترقيات

ماديه است از عالم روحانيت هيچيک نصيبی ندارد

ناسوتيست لاهوتی نيست جسمانيست روحانی نيست

زمينی است آسمانی نيست مجلسی که الان در پاريس

تشکيل ميشود مجلس شماهاست که نصيب از فيض

الهی دارد احساسات روحانی در آنست بانوار ملکوتی

روشن است ندای آسمانی در آنست محبت الهی در آنست

قلوب با يکديگر مرتبط است و جانها ببشارات الهی

مستبشر توجه بملکوت الهی است و نهايت آمال

وحدت عالم انسانی اين مجلس روشن است اين مجلس

معطّر است اين مجلس سبب روح محبت است که در

قلوب بدمد اين مجلس مؤيّد بتأييدات الهی است اين

ص ١١٠

مجلس زنده بنفثات روح القدس است اين مجلس روز

بروز وسعت مييابد اين مجلس عنقريب بدرجه ئی

رسد که بر جميع مجالس عالم تفوّق خواهد کرد پس

شما ها بدانيد که مشمول الطاف الهی هستيد خدا شما را

بجهت محبت خود انتخاب کرده است بجهت توحيد

عالم بشر بجهت محبت قلوب بجهت احساسات روحانی

بجهت تقرب بدرگاه الهی پس خدا را بايد شکر کنيد

که همچو فضلی شامل کرده و همچو عنايتی مبذول داشته

اگر در تمام حيات خود شکر خدا را کنيد از عهده

شکرانهء اين نعمت بيرون نخواهيد آمد حال را

نظر نکنيد اين مثل دانه ئيست که در زمين کاشته

شود در بدايت اهميتی ندارد لکن هر دانه درخت

ميشود ثمر ميدهد آنوقت معلوم ميشود که چه قدر

اهميت داشته پس شما ها بدانيد که خدا تاج

موهبتی بر سر شما گذاشته و کوکبی نورانی

از افق شما طالع کرده که اين اقليم را

عاقبت احاطه خواهد کرد

جانتان خوش باد

ص ١١١

)نطق مبارک ١٤ ذی قعده سنهء ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک در پاريس ٥ نوامبر سنهء ١٩١١ )

هو اللّه

بسيار خوش آمديد امروز هوا تاريک است

ابر است شرق خوشتر است که هميشه آفتاب

و روشن است ابر بسيار کم است ظاهر طبق باطن است

لفظ موافق معنی است شرق دو روشنائی دارد روحانی

و جسمانی انوار الهی هميشه از شرق تابيده و عالم

غرب را روشن کرده اما نور بر دو قسمست نور ظاهر

کيفيتی است از اجسام فلکيه زيرا جميع اشياء بنور ديده

ميشود بدون نور چيزی ديده نميشود ولی اين نور ظاهر

حتی از خود بيخبر است نميداند که اشياء را ظاهر

ميکند اما نور بصر مظهر اشياست و کاشف اشياء

يعنی اشياء را کشف ميکند و احساس مينمايد نور

بصر نيز حقيقت اشياء را ادراک نميکند ولی نور

عقل هم اشياء را ظاهر ميکند هم اشياء را کشف ميکند

ص ١١٢

هم اشياء را ادراک ميکند پس نور عقل اعظم

انوار است امّا نور الهی فائق بر نور عقل است زيرا

نور عقل ادراک اشياء موجود را ميکند امّا نور الهی

ادراک اشياء غائبه را مينمايد ادراک حقايقی ميکند

که هزار سال بعد ظاهر می شود اين نور الهی است

اين است که انبيا خبرهائيکه هزار سال پيش داده اند

الان ظاهر ميشود از اين معلوم ميشود که نور الهی

در هزار سال پيش اين اشياء را ظاهر کرده هم کشف

کرده هم ادراک نموده حالا ثابت ميشود که از پيش

ادراک کرده پس بايد ما تحرّی نور الهی بکنيم چه که

از جميع انوار اعظم است نوريکه حضرت مسيح ميفرمايد

اين نور است نوريکه حضرت موسی فرموده اين

نور است زيرا تجلی الوهيت را در اين نور مشاهده

کرده از اين نور از اين آتش ندای حق را شنيد اين

نوريست که حضرت محمد در قرآن ميفرمايد ( اللّه

نور السّموات و الارض ) تحرّی اين نور را بکنيد

تا اينکه حقائق اشياء را ادراک کنيد تا باسرار الهی

مطلع گرديد تا آنچه مستور است ببينيد تا بر جميع

ص ١١٣

حوادث غيبيه مطلع شويد اين نور مثل آئينه ايست

چگونه در آئينه صور جميع اشياء منطبع است اين نور

نيز محيط بر جميع صور و محيط بر جميع اشياء است

اينستکه حقايق اشيا بآن نور کشف ميشود اسرار کتاب

مقدس بآن نور واضح ميشود اسرار ملکوت بآن نور

مشهود ميگردد عوالم الهی بآن نور ادراک ميشود

حقائق اسماء و صفات الهی بآن نور معلوم ميشود

بآن نور روابط بين حق و خلق واضح ميشود

لهذا اميدوارم که بآن نور منور شويد

)نطق مبارک ١٥ ذی قعده ١٣٢٩ در منزل مبارک )

)پاريس ٦ نوامبر سنه ١٩١١ )

هو اللّه

من از شرق آمدم بغرب در شرق ميشنيدم که

اهالی غرب احساسات روحانی ندارند حال ملاحظه

ميکنم که الحمد للّه احساسات روحانی دارند بلکه

احساسات روحانيشان از شرق بيشتر است ولی تا بحال

مربی روحانی نداشتند هر گاه چنانچه مانند مربيان

شرق در غرب پيدا شده بود معلوم بود که غرب در چه

ص ١١٤

درجه ئی بود اگر تعاليمی که در شرق اشتهار يافت

در غرب اشتهار يافته بود حال معلوم بود چه روحانيتی

ظاهر شده بود من چنين ميدانم که استعداد اهل غرب

بسيار است و لو اينکه بعضی از نفوس هستند که بکلی

از روحانيات محرومند همچنانکه اين سنگ از روحانيات

بيخبر است آنها نيز چنينند آرزويشان اينستکه انسان را

مشابه حيوان دانند چنانچه حيوان از روحانيات

محرومست انسان هم محروم باشد همت انسان بايد بلند

باشد رو بعلو باشد تا انسان را بعالم رحمن رساند لکن

اين نفوس جهدشان اينستکه انسان ترقی معکوس نمايد

اين انسان سلاله مقدس الهی است ميخواهند نسبت

سلاله انسان را بميمون دهند نهايت همتشان اين است

چه قدر اين افکار از صواب بعيد است و حال آنکه ميانه

انسان و حيوان مشابهتی نيست هر چند در امور جسمانی

مشترکند لکن انسان دارای عقل است روز بروز

افکارش علومش معارفش رو بترقيست ملاحظه کنيد

از قرون وسطی تا بحال چه قدر ترقی کرده چه مقدار

صنائع و بدائع بظهور رسيده اگر جميع صنائع و علوم

ص ١١٥

و اکتشافات پنجاه قرن را باصنايع واکتشافات اين عصر

مقابله کنند معادل يکسنه اين عصر نميشود مثلاً از

زمان موسی آنچه علوم و صنائع و اکتشافات تا اين قرن

بظهور رسيده معادل اين يک قرن اخير نميشود پس

واضح شد که انسان هميشه رو بترقی بوده و سبب ترقی

آن قوه عاقله است و قوه فيوضات الهيه امّا حيوان

چون دارای اين دو قوه نيست حيوان امروزه همان

حيوان پنج هزار سال قبلست ديگر امتيازی اعظم از اين

از برای انسان نميشود اين واضحست که انسان اشرف

ممکناتست انسان آينه نماينده حق است باری از

اينجهت که ديدم احساسات روحانيه در اينجا هست

بسيار مسرور شدم و اميدوارم که غرب شرق شود

و احساسات روحانيه احاطه نمايد و بواسطه تعاليم حضرت

بهاء اللّه چنان قوت بنفوس رسد که غرب مانند شرق

روشن گردد

اللهم يا واهب العطاء و يا غافر الخطاء و يا راحم الضّعغاء

من عبادک الاصفياء ترانی واقفاً بين يديک مبتهلاً عليک

ناظراً اليک اسألک برحمتک التی سبقت الممکنات بان

ص ١١٦

تؤيد هؤلاء علی ما تحب و ترضی و نور قلوبهم بنور الهدی

و اسمعهم نداء ملکوتک الابهی و اجعل لهم نصيباً من

بحر العطاء ثم استقمهم علی امرک بين الوری لئلا

يزعز عهم ارياح الاختلاف من اولی الاعتساف

رب اجعلنا آيات رحمتک بين خلقک و رايات معرفتک

بين عبادک و نفوسنا منقطعة اليک و قلوبنا منجذبة

بآيات تقديسک و ايد هؤ لاء الضّعفاء برحمتک الکبری

و هؤلاء الفقراء بموهبتک العظمی رب انک حنان علی

کل فقير و منان لکل اسير و معين لکل ضعيف و مغيث

لکل ذليل ترانا اذلاء ببابک فقراء الی ملکوت غنائک

فارحمنا بفضلک و جودک و اعف عنا خطايانا بفضلک

و عنايتک انک انت الکريم انک انت

العزيز المعين المقتدر القدير

)نطق مبارک شنبه ١٦ ذی قعده ١٣٢٩ )

)در منزل مبارک در پاريس ٧ نوامبر ١٩١١ )

هو اللّه

امروز ميخواهم قدری از مصائب جمال مبارک برای

شما بيان کنم در سال سوم ظهور باب يکروز جمال

ص ١١٧

مبارکرا در طهران حبس نمودند فردا جمعی از امراء

و وزراء دولت اعتراض کردند و وساطت نمودند جمال

مبارک بيرون آمدند بعد در سفر مازندران وقتيکه

رو بقلعه شيخ طبرسی تشريف ميبردند شبانه جمعی

سوار ريختند و جمال مبارک را با يازده نفر گرفتند بردند

بشهر آمل روزی جميع علماء در مسجد مجتمع شدند

و جمال مبارکرا حاضر کردند و اهل شهر آمل نيز جمع

شدند هر صنفی با اسلحه ئی نجّار با تيشه قصّاب

با ساطور زارع با بيل و کلنگ مقصودشان اين بود که

بهيئت اجتماع جمال مبارک را شهيد نمايند علماء شروع

بسؤالات علميه نمودند هر سؤالی کردند جواب کافی

شافی شنيدند جمال مبارک حقيقت ظهور را بادلّه

و براهين ثابت فرمودند علماء عاجز ماندند در صدد

بر آمدند که از نوشتجات چيزی بدست آرند لوحی

از الواح نقطه اولی از جيب يکی از خادمين جمال مبارک

که موسوم بملاباقر بود در آوردند در آن لوح يکفقره

از بيانات حضرت امير مؤمنان علی عليه السلام بود که

ميفرمايد ( محو الموهوم و صحو المعلوم ) ملا علی جان

ص ١١٨

که يکی از علمای آمل بود صدا را بخنده بلند کرد گفت

فضيلت باب معلوم شد کسيکه صحو را بصاد بنويسد

ديگر مرتبه علمش معلومست صحو بايد بسين نوشته

شود باب غلط نوشته جمال مبارک فرمودند جناب

آخوند شما خطا کرديد و نفهميديد اين عبارت کلام

حضرت امير مؤمنان است در جواب کميل ابن زياد نخعی

در وقتيکه از آنحضرت سؤال از حقيقت مينمايد چند

فقره جواب ميفرمايند در هر مرتبه عرض ميکند زدنی

بياناً تا آنکه ميفرمايند محو الموهوم و صحو المعلوم

يعنی کسيکه طالب فهم حقيقت و وصول بحق است

بايد قلب را از موهومات و مسموعات تقاليد پاک و مقدس

نمايد و ناظر شود بآنچه مظهر ظهور ميفرمايد از

موهوم بگذرد و بمعلوم ناظر گردد در وقت ظهور

رسول اللّه يهود و نصاری هرگاه موهومات و مسموعات

خود را گذارده بودند و بآن حضرت ناظر شده بودند

بحقيقت ميرسيدند اين کلمهء صحو بصاد بمعنی

هوشياری است و سهو بسين بمعنی فراموشی و غفلت است

بسيار فرق است مابين اين دو کلمه شما سهو نموديد

ص ١١٩

و غفلت کرديد اين عبارت صحيح نوشته شده

چون اين بيانات در مجمع حضور خواص و عوام از

لسان مبارک ظاهر شد جميع مبهوت شدند و جهل آن

مجتهد واضح شد و کل دانستند که آن آخوند از علم

عاری و بريست اين فقره بسيار بر علما گران آمد

و دانستند که اگر جمال مبارک چند مجلس در ملأ عام

بيانات بفرمايند اکثر خلق تصديق ايشان خواهند

نمود لذا متّفق شدند که حکم بر قتل جمال مبارک دهند

ميرزا تقی خان حاکم آمل از اين مرحله بسيار خائف

و پريشان شد ملاحظه کرد اگر چنين امری واقع

شود ميانه قبيله نوری و لاريجانی که دو طائفهء بزرگ

دارالمرزند نائره حرب و قتال تا ابد باقی خواهد ماند

لذا بخاطرش رسيد که محض تشفّی قلوب علماء و تسکينشان

اذيتی بجمال مبارک وارد آورد امر داد جمال مبارک را

چوب بستند بقدری زدند که از پای مبارک خون جاری

شد بعد از آن آوردند در مسجد پهلوی ديواری

نشاندند که نزديک بخانه بود ميرزا تقی خان چند

نفر از آدمهای خود را سرّاً امر داده بود آن ديوار را

ص ١٢٠

از پشت خراب کنند و بمحض اينکه ديوار خراب

شد جمال مبارک را روی دست ببرند بخانه حاکم

گماشتگان حاکم نيز چنين کردند و جمال مبارک را از ميان

آنجماعت بسرعت تمام بردند بخانه ميرزا تقيخان

و تا لجّاره خلق خواستند از آنطرف بيايند جمال مبارک را

بخانه رساندند و درب خانه را بستند و از بالای بام فراشهای

حاکم مردم را ممانعت نمودند بهر نحوی بود متفرق

ساختند و اين تدبير حاکم سبب شد که علماء نتوانستند

جمال مبارک را آن روز بقتل برسانند بعد از چند روز

ديگر جمال مبارک بطرف طهران توجه فرمودند و در سنه

هشت از ظهور نقطه اولی جمال مبارک را در طهران در

زندانی حبس نمودند که در روز ابداً روشنائی نداشت

و نهايت تضييق نموده يعنی بدرجه ای سخت گرفته

بودند که بوصف نميآيد پاهای مبارک در کُند بود

و زنجير بسيار سنگين در گردن مبارک آن زنجير بقدری

سنگين بود که سر مبارک را ميآورد بزمين چوب

دو شاخه ئی بايد زير زنجير بزنند لباس مبارک را

گرفته بودند کلاه نمد کهنه پاره ئی که کله نداشت بر سر

ص ١٢١

مبارک گذارده بودند جمال مبارک چهار ماه در

آن محبس بآن حال بودند بعد از حبس بيرون آوردند

و ببغداد سرگون نمودند در بغداد يازده سال

تشريف داشتند دو سال بکردستان سفر فرمودند

مابقی را در بغداد در آن يازده سال جميع اعداء

در نهايت عداوت و بغضا بودند لکن جمال مبارک

در نهايت بشاشت و سرور بقسمی معاندين در صدد

ضرّ جمال مبارک بودند که هيچ صبحی اميد حيات تا شام

و هيچ شامی اميد زندگانی تا صبح نبود در آن

سنوات از جميع جهات علماء بحضور مبارک مشرف

ميشدند و سؤالات علميه مينمودند و اجوبه شافيهء کافيه

ميشنيدند و اين مرحله سبب اشتهار صيت جمال مبارک

در اطراف شد علمای ايران که در آنجا بودند اين

قضيه را بناصرالدين شاه نوشتند ناصرالدين شاه

از سلطان عثمانی خواهش کرد که جمال مبارک را از بغداد

سرگون باسلامبول کنند بحکم سلطان عثمانی بردند

باسلامبول بعد از چهار ماه از اسلامبول سرگون

بروميلی کردند باز بخواهش ناصرالدين شاه از روميلی

ص ١٢٢

بردند بعکا در قشله عسکريه منزل دادند مدت حيات را

در عکا بسر بردند و مسجون بودند ديگر بلايای

جمال مبارک که در حبس عکا وارد شد بوصف نمی آيد

بعد از ورود بحبس عکا بجميع سلاطين الواح نازل شد

و بواسطه پست فرستادند مگر لوح ناصرالدين شاه که

آن را ميرزا بديع خراسانی برد و باو فرمودند اگر

شهادت را قبول ميکنی ببر او قبول شهادت کرده

لوحرا گرفت و عازم ايران شد تا بطهران رسيد و در

بين راه در جائی با احباب ملاقات ننمود در آنوقت

ناصرالدين شاه در نياوران شميران بود که محل صيفيه

است ميرزا بديع رفت در سرتپه ئی که مقابل عمارت

شاهی است منزل نمود روزی ناصرالدين شاه در قصر

با دوربين تماشای اطراف بيابان مينمود ديد شخصی

با لباس سفيد در سر تپه ئی نشسته روز ديگر باز با دوربين

تماشا می نمود ديد همان شخص در تپه نشسته روز سوم نيز

بهمين نحو آنشخص را ديد دانست که او را حاجتی است

فرستاد او را بياورند پرسيدند از او تو کيستی چرا در

اينجا نشسته ئی گفت من نامه ئی از شخص بزرگی بجهت

ص ١٢٣

سلطان آورده ام خواستند نامه را از او بگيرند گفت

بايد خودم بدست شاه دهم او را بردند حضور شاه

شاه از او پرسيد تو کيستی و چه در دست داری گفت

اين نامه ئيست از بهاء اللّه بجهت شاه آوردم شاه نامه را

گرفت و گفت او را نگاه داريد او را بردند حبس

کردند گفت از او بپرسيد رفقای تو کيانند پرسيدند

در جواب گفت من کسی را نميشناسم و رفيقی ندارم

سه روز او را بانواع عذاب داغ و زجر کردند ابداً اسم

نفسی را نگفت در حالتيکه او را داغ ميکردند عکس

او را گرفته روز سوم شهيدش کردند شاه آن نامه را

فرستاد نزد علما که جواب آن را بنويسند بعد از چند روز

علما گفتند اين شخص دشمن شماست شاه در جواب

گفت من ميدانم که دشمن من است ميگويم جواب

مطالب او را بنويسيد جواب ننوشتند شاه متغير

شده گفت من اينقدر علما را احترام ميکنم انعام ميدهم

که چنين روزی جواب چنين نامه ئی را بنويسند

حال آنها چنين جواب ميگويند و جمال مبارک در آن

لوح ميفرمايد اين امر از دو شق بيرون نيست يا حق است

ص ١٢٤

يا باطل شما علما را حاضر کنيد و مراهم بخواهيد تا با آنها

صحبت بداريم اگر حق است تصديق کنيد اگر

باطل است هر چه ميخواهيد اجراء داريد در آن لوح

بناصرالدينشاه نصائحی فرمودند ميفرمايند بسلطنت

دو روزه مغرور مباش چه قدر سلاطين آمدند و جميع

رفتند و از آنها اثری باقی نماند اين امر امر اللّه است

تو نمی توانی مقاومت کنی نميتوانی منع نمائی امر اللّه را

هيچکس مقاومت نتوانسته و تو هم نميتوانی و عنقريب

امر الهی بلند خواهد شد شرق و غرب را احاطه خواهد

نمود نصايح الهی را قبول نکرد بهمان غرور باقی

ماند تا از اين عالم رفت

باری جمال مبارک در اين سجن بودند لکن در

نهايت عزت بودند مثل حبس سائرين نبود ابداً بکسی

اعتنائی نمينمودند مأمورين ميآمدند رجا ميکردند

مشرف شوند قبول نميفرمودند متصرف عکا پنجسال

رجا و التماس کرد مشرف شود اذن نفرمودند چندی

که نگذشت که هر وقت ميخواستند بيرون تشريف

ببرند تشريف ميبردند حتی در قصر که تشريف داشتند

ص ١٢٥

اوقات عروسی آقا سيد علی متصرف و جميع مأمورين

از عکا بقصر که نيم فرسخی عکاست آمدند و جمال

مبارک از آنها احوال پرسی هم نفرمودند اين

بود خلاصه بلايا و زحمات و حبسهای

جمال مبارک و السلام

)نطق مبارک ١٧ ذی قعده ١٣٢٩در منزل مبارک )

) در پاريس ٨ نوامبر ١٩١١ )

هُواللّه

انسان حيوان نبات حتی جماد جميع حياتشان بآبست

حتی حيات جماد بآب شفاف منجمد ثابت شده است

و اين از اکتشافات اخيره است که جماد هم حيات دارد

و حيات او بآب منجمد شفاف ثابت ميشود پس سبب

حيات آب است که از اين است ميفرمايد بايد از آب

و روح تعميد شد يعنی از آن چيزيکه سبب حيات

ابديست و آن ماء عين آتش است يعنی محبت اللّه زيرا

محبت اللّه چون پرده ها را ميسوزاند آتش گفته ميشود

ص ١٢٦

چون سبب حياتست آب گفته ميشود باری محبت اللّه

حقيقت فضائل عالم انسانی است بآن طينت بشر پاک

ميشود بمحبت اللّه از نقائص عالم انسانی نجات مييابد

بمحبت اللّه ترقی در عالم فضائل ميکند محبت اللّه سبب

نورانيت عالم ميشود محبت اللّه از برای جميع بشر

سبب وحدت ميشود محبت اللّه درمان هر دردی است

و محبت اللّه مرهم هر زخمی محبت اللّه سبب سعادت

عالم بشر ميشود بمحبت اللّه انسان حيات ابدی

مييابد بمحبت اللّه سعادت سرمديه می يابد پس

بايد ما جميع کوشش و جهدمان اين باشد که مظاهر

محبت اللّه باشيم زيرا محبت اللّه حقيقت جميع اديانست

محبت اللّه اساس تعاليم عالم انسانی است حضرت

ابراهيم بمحبت اللّه بتها را شکست بمحبت اللّه حضرت

اسحاق برکت يافت بمحبت اللّه يعقوب اسرائيل گشت

بمحبت اللّه حضرت يوسف عزيز مصر شد بمحبت اللّه

حضرت موسی قوم اسرائيل را نجات داد بمحبت اللّه

حضرت مسيح حيات جاودانی بخشيد بمحبت اللّه

حضرت محمد قوم عرب را از اسفل در کات جهل باعلی

ص ١٢٧

درجات علم رسانيد بمحبت اللّه حضرت باب جانفشانی

نمود و بشارت بظهور بهاء اللّه داد و سينه خود را

هدف هزار گلوله کرد بمحبت اللّه حضرت بهاء اللّه

بر شرق و غرب اشراق فرمود پس جميع فکرتان

ذکر تان وقت خودتان را صرف آن کنيد

که مظاهر محبت اللّه باشيد

)نطق مبارک چهار شنبه ١٧ ذی قعده )

)سنهء ١٣٢٩ در منزل مبارک در پاريس )

)٨ نوامبر سنه ١٩١١ )

هُو اللّه

جميع ملل عالم از حيثيت اقوال کاملند جميع ذکر

ميکنند که محب خيرند جميع ميگويند صدق مقبولست

و کذب مذموم امانت فضيلت عالم انسانيست خيانت

ذلت عالم انسانی دلها را خوشنود کردن خوبست نه

ص ١٢٨

دلها را شکستن مهربانی خوشست نه بغض و عداوت

عدل خوب است نه ظلم رحمت خوبست نه زحمت

حسن اخلاق خوبست نه سوء اخلاق نور مقبولست نه

ظلمت علم عزت انسانست نه جهل کرم خوش است نه

بخل توجه بخدا خوبست نه غفلت از خدا هدايت

خوش است نه ضلالت و امثال ذلک ولی جميع اينها در

عالم قول ميماند عملی در ميان نيست هر نفسی بهوی

و هوس خود مشعول است هر کس در فکر منفعت

خويش است و لو مضرت ديگران در آن باشد هر نفسی

در فکر ثروت خود است نه ديگران هر کس در فکر

راحت و آسايش خويش است نه سائران نهايت آرزوی

ناس اين است و مسلک شان چنين ولی بهائيان نبايد

چنين باشند بهائيان بايد ممتاز باشند بايد عملشان

بيش از قولشان باشد بعمل رحمت عالميان باشند نه

بقول برفتار و کردار و اعمال خودشان اثبات صداقت

کنند و اثبات امانت نمايند فضائل عالم انسانی را آشکار

کنند نورانيت آسمانی را واضح نمايند اعمالشان فرياد

برآرد که من بهائی هستم تا سبب ترقی عالم انسانی شوند

ص ١٢٩

اگر انسان باعمال بهائی قيام و رفتار کند هيچ قول لازم

ندارد اعمالست که جهان را ترقی داده اعمالست که

اين مدنيت را ترويج کرده اعمالست که اين صنايع را

آشکار کرده اعمالست که اين اکتشافات را ظاهر کرده

اعمالست که عالم مادی را بايندرجه رسانده اگر

چنانچه اعمال نبود اقوال بود آيا ممکن بود اين مدنيت

مادی حاصل شود پس باين برهان ميتوانيم استدلال

کنيم که روحانيات هم نظير مادياتست اعمال اهل

ملکوت سبب حيات قلوب ميشود نه اقوال اعمال

خيريه سبب مسرت وجدان ميشود فضائل عالم انسانيه

سبب نورانيت بشر ميشود پس شما بايد شب و روز

تضرع و زاری کنيد و دعا نمائيد و از خدا بخواهيد که

موفق باعمال شويد نه اقوال توجه بخدا کنيد مناجات

کنيد نماز کنيد بکوشيد بلکه عمل خيری از شما

ظاهر شود هر فقيريرا سبب غنا شويد هر افتاده ئيرا

دست گير گرديد هر محزونی را سبب سرور شويد

هر بيماريرا سبب صحت شويد هر خائفی را سبب امنيت

گرديد هر بيچاره ئی را سبب چاره شويد هر غريبی را

ص ١٣٠

ملجأ و پناه باشيد هر بيسر و سامانيرا منزل و مأوی

شويد اينست صفت بهائی اگر بآن موفق

شويم بهائی هستيم اگر موفق نشويم

خدا نکرده بهائی نيستيم

نطق مبارک ١٨ ذی قعده ١٣٢٩ در مجلس اليانس

اسپرتيوايست ( روحانيون ) پنجشنبه بعد از

ظهر ٩ نوامبر ١٩١١ در تالار آتنه سن جرمن ٢١

کوچه ديوکلمبيد پاريس - رئيس مجلس و جمعيت

با نهايت ادب و رعايت ستايش از بهائيان

نمود حضرت عبد البهاء فرمودند

هُو اللّه

از فرمايشات رئيس و احساسات قلبيه ايشان نهايت

ممنونيت را دارم و شکر ميکنم خدا را که در پاريس

ص ١٣١

در همچو مجمع روحانی حاضر شدم الآن فضای اين

مجلس اگر بنظر حقيقت نظر کنيم مملو از روح است

فيوضات آسمانی شامل است تأييد روح القدس

مشهود است الحمد للّه اين قلوب باحساسات روحانيه

فائضند در آنها اهتزازات روح موجود روح بمنزله

درياست اين جمع بمنزله امواج هر چند متعددند

امّا منبعث از يک درياست هر چند بظاهر مختلف

الصّور و الاشکالند لکن وحدت روح جلوه دارد

جميع انبياء جميع مظاهر مقدسهء الهی بجهت تربيت بشر

آمدند تا وحدت عالم انسانی ظاهر و آشکار جلوه نمايد

امواج را حکمی نماند حکم حکم دريا باشد زيرا روح

مانند درياست و اجسام مانند امواج در انجيل ميفرمايد

که اورشليم از آسمان نازل ميشود چنانچه رئيس گفتند

اين اورشليم آسمانی يقين است سنگ و آهک و گل نيست

آن تعاليم الهی است که بقوه روح در بين بشر جلوه نمايد

چون مدتی تعاليم الهی فراموش شده بود نورانيت

اورشليم آسمانی را اثری نمانده بود لهذا بهاء اللّه از شرق

ظاهر شد اورشليم آسمانی که عبارت از تعاليم الهيه است

ص ١٣٢

در ايران و سائر اقطار جلوه نموده و اين معلوم است که

اورشليم آسمانی تعاليم الهی است که از آسمان نازل ميشود

هر چند اين اورشليم از بنياد افتاده بود دو باره تأسيس

شد قوای جسمانيه و قوای ماديه غلبه يافته حال

در شرق قوای روحانيه غالب است و الحمد للّه در پاريس

جمع محترمی ميبينم که آنها بنفثات روح زنده اند

انسان بجسم انسان نيست انسان بروح انسان است

زيرا در جسمانيات انسان با حيوان شريکست اما بروح

ممتاز از حيوان ملاحظه کنيد چنانچه شعاع آفتاب

زمين را روشن ميکند همينطور روح اجسام را روشن

ميکند روح است که انسان را آسمانی ميکند روح است

که انسان را از نفثات روح القدس مستفيض نمايد

روح است که حقايق اشيا را کشف کند روحست که

اينهمه آثار ظاهر نموده روحست که همهء علوم را

تأسيس کرده روحست که حيات ابدی بخشيده

روحست که ملل مختلفه را متحد نمايد روحست که

شرق و غرب را جمع کند روحست که عالم انسانی را

عالم ربانی نمايد لهذا نفوسيکه مستفيض از قوه روح

ص ١٣٣

هستند سبب حيات عالمند حال الحمد للّه شما که از عالم

روح مستفيض هستيد البته از تعاليم بهاء اللّه که مؤسس

روحانياتست مسرور و مشعوفيد زيرا تعاليم بهاءاللّه

صرف روحانيست

اول تحری حقيقت است تحری حقيقت سبب ظهور

روح است زيرا روح بقوای محسوسه احساس نشود

ولی بقوای باطنيه ظاهر و آشکار گردد هر چند جسم

انسان محسوس است ولی روحش پنهان و حاکم بر جسد است

از برای روح دو تصرفست يکی بواسطه آلات و ادوات

يعنی بچشم ميبيند بگوش ميشنود بزبان ميگويد هر چند

اين آلات در کارند ولی محرک روحست هرچند اين

قوی از جسد ظاهر لکن بقوه روحست و اما تصرف

ديگر که بدون آلاتست در عالم رؤيا بدون چشم ميبيند

بدون گوش ميشنود بدون زبان ميگويد بدون حرکت

پا سير ميکند جميع قوای روحانی بدون واسطهء چشم

در عالم رؤيا ظاهر و آشکار است پس معلوم شد که از

برای روح دو تصرفست يک تصرف بواسطه آلات

اجسام مانند چشم و گوش و غيره و يک تصرف بدون

ص ١٣٤

آلات و همچنين جسم در غرب است ولی روح حالات

شرق را کشف ميکند و در آنجا تدبير و تمشيت امور مينمايد

پس ثابت و محقق می شود که روح عظيم است و جسم

نسبت بروح حقير جسم مانند بلور است و روح مانند

نور هر چند بلور در نهايت صفاست اما ظهور و جلوهء بلور

بضياء نور است نور محتاج ببلور نيست روشن است

لکن بلور محتاج بنور است تا روشن شود همينطور

روح محتاج بجسم نيست جسم محتاج بروح است

روح بجسم زنده نيست جسم بروح زنده است ملاحظه

کنيد جسم هر قدر تناقص پيدا کند روح بر عظمت

و قوت خود باقيست مثلاً دست انسان اگر قطع

شود روح بقدرت و سلطنت خود باقيست چشم اگر کور

شود روح ببصيرت بر قرار اما اگر فيوضات روح

از جسد منقطع شود فوراً جسد معدوم است پس

ثابت شد که انسان بروح انسانست نه بجسد اين روح

فيضی از فيوضات الهی است اشراقی از اشراقات

شمس حقيقت است ولی اين روح انسانی اگر مؤيّد بنفثات

روح القدس شود آنوقت روح حقيقی گردد نفثات

ص ١٣٥

روح القدس تعاليم الهيست آنوقت حيات ابدی يابد

نورانيت آسمانی جويد عالم انسانی را بفضائل رحمانی

منور نمايد پس ما بايد بکوشيم بموجب تعاليم بهاء اللّه

عمل کنيم روز بروز سعی نمائيم که روحانی تر شويم

نورانی تر شويم و بوحدت عالم انسانی خدمت کنيم

مساوات بشريه مجری داريم رحمت الهيه را منتشر نمائيم

محبت اللّه را بر جميع من علی الارض عرضه داريم تا قوه

روحانيه در نهايت جلوه ظهور نمايد اجسامرا حکمی

نماند ارواح حکمران گردد آنوقت عالم بشر عبارت

از يکنفس شمرده شود و وحدت عالم انسانی جلوه نمايد

اختلاف و نزاع را حکمی نماند اورشليم الهی تأسيس

تامّ يابد جميع بشر از اهل ملکوت شوند و از فيوضات

الهی بهره و نصيب برند حال من شکر ميکنم خدا را

که در مجمع شما حاضرم و از احساسات روحانی شما ممنونم

و دعا ميکنم که روز بروز اين احساسات زياد تر گردد

و اين اتحاد و اتفاق بيشتر شود تا آنچه در کتب انبياء

اخبار داده شده ظاهر و آشکار گردد زيرا اين عصر

عصر عظيم است و اين قرن قرن ربانی جميع آنچه در

ص ١٣٦

کتب مذکور است آثارش ظاهر شده آنچه حضرت

مسيح فرموده علاماتش مکشوف گشته يوم يوم ربّ

جليل است عدل الهی عاقبت جلوه نمايد اين عصر

عصر صلح و صلاح است اين عصر عصر اتحاد

و نجاح است در اين عصر اميد است که عالم ناسوتی

انعکاسات عالم لاهوتی شود اميد ما چنين است

و الحمد للّه در اين آرزو متفق هستيم از خدا خواهيم

که جميع بنفثات روح القدس زنده باشيد متفق

باشيد قلوبمان از محبت اللّه ممتلئ باشد لسانمان بذکر

خدا مشغول گردد اعمالمان اعمال روحانيان باشد

احساساتمان احساسات ملکوتيان باشد تا نور انسانی

که مثال الهی است لائح و ساطع گردد

خداوند مهربانا کريما رحيما اين جمع را بشمع محبت

روشن نما و اين نفوس را بنفثات روح القدس زنده

کن انوار آسمانی ببخش و موهبت کبری مبذول

دار تأييدات غيبيه برسان و مکاشفات روحانيه ارزان

فرما ديده ها را بنور هدی روشن کن و دلها را

بفيوضات نامتناهی غبطه گلشن نما ارواح را بشارت

ص ١٣٧

کبری ده و نفوس را بموهبت عظمی مفتخر نما ای

پروردگار فقرآئيم گنج ملکوت ارزان فرما ذليلانيم

در ملکوتت عزيز فرما بيسر و سامانيم در پناهت

ملجأ و مأوی ده طالبانيم بالطاف بی پايان رهبری کن

ساکتانيم نطق فصيح بخش بی قوتيم قدرت ملکوتی

احسان فرما پروردگارا آمرزگارا خطا ببخش

عطا بده گناه بيامرز ما را آداب رحمانی

بياموز توئی دهنده توئی

پخشنده توئی مهربان

)نطق مبارک روز جمعه ١٩ ذی قعده ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک - پاريس ١٠ نوامبر ١٩١١ )

هُواللّه

ديروز رفتيم در جمعيت روحانيون چون آنجمع

روحانيون بودند لهذا از روح صحبت شد از بقای

روح و فنای جسد صحبت گرديد ببراهين قاطعه ثابت

ص ١٣٨

شد که بقای جسد مشروط بفيض روح القدس است

اگر اين فيض انفکاک يابد جسد معدوم ميشود و اما

بقای روح مشروط ببقای جسد نيست زيرا ملاحظه

ميکنيم که اگر دست انسان از جسم انسان ناقص بشود

روح ناقص نميشود اگر چشم انسان کور شود روح

انسان ناقص نميشود اگر جسم انسان بخوابد روح

انسان بيدار است در عالم خواب جميع اعضای جسمانی

انسان مختل ميشود چشم نميبيند گوش نميشود

دست و پای انسان حرکت نميکند لکن روح سير دارد

در عالم رؤيا ميبيند ميشنود پرواز ميکند جميع شئون

خويش را مجری ميدارد پس روح محتاج بجسم نيست

بلکه جسم محتاج بروحست لهذا بر روح عوارض عارض

و خلل و فتور حاصل نميشود و باقيست يکشخص در

جرنالی نوشته که ما منتظر بوديم فلانی از اساس امر

بهاء اللّه بيان کند لکن از اساس امر حضرت بهاء اللّه

بيانی نکرد بلکه از روح صحبت داشت لهذا ما

چنانچه بايد و شايد استفاده ننموديم من از اساس

حضرت بهاء اللّه ذکر کردم در جمعيت ديگر مفصل بيان

ص ١٣٩

کردم ديگر تکرار لزومی نداشت نميشود من

يکصحبتی را در هر مجلسی تکرار کنم اين عجز است که

انسان يکمسئله را در هر مجلس اظهار کند لهذا من

در هر مجلسی بيانی ديگر ميکنم تکرار نميکنم زيرا

فائده در اين است در هر مجلسی صحبتی مخصوص بکنم

انسان عاقل در جميع اوقات نفوس را يک طعام نميدهد

لابد هر روز طعامی جديد ميدهد اگر يک طعام بدهد

ملال حاصل ميشود سير ميشود هر روز يک ميوه

تازه تقديم ميکند طبيب هر روز دوای جديد ميدهد

نميشود يک دوا بدهد باری مقصد اينست من نظر

باين حکمت ديروز صحبت از اساس حضرت بهاء اللّه

نکردم لهذا لازم شد از برای شما ها هر روز يک اساس

از اساس حضرت بهاء اللّه ذکر کنم که خوب ملتفت

شويد هرکس سؤال کند ترجمه کنيد که همهء شماها

اساس بهاء اللّه را بتمامه بدانيد

)اول اساس بهاء اللّه تحری حقيقت است ) يعنی بايد

نفوس از تقاليدی که از آباء و اجداد موروث مانده

منزه و مقدس گردند زيرا موسويان تقاليدی دارند

ص ١٤٠

زردشتيان تقاليدی دارند مسيحيان تقاليدی دارند

بودائيها تقاليدی دارند هر ملتی تقاليدی دارد

گمان ميکند که تقاليد خودش حق است و تقاليد ديگران

باطل مثلاًموسويان گمان ميکنند تقاليد خودشان

حق است و تقاليد سائرين باطل ما ميخواهيم بفهميم

کدام يک صحيح است جميع تقاليد که صحيح نيست

اگر بتقاليدی تمسک داشته باشيم مانع است که تقاليد

ديگران را درست تحری نمائيم مثلاً شخص يهودی

چون معتقد و متمسک بتقاليدموسويان است ممکن

نيست بفهمد ديگران حق هستند پس بايد تقاليد را

بريزد و تحری حقيقت بکند و شايد حق با ديگران

باشد پس تا ترک تقاليد نشود حقيقت جلوه ننمايد

مثلاً عبدهء اوثان ميگويند اوثان حقست اگر ترک

اين تقاليد نکنند ممکن نيست هدايت بيابند و بوحدانيت

الهی پی برند پس در تحری حقيقت انسان بايد ترک

تقاليد بکند جميع ملل ترک تقاليد کنند آنوقت تحری

حقيقت نمايند در اينصورت لابد حقيقت ظاهر

ميشود مثلاً پنجنفر هستند اين پنج هر کدام ادّعا

ص ١٤١

مينمايد که هر يک اعلم از ديگری است بايد بمقام امتحان

گذاشت تا ترک تعصب نکنيم چگونه ميتوانيم

حقيقت را بيان نمائيم مجوسی ميگويد من حقم

يهودی ميگويد من حقم مسيحی ميگويد من

حقم بوذی ميگويد من حقم چگونه ميشود

حق ظاهر شود پس بايد موسوی ترک تعصب بکند

مسيحی ترک تعصب بکند بوذی ترک تعصب بکند

تا اينقسم نشود ممکن نيست حقيقت ظاهر شود

شخص کامل عاقل که طالب علم است علم مطلوب اوست

هر کس بيان کند نور محبوب اوست در هر زجاج بدرخشد

گل محبوب اوست در هر زمين که برويد نيّر اعظم

فيض بخش الهی است از هر مطلعی طالع شود نبايد

تعصب داشت بلکه بايد عاشق آفتاب بود خواه از

مطلع موسوی طالع شود خواه از مطلع محمدی خواه

از مطلع عيسوی آفتاب آفتابست پس حقيقت

مقصود انسان است از هرکس بشنود اينست مسئله

تحری حقيقت نتيجه اين بحث چه ميشود نتيجه اينستکه

جميع ملل عالم بايد آنچه شنيده اند بگذارند نه بهيچ

ص ١٤٢

ملتی متمسک باشند و نه از هيچ ملتی متنفر شايد آن

ملتی را که متنفر است آن حق باشد و آن ملتی که بآن

متمسک باطل باشد وقتی که آنها را ترک کرد نه ملتی را

متمسک نه ملتی را متنفر آنوقت تحری حقيقت ميکند

و عاقبت ملاحظه مينمايد که حقيقت اديان الهی يکی است

اختلاف در تقاليد است تحری حقيقت سبب ميشود که

جميع بشر متفق ميشوند اين يک اساس از اساس بهاء

اللّه است فردا يکی يکی ميگويم درست ضبط

کنيد تفکر و تعمق نمائيد تا فردا يکی

ديگر برای شما بگويم

)نطق مبارک شب شنبه ١٩ ذی قعده ١٣٢٩ )

)در منزل جناب مستر دريفوس )

(10 نوامبر سنهء ١٩١١ )

هواللّه

امشب بايد ذکری از ترقی و بقای روح بشود هر

شیء موجودی لابد براينست يا در ترقيست يا در تدنی

ص ١٤٣

در کائنات توقف نيست زيرا جميع کائنات حرکت جوهری

دارند يا از عدم بوجود آيند يا از وجود بعدم روند

انسان از بدايت وجود رو بترقيست تا بدرجهء توقف

رسد بعد از توقف تدنی است اين شجر از بدايت

وجود رو بنشو و نماست تا بنهايت ترقی رسد لابد

بعد از ترقی تدنی است مثلاً اين مرغ پرواز دارد تا رو

باوج ميرود در ترقی است چون توقف نمايد رو بتدنيست

پس معلوم شد که حرکت جوهری از برای جميع کائناتست

لهذا در عالم ارواح اگر چنانچه از برای روح ترقی

نباشد توقف است زيرا حرکت از برای وجود لزوم

ذاتيست انفکاک ندارد يا حرکت ذاتيه است يا حرکت

کيفيه يا حرکت کميه يا حرکت روحيه يا حرکت جوهريه

اين واضحست که از برای روح توقف نيست تدنی

نيست چون تدنی نيست لابد رو بترقيست و هر چند

مراتب محدود است ولی فيوضات ربانی غير محدود

و کمالات الهی نامتناهی لهذا از برای روح ترقی

دائمی است زيرا اکتساب فيض مستمر است ملاحظه

فرمائيد روح و عقل انسان را از بدايت حيات رو

ص ١٤٤

بترقيست علم روبتزايد است لهذا معلومات تناقصی ننمايد

بلکه در تزايد است بهمچنين روح انسانی بعد از

انقطاع از اين جسد همواره رو بترقی است چه که کمالات

نامتناهی است اينستکه در اديان الهی از برای نفوس

متصاعده امر بر خيرات و مبراتست زيرا سبب علوّ

درجاتست و طلب عفو و مغفرت است اگر ترقی روح

بعد از وفات مستحيل اينگونه امور عبث است ديگر

چرا دعا ميکنی چرا خيرات و مبرات مينمائی چرا علو

درجات ميطلبی در جميع کتب الهی مذکور است که

بجهت اموات خيرات و مبرات کنيد دعا و نماز و نياز

نمائيد طلب مغفرت کنيد اين برهان کافيست که روح را

ترقی بعد از صعود ممکن زيرا هر چند مراتب متناهی

ولی کمالات غير متناهيست در عالم ناسوت تزايد

و تناقص است نه ملکوت در عالم ارواح تناقص

و تدنی نيست مثل اينکه عقل و علم انسان دائما

رو بتزايد است باری اميدوار از فضل حق چنانم

که شما ها چه در عالم ناسوت چه در عالم لاهوت هميشه

در ترقی باشيد روحتان انبساط يابد چه در اين عالم چه

ص ١٤٥

در آن عالم عقل و فکر و ادراکتان رو بتزايد باشد

در جميع مراتب وجود ترقی کنيد توقف از برای شماها

نباشد زيرا بعد از توقف تدنی است و از اين گذشته

چون بسائر کائنات نظر کنی واضح است که ترکيب

عناصر مختلفه است لهذا اين ترکيب مبدل بتحليل

ميشود مثلا جسم انسانی از عناصر متعدده مرکب است

ولی اين ترکيب دائمی نيست لابد تحليل ميشود چون

تحليل يابد آنوقت انعدام جسم است زيرا هر ترکيبی را

تحليلی است پس لابد اين ترکيب عناصر متعدده

مختلفه منقلب بتحليل ميشود اما روح انسانی ترکيب

نيست از عناصر مختلفه نيست بلکه مجرد از عناصر

است و مقدس از طبايع چون مرکب از عناصر نيست

اينست که حی و باقيست و در نشئهء ابديست حتی در علم

فلسفه طبيعی ثابت است که عنصر بسيط را انعدام

مستحيل زيرا مرکب نيست بلکه مجرد از عناصر است

و مقدس از طبايع چون مرکب از عناصر نيست تا تحليل

شود اما کائناتی که از عناصر مرکب است از برای

آنها انعدام است مثلا ميگويند برای طلا انعدام

ص ١٤٦

نيست چه که بسيط است مرکب نيست عنصر واحد است

ترکيب نيست تا تحليل و معدوم شود اما اهل حقيقت

بر آنند که کافه موجودات مادّيه و لو فلاسفه زمان

بسيط دانند اگر تحقيق و تدقيق شود آن نيز

مرکب است

باری چون روح انسانی از عناصر متعدده و از عالم

ترکيب نيست معدوم نگردد و تحليل نشود و همچنين

آثار مترتب بر وجود است شیء موجود اثر دارد

بر شیء معدوم ابداً اثر مترتب نمی شود ملاحظه

کنيد نفوس مقدسه آثار شان در جميع عوالم باقيست

حتی در عالم عقول و نفوس تأثير شان باقی و بر قرار است

مثلاً آثار حضرت مسيح در عالم عقول و ارواح

ظاهر و باهر است روح مسيح موجود است که اين آثار

بر آن مترتب است بر معدوم اثری مترتب نميشود

پس روح موجود است که اين تأثيرات دارد جميع کتب

آسمانی ناطق باينست ملاحظه در کائنات موجوده

نمائيد که جماد منتهی بنبات ميشود نبات منتهی بحيوان

و حيوان منتهی بانسان و انسان نيز عبارت از چند

ص ١٤٧

روز حيات عنصری اگر چنانچه چند روز بماند

و بميرد و تمام شود اين عالم عبث است تکرار ميکنم

تا درست ملتفت شويد جميع کائنات نامتناهی صادر

از جمادست اخص از جماد نبات است و اخص از نبات حيوان

و اخص از حيوان انسان پس کائنات منتهی بانسان شد

و انسان اشرف کائناتست و اگر اين انسان هم چند

روزی در اينعالم زندگانی بتعب و مشقت کند و بعد

معدوم شود عالم وجود اوهام محض است و سراب بی

پايان اين کون نامتناهی ممکن است چنين بيهوده

و عبث باشد لا و اللّه هر طفلی ادراک کند که اين جهان

نامتناهی را حکمتی و اين کائنات عظيمه را سرّی و ثمری

و اين کارخانه قدرت را سود و منفعتی واين مبادی را

نتيجه ئی و الّا زيان اندر زيانست اينستکه بعد از اين

حيات ناسوتی حيات ملکوتيست روح انسان باقيست

و فيوضات الهی نامتناهی امّا ماديون ميگويند

کجاست کو آن روح ما چيزی نمی بينيم روحی نمی بينيم

صدائی نميشنويم چيزی استشمام نميکنيم پس روح

وجود ندارد بلکه معدوم شده است ماديون چنين

ص ١٤٨

ميگويند لکن ما ميگوئيم اين جماد بعالم نبات آمد نشو

و نما نمود قوه ناميه يافت ترقی کرد و بعالم ديگر آمد

درخت شد اما عالم جماد هر چند از آن هيچ خبر

ندارد ولی دليل بر آن نميشود که عالم نباتی نيست بجهت

اينکه جماد احساس نميکند و استعداد ادراک عالم نباتی

ندارد اين نبات بعالم حيوان آيد و ترقی کند لکن

درختان احساس آن نميکنند زيرا اين نبات خبر از

عالم حيوان ندارد بلسان حال ميگويد عالم حيوان کو

من احساس نميکنم و حال آنکه عالم حيوان موجود است

همينطور حيوان از عالم عقل انسان خبر ندارد در عالم

خودش ميگويد عقل کو روح انسانی کو اين دليل

بر اين نيست که روح انسانی وجود ندارد پس هر

رتبه مادون ادراک رتبه ما فوق نميکند مثل اينکه

اين گل خبر از عالم ما ندارد نميداند که عالم انسان هم

هست در رتبه خود ميگويد عالم انسانی کو من عالم

انسانی نميبينم اين نديدن او دليل بر عدم وجود انسان

نيست حال اگر ماديون خبر از وجود ملکوتی نداشته

باشند دليل بر اين نيست که وجود ملکوتی نيست بلکه

ص ١٤٩

نفس وجود ناسوتی دليل بر وجود ملکوتيست

زيرا نفس فنا دليل بر بقاست اگر بقائی نباشد فنائی

نيست نفس ظلمت دليل بر نور است نفس فقر دليل

بر غناست اگر فقر نباشد غنا نيست نفس جهل دليل بر علم

است اگر علم نباشد جهلی نيست زيرا جهل فقدان

علم است فقر فقدان غناست ظلمت عدم نور است عجز

عدم قدرتست ضعف عدم توانائيست نفس فنا دليل

بر بقاست اگر چنانچه فنائی نبود ابداً بقائی نبود

اگر غنائی نبود فقری نبود اگر علمی نبود جهلی

نبود اگر جميع مردم فقير بودند آنوقت فقيری نبود

فقر بغنا پيدا ميشود پس نفس فنا دليل بر بقاست

و اگر بقا از برای روح نبود مظاهر مقدسه انبيای

الهی چرا اينقدر زحمت ميکشيدند حضرت مسيح چرا

اين صدمات بر خود قبول ميفرمود حضرت محمد چرا

اين مصائب را بر خود تحمل مينمود حضرت باب

چگونه گلوله بر سينه مبارک خويش قبول ميکرد جمال

مبارک چرا اين همه زجر و بلا و حبس و زندان برای

خود قبول مينمود مادام که بقا از برای روح نه

ص ١٥٠

تحمل اين زحمات را چه لزوم حضرت مسيح هم ايام

خويشرا بخوشی ميگذرانيد اما چون روح باقيست

اينستکه حضرت مسيح اينهمه آلام و محن را برای خود

قبول گرد انسان اگر ادنی ادراکی داشته باشد فکر

کند ميگويد عالم عالم وجود است نه عدم کائنات متصل

ترقی ميکند از رتبه ئی برتبه مافوق چطور ميشود آن

ترقی منقطع شود و حال آنکه ميگويد ترقی از لوازم

وجود است باز اين را ميگويد زيرا از هر چيز بيخبر است

مانند جماد است ميگويد کو عالم انسانی چشم ندارد

گوش ندارد شامّه ندارد که بوی اين گل را بشنود

اينستکه در عالم جماد جز وجود جمادی وجودی نيست

اين از نقص جماد است ولی دليل بر اين نيست که

وجودی غير از وجود جمادی نيست اين ماديون از جهلشان

است که ميگويند کو عالم ارواح کو حيات ابديه کو

الطاف خفيهء الهيه ما چيزی نمی بينيم مثل اينکه اين جماد

ميگويد کو کمالات انسانی کو چشم کو گوش اين از نقص

جماد است اميدوارم ان شاء اللّه احساسات روحانی

شما روز بروز زياد شود و يقين بدانيد اين حواس جسمانی

ص ١٥١

استعداد آن ندارد که ادراک عوالم روحانی نمايد ولی

قوه ادراک و عقل کلی ربانی ميفهمد بصيرت انسانی

مشاهده مينمايد گوش روح استماع ميکند اين ماديون

نفوسی هستند که حضرت مسيح ميفرمايد چشم

دارند ولی نمی بينند گوش دارند ولی نمی شنوند

قلب دارند ولی ادراک نمی کنند چنانچه حضرت اشعياء

ميفرمايد ( اصحاح ٦ ) شما می شنويد ولی نمی فهميد شما

می بينيد ولی ادراک نمی کنيد و در قرآن ميفرمايد صمّ

بُکم عُمی فهُم لايعقلون چشم کور چگونه مشاهده

آفتاب کند و گوش کر چگونه استماع آواز

شهناز نمايد؟ بقول حکيم سنائی

نکته و رمز الهی پيش نادانان چنان

پيش کر بربط سرا و پيش کور آئينه دار

)نطق مبارک ٢٠ ذی قعده ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک - پاريس ١١ نوامبر ١٩١١ )

هو اللّه

ديروز ذکر کرديم اول چيزی که برای انسان لازم

ص ١٥٢

تحری حقيقت است در تحری حقيقت بايد انسان آنچه را

شنيده و از تقليد آباء و اجداد و يا اقتباس افکار است

فراموش کند و جميع اديان روی زمين را بايد يکسان

بداند نه بيکی تعلق و نه از ديگری تنفر داشته باشد

تا تواند تميز دهد که کدام دين بحقيقت مقرون چون

تحری حقيقت کند لابد بحقيقت پی برد و ثانی اساس

الهی وحدت انسانيست يعنی جميع بشر بندگان

خداوند اکبرند خدا خالق کل است خدا رازق

کل است خدا محيی کل است و خدا مهربان بکل جميع

بشر انسانند يعنی تاج انسانی زينت هر سری و خلعت

موهبت زيور هر بری کل بنده او هستند بجميع

مهربان است عنايت شامل کل است تفريق نميفرمايد

که اين مؤمن است يا آن مؤمن نيست راحم کل

و رازق کل است اين صفت رحمانيت الهيه است

لهذا نميتوانيم نفسيرا بر نفسی ترجيح بدهيم زيرا خاتمه

مجهول نهايت اينست که بعضی نفوس امثال اطفال

ببلوع نرسيده اند بايد آنها را تربيت نمائيم تا ببلوغ

برسند يا مريضند بايد معالجه کنيم تا شفا يابند

ص ١٥٣

يا جاهلند بايد تعليم کنيم تا دانا شوند نبايد آنها را

بد بدانيم و نفرت از آنها داشته باشيم بلکه بايد بآنها

مهربان تر باشيم بجهت اينکه اطفالند مريضند نادانند

ملاحظه کنيد در عالم وجود الفت سبب وجود محبت

سبب حياتست جدائی سبب ممات است در جميع

کائنات نظر کنيد مثلا اين چوب يا اين سنگ عناصر

ترکيب شده و يا اجزاء فرديه الفت پيدا کرده امتزاج

نموده تا اينکه اين چوب وجود يافته اين حجر هستی جسته

اگر اين الفت نبود در عدم بودند در ميان عناصر

يا اجزاء فرديه الفت و ترکيب حاصل شده است که

کائنات وجود يافته و چون اين الفت بهم خورد اين

ترکيب تحليل شود و متلاشی گردد و همچنين اجزاء

فرديه الفت يافته و امتزاج حاصل کرده و اين عناصر

ارتباط و اجتماع نموده تا انسان پيدا شده و چون اين

عناصر و اين اجزاء تحليل و تفريق يابد جسد انسان

متلاشی گردد پس معلوم شد که الفت و محبت سبب

حياتست و نفرت و اختلاف و جدائی سبب ممات

و در جميع کائنات الفت سبب حياتست و کلفت سبب

ص ١٥٤

موت پس نوع بشر بندگان الهی بايد الفت و محبت

با همديگر نمايند و از کلفت و بغض و عداوت نفرت کنند

ملاحظه نمائيد حيوانات مبارکه در نهايت الفت اند

لکن حيوانات درنده مثل گرگ و پلنگ و کفتار

در نهايت استيحاش بتنهائی زندگانی مينمايند دو گرگ نر

در يک مغاره مأوی نميکند اما هزار گوسفند در يک

جا اجتماع مينمايند دو باز و شاهين در يک آشيانه منزل

نميکنند لکن هزار کبوتر در يک لانه مأوی جويند

اينها حيوانات مبارکه هستند پس الفت و محبت دليل

بر مبارکيست و کلفت دليل بر درند‌گی باری مقصود

اينست که حضرت بهاء اللّه اعلان وحدت عالم انسانی

فرمود تا جميع افراد بشر با هم برادر و خواهر و دختر

و مادر و پسر و پدر باشند اميد چنان است که

شما تعاليم بهاء اللّه را در خصوص وحدت عالم انسانی

مجری ميداريد حضرت بهاء اللّه ميفرمايد اگر خدا

نکرده شما دشمن داشته باشيد او را دشمن نبينيد دوست

ببينيد به دوست چگونه لازم است معامله کردن

بدشمن همان معامله را مجری داريد اين تأکيد را بجهت

ص ١٥٥

اين ميفرمايد تا اينکه الفت ميان جميع بشر حاصل شود

خدا شما ها را تأييد کند

)نطق مبارک ٢١ ذی قعده ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک - پاريس ١٢ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

ديروز بيان کرديم اساس ثانی وحدت عالم انسانی است

سوم دين و علم توأم است اگر مسئله ئی از مسائل

دين بحقيقت مطابق عقل و علم نباشد آن وهم است

زيرا ضد علم جهل است اگر دين ضدّ علم باشد جهل

است اگر مسئله ئی از طور عقل کلی الهی خارج

چگونه انسان قناعت کند آن را اعتقاد عاميانه بايد

گفت اساسيکه جميع انبياء گذاشته اند حقيقت است

و آن يکی است و همه مطابق علم است مثلاً وحدانيت

الهی است اين مطابق عقل است يا نه روحانيت

ص ١٥٦

انسانی است مطابق عقل است يا نه نيت صادقه است

صدق و امانت و وفاست مطابق عقل است يا نه ثبوت

و استقامت است اخلاق حميده عالم انسانی است مطابق

عقل است يا نه جميع احکام شريعت الهی مطابق عقل

است زيرا دين منقسم بدو قسم است يکقسم تعلق

بروحانيات دارد و آن اصلست قسم ديگر تعلق

بجسمانيات يعنی معاملات دارد آن قسمی که تعلق

بروحانيات و الهيات دارد تغيير و تبديل نيافته

جميع انبياء بآن مبعوث شده اند و تأسيس فضائل

عالم انسانی نموده اند يعنی پرتوی از شمس حقيقت

بر عالم اخلاق زد روشن کرد و فيضی از رشحات

ابر عنايت رسيد و کشتزار حقيقت سبز و خرم شد

اين اساس جميع انبيا است و تعلق بعالم اخلاق و عرفان

دارد و يکی است و حقيقت است زيرا حقيقت تعدد

قبول نميکند و امّا قسم ديگر از دين الهی که تعلق

باجسام و احکام دارد باقتضای زمان و مکان تغيير

و تبديل پذيرد مثلا در زمان موسی در تورات

باقتضای آن زمان ده حکم قتل بود امّا در زمان مسيح

ص ١٥٧

زمان اقتضا نميکرد اين بود که تغيير کرد مثلاً در

تورات قصاص چشم بچشم بود و اينکه اگر کسی

دندان کسی را بشکند دندانش را بشکنند اگر کسی

دزدی کند دستش ببرند آيا حالا ميشود چنين کاری

کرد يا آنکه ميشود کسی سبت بشکند او را بکشند

يا کسی سبّ پدرش کند او را قتل نمايند حالا ممکن

نيست ممتنع است زيرا زمان اقتضا ندارد پس

واضح شد شريعت اللّه دو قسم است يکقسم

روحانيست که تعلق بعالم اخلاق و عرفان و فضائل عالم انسانی

دارد هيچ تغيير و تبديل پيدا نميکند هميشه

يکيست قسم ديگر که تعلّق باخلاق ندارد باقتضای

زمان تغيير پيدا ميکند امّا اصل دين اللّه اخلاق است

اشراق عرفان است فضائل انسانی است و هر ملتی

که اخلاقش تحسين شود ترقی ميکند تهذيب اخلاق

مطابق عقل است و هيچ اختلافی در آن نيست پس

اگر چنانچه دين مخالف عقل باشد اوهامست و اين

نيز يکمسئله ئی از مسائل و تعاليم بهاء اللّه است پس

جميع عقائدتان را تطبيق کنيد تا علم مطابق دين باشد

ص ١٥٨

زيرا دين انسان را بالی است و علم بال ديگر انسان

بدو بال پرواز ميکند ببال واحد پرواز نتواند جميع

تقاليد اديان مخالف عقل و علم است نه حقيقت اديان

و از اين تقاليد اين مفاسد حاصل شده است که سبب

بغض و عداوت بين بشر گشته و الّا اگر دين را

بعلم تطبيق ميکردند حقيقت ظاهر ميشد و ظهور

حقيقت سبب ازاله خلاف ميگشت و بغض

دينی ابداً نميماند بلکه بشر در نهايت الفت

و محبت با هم آميزش ميکردند پس شما در

اين فکر باشيد که علم را تطبيق

بدين کنيد و دين را تطبيق بعلم

)نطق مبارک ٢٣ ذی قعده ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک - پاريس ١٣ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

از جمله اساس بهاء اللّه ترک تعصب وطنی و تعصب

مذهبی و تعصب جنسی و تعصب سياسی است زيرا

ص ١٥٩

عالم بشر بمرض تعصب مبتلا شده و اين مرض مزمن

است که سبب هلاک است جميع اختلافات و جنگها

و نزاعها و خونريزيها سببش اين تعصب است هر جنگی

که می بينيد يا منبعث از تعصب دينی است يا منبعث از

تعصب جنسی يا منبعث از تعصب وطنی يا تعصب

سياسيست و تا اين تعصبات موجود عالم انسانی

آسايش نيابد لهذا حضرت بهاء اللّه ميفرمايد اين

تعصبات هادم بنيان عالم انسانی است ( اول ) نظر باهل

اديان نمائيد اگر اهل اديان تابع خدا هستند و مطيع

تعاليم الهی تعاليم الهی امر ميفرمايد ابداً نبايد تعصب

داشت زيرا تعاليم الهی صريحست که بايد نوع بشر

با يکديگر بمحبت معامله کنند و انسان هر قصوريست

در خود ببيند نه در ديگری و هر گز خو را ترجيح

بديگری ندهد زيرا حُسن عاقبت مجهول است

و نميداند چه بسيار انسان در بدايت حال نفس زکی بوده

بعد منصرف از آن شده نظير يهودای اسخريوطی

در بدايت بسيار خوب و در نهايت بسيار بد شد و چه

بسيار که در بدايت بسيار بد است و در نهايت بسيار

ص ١٦٠

خوب مثل پولس حواری که در بدايت دشمن مسيح

و در نهايت اعظم بنده مسيح پس عاقبت حال انسان

مجهول است در اينصورت چگونه ميتواند خود را

ترجيح بر ديگری دهد لهذا بايد که در بين بشر ابداً

تعصبی نباشد نگويد من مؤمنم و فلان کافر نگويد

من مقرب درگاه کبرياء هستم و آن مردود زيرا حسن

خاتمه مجهول است ( ثانيا) اينکه بايد بکوشد

تا نادان را دانا کند اطفال نادان را ببلوغ برساند

نفوس بد خلق را خوش خو کند نه اينکه باو عداوتی

داشته باشد بلکه بايد بکمال محبت او را هدايت کند

)و ثالث ) تعصب جنسی است اين مجرد وهم است

زيرا خدا جميع ما را بشر خلق کرده کل يک جنسيم

اختلافی در ايجاد نداريم امتياز ملی در ميان نيست

جميع بشريم جميع از سلاله آدم هستيم با وجود اين

وحدت بشر چگونه اختلاف کنيم که اين آلمانی است اين

انگليس است اين فرانسه است اين ترکست اين روم

است اين ايرانيست اين مجرد وهم است آيا بجهت

وهمی جائز است که نزاع و جدال کرد فرقی را که

ص ١٦١

خدا نگذاشته ميتوان آن را اعتقاد نمود و اساس قرار

داد جميع اجناس سفيد و سياه و زرد و قرمز و ملل

و طوائف و قبائل در نزد خدا يکسانست هيچيک

امتيازی ندارد مگر نفوسی که بموجب تعاليم الهی

عمل نمايند بنده صادق مهربان باشند محبّ عالم باشند

رحمت پروردگار باشند اين نفوس ممتازند خواه سياه

باشند خواه زرد خواه سفيد هر چه باشند در نزد خدا

اين نفوس مقرّبند اين نفوس چراغهای روشن عالم

بشرند و اين نفوس درختان بارور جنت ابهی هستند

لهذا امتياز بين بشر از جهت اخلاق و فضائل و محبت

و عرفان است نه از جهت شرقی و غربی ( چهارم )

تعصب سياسی است نفوسی در عالم پيدا ميشوند که

آرزوی تفرد دارند اين نفوس فکرشان اينست که

مملکت خويش را ترقی دهند و لو سائر ممالک خراب

شود لهذا بجميع وسائل تشبث نمايند و عاقبت لشکر

کشند مملکتی را ويران کنند هزاران نفوس را

بقتل رسانند تا يک نامی پيدا نمايند و گفته شود

اين مدبّر و فاتح فلان مملکت است و حال اينکه سبب

ص ١٦٢

شده که هزاران بيچارگان هلاک شده اند و هزاران

خانمان خراب شده هزاران طفل بی پدر و مادر مانده و اين

فتوحات هم باقی نميماند بلکه يکروزی غالب مغلوب

ميشود و مغلوب روزی آيد که غالب شود بتاريخ

مراجعت کنيد چه بسيار واقع شد که فرانسه بر آلمان

غلبه کرد و بعد مغلوب شد و چه بسيار که انگليس

بفرانسه غلبه کرد بعد از مدتی فرانسه غلبه نمود

پس اين غالبيت نمی ماند منقلب ميشود مادام که

باقی نيست چرا انسان تعلق بآن داشته باشد و سبب

خونريزی شود و ابناء انسان را که بنيان الهی هستند هدم

کند اميدواريم در اين عصر نورانی اين تعصبها نماند

نورانيت محبت عالم را روشن کند فيض ملکوت اللّه

احاطه نمايد رحمت پروردگار شامل کل گردد عالم انسانی

از اين قيود آزادی يابد و متابعت سياست الهی کند

زيرا سياست بشر ناقص است اما سياست الهی کامل

است ملاحظه کنيد جميع را خلق نموده و بجميع

مهربان است و جميعرا از فيض عنايت خود بهره و نصيب

ميدهد ما بندهء خدا هستيم بنده بايد متابعت مولای

ص ١٦٣

خود را بجان و دل نمايد پس تضرّع

و زاری و دعا بملکوت الهی کنيد

تا اين ظلمات زائل شود و نورانيت

حقيقی جلوه نمايد

)نطق مبارک ٢٣ ذی قعده ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک - پاريس ١٤ نوامبر ١٩١١ )

هو اللّه

جميع کائنات موجوده مذکّر و مؤنّثند و در مابين ذکور

و اناث آنها فرقی نيست نظر در عالم نبات ميکنيم

می بينيم ذکور و انثی است و مساواتست بين آنها

امتيازی نيست و در جميع کمالات نباتيه مساويند

همينطور در عالم حيوان نظر ميکنيم جميع ذکور و انثی

است امتيازی در ميان نيست در جميع مراتب

مساويند و در جميع وظائف حيوانی شريکند ولی چون

ص ١٦٤

نظر در عالم انسان ميکنيم می بينيم تفاوتست عجبا

اين تفاوت خلقی است يا از جهت تربيت است

آيا جنس ذکور در ايجاد الهی ممتاز از اناث هستند

با وجوديکه در ايجاد الهی تفاوت نيست چرا اين تفاوت

گذارده ميشود هيچ شبهه نيست که از تربيت است

اگر نساء بمثل رجال تربيت شوند مثل مردان ميشوند

بلکه احساسات زنها بيشتر است رقّت قلب زنها

بيشتر از مرد هاست لکن تا بحال چون زنها تربيت

نشده اند لذا عقب مانده اند بايد زنها هم مانند مرد ها

تربيت شوند البته بدرجهء مرد ها ميرسند علی الخصوص

در هيئت اجتماعيه عضو عاملند لهذا خدا راضی نيست

که اين عضو مهم در نهايت کمال نباشد و عدل نيز

چنين اقتضا مينمايد که زنان و مردان مساوی باشند

تربيت واحد بشوند و وظيفه شان را بتمامه اجرا

دارند در نزد خدا زنی و مردی نيست هر کس

قلبش روشن تر است نزد خدا مقرب تر است هر کس

ايمانش بيشتر است نزد خدا مقبول تر پس شما بايد

شب و روز بکوشيد کسب کمال کنيد تا در فضائل عالم

ص ١٦٥

انسانی مساوی با مردان باشيد تا در جميع شئون عالم

انسانی چنان ترقی کنيد که مردان شهادت دهند که

شما با آنها مساوی هستيد زنها در اروپا خيلی ترقی کرده اند

اما هنوز بدرجهء رجال نرسيده اند اميد من

چنانست که بدرجه رجال برسند آنوقت عالم انسانی

کامل ميشود بايد خيلی همت کنيد در تحصيل علوم

بکوشيد در ادراک حقايق اشياء جهد کنيد در

فضائل عالم انسانی بی نهايت همت مبذول داريد و بدانيد

که فضل الهی شامل شماست وقتی زنان ترقی کنند

که مردان خود شهادت دهند که زنان با ما مساويند

حاجت بجدال و نزاع نيست پس از آنکه اطفالی در

مدرسه جهد کنند تحصيل علوم نمايند و بمنتهی درجه

کمال رسند هرکس شهادت دهد که آنها کاملند نفس

اعمالشان شهادت ميدهد بر کمالشان و از جملهء اساس

و تعليمات بهاء اللّه مساوات بين رجال و نساء است لذا

بايد زنها خيلی بکوشند تا تحصيل فضائل عالم انسانی

نمايند در وحدت عالم انسانی بکوشند در نشر

نفحات الهی بکوشند سبب ايمان نفوس شوند

ص ١٦٦

سبب دخول نفوس در ملکوت اللّه گردند تا مواهب

الهی شامل حال کل شود و بر کل احاطه نمايد

)نطق مبارک ٢٤ ذی قعده ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک در پاريس ١٥ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

از فرط محبت بشما تضرع و زاری من بملکوت

الهی اينست که شما ها را تأييد نمايد تا از فيض بهاء

اللّه نصيب عظيمی بريد و جميع در ملکوت بهاء اللّه

داخل شويد و جميع خلق جديد شويد و هر يک مانند

شمع روشن شده آفاق اروپا را روشن کنيد و مانند

طيور در فضائل پرواز کنيد تا سرور الهی احاطه

نمايد سروريکه از عقب حزن ندارد ابدی است

پس از عالم محدود بعالم نا محدود در آئيد قلوبتان

مثل آئينه صافی و از پرتو شمس حقيقت روشن گردد

ص ١٦٧

چشمهاتان آيات ملکوت الهی مشاهده کند

گوشهاتان ندای الهی را اصغا نمايد ارواحتان بالهامات

غيبی ملهم پس بموجب تعاليم بهاء اللّه عمل کنيد

تا بهائی حقيقی شويد اگر چنين شود هريک از شما مثل

مشعلی روشن گرديد بلکه مانند ستاره درخشنده

شويد که الی الابد روشن است تعاليم بهاء اللّه را

بخوانيد بموجب آن عمل کنيد تا تأييدات الهی را پياپی

بيابيد اينست نصيحت من امروز مرحبا

)نطق مبارک ٢٥ ذی قعده ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک - پاريس ١٦ نوامبر ١٩١١ )

هو اللّه

در عالم انسانی سه مقام است مقام جسم است

و آنمقام حيوانی انسانست که با جميع حيوانات در جميع

قوی و جميع شئون مشترکست زيرا جسم حيوان

مرکب از عناصر و جسم انسان نيز مرکب از عناصر است

ص ١٦٨

حيوان قوای محسوسه دارد مثل بصر و سمع ذوق

شم لمس انسانهم اين قوی را دارد ولی حيوان نفس

ناطقه ندارد اين نفس ناطقه واسطه است ميانه روح

انسانی و جسم اين نفس ناطقه کاشف اسرار کائناتست

ولی اگر از روح مدد گيرد و از روح استفاضه کند

و الّا اگر مدد از روح بنفس نرسد آنهم مثال سائر

حيواناتست چه مغلوب شهواتست اينست که

ملاحظه ميشود بعضی بشر بصفت بقر هستند حيوان

محضند ابداً از حيوان امتيازی ندارند امّا اگر اين

نفس از عالم روح استفاضه کند آنوقت انسانيت او

آشکار ميشود پس معلوم شد نفس دو جنبه دارد

يک جنبهء جسمانی و يک جنبهء روحانی اگر جنبهء

حيوانی غالب بر نفس شود از حيوان پست تر است

اينست که در عالم بشر نفوسی می بينی که از حيوان

درنده ترند از حيوان ظالم ترند از حيوان بدخو

ترند از حيوان رذيلترند سبب اذيت بشراند سبب نکبت عالم

انسانيتند مرکز ظلماتند و اگر جنبه روحانی غلبه بر نفس کند

نفس قدسيه شود ملکوتيه شود سماويه شود

ربّانيه شود جميع فضائل ملأ اعلی در او طلوع کند

ص ١٦٩

رحمت خدا شود سبب آسايش انسانی شود

اينست فرق ميان نفس امّارة بالسّوء و نفس مطمئنّه

پس واضح شد که نفس واسطه است ميانه روح و جسد

مثل اينکه ساقه اين درخت واسطه است ميانه اين خاک

و ثمر اگر اين ثمر از اين شجر ظاهر شود مظهر

کمالات است بهمچنين اگر نفسی مؤيّد بروح شود

آن نفس نفس مبارکست امّا اگر اين شجر ثمری

نداشته باشد همان نابت از خاک باشد سزاوار آتش است

اينمقام مثل است ميگويم تا بفهميد اميد از الطاف

بی پايان الهی چنانست که روح شما غلبه بر نفس نمايد

تا نفوستان نفوس قدسيه شود تا کمالات آسمانی

در تمام ظاهر شود پرتو شمس حقيقت در شما طلوع

کند در انجمن عالم برفتار و گفتاری مبعوث شويد

که شمع اين عالم گرديد نمی بينيد جميع بشر مشغول

بعالم ناسوتند ابداً در فکر تهذيب اخلاق بفيض لاهوت

نيستند ابداً در فکر اکتساب کمالات عالم انسانی

نيستند بلکه مانند حيوانات منهمک در عالم شهوات

هستند که بخورند و بنوشند و وسعت معيشت پيدا

ص ١٧٠

کنند بعينه مثل حيوان معلومست انسان بايد

در فکر معيشت باشد امّا نه اينکه فکرش محصور در

معيشت تنها باشد بايد فکرش بلند باشد و بفکر آن

باشد که مظهر موهبت الهی باشد اکتساب کمالات

معنوی کند و با اخلاق آسمانی ميانه خلق ظاهر شود

تا شخصی ملکوتی گردد و الّا ناسوتيست ايّامی

چند مثل حيوان در اين زمين گذران ميکند و آخر

ميرود من از برای شما عالم ديگر ميخواهم

من ميخواهم شما ها روح مجسم شويد تا سبب

حيات عالم انسانی گرديد

)نطق مبارک ٢٥ ذی قعده سنهء ١٣٢٩ )

)در منزل مبارک - پاريس ١٦ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

امروز مختصر صحبت ميدارم از جملهء اساس

ص ١٧١

بهاء اللّه تعديل معيشت است طبقات ناس مختلفند

بعضی در نهايت غنا هستند بعضی در نهايت فقر

يکی در قصر بسيار عالی منزل دارد يکی سوارخی ندارد

يکی انواع طعام در سفره اش حاصل است يکی نان

خالی ندارد قوت يومی ندارد و لذا اصلاح معيشت

از برای بشر لازم نه آنکه مساوات باشد بلکه

اصلاح لازم است و الّا مساوات ممکن نيست نظام

عالم بهم ميخورد نظم عالم چنين اقتضا مينمايد که طبقات

باشد نميشود بشر يکسان باشد زيرا در ايجاد

بشر مختلفند بعضی در درجه اوّل عقلند و بعضی

درجه متوسط و بعضی بکلّی از عقل محرومند

حال آيا ممکن است نفسيکه در درجه اعلای عقلست

با نفسيکه هيچ عقل ندارد مساوی باشد عالم بشر

مانند اردوئی است اردو را سردار لازم و نفر نيز

لازم آيا ممکن است که همه سردار يا صاحب منصب

باشند يا همه سرباز باشند البته مراتب لازمست

از ملوک يونان شخصی بود اسمش لکورغه پادشاه بود

و هم فيلسوف نيتش بسيار خوب بود او در فکر

ص ١٧٢

افتاد که جنس خود را در معيشت متساوی کند اهالی

مملکت خود را سه قسم کرد يکقسم را رؤسا قرار داد

يکقسم از اهالی اصليه را دهقان قرار داد که زراعت

کنند و عُشری ببرند قسم ثالث را اهل تجارت و صنعت

قرار داد اينها را بيشتر از غربا قرار داد و قرار

گذاشت در هر سالی چيزی بدهند آن قسم اول را که

جنس خودش بودند شمرد نه هزار نفر شدند آنها را

سر دار مملکت قرار داد و امتيازات مخصوصه بهريک

داد که آنها زراعت و صناعت و تجارت نکنند

و رؤساء باشند و ادارهء سياسيه و حروب با آنها باشد

هر گاه جنگی پيدا شود آنها بجنگ روند دو قسم

ديگر در جنگ داخل نشوند مگر آنکه خودشان

بخواهند بيايند و اين نه هزار نفر را از طفوليت بزحمت

و تحمّل مشقات پرورش داد تا بسن شش سالگی بعد

آنها را برياضات حربيه واگذارد که تمام روز بکارهای

حربيه تمرين کنند و چون بسن ده رسند آنها را بسواری

بدارند و چون بسن بيست رسند بمناصب و امتيازات

عسکريه ممتاز گردند و اراضی را نه قسمت نمود از برای

آنها و آنها را قسم داد که تغييری در آن قرار ندهند

ص ١٧٣

و چون اهالی قسم خوردند که آن قواعد را تغيير ندهند

خودش از مملکت بيرون رفت و از سلطنت گذشت

و ديگر بمملکت خود باز نگشت تا آن قانون بر قرار

بماند اهالی هم قسم خورده بودند چندی تغيير ندادند

لکن بعد از مدتی باز تغيير کرد و آن قوانين بر هم

خورد پس معلوم شد که مساوات بين بشر در معيشت

ممکن نيست و آن سلطان نتوانست مابين جنس خود

در معيشت مساوات دهد معذلک باز جائز نيست که

بعضی در نهايت غنا باشند و بعضی در نهايت فقر

بايد اصلاح کرد و چنان قانونی گذارد که از برای کل

وسعت و رفاهيت باشد نه يکی بفقر مبتلا و نه يکی

نهايت غنا را داشته باشد مثلاً شخصی غنی که منتهی

غنا را دارد نگذارد شخصی ديگر منتهی فقر را داشته

باشد مراعاة او را بکند تا آنهم راحت باشد اين را بايد

بقوانين اجراء کرد نفس اغنياء بايد خودشان زيادی

مال خود را بفقراء انفاق کنند و همچنين قوانين

مملکت بايد نوعی باشد که بموجب شريعت

اللّه هر گونه آسايش داشته باشد

ص ١٧٤

)نطق مبارک شب شنبه ٢٦ ذی قعده ١٣٢٩ _ )

)در منزل مستر دريفوس - پاريس )

(17 نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

انسان بايد در عالم وجود اميد بمکافات و خوف

از مجازات داشته باشد علی الخصوص نفوسيکه

مستخدم در حکومتند و امور دولت و ملت در دست

آنها است مأمورين حکومت اگر چنانچه اميد

مکافات و خوف از مجازات نداشته باشند البته عدالت

نميکنند مکافات و مجازات مانند دو عمود ميماند که

خيمه عالم بر آن بلند است لهذا مأمورين جکومت را

رادع از ظلم خوف از مجازاتست و شوق اميد به مکافات

ملاحظه ميکنيد در حکومت استبداد چون خوف

ص ١٧٥

مجازات و اميد مکافات نيست لهذا امور حکومت بر

محور عدل و انصاف دوران ندارد مکافات و مجازات

دو نوعست يک مکافات و مجازات سياسی و يک

مکافات و مجازات الهی البته اگر نفسی معتقد مکافات

و مجازات الهی باشد و همچنين در تحت مکافات و مجازات

سياسی البته آن شخص اکمل است زيرا مانع و رادع

از ظلم اگر خوف الهی و بيم مجازات يعنی رادع

معنوی و سياسی باشد البته اين اکمل است بعضی

از مأمورين که خوف انتقام دولت و خوف از عذاب

الهی دارند البته ملاحظه عدالت را بيشتر نمايند علی

الخصوص اگر نفسی خوف عقوبت ابدی و اميد

بمکافات ابدی داشته باشد البته اين نفس بنهايت همت

در فکر اجراء عدلست و بيزار از ظلم زيرا انسانی

که معتقد است اگر ظلم کند در عالم باقی بعذاب

الهی معذب ميشود البته از ظلم و اعتساف اجتناب نمايد

علی الخصوص معتقد اينکه اگر بعدالت پردازد

مقرّب درگاه کبريا ميگردد و حيات ابديه مييابد و داخل

در ملکوت الهی ميشود و رويش بانوار فضل و عنايت

ص ١٧٦

حق روشن ميشود پس اگر مأمورين دولت متديّن

باشند البته بهتر است زيرا اينها مظهر خشية اللّه اند

و از اين کلام مقصودم اين نيست که دين در سياست

مدخلی دارد دين ابداً در امور سياسی علاقه و مدخلی ندارد

زيرا دين تعلق بارواح و وجدان دارد و سياست

تعلق بجسم لهذا رؤسای اديان نبايد در امور سياسی

مداخله نمايند بلکه بايد بتعديل اخلاق ملت پردازند

نصيحت کنند و تشويق و تحريص بر عبوديت نمايند

اخلاق عمومی را خدمت کنند احساسات روحانی

بنفوس دهند تعليم علوم نمايند و امّا در امور

سياسی ابداً مدخلی ندارند حضرت بهاءالله چنين ميفرمايد

در انجيل است که آنچه مال قيصر است بقيصر

بدهيد و آنچه مال خداست بخدا

باری مقصود اينست که در ايران مأمورين متديّنين

بهائی نهايت عدالترا ملحوظ دارند چونکه از غضب

الهی ميترسند و برحمت الهی اميد دارند و لکن

ديگران ابداً مبالاتی ندارند آنچه از دستشان

ص ١٧٧

برآيد از ظلم فروگذار نمی نمايند از اين سبب است که

ايران اينطور در زحمت است من اميدم چنان است جميع

احبای الهی مظاهر عدل باشند در جميع امور زيرا

عدل مختص بارباب جکومت نيست تاجر نيز بايد

در تجارت عادل باشد اهل صنعت بايد در صنعت

خويش عادل باشد جميع بشر از کوچک و بزرگ بايد

بعدل و انصاف پردازند عدل اينست که بايد از حقوق

خود تجاوز نکنند و از برای هر نفسی آن را بخواهند

که برای خويش خواسته اند اين است عدل الهی

الحمد للّه آفتاب عدل از افق بهاء اللّه طالع شد زيرا در الواح

بهاء اللّه اساس عدل موجود که از اول ابداع تا حال

بخاطری خطور ننموده از برای جميع اصناف بشر مقامی

مقرر که بايد از آن تجاوز نکنند مثلاً ميفرمايد که

اهل هر صنعتی را در صنعت خود عدل لازم يعنی تجاوز

از استحقاق خود نکند و اگر تعدّی در صنعت خويش

نمايد مثل پادشاه ظالم است تفاوت ندارد و هر نفسی

در معاملات خود عدالت را ملاحظه نداشته باشد مثل

رئيس ظالم است پس معلوم شد هر يک از بشر ممکن است

ص ١٧٨

هم عادل باشد هم ظالم لکن اميدم چنين است تمام عادل

باشيد و همهء فکرتان اين باشد که با عموم بشر آميزش

کنيد و نهايت عدل و انصاف در معاملات خود مجری

داريد هميشه حقوق ديگران را بيش از حقوق خود

ملاحظه داشته باشيد و منفعت ديگران را مرجّح

بر منفعت خود بدانيد تا مظاهر عدل الهی شويد و بموجب

تعاليم بهاء اللّه عمل نمائيد بهاء اللّه مدت حيات خود را

در نهايت مشقت و زحمت و بلا بگذراند بجهت اينکه

تمام تربيت شوند عادل شوند و بفضائل عالم انسانی

متّصف گردند نورانيت ابديه يابند عدالت الهيه

بجوئيد رحمت پروردگار باشيد مظاهر الطاف الهی

شويد که شامل کل بشر است لهذا من در حق تمام

دعا ميکنم

اللّهمّ يا واهب العطايا و غافر الخطايا و الراحم علی البرايا

يا ربّ الکبرياء ان عبادک الفقراء يبتهلون الی عتبتک

العليا و يتضرّعون الی ملکوتک الابهی يستغيثون

برحمتک فأغثهم و يستفيضون من سحاب موهبتک

فأمطرهم و يتضرّعون الی جبروت جلالک فأکرمهم

ص ١٧٩

يتمنّون قربک فارزقهم لقائک و مشاهدة طلعتک

ربّ تراهم عطشانا ظماء الی معين رحمانيتک و جرّعهم من

سلسال موهبتک و سلسبيل عنايتک ربّ انّهم جياع

اطعمهم من مائدة سمائک ربّ انّهم مرضی داوهم بدوائک

ربّ انّهم اذلّاء ببابک اجعلهم اعزّاء فی ملکوتک

انّک انت الکريم انک انت العظيم

انک انت الرّحمن الرّحيم

)نطق مبارک روز ٢٦ ذی قعده سنهء ١٣٢٩ )

)در منزل مبارک - پاريس ١٨ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

از جمله تعاليم حضرت بهاء اللّه اينست بشر هر قدر

ترقی کند محتاج بنفثات روح القدس است زيرا

قوت بشريه محدود است اما قوت و قدرت ملکوت

غير محدود چون در عالم بشر سير نمائيم در جميع

تواريخ نفوسی که مؤيّد بروح القدس بودند موفق

ص ١٨٠

بامور عظيمه و مبادی و نتائج مهمّه گشتند و حال اينکه

آن نفوس بحسب ظاهر اغلب اهميّت و علمی نداشتند

انبيای الهی که مبعوث شدند هيچيک از آنها از فلاسفه

شمرده نميشدند و در زمان خود بعلم و دانائی در بين

خلق مشهود نبودند بلکه بحسب ظاهر نفوسی

بودند عادی حتی بعضی خواندن و نوشتن نميدانستند

لکن چون مؤيّد بنفثات روح القدس بودند تأثيری

شديد در عالم وجود داشتند ملاحظه فرمائيد اعظم

فلاسفهء عالم نظير افلاطون ارسطو فيثاغورث و سائر آنها

تأثير شان محدود بود نتوانستند در عروق و اعصاب

بشر نفوذ پيدا کنند افلاطون باين عظمت نتوانست

يکنفس را بدرجه ئی بياورد که جانفشانی کند امّا

نفوسيکه مؤيّد بنفثات روح القدس بودند اگر چه

بظاهر علمی نداشتند لکن در عروق و اعصاب بشر

چنان نفوذ کردند که هزاران جانفشان داشتند

حتی انبيای بنی اسرائيل مثل اشعياء حزقيا ايليا و ارميا

آنها از نفوسی عادی بودند حتی بدرجه ئی بود که پطرس

نيز بحسب تاريخ کليسا حساب هفته را نميتوانست نگاه

ص ١٨١

دارد وقتی ميخواست بصيد ماهی برود هفت بسته

غذا می بست هر روز يکی را ميخورد چون آن هفتمين را

ميخورد ميدانست روز سبت است آنوقت ميآمد سبت را

نگاه ميداشت اين نفوس از نفثات روح القدس

بدرجه ئی رسيدند که نفوذ در جميع عالم پيدا کردند

پس فهميديم نفثات روح القدس مؤثر در وجود است

هرکس بآن موفق شود خواه فيلسوف خواه عالم خواه

بی سواد نفوذ در عروق و اعصاب پيدا ميکند پس

بشر و لو فيلسوف اکبر شود محتاج بنفثات روح

القدس است و تا مؤيّد بآن نشود نميتواند کاری

از پيش ببرد روحش مرده است قلبش مرده است

مگر آنکه روح حيات ابدی در آن دميده شود ملاحظه

کنيد هيچ مدنيتی هيچ علمی هيچ فضلی عالم اخلاق را

چنانچه بايد و شايد تعديل نمينمايد شايد شخصی فيلسوف

اعظم باشد و اما اخلاق مذموم لکن شايد نفسيکه

هيچ سواد ندارد چون بنفثات روح القدس مؤيّد

گردد عالم اخلاقش تحسين ميشود قوت روح ملتی را

در اندک زمانی تربيت ميکند و باعلی درجه عزت

ص ١٨٢

ابديه ميرساند لهذا من از برای شما اين را ميخواهم

و اميدوارم بقوت بهاء اللّه مؤيّد بنفثات روح القدس

شويد تا زنده گرديد و تربيت شويد اخلاق شما ها

اخلاق رحمانی شود و سبب تربيت ديگران گردد

در نفس شما ها تأثيری حاصل شود که جان ببخشد نظر

بخودتان نکنيد نظر بفيوضات جمال ابهی کنيد

ببينيد نفثات مسيح در حواريين چه تأثيری کرد

و نفثات حواريين در ديگران چه تأثيری داشت اين

نظر بآن است که آنها مؤيّد من عند اللّه بودند آنچه کند

تأييد الهی کند ملاحظه نمائيد که استعداد انسان

محدود است لکن تأييد ملکوت ابهی نا محدود

استعداد اين زمين قليل است امّا باران رحمت بی حساب

و حرارت شمس غير محدود زمين نبايد نظر باستعداد

خود کند بلکه بايد نظر بباران رحمت و حرارت

شمس کند که اين خاک سياه را بگلهای رنگارنگ

مزين مينمايد لهذا شماها نظر بقوت و قدرت خودتان

نکنيد قلب را فارغ و روح را مستبشر کنيد توجه

بملکوت ابهی نموده فيوضات نامتناهی طلبيد

ص ١٨٣

اگر باين موفق شويد هر يک شمع تابانی خواهيد شد

ستاره درخشنده ئی و شجره پر ثمری خواهيد

گشت پس بکوشيد تا نفثات روح القدس

در شما ها تأثيری نمايد اين است

نصيحت من مرحبا

)نطق مبارک ٢٧ ذی قعده ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک - پاريس ١٨ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

الحمد للّه امروز جمعيت خوبی داريم بجهت اينکه

اين جمعيت ما جمعيت آسمانی است بجهت امری ملکوتی

اجتماع کرده ايم نه امر ناسوتی هيچ مقصودی نداريم

جز محبت عالم انسانی و نهايت آمال و آرزوی ما اينست

که الفت بين بشر حاصل شود تاجميع اجناس مختلفه

جنس واحد شود جميع اوطان وطن واحد شود

ص ١٨٤

جميع قلبها قلب واحد شود تا جميع بشر را خيمه وحدت

عالم انسانی سايه افکند الحمد للّه نيتها صدقست و قلوب

متوجه بخداست هيچ مقصدی جز حقيقت نداريم

و با يکديگر در نهايت محبت نشسته ايم مجلس ما هيچ

غل و غشی ندارد هيچ اغراض نفسانی در ميان نيست

بلکه جميع مقاصد ما محبت اللّه است البته تأييدات الهی

ميرسد يقين است خدا دائره اين جمعرا وسعت ميدهد

نفوسی از بشر متابعت شما خواهند کرد شما در ديگران تأثير

خواهيد کرد اخلاق رحمانی از شما بديگران سرايت خواهد

کرد اميدم چنانست که سبب شويد چشمهای کور بينا شود

گوشهای کر شنوا گردد جسمهای نفوس مرده زنده

شوند نفوس ناسوتيان لاهوتی گردند عالم انسانی

عالم ملکوتی شود اميد من بسيار است و شما الحمد للّه

در اين مقصد با من متحديد آنچه آرزوی من است

آرزوی شماست در امريکه من ميکوشم شما نيز ميکوشيد

حال ملاحظه مينمائيد در کره ارض بعضی از دول و ملل

بهم آويخته از برای خاک خون يکديگر را ميريزند

بجهت ناسوت بغض بيکديگر دارند و روز بروز

ص ١٨٥

در تزايد است هر روزی يک آلت قتال جديدی پيدا

می شود يک قانون حرب جديدی پيدا می‌شود عسکر

و لشکر زياد می شود توپها تزايد پيدا ميکند قوای

التهابيه رو بازدياد است يکروز تفنگ موزر پيدا

ميشود يکروز تفنگ مارتين پيدا ميشود يکروز

متراليوز اختراع ميگردد يک روز توپ کروپ

يکروز کشتی زره پوش يکروز کشتی های ترپيد

يک روز طياره پيدا ميشود تا نارنجک از هوا

بيندازد ببينيد در طرابلس چه معرکه و چه قيامتی

است از دريا توپست که خالی ميشود از صحرا

متراليوز است که ميرسد از هوا نارنجک ميبارد جميع

بشر بر قتل يکديگر قيام نموده اند شما جمعی هستيد که

مقصد تان اتحاد بين بشر است الحمد للّه خدمت بوحدت

عالم انسانی ميکنيد منتهای آمالتان اينست که نزاع

و جدال نماند بغض و عداوت بين بشر نماند طالب

رضای الهی هستيد بموجب تعاليم آسمانی حرکت

مينمائيد لهذا همت را بلند کنيد بجان و دل بکوشيد

مردم را نصيحت کنيد اين نفوس جهنمی را بهشتی کنيد

ص ١٨٦

آنهائی که بموجب رضای شيطان حرکت ميکنند بکوشيد

تا بموجب رضای رحمن سلوک نمايند تقرب بدرگاه

کبريا خواهيد خدمت بملکوت کنيد تابع پدر آسمانی

باشيد يقين بدانيد شما را تأييد ميکند موفق

ميشويد جميع خلق بخسران مبين افتند

و شما ربح عظيم خواهيد يافت زيرا

خدا باشماست و شما را

تأييد ميکند مرحبا

)نطق مبارک ٢٨ ذی قعده ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک - در پاريس ١٩ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

از بدايت عالم تا امروز هر وقت ندای الهی بلند شد

ندای شيطان هم بلند شد زيرا هميشه ظلمت

ميخواهد مقاومت نور کند ظلم ميخواهد مقاومت

عدل نمايد جهل ميخواهد مقاومت علم نمايد اين

عادت مستمره اهل اين جهانست ملاحظه کنيد در زمان

ص ١٨٧

موسی فرعونی بود مقاومت ميکرد تا نورانيت

حضرت موسی را از انتشار منع کند در زمان حضرت

مسيح قيافا و حنّا رؤسای مذهب يهود بودند اينها

بنهايت قوت مقاومت حضرت مسيح ميکردند

و افتراهائی چند بحضرت نوشتند و انتشار دادند حتی

مجمع فريسيان جکم بر قتل مسيح داد که اين شخص

مسيخ است استغفر اللّه گمراه است استغفر اللّه بی پدر

مشروعست چيز هائی که نميخواهم برزبان بياورم

و در بين جميع يهود شرق اين مفتريات را انتشار ميدادند

و مقصدشان اينکه نورانيت مسيح را منع کنند

و همچنين در زمان محمد علمای قريش خواستند نورانيت

حضرت محمد را از انتشار منع کنند جميع فتوی بر

قتل او دادند و نهايت اذيت را بر او وارد آوردند و بقوه

شمشير خواستند آن بنيان عظيمرا هدم نمايند

آيا هيچيک توانستند مقاومت نمايند عاقبت مغلوب

شدند و نورانيت امر الهی آفاقرا احاطه کرد جميعشان

مانند اردوی شکست خورده از ميدان در رفتند

کلمة اللّه نافذ شد شريعت اللّه منتشرگشت تعاليم

ص ١٨٨

الهيه آفاق را احاطه کرد نفوسيکه در ظل حق بودند

مثل ستاره از افق سعادت کبری درخشيدند حال هم

باز همان دستگاه است جمعی نادان که خود را بدين

نسبت ميدهند ميخواهند نورانيت بهاء اللّه را منع کنند

مقاومت امر اللّه نمايند تا آفاقرا از اين اشراق محروم

نمايند چونکه برهانی ندارند بافترا دست زنند زيرا

عادت مردم نادان چنين است وقتی که برهان ندارند

شمشيرشان افتراست و الّا اگر برهان داشته باشند

بآن مهاجمه نمينمودند صحبت ميکردند بدگوئی

نمينمودند کلام رذيل بر قلم و زبان نميراندند مثل

مرد ميدان بيان برهان ميکردند ما با آنها نزاع و جدالی

نداريم بدگوئی از آنها نمی کنيم حقيقت حال آنها

و سوء سيرت آنان را بيان نمی کنيم ببرهان لب گشائيم

ميگوئيم برهان ما اينست اگر شما در مقابل برهان ما برهانی

داريد بنمائيد امّا آنها ابداً نزديک نميآيند زبان

بافترا گشايند و در جرائد مرقوم ميدارند که اين

بهائيان چنين و چنانند چنانکه فريسيان در حق

حواريين ميگفتند هر چه از قلمشان جاری شود

ص ١٨٩

مينويسند وقتيکه شما ملاحظه کنيد چنين اوراقی

منتشر شد ابداً مکدّر نشويد بکمال قوت بموجب

تعاليم بهاء اللّه عمل نمائيد اعتنائی نکنيد همين نفوس

سبب ميشوند که کلمة اللّه بين خلق منتشر ميشود البته

نفوسيکه منصفند فحص ميکنند تحقيق و تدقيق ميکنند

همان فحص و تدقيق سبب هدايت آنها ميشود مثل

اينست که کسی بگويد در فلان اطاق شمعی است

خاموش بعد شخص سامع فحص کند ببيند

روشن است ميشنود در فلان باغ درختانی زرد برگ

شکسته شاخ تلخ ثمر است و گلها بد بو زنهار نزديک

او نرويد لابد نفوسيکه منصفند با اين قناعت نميکنند

بلکه ميگويند ميرويم ميبينيم و تحری حقيقت مينمائيم

چون فحص و تحقيق نمايند ميبينند درختهای باغ در نهايت

اعتدالست ساقها در نهايت راستی برگها در نهايت

سبزی شکوفه ها در نهايت معطّری ميوها در نهايت

حلاوت گلها در نهايت طراوت پس ميگويد الحمد للّه

آن بدگو سبب شد که من باين باغ راه يافتم سبب

هدايت من شد اين بدگويان چنينند سبب ميشوند

ص ١٩٠

که مردم تفحّص ميکنند در زمان مسيح کتبی که در

مذهب مسيح تأليف کردند افتراهائيکه بمسيح زدند

کذبهائيکه در حق حواريين گفتند آيا هيچ اثری

داشت کتب که فلاسفه آن زمان ردّ بمسيح نوشتند

آيا هيچ ضرری رسانيد بلکه جميع آن کتب سبب

ترويج شد زيرا ذکر مسيح را مردم شنيدند به تفحص

و تجسّس آمدند و هدايت يافتند ما نميخواهيم در حق

اين نفوس حرفی بزنيم ما بد نميگوئيم بلکه همين

قدر ميگوئيم اين مفتريات ابداً عظمی ندارد اين

مفتريات بمنزله ابر است که حجاب آفتاب گردد

ابر هر قدر کثيف باشد اشعه آفتاب عاقبت او را متلاشی

مينمايد و محو ميکند انوار آفتاب حقيقت را هيچ ابری

حجاب نشود نسيم گلستان الهی را هيچ سدّی مانع

نگردد باران آسمانيرا هيچ حائلی حاجز نشود از اين

کلام مرادم اينست که وقتيکه کتابهای افترا منتشر

شود و در جرائد مفتريات نوشته گردد شما محزون نشويد

بلکه بدانيد که اين سبب قوت امر اللّه است زيرا

درخت بی بار را کسی سنگ نزند چراغ خاموش را

ص ١٩١

کسی تعرض ننمايد آنچه واقع شود همان سبب قوت

امراللّه است نظير آنکه از پيش گذشت در زمان

موسی نگاه کنيد غرور فرعون بنی اسرائيل را مدد

و عون بود هر چند آن ظالم اعلان کرد که موسی

قاتل است لهذا بايد قصاص گردد ولی اين قوت تأثيری

نداشت فرياد کرد که اين موسی و هارون هر دو

مفسدند ميخواهند دين مبين شما را بهم زنند و در

مملکت اختلاف و فساد اندازند لهذا اهلاک و اعدام

آنها لازمست ( ان هذان لساحران يريدان ان يبدّلا

دينکم بسحر هما و يذهبا بطريقتکم المثلی ) ابداً تأثير

نکرد بلکه نور موسی درخشيد شريعتش منتشر

شد نورانيت تجلی سينا احاطه کرد و همچنين فريسيان

وقتی فرياد بر آوردند که مسيح استغفر اللّه مسيخ است

زيرا سبت را شکسته شريعة اللّه را منسوخ کرده

طلاق را حرام نموده تعدد نساء را منع کرده مقصدش

هدم قدس الاقداس است خرابی بيت اللّه است

وا ويلا وا دينا وا مذهبا فرياد بر آوردند که بدار زنيد

بدار زنيد اين اعتراضات آنها هيچ اثری نداشت

ص ١٩٢

صبح مسيح طلوع نمود نفثات روح القدس در جميع

عالم تأثير کرد همه اقوام مختلفه را متحد نمود مقصد

اينست که از مفتريات قوم و کذب و مجادله آنها هيچ

فتوری بامر اللّه وارد نميآيد بلکه سبب

علوّ امر اللّه است و دليل بر آن است که اگر امر عادی

بود کسی تعرضی بر آن نمينمود امر هر قدر عظيم تر است

دشمنش بيشتر است لهذا ما بايد در نهايت ثبوت

و رسوخ بموجب تعاليم بهاء اللّه

عمل نمائيم مرحبا

)نطق مبارک ٢٩ ذی قعده ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک - پاريس ٢٠ نوامبر ١٩١١)

هو اللّه

درندگی سزاوار حيوانات وحشيه است سزاوار

انسان الفت و محبت است خدا جميع انبيا را فرستاده

که الفت و محبت در بين قلوب اندازند کتب سماويه

بجهت الفت بين قلوب نازل شده انبيا و اوليای الهی

جان خود را فدا کردند تا در قلوب بشر اتحاد و اتفاق

ص ١٩٣

حاصل شود و لکن وا اسفا که هنوز بشر بخونخواری

مشغولند چون نظر بتاريخ نمائيم می بينيم چه در

قرون اولی و چه در قرون وسطی و چه در قرون اخيره

هميشه اين خاک سياه بخون بشر رنگين شده بشر

مانند گرگان درنده يکديگر را پاره پاره کرده اند

با اينکه حالا باين عصر نورانی رسيده عصر مدنيت است

عصر ترقيات ماديه است عقول ترقی کرده است

احساسات انسانی زياد شده با وجود اين هر روز

خونريزيست ملاحظه کنيد که در طرابلس چه

ميشود اين بيچارگان در چه بلائی افتاده اند ايطاليا

مملکت وسيع خويش را گذاشته پا پی اعراب بيچاره

در صحرای بی آب و علف شده است چه قدر جوانان

از دو طرف کشته ميشود چه قدر خانمانها خراب ميشود

چه قدر مادرها بی پسر ميشوند چه قدر اطفال بی

پدر ميگردند فوج يتيمان موج ميزند چه بسيار نهالها

که در بدايت نشو و نما ريشه کن شدند چه بسيار

مرغان خوش آواز بآهنگ نيامده خاموش گشتند

و نتيجه ای نيست جز حرص و طمع پس از اين واضح

ص ١٩٤

ميشود که ترقی مادی سبب تحسين اخلاق نميشود

ترقيات مادی تعديل اخلاق نميکند در ازمنهء سابقه

که چنين ترقيات ماديه نبود باين شدت هم خونريزی

نبود توپ کروپ نبود تفنگ موزر نبود متراليوز

ديناميت نبود مواد جهنميه نبود کشتيهای زره پوش

کشتيهای توربيت نبود حالا که مدنيت ماديه ترقی

کرده اين آلات آفات بنيان بشر نيز ترقی کرده حال

از اين مواد جهنميه در زير عموم اروپا مهيای التهابست

زيرا از مواد التهابيه پر است خدا نکند آتش بگيرد

اگر آتش بگيرد کره ارض زير و زبر ميشود خلاصه

مقصد اينکه واضح و مشهود است که ترقيات ماديه

سبب آسايش عالم انسانی و ترقی عالم اخلاق نيست

بلکه اگر منضم باحساسات روحانيه شود آنوقت ترقی

حاصل ميشود اگر تعاليم الهی انتشار يابد و وصايای

انبيا تأثير کند و نصايح الهی قلوب را روشن نمايد نفوس را

احساسات روحانيه حاصل گردد چون اين ترقی مادی

منضم بترقی روحانی شود نتيجه حاصل ميشود زيرا

تعاليم الهی مانند روح است و ترقيات ماديه مانند جسد

ص ١٩٥

جسد بروح زنده شود و الّا مرده است اميدواريم

بعون و عنايت الهيه که روحانيت انبيا در خلق تأثير کند

تا عالم اخلاق باين نورانيت روشن شود در قلوب

احساسات روحانيه حاصل گردد تا بدانند که خداوند

عادلست لابد جزای هر عمليرا ميدهد خداوند از ظلم

نميگذرد البته عادلست هر چند اقوام ماديه ميکوشند

زحمت ميکشند باز در تعب و مشقتند و دائماً در غموم

و هموم زيرا سرور قلب انسان بمحبت اللّه است بشارت

روح انسان بمعرفة اللّه است اگر قلب انسان بخدا تعلق

نيابد بچه چيز خوش گردد اگر اميد بخدا نداشته

باشد بچه چيز اين حيات دو روزه دنيا دل بندد و حال

آنکه ميداند چند روز است محدود است و منتهی

ميشود پس بايد اميد انسان بخدا باشد زيرا فضل

او بی منتهاست الطاف او قديم است مواهب او

عظيم است خورشيد او هميشه ميدرخشد ابر رحمت او

هميشه ميبارد نسيم عنايت او هميشه ميوزد آيا

سزاوار است از چنين خدائی غافل باشيم و اسير طبيعت

شويم بنده طبيعت شويم و حال آنکه مواهبی

ص ١٩٦

بما داده که حاکم بر طبيعت هستيم جميع کائنات اسير

طبيعت است مگر انسان مثلاً آفتاب باين بزرگی محکوم

طبيعت است ابداً اراده ندارد از مدارش سر موئی

تجاوز نميتواند بلکه اسير قانون طبيعت است اين

دريای باين عظمت اسير طبيعت است اين کره ارض

اسير طبيعت است ابداً از قانون طبيعت تجاوز نميتواند

امّا خدا بما اراده داده که باين خرق قانون طبيعت ميکنيم

حکم بر طبيعت ميکنيم قوانين طبيعت را ميشکنيم

بجهت اينکه بمقتضای طبيعت انسان ذی روح خاکيست

امّا در هوا پرواز ميکند در دريا ميتازد مانند

ابر در اين فضای وسيع سير ميکند قوه برقيه عاصيه را

حبس مينمايد صوت آزاد را مقيد ميکند جميع اينها

مخالف قانون طبيعت است شمشير از دست طبيعت گرفته

بر فرق طبيعت ميزند خرق طبيعت مينمايد خدا چنين

قوه ئی بانسان داده باوجود اين جائز است اسير طبيعت

باشد بنده طبيعت شود طبيعت بپرستد و بگويد

طبيعت خداست و حال آنکه شمشير بر فرقش ميزند

قواعد عمومی طبيعت را بهم ميزند پس بدانيد خدا

ص ١٩٧

چه مواهبی بانسان داده که طبيعت از آن محرومست

بما شعور و اراده داده طبيعت از آن محرومست عقل

و اراده داده طبيعت از آن محرومست

ما حاکم بر طبيعت هستيم خدا

چنين خواسته

)نطق مبارک سلخ ذی قعده سنه ١٣٢٩ )

)در منزل مبارک - پاريس ٢١ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

جميع بشر هميشه مورد دو احساس هستند يکی

احساس سرور ديگری احساس حزن وقت سرور

روح انسان در پرواز است جميع قوای انسان قوت

ميگيرد و قوهء فکريه زياد ميشود قوه ادراک شديد

ميگردد قوت عقل در جميع مراتب ترقی مينمايد

و احاطه بحائق اشياء ميکند امّا وقتيکه حزن بر انسان

ص ١٩٨

مستولی شود مخمود ميشود جميع قوی ضعيف ميگردد

ادراک کم ميشود تفکر نميماند تدقيق در حقايق اشيا

نميتواند خواص اشيا را کشف نميکند مثل مرده

ميشود اين دو احساس شامل جميع عموم بشر است

از روح برای انسان حزنی حاصل نميشود و از عقل

انسان زحمت و ملالی رخ نميدهد يعنی قوای روحانيه

سبب مشقت و کدورت انسان نميگردد اگر حزنی از

برای انسان حاصل شود از ماديات است اگر از برای

انسان خمودت و جمودتی حاصل شود از مادياتست

مثلاً تاجر است زيان ميکند محزون ميشود زراعتی

دارد برکت حاصل نميشود مغموم ميگردد بنيانی

ميسازد خراب ميشود محزون ميشود و مضطرب ميگردد

مقصود اينست حزن انسان کدورت انسان از عالم مادياتست

يأس و نوميدی از نتائج عالم طبيعت است پس واضح

و مشهود شد که حزن انسان و نکبت انسان و نحوست

انسان و ذلت انسان همه از مادياتست امّا از احساسات

روحانيه هيچ ضرری و زيانی و غصه و غمی از برای

انسان حاصل نميشود حال جميع بشر معرض غم و غصه

ص ١٩٩

و ملال هستند انسانی نيست که از برای او حزن و الم

و مشقت و زحمت و تعب و خسارت حاصل نشود چون

اين احزان از ماديات حاصل ميشود چاره نيست جز اينکه

رجوع بروحانيات بکنيم وقتيکه از ماديات نهايت

تنگدلی حاصل گردد انسان توجه بروحانيات ميکند

زائل ميشود انسان وقتی در نهايت مشقت نهايت يأس

ميافتد چون بخاطر آيد خدای مهربان دارد مسرور

می شود اگر بشدت فقر مادی افتد باحساسات روحانی

آيد خود را از کنز ملکوت غنی بيند وقتيکه مريض

ميگردد فکر شفاء ميکند تشفّی صدر حاصل نمايد

وقتيکه بمصائب عالم ناسوت گرفتار شود بفکر لاهوت

تسلّی يابد وقتيکه در حبس عالم طبيعت دلتنگ شود

بفکر پرواز بعالم روح ميافتد مسرور ميشود وقتيکه

حيات جسمانی مختل باشد بفکر حيات ابديه افتد ممنون

ميشود امّا اين نفوسيکه توجهشان صِرف بعالم ماديات است

و در بحر ناسوت مستغرقند در وقت بلا و محن چه تسلّی

خاطر دارند نفسيکه معتقد باين باشد که حيات انسان

محصور در حيات مادی است چون ناتوان گردد

ص ٢٠٠

و در بلاو مصيبتی گرفتار شود و کوس رحيل بکوبد بچه

چيز اميد دارد و بچه چيز تسلّی يابد کسيکه معتقد

بحيّ قدير مهربان نيست چگونه روح و ريحان يابد

يقين است که در عذاب ابدی و نوميدی سرمدی است

پس شما ها خدا را شکر کنيد که احساسات روحانی داريد

و انجذابات قلبی ديده بينا داريد و گوش شنوا جانی

زنده داريد ودلی مملو از محبت اللّه در هر مصيبتی

گرفتار شويد تسلی خاطر داريد اگر زندگانی دنيوی

مختل شود بحيات آسمانی مستبشر هستيد اگر در

ظلمت طبيعت گرفتار شويد بنورانيت ملکوت مسروريد

هر انسانيکه احساس روحانی دارد تسلی خاطر دارد

من چهل سال در حبس بودم با آنکه تحمّل يکسال ممکن

نبود هر نفسی را بآن حبس ميآوردند يکسال بيشتر

زندگانی نميکرد از غم و غصه هلاک ميشد لکن

من الحمدللّه در اين چهل سال در نهايت سرور بودم

هر صبح بر ميخواستم مثل اينکه يک بشارتی جديد

بمن ميرسد هر شب تاريک ميشد نور سرور در

قلب ميافزود احساسات روحانی تسلی خاطر و توجه

ص ٢٠١

بخدا سبب روح و ريحان اگر توجه بخدا نبود احساسات

روحانی نبود چهل سال در حبس چه ميکردم پس

معلوم شد اعظم موهبت عالم انسانی احساسات روحانيست

و حيات ابدی انسان توجه بخدا اميدوارم روز بروز

توجهتان بخدا زياد شود و تسلی خاطر بيشتر گردد

نفثات روح القدس بيشتر تأثير کند و قوای

ملکوتی بيشتر ظاهر شود اينست

منتهی آمال و آرزوی ما

از خدا چنين ميخواهم

)نطق مبارک غرّه ذی حجّه _ ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک - پاريس ٢٢ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

شما بايد بسيار مسرور باشيد و شکر کنيد که در چنين

شهری الحمدللّه انجمنی نورانی و محفلی آسمانی ترتيب

و تأسيس شده است در پاريس هر چند محافل بسيار

تشکيل ميشود و لکن جميعاً در مسائل ماديه صحبت

ميشود محفلی که ذکر خدا در آنست اين محفل است الحمد للّه

ص ٢٠٢

قلوب متوجه بخداست و روحها منجذب بملکوت اللّه

احساسات روحانيه داريد فکرتان حصر در عالم خاک

نيست از عالم پاک هم نصيب داريد مثل اين حيوانات

نيستيد که همه در فکر امور ماديه اند و خوردن

و خوابيدن و نوشيدن و چميدن و باليدن و اندوختن

و نهايت آرزوشان چمن سبزی است و جنگلی و سبزه ئی

و گلستانی و بوستانی و سر و سامانی بلکه شما انسانيد

فکرتان تحصيل کمالات رحمانی است و نهايت آرزو

خير بعموم بشر و تأسيس و ترويج وحدت عالم انسانی

شب و روز ميکوشيد خاطری مسرور کنيد محزونی

ممنون نمائيد ضعيف را قوی کنيد بيچاره ئيرا چاره

نمائيد جميع افکارتان افکار ملکوتی است احساساتتان

روحانی است باهيچ ملتی عداوتی نداريد با هيچ

جنسی مخالفتی نخواهيد بجميع مهربانيد و در حق

جميع خير خواه اينست احساسات عالم انسانی اينست

فضائل بشر اگر انسانی از اين مواهب الهی نصيب

نداشته باشد معدوم بهتر زجاج محروم از سراج شکسته

خوشتر درختيکه ثمر ندارد بريده بهتر پس انسانی

ص ٢٠٣

که از فضائل عالم انسانی بی بهره بميرد خوشتر چشم

بجهت ديدنست اگر نبيند چه ثمر گوش بجهت شنيدنست

اگر نشنود چه فائده زبان بجهت نطق است

اگر گنگ باشد چه ثمر همينطور انسان بجهت اين خلق

شده که بعرفان و ايمان و موهبت رحمن و حسن اعمال

و اخلاق و نورانيت افکار اين جهان را روشن کند

اگر از اين موهبت محروم بماند البته از حيوان پست

تر است زيرا حيوان از عقل محرومست لهذا

معذور است لکن خدا بانسان عقل داده تا انسانی

شود در خير عموم بکوشد اگر نفسی متابعت

تعاليم بهاء اللّه نمايد يقين است به نتيجه عالم وجود

موفق گردد زيرا روح جسد عالمست نعمت جميع

بشر است رحمت برای نوع انسان است پس بجان

و دل بکوشيد که بموجب تعاليم بهاء اللّه عمل کنيد

اگر موفق باين شويد بدانيد عزت ابديه است حيات

سرمديه است سلطنت عالم انسانی است مائده

آسمانيست من دعا ميکنم که شما ها باين مواهب

موفق و باين فضائل رحمانيه مخصّص گرديد

ص ٢٠٤

)عصر پنجشنبه ٢ ذی حجّه ١٣٢٩ در پاريس در اطاق

مبارک مشی ميفرمودند بجناب آقا ميرزا اسد اللّه و آقا ميرزا

عزيز اللّه خان ابن ورقاء و آقا ميرزا عزيز الله خياط و تمدن

الملک و آقا ميرزا محمد باقر خان فرمودند ) در گوشه کتاب

خود بنويسيد و ثبت کنيد جميع صفوف عالم

شکست خورده و ميخورند چند

سال صبر و تأمل کنيد يعنی

نورانيت بهاء اللّه آفاقرا

احاطه کند

)نطق مبارک ٢ ذی حجّه ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک - در پاريس ٢٣ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

ميگويند يک ترن در رود سن افتاده بيست و پنج نفر

غرق شده و امروز در پارلمان فرنسا از وقوع اين

قضيه بحثی مفصل خواهد شد وزير راه آهن را در تحت

محاکمه آورند يک جدال عظيمی خواهد شد هيجان

ص ٢٠٥

شديد است بسيار بسيار تعجب کردم که بجهت بيست

و پنج نفر که در رود خانه افتاده غرق شده اند چنين هيجان

غريبی در پارلمان ظاهر شده امّا از برای طرابلس که

روزی هزاران کشته می شوند ابداً حرفی نميزنند

البته تا حال پنجهزار نفر کشته شده اند ابداً بخاطر

پارلمان نميآيد که آنها بشرند مثل اين است که آنها

حجرند سبب چه چيز است که پارلمان از برای بيست

و پنج نفر اينطور هيجان ميکند و از برای ششهزار

نفر ابداً حرف نميزند و حال آنکه آنها بشرند و اين ها

بشر همه از نسل آدمند بجهت اينستکه آنها جنس

فرنسا نيستند اگر پارچه پارچه شوند اهميتی ندارد

ببينيد چه قدر بی انصافيست چه قدر بی احساسی است چه

قدر نادانی است و حال آنکه آن بيچاره ها که در طرابلسند

پدر دارند مادر دارند پسر دارند دختر دارند عيال دارند

آنها را شرحه شرحه نمايند آيا چه تقصير دارند

در جريده خواندم حتی در ايطاليا از مردم فرياد و فغان

بلند است از عربها گذشته نساء ايطاليا بفرياد و فغان

آمده‌اند ديده مادران اشکبار است و دلهای پدران

ص ٢٠٦

غرق خون است و گريه و زاری اطفال به عنان آسمان

ميرسد ببينيد بشر چه قدر خونخوار است ببينيد

انسان چه قدر غدّار است چه قدر از خدا غافل است

حالا اگر بعوض تيغ و شمشير و گلوله و تفنگ و توپ به الفت

و محبت و عيش و عشرت و جشن و مسرت پردازند

و در بزم کاميابی سرمست باده شادمانی گردند و با يکديگر

دست در آغوش همدم وهم آواز سروش شوند بهتر

نيست اگر اينها مانند طيور شکور با همديگر پرواز

کنند بهتر است يا مانند گرگان خونخوار در هم آويزند

و ستيزند و خون يکديگر ريزند چرا انسان اينقدر

غافل است زيرا خدا نشناس ا ست اگر خدا را ميشناختند

البته هر يک ديگر يرا مينواخت اگر احساسات روحانيه

داشتند علم صلح اکبر می افراشتند اگر وصايای

انبيا می شنيدند البته انصاف داشتند لهذا دعا کنيد

تضرع و زاری کنيد که خدا هدايت کند رحم بدهد

عقل بدهد احساسات روحانی بدهد بلکه اين بيچارگان

بشر راحت شوند انسان دانا شب و روز بحال بشر

بگريد فرياد و فغان بر آرد که بلکه خفتگان بيدار

ص ٢٠٧

شوند کوران بينا گردند مردگان زنده شوند ظالمان

انصاف دهند من دعا ميکنم شما ها هم دعا کنيد

)نطق مبارک شنبه ٣ ذی حجّه ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک در پاريس ٢٤ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

وقتيکه حضرت مسيح ظاهر شد در اورشليم ظهور

نمود مردمرا بخدا خواند خلق را بملکوت اللّه دلالت

فرمود بحيات ابديه دعوت نمود بکمالات عالم انسانی

تشويق و تحريص کرد نور هدايت از کوکب لامع

ساطع شد و از برای بشر جان خود را فدا کرد

در نهايت مظلوميت بود با وجود اين جميع بشر دشمن او

شدند او را انکار کردند اذيتش نمودند سب و لعن

کردند ابداً اهميت ندادند با مجرمين او را بر دار زدند

با وجود آنکه رحمت محض بود رأفت تامّ بود نور

حقيقت بود صبح هدايت بود از دل و جان مهربان

ص ٢٠٨

بود لکن با او معامله بدشمنی کردند قدرش ندانستند

اهميتی بتعاليمش ندادند نصائحش نشنيدند بانوارش

روشن نگشتند آخر کردند آنچه کردند بعد از

مدتی معلوم و ثابت شد که آن ذات محترم نور عالم بود

و بيانش سبب حيات ابديه بنی آدم قلبش رؤف بجميع

خلق بود الطافش شامل کل بود چون نورش

درخشيدن گرفت پشيمان شدند لکن کار از کار گذشته

بود حضرت مسيح زينت صليب شده بود حواريين

شهيد شده بودند بعد از سيصدسال قدر مسيح را

دانستند زيرا وقتيکه حضرت صعود فرمود نفوس

قليلی تابع حضرت بودند معدودی از ناس بيانات

و نصائح حضرت را قبول کردند نفوسيکه نادان

بودند ميگفتند اين شخص مجهول کيست و اين فريد

وحيد مغلوب که پنج نفر متابعت او را کرده ولی نفوس

دانا ميدانستند بعد چه ميشود ميدانستند آن نور

ساطع خواهد شد آن آفتاب بر شرق و غرب خواهد

تابيد آنچه آنان در يوم مسيح ميديدند ديگران

بعد از سيصد سال ديدند لهذا حال شما نظر نکنيد که

ص ٢٠٩

معدودی هستيد و ديگران نامعدود ازين مکدر نشويد

که اقوام جاهله اقبال ندارند از اين متأثر نشويد که اعتراض

و انکار و استکبار ميکنند بشما نظير حواريين

خواهند کرد در بدايت آنان را اذيت کردند ملامت

کردند شماتت نمودند قتل و غارت کردند عاقبت واضح شد

که آنها در خسران مبين افتادند و حواريين مقربين

درگاه نورمبين لهذا اگر چنين وقوعاتی واقع شود شما

مکدر نشويد بلکه مستبشر و مسرور باشيد که الحمد للّه

آنچه نفوس مقدسه از پيش ديدند شما حالا ميبينيد لهذا

اگر شما ها را ملامت کنند شما اظهار مسرت کنيد اگر

آنها اهانت نمايند شما اعانت کنيد اگر اذيت کنند

شما عنايت کنيد و از خدا طلب عفو و مغفرت نمائيد

و يقين بدانيد که انوار شما ساطع و علم شما خافق و صيت

شما بلند خواهد شد و رائحه طيبه خوش شما منتشر

خواهد گشت سراج هدايت از زجاج قلوب شما ساطع

شده اشراق بر آفاق خواهد کرد هر چند حالا اهميت

نميدهند لکن عنقريب خواهند داد نفوسيکه در

ملکوت الهی داخل ميشوند آن نفوس مثل ستاره های

ص ٢١٠

درخشنده روشن خواهند شد و مثل درختان

پر ثمر از هر ميوه ئی بارور خواهند گشت و مانند دريا

لؤلؤ اسرار نثار خواهند کرد مطمئن بفضل

الهی باشيد و مستبشر بعنايت او

)نطق مبارک ٤ ذی حجّه ١٣٢٩ در کليسای )

)نوای ديلام - پاريس قبل از ظهر ٢٥ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

جميع مظاهر مقدسه خدمت بحقيقت فرمودند

حضرت موسی ترويج حقيقت فرمود حضرت مسيح

تصريح حقيقت کرد جميع حواريين توضيح حقيقت

نمودند حضرت رسول تبشير بحقيقت داد اوليای

الهی مؤسس حقيقت بودند حضرت بهاء اللّه تأسيس

حقيقت فرمود کل مظاهر حقيقت بودند و تعاليم

کل توحيد عالم انسانی و الفت و محبت و يگانگی و تنزيه

ص ٢١١

و تقديس از ظلمات امکانی يعنی اختلاف و نزاع

و جدال و قتال پس ما که بندگان آن بزرگوارانيم

چرا بايد اختلاف کنيم چرا بايد نزاع و جدال نمائيم

بندگان يکخداونديم و جميع مشمول الطاف حضرت

رحمانی خداوند با کل در نهايت صلح است ما چرا

با يکديگر جنگ نمائيم خداوند با کل مهربانست

ما چرا نا مهربان باشيم خداوند خالق کل و رازق کل

و مربی کل و حافظ کل است ما چرا از يکديگر جدا

هستيم سبب اينست که اساس اديان الهی از ميان رفته

و فراموش شده و تشبث بتقاليد موهومه گشته

و چون تقاليد مختلف است سبب بغض و عداوت بين

بشر گرديده اما اگر باساس اديان الهی نظر کنيم کل

يکی است و اگر رجوع بآن نمائيم کل متحد و متفق

ميشويم و علم وحدت عالم انسانی در جميع آفاق موج

زند نهايت اينست که بعضی جاهلند بايد تعليم نمائيم

اطفالند بايد تربيت شوند تا به بلوغ رسند مريضند

بايد بنهايت مهربانی معالجه گردند و از اين گذشته

اختلاف و نزاع اهل اديان سبب شده است که احساسات

ص ٢١٢

ماديه غالب بر قلوب بشر گشته و احساسات الهيه از ميان

رفته اکثر بشر در عالم طبيعت غرق شده اند و ترقی

معکوس کردند زيرا حيوان محروم از ادراکات روحانی

و ادراک حقايق و حکمتهای بالغه الهی اسير طبيعتند و غرق

در گرداب ماده ابداً از خدا و از عالم الهی خبرندارند

حال اکثر بشر نيز بکلی از حقيقت اديان الهی محروم

و حق دارند زيرا آنچه در دست است تقاليد است

و مخالف قوانين عقل لهذا اکثر خلق طبيعی شده اند پس

ای اهل اديان بيائيد تا از تقاليد اوهام منزّه شويد

و باساس اديان الهی تشبث نمائيد تا متفق و متحد شويد

و پرستش حقيقت کنيد و در نهايت الفت و يگانگی

در ظل خيمه توحيد راحت و آسايش نمائيد جميع

نجوم سماء حقيقت گرديد و سراجهای روشن عالم

انسانی شويد حقيقت شريعت اللّه است حقيقت

هدايت اللّه است حقيقت محبت اللّه است حقيقت

فيوضات اللّه است حقيقت فضائل عالم انسانی است

حقيقت نفثاث روح القدس است ملاحظه نمائيد

درندگی و خونريزی از خصايص عالم حيوانيست

ص ٢١٣

و محبت و رأفت و اتفاق از فضائل عالم انسانی

با وجود اين بمقتضای منطوق تاريخ عالم از بدايت حيات

بشر در قرون اولی و در وسطی حتی قرون اخيره هميشه

خون بيچارگان خاک را رنگين نموده و همواره

بشر در خطر بوده حال نور حقيقت از افق ايران

درخشيده و ابرهای کثيف بتدريج متلاشی ميشود

و وحدت عالم انسانی در بدايت انتشار است و محبت

و الفت در بين ملل علم بر افرازد نفثات روح القدس

حکمران گردد ای اهل عالم بحرکت و اهتزاز آئيد

و شادمانی نمائيد و در سايه خيمه وحدت

عالم انسانی در آئيد و السّلام

)نطق مبارک شب دوشنبه ٥ ذی حجّه ١٣٢٩ )

)در منزل مادام کاسته - پاريس )

(26 نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

جميع انبيای الهی مظاهر حقيقتند حضرت موسی

ص ٢١٤

اعلان حقيقت کرد حضرت مسيح ترويج حقيقت

نمود حضرت محمد تأسيس حقيقت کرد جميع اوليای

الهی اعلان حقيقت کردند حضرت بهاء اللّه علم

حقيقت بلند نمود جميع نفوس مقدسه که بعالم

آمده اند چراغهای حقيقت بودند حقيقت وحدت

عالم انسانيست حقيقت محبت بين بشر است

حقيقت اعلان عدالت است حقيقت هدايت اللّه است

حقيقت فضائل عالم انسانيست انبيای الهی جميعاً

منادی حقيقت بودند و جميع متحد و متفق بودند

هر پيغمبری مژده بخلف خويش داد هر خلفی

تصديق سلف نمود موسی خبر از مسيح داد مسيح

تصديق موسی کرد حضرت مسيح خبر از محمد داد

حضرت محمد تصديق مسيح و موسی نمود جميع

بايکديگر متحد بودند ما چرا اختلاف کنيم ما امت

آن نفوس مقدسه هستيم همين قسم که انبيا محب

يکديگرند ما نيز بايد محب يکديگر باشيم زيرا

بندگان يک خدائيم و الطاف الهی شامل عموم است

خدا با جميع صلح است ما چرا با يکديگر جنگ کنيم

ص ٢١٥

خدا با همه مهربانست ما چرا با يکديگر ظلم کنيم

اساس اديان الهی محبت است و الفت و يگانگی الحمد لله

اين عصر عصر نورانيست عقول ترقی نموده و ادراکات

شديد شده اسباب الفت و اتحاد مهيا گشته روابط

محبت بين بشر محکم گرديده وقت آن آمده که جميع

با همديگر صلح نمائيم و بدوستی و راستی پردازيم

تعصب مذهبی نماند تعصب جنسی نماند تعصب

وطنی نماند بايکديگر در نهايت الفت محبت کنيم

بنده يک درگاهيم و مستفيض از انوار يک آفتاب

بجميع انبياء بايد مؤمن باشيم و بجميع کتب آسمانی

موقن شويم از جميع تعصبات بيزار شويم و خدمت

بخدا کنيم وحدت عالم انسانی ترويج نمائيم فضائل

عالم انسانی را آشکار کنيم مانند حيوانات درنده

نباشيم بخونريزی راضی نگرديم خون بشر را

مقدس دانيم اينچنين خون مقدسرا از برای خاک

نريزيم جميع در يکنقطه اجتماع کنيم و آن نقطه

وحدت عالم انسانيست ملاحظه کنيد الان در

طرابلس غرب چه ميشود چه بسيار پدران بی پسر

ص ٢١٦

ميشوند چه بسيار اطفال صغير بی پدر ميگردند چه

قدر مادران مهربان در مصيبت فرزندان خود

ميگريند چه قدر زنان در مصيبت شوهران فغان

و ناله ميکنند اين خون انسانی از برای خاک ريخته

ميشود حيوانات درنده از برای خاک جنگ نميکنند

هر يک بمحل خود قناعت مينمايند گرگ بلانه خود

قناعت ميکند پلنگ بمغاره خود اکتفا مينمايد

شير به بيشه خود قناعت کند هيچيک به فکر تعدی

در حق ديگری نيفتد ولی افسوس که انسان

بی رحم اگر همهء آشيانه ها را بتصرف آرد باز در

فکر آشيانه ديگر است و حال آنکه خدا بشر را

انسان خلق کرده ولی از حيوانات درنده بدتر شده

حيوانات درنده ابناء جنس خويش را نميدرند

گرگ هر قدر درنده باشد در يکشب نهايت ده

گوسفند ميدرد و لکن يک انسان سبب ميشود صد

هزار بشر را در يکروز قتل مينمايد حال انصاف

دهيد اين بچه قانون درست ميآيد اگر يکنفس

انسانی را بکشد او را قاتل گويند امّا اگر خون

ص ٢١٧

صد هزار نفس را بريزد او را سرور دليران گويند

اگر نفسی ده درم از کسی بدزدد او را سارق مجرم

گويند امّا اگر يک مملکت را غارت کند او را فاتح

نامند اگر يکخانه را آتش زند او را مجرم شمرند

لکن اگر مملکتی را بآتش توپ و تفنگ بسوزاند

او را جهانگير گويند اينها جميعاً از آفات جميع بشر است

از درندگی بشر است از عدم ايمانست زيرا اگر

انسان معتقد بعدالت الهی باشد راضی نميشود خاطری

بيازارد و بريختن قطره ئی از خون راضی نگردد

بلکه شب و روز ميکوشد تا خاطری را مسرور

کند حال الحمد للّه آثار انتباه در بعضی از بشر پيدا

شده بدايت اشراق صبح صلح اکبر است اميد

ما چنانستکه وحدت عالم انسانی انتشار يابد بغض

و عداوت بين بشر برافتد صلح اکبر آشکار گردد

و جميع ملل با يکديگر الفت کنند و محفل صلح تشکيل

نمايند و مشا کلی که بين ملل و دول حاصل در آن

محکمه کبری فيصل يابد اين مشروط و موکول

بر اين است که صلح پرور در دنيا بسيار گردند محب

ص ٢١٨

عالم انسانی تزايد يابد افکار عمومی منعطف بصلح

شود تا از کثرت محبين صلح و صلاح ملل و دول

مجبور بر اتحاد شوند محبت نورانيت است بغض

و عداوت ظلمت است محبت سبب حيات است

عداوت سبب ممات البته عقلا حيات را بر ممات ترجيح

دهند اتحاد را بر اختلاف مرجّح شمرند و بجان و دل

بکوشند که اين ابر های ظلمانی زائل شود شمس

حقيقت اشراق کند عالم عالم ديگر شود کره ارض

جنتی در نهايت طراوت و لطافت گردد شرق و غرب

دست در آغوش يکديگر کنند جنوب و شمال دست

بدست يکديگر دهند تا محبت حقيقی الهی در عالم

انسانی جلوه نمايد زيرا محبت بخلق محبت بخداست

مهربانی بخلق خدمتی بخدا دعا کنيد بجان و دل

بکوشيد تا سبب محبت بين بشر شويد تا سبب عدالت

شويد تا سبب اتحاد شرق و غرب گرديد بلکه

انشاء اللّه تعصب مذهبی تعصب جنسی تعصب سياسی

تعصب وطنی نماند عالم آسايش و راحت يابد جميع شما ها

اولاد داريد ميدانيد چه قدر عزيزند اين بيچارگان

ص ٢١٩

که الآن اولادشان شرحه شرحه ميشوند آنها هم مثل شما

هستند ملاحظه کنيد اگر پدر و مادری طفل عزيز

خو د را بخون آغشته بيند چه حالت پيدا ميکند

ديگر از برای او دل ميماند از برای او راحت ميماند

از برای او هيچ تسلّی حاصل ميشود همينطور الآن

نفوسيکه در طرابلس هستند پدران و مادرانشان آن

حالت را دارند خدا ما را خلق کرده که با يکديگر

محبت کنيم الفت کنيم نه بيکديگر شمشير کشيم

بل محفل الفت و محبت ترتيب دهيم انجمن عدل

تأسيس کنيم نه صف حرب بيارائيم چشم بما داده

که يکديگر را بمحبت اللّه نظر کنيم دل داده که تعلق

بيکديگر داشته باشيم نه اينکه با يکديگر بغض و عداوت

داشته باشيم ببينيد خدا چه فضلی در حق انسان

کرده بانسان عقل داده احساس داده تا اين قوای

رحمانيه را در سبيل محبت صرف کنيم نه در مقام

مضرت از خدا بخواهيد که شما را مؤيّد کند و بفضائل

عالم انسانی موفق نمايد چراغی را که ايزد بر افروخت

خاموش نکنيم باران رحمت پروردگار را قطع

ص ٢٢٠

ننمائيم برکت آسمانی را مانع نشويم موفّق بآن

شويم که عالم انسانی را تزيين دهيم شرق و غرب را

روشن کنيم جميع امم را با هم ارتباط دهيم بنيان

جنگ را بر اندازيم و سبب الفت قلوب شويم اينست

منتها آمال ما اينست رجای ما از خدا اميدواريم

که بآن موفق گرديم حضرت بهاء اللّه از افق ايران

بنورانيت هدايت طلوع نمود بجميع ملوک مکاتيب

مخصوص نوشت جميع را بصلح اکبر دعوت فرمود

و کل را نصيحت نمود از آنجمله ناپليون ثالث را

که پادشاه پاريس بود از پنجاه سال تا يوم صعودش

کوشيد تا بتدريج قلوب منجذب بصلح اکبر شود

الحمد للّه اين نور در انتشار است وعلم صلح

اکبر انشاء اللّه بلند ميشود ما شب و روز

ميکوشيم تا عالم بشر منور شود و شمس

حقيقت بنور حقيقت بر شرق و غرب بتابد

ص ٢٢١

)نطق مبارک عصر دوشنبه ٥ ذی حجّه ١٣٢٩ )

)در منزل مسيو اسکات - پاريس ٢٧ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

اين منزل محفلی است بهائی محفل بهائی هر جا

تأسيس گشت روز بروز اتساع علوم شد و سبب

حصول روحانيت کبری گرديد و علت محبت بين بشر

گشت در اندک زمانی ترقيات فوق العاده حاصل شد

در طهران وقتی محفل روحانی تأسيس شد در يکسال

تعدد پيدا کرده به نه رسيد باين سرعت انتشار يافت

و الآن در جميع محافل احبای الهی جمع ميشوند و بنهايت

محبت و الفت و سرور با همديگر ملاقات مينمايند تبليغ

امر اللّه ميکنند بتعليم نفوس جاهله مشغولند و تأليف

بين قلوب ميکنند و اعانت فقرا مينمايند و در فکر

معيشت عجزه ميافتند معالجه بيماران ميکنند بفرياد

بيچارگان ميرسند لهذا اميدوارم چون در پاريس

ص ٢٢٢

تازه اين محفل تأسيس شده همينطور مثل محافل ايران

روز بروز ترقی کند بلکه از آنجا بيشتر ترقی داشته

باشد اگر چنانچه احبای الهی ثابت و مستقيم بر امر

بمانند و بموجب تعاليم بهاء اللّه سلوک و حرکت کنند

هر فقيريرا معين باشند و هر مريض را پرستار شوند

و هر بيچاره ئی را ملجأ و پناه گردند يقين است که

در اندک زمانی اين محفل نورانی گردد و نتايج عظيمه

از آن حاصل شود و روز بروز نفوسيکه در اين محفل

هستند در مراتب کمالات انسانی ترقی خواهند نمود

محفل بايد بر يک اساس متينی تأسيس شود از اول

وظائف محفل يعنی آنچه را بايد مجری دارند ذکر کنند

و قرار بدهند اولا اساس اين باشد که اين محفل

از برای نشر رحمت باشد و ثانياً اينکه خدمت بوحدت

عالم انسانی نمايند و ثالثاً اينکه قلوب ناس را منور

بنور هدايت کنند رابعاً اينکه بمنتهای مهربانی با جميع

ناس معامله نمايند خامساً اينکه بملکوت الهی دائماً

تضرع و زاری کرده مناجات کنند تا بخدا نزديک

شوند سادساً آنکه در جميع معاملات و جميع مکالمات

ص ٢٢٣

صدق محض باشند سابعاً اينکه بايد هريک در نهايت امانت

و ديانت باشند تا اينکه در ميان خلق مشهور شود که

اين شخص کامل است حاذق است امين است رحيم است

کريم است شجاع است منقطع از ماسوی اللّه است

منجذب بنفحات اللّه است شخصی است الهی و نزد

عموم واضح و مشهود باشد که هر نفسی بهائی شد آن

نفس در جميع مراتب و فضائل شخص کاملی است

حالا مقصد از محفل اين است که اينگونه مذاکرات

در آن بشود تا احبای الهی يکديگر را تشويق و تحريص

کنند و همديگر را نصيحت نمايند و سبب شوند

که اين محفل عبارت از يکنفس بشود روح واحد

قلب واحد احساسات واحد اتفاقات تام حقيقی حاصل

شود مقصود از محفل اين است من دعا ميکنم که

شما ها در اين محفل روز بروز منور تر گرديد روحانی تر

شويد محبت اللّه بيشتر ظاهر گردد اخلاق اهل

محفل بهتر شود توجهشان بخدا بيشتر گردد در درگاه

احديت مقرب تر شوند تا هر يک مانند شمع بنور

موهبت کبری روشن و درخشنده گردند

ص ٢٢٤

رحمانا رحيما کريما شرق و غرب از انوار مشرق جمال

منور است و مشام روحانيان از نفحات قدست معطر

خداوندا بندگان را در ظل عنايت پناه ده نادانان را

بر اسرار حقيقت آگاه کن بيچارگان را ملجئی بخش

و آوارگانرا سر و سامانی ده دلهای شکسته را مسرور

کن و مرغان بال شکسته را پرواز ده تشنگانرا از

سلسبيل عنايت بنوشان و فقيران را از گنج ملکوت

مستغنی فرما طفلانرا در مهد عنايت پرورش ده تا

ببلوغ رسند مريضان را بدرمان آسمانی درمان فرما

تا صحت و عافيت يابند خداوندا کوران را بينا کن

و کران را شنوا نما مردگانرا زنده کن و پژمردگان را

تر و تازه فرما نوميدانرا اميد وار کن و محرومانرا

بهره ئی عطا فرما توئی بخشنده توئی دهنده و توئی مهربان

ای پروردگار هر چند ضعيفيم ولی تو قوی هستی

و هر چند فقيريم تو غنی هستی و هر چند ذليليم تو عزيز

هستی پس نظر بفقر و ضعف مفرما بلکه آنچه

مقتضای غنای مطلق و قوت و قدرت تو است ارزانی

کن توئی رحيم توئی رحمن توئی بخشنده توئی مهربان

ص ٢٢٥

)نطق مبارک ششم ذی حجّه ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک - پاريس ٢٧ نوامبر ١٩١١ )

هُواللّه

رؤسای اديان امروز گمان ميکنند که دين عبارت

از تقليد آباء و اجداد است لهذا هر قومی تشبّت بتقاليد

نموده آن را حق ميدانند و اين تقاليد چون حقيقت

نيست لهذا مخالف با يکديگر است و از اين سبب

اختلاف و عداوت بين بشر حاصل شده زيرا همچنين

گمان ميکنند که دين مخالف علم است و عقائد دينيه را

تفکر و تعمقی لازم نيست و تطبيق بعقل و علم جائز

نه زيرا عقل و علم مخالف دين است لهذا عقائد دينيه

بايد مجرد عبارت از صرف تلقين رؤسای روحانی باشد

و آنچه آنان بگويند بايد معتقد شد و لو مخالف علم

و عقل است و حال آنکه علم و عقل نور است دين بايد

مطابق علم و عقل باشد دين که مطابق عقل کلی نباشد

جهل است ميگوئيم علم و جهل نور و ظلمت اگر دين

ص ٢٢٦

ضد علم باشد آن جهل است پس بايد دين مطابق عقل و علم

باشد و اين اختلافی که بين بشر است جميع منبعث

از جهل است اگر آنها دين را تطبيق بعقل الهی و علم

بکنند همه پی بحقيقت برند هيچ اختلافی نميماند

جميع متحد و متفق ميشوند اعظم موهبت الهی برای

انسان علم است و امتياز انسان از حيوان بعقل

و علم است پس اگر عقائد دينيه منافی علم و عقل باشد

البته جهل است انسان آنچه ميشنود بايد آن را تطبيق

بعقل الهی و علم کند اگر علم و عقل قبول کند آن

حق است امّا اگر بهيچوجه علم حقيقی و عقل کلی

تصديق نکند آن جهل است ملاحظه در ملل عالم

فرمائيد چگونه غرق در تقاليد و اوهامند يکی عبادت

وهم ميکند يکی خدائی در عقل جزئی خود تصور نمايد

و آن را عبادت ميکند و حال آنکه آنچه در عقل

گنجد آن تصور است يکی عبادت آفتاب ميکند

ديگری عبادت شجر و حجر در ازمنه قديمه بسياری

عبادت باد ميکردند عبادت دريا ميکردند عبادت

گياه ميکردند اينها جميعاً تقاليد است جميعاً مخالف

ص ٢٢٧

علم و عقل است و اين اختلاف را سبب نزاع و جدال

و قتال مينمودند پس انسان بايد از جميع تصورات و تقاليد

آباء و اجداد عاری و بری باشد هر چيزی را بميزان

علم و عقل بايد موازنه کرد زيرا دين و عقل يکی است

ابداً از هم جدا نميشود لکن شايد عقل ضعيف ادراک

نتواند آنوقت قصور از دين نيست از نقصان عقل است

مثلاً طفل ممکن نيست امور کليه را ادراک نمايد اين

از ضعف عقل طفل است و عقلش چون بدرجه کمال

رسد ادراک کند طفل تصور عظمت و مرکزيت آفتاب

و حرکت زمين نميکند و اين را نميفهمد لکن چون

عقلش بکمال برسد خوب ادراک ميکند پس اين مخالف

عقل نيست و لو اينکه عقل طفل ضعيف است ادراک

آن نتواند مقصد اينست که بدانيد خدا علم و عقل را

خلق کرده تا ميزان فهم باشد نبايد اين چنين قوه ئی را

که موهبت الهی است معطل و معوق کنيم جميع امور را

بايد بآن موازنه نمائيم زيرا دين را عقل ادراک ميکند

اگر انسان عقل نداشته باشد دين را چگونه ميفهمد

اين مشهود و واضحست که عقل و علم لازمست

ص ٢٢٨

)نطق مبارک ششم ذی حجّه ١٣٢٩ در منزل )

)مسيو اسکات در پاريس ٢7 نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

امروز ميخواستم بيايم اينجا دم در ديدم اروپلن بلند

شده بسيار منظر خوشی بود حقيقت خيلی صنعت

غريبی است دلالت بر قوت بشر ميکند که خداوند

چنين قوه ئی بانسان داده که پرواز باوجی مافوق

طاقت طيور ميکند اين برهان کافی وافيست که انسان

حاکم بر طبيعت است و قانون عمومی طبيعت را بکلی

بهم ميزند ملاحظه کنيد خدا چه قوه ئی چه موهبتی

بانسان داده است که حاکم بر طبيعت است ولی انسان خود را

اسير طبيعت داند خدا انسان را بزرگوار خلق کرده

لکن انسان خود را اسير مينمايد خدا قوه عظيمه

بانسان داده لکن انسان خود را حقير بيند مثلاً قوه

ص ٢٢٩

کاشفه حقايق اشيا داده تا اسرار کائنات را از حيّز

غيب بحيّز شهود آرد و حال آنکه طبيعت آنرا پنهان

نموده است بسيار بسيار از اين اروپلن خوشم آمد

زيرا هر چيزيرا پروازی است اين پرواز اروپلن است

که بقوه گاز طيران نمايد و همچنين مرغ را پروازی

امّا بقوه بال و هوای لطيف و اجسام غير موزونه را

پروازی لکن بسبب خفت اجسام بهمين قسم عقل انسان را

نيز پروازی روح انسانرا پروازی قلب انسانرا پروازی

امّا پرواز روح انسان را ببشارت الهی است پرواز عقل انسان

بازدياد ادراکات است پرواز قلب انسان بمحبت اللّه است

تعاليم الهی بجهت اين نزول يافته که روح انسانی پرواز

کند تا باوج ملکوت اعلی رسد و قلب انسان بمحبت

اللّه پرواز کند تا بخدا نزديک شود پس از برای

هر چيزی پروازيست و هر چيز باعلی درجه خود

برسد پرواز کرده مثلاً اين چراغ چون باعلی درجه

خود برسد پرواز کرده اين گل وقتی باعلی درجه خود

برسد پرواز کرده انسانهم وقتی باعلی مرتبه خودش

برسد پرواز کرده اما پرواز انسان بايمان است پرواز

ص ٢٣٠

انسان بفضائل عالم انسانيست پرواز انسان باکتساب

کمالات انسانيست پرواز انسان بموجب عمل بتعاليم

الهی است پرواز انسان خدمت بوحدت عالم انسانيست

پرواز انسان انتباه بآيات الهی است پرواز انسان

باينست که آيت هُدی بين خلق باشد پرواز انسان

اينست که رايت آسمانی باشد پرواز انسان اينست

که روشن بنور حقيقت باشد پرواز انسان اينست

که منقطع از مادون حق باشد پرواز انسان اينست

که توجه بملکوت ابهی داشته باشد پرواز انسان

اينست که تعاليم بهاء اللّه را بتمامه اجرا دارد اميدم

اينست انشاءاللّه جميع شما ها پرواز کنيد روحتان

قلبتان فکرتان پرواز کند جميع شئونتان پرواز کند

اينست آرزوی من ان شاء اللّه بآن موفق شويد دعا بکنم

اللّهمّ يا واهب البرايا و يا موجد الاشياء اسألک بفضلک

و جودک الّذی احاط الکِائنات و الطافک الّتی سبقت

الموجودات و باسمک الاعظم الّذی خضعت له الاعناق

و ذلّت له الرّقاب و خشعت له الاصوات أن تجعلنا متضرّعين

اليک متوکّلين عليک متذلّلين بين يديک نرجو رحمتک

ص ٢٣١

الکبری و موهبتک العظمی ربّ أيّدنا علی الاستقامة

فی امرک و الثبوت فی حبک و التشبّث بذيل غنائک و التّجرّع

من اقداح محبتک و التّبتّل اليک بقلب خاضع خاشع منجذب

الی جمالک و روح مستبشر بآيات قدسک و عين ناظرة

الی افق توحيدک و اذن واعية لنداء ملکوتک ربّ وفّقنا

علی کل خير فی ملکک و ملکوتک و أيّدنا علی خدمتک

و طاعتک ربّ احفظنا فی کل الاحوال و احرسنا عن

کل الافتتان و اهدنا الی سبيل عفوک

و غفرانک انک انت الکريم

انک انت العزيز انک

انت الرحمن الرحيم

)نطق مبارک ٧ ذی حجّه ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک در پاريس ٢٨ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

موسيو در يفوس امروز صدايش گرفته نميتواند

ترجمه بکند لهذا مجبوريم که ترجمه بزبان انگليسی

باشد در آن مجالس که من با شما صحبت داشتم و ملاقات

ص ٢٣٢

کردم شما مطلع بر اساس اين امر شديد شما حالا واقف

اسرار امر اللّهيد امّا ديگران هنوز در وهمند

زيرا آنان از اين امر چيزی شنيده اند و آن روايات اکثر

حقيقت ندارد و آن اساس امر جمال مبارک نيست

هر چند بعضی از روايات موافقست لکن اکثر موافق

نيست اساس دين اللّه آن است که من ذکر کردم يک

يک از برای شما تفصيل دادم مختصر اينست که شما ها

بايد بموجب تعاليم جمال مبارک عمل کنيد تا جميع

مردم ببينند که از اعمال شما آثار تعاليم جمال مبارک

ظاهر و باهر است و بکوشيد تا اين نورانيت عالمرا

احاطه کند و روح حيات ابديه در نفوس دميده

شود و يقين بدانيد که نفثات روح القدس شما را تأييد

مينمايد جميع من علی الارض اگر بر شما قيام نمايند

شما مضطرب نشويد محزون نگرديد از شماتت و ملامت

بی خردان دلگير نشويد حضرت مسيح را وقتيکه

تاج خار بر سر نهادند ملاحظه مينمود که جميع تاجهای

ملوک در مقابل آن تاج خاری خاضع و خاشع سجده

مينمايند اينست که ميفرمود من در يمين عزّت و قدرت

ص ٢٣٣

خواهم بود و حالا من بشما ميگويم اين را در خاطر

داشته باشيد نورانيت شما آفاق را احاطه کند قوه

شما بر جميع قوای عالم غالب گردد روحانيت شما در جميع

اشيا اثر کند شما ها شمع روشن عالم می شويد ظلمات

هر چه قوی باشد مقاومت نورانيت شما را نخواهد کرد

اين وعده الهی است که به شماها ميدهم يقين داشته

باشيد و بقوت الهيه قيام کنيد و السّلام

)نطق مبارک ٧ ذی حجّه ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک - پاريس ٢٩ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

از جملهء اوامر حضرت بهاء اللّه اينست که بايد جميع ملت

از اهل معارف و علوم اتفاق کرده يک لسانی انتخاب

يا ايجاد نمايند و آن لسان عمومی باشد و اين امر

ص ٢٣٤

در کتاب اقدس چهل سال پيش نازل شده و مضمون

آن اينست مسئله لسان بسيار مشکل شده زيرا لسان

بسيار است و اختلاف حاصل شده بين جميع اقوام

و طوائف و تا وحدت لسان حاصل نگردد ائتلاف مشکل

و معاملات مختلّ است هر انسان محتاج بلسان های

بسيار است تا بتواند بجميع بشر معامله و معاشرت

و ملاقات نمايد و اين مستحيل است زيرا آنچه تا حال

در آکاديمی معلوم و مسلّم شده هشتصد لسان معين گشته

و از برای انسان تحصيل اينهمه لسان ممکن نيست پس

بهتر اينست يک لسان ايجاد و يا انتخاب شود تا آنکه

لسان عمومی باشد در اينصورت انسان بدو لسان

محتاجست يکی لسان وطنی يکی لسان عمومی بلسان

وطنی خودش با قوم خود گفتگو نمايد امّا بلسان

عمومی با جميع عالم محاوره نمايد و محتاج لسان ثالث

نميباشد و جميع بشر با يکديگر بدون مترجم الفت و مصاحبت

مينمايند حال اگر چنين چيزی بشود فی الحقيقة سبب

راحت و آسايش و سرور جميع ملل عالمست بعد از مدتی

مديده شخصی پيدا شد اين لسان اسپرانتو را ايجاد

ص ٢٣٥

کرد فی الحقيقة زحمت کشيده خوب ايجادی کرده

لکن بجهت آنکه تأمين و ترويج آن لسان لازمست

لهذا عموم ملت از ارباب معارف بايد يک مجلس عمومی

تشکيل دهند هر ملتی نفسی را انتخاب نمايد اينها

انجمنی بيارايند و معاونت آنشخص بکنند و لسان را

از هر جهت اکمال نمايند تا آن لسان انتشار حاصل نمايد

و لسان منتخب عموم ملل عالم شود و بر ملتی تعليم

آن گران نباشد زيرا حال بر بعضی گران و مشکل است

ميگويند اين لسان را ما ايجاد نکرده ايم روس ايجاد

کرده است لهذا تعلق قلب چندان ندارند اما اگر

همچو انجمنی تشکيل شود جميع اعضاء تصديق کرده

اتمام و اکمال نمايند آنوقت جميع ملل بنهايت سرور قبول

مينمايند و تا آن لسان ترويج نشود راحت و آسايش

آنطور که بايد و شايد برای بشر حاصل نميشود زيرا

اختلاف لسان بسيار سبب اختلاف و سوء تفاهم است

مثلاً ميانه آلمان و فرانسه چه تفاوتيست تفاوت لسان است

و بس ميان شرق و غرب يک سبب اختلاف لسان است

اگر جميع بشر بلسان عمومی تنطق نمايند وحدت

ص ٢٣٦

عالم بشر را خدمت مينمايند لهذا شما لسان اسپرانتو را

خيلی دوست داشته باشيد چرا بدايت تأسيس است

انشاء اللّه اکمال خواهد شد و جميع من علی

الارض راحت خواهند گشت

و عليکم البهاء الابهی

)نطق مبارک ٩ ذی حجّه ١٣٢٩ در منزل )

)مبارک در پاريس ٣٠ نوامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

امروز با يکی از خانمها در اين مذاکره بوديم که

اساس دين الهی يکی است ميخواهم اينمسئله را برای

شما شرح دهم هر يک از اديان مقدسه الهيه که تا حال

نازل شده منقسم بدو قسم است يکقسم روحانياتست

معرفت اللّه است موهبت اللّه است فضائل عالم

انسانيست کمالات آسمانيست که تعلق بعالم اخلاق

دارد اين حقيقت است و اين اصل است و جميع

انبيای الهی بحقيقت دعوت کردند حقيقت محبت

ص ٢٣٧

اللّه است حقيقت معرفت اللّه است حقيقت ولادت ثانويه

است حقيقت استفاضه از نفثات روح القدس است

حقيقت وحدت عالم انسانيست حقيقت الفت بين

بشر است حقيقت دوستی است حقيقت عدلست

حقيقت مساوات بين بشر است جميع انبيای الهی اين

تأسيس و ترويج کردند پس اديان الهی يکيست و قسم

ديگر که تعلق بجسمانيات دارد و فرعست در آن بحسب

اقتضاء زمان تغيير و تبديل حاصل ميشود مثل اينکه

در شريعت تورات طلاق جائز در شريعت مسيح جائز

نه در شريعت موسی سبت بود در شريعت مسيح

نسخ شد اين تعلق بجسمانيات دارد اهميتی ندارد

بحسب اقتضاء زمان تغيير و تبديل ميشود عالم امکان

مثل هيکل انسان ميماند گاهی صحت دارد گاهی عليل

و مريض است لهذا معالجات نظر باختلاف امراض متفاوتست

يکروز علت از حرارت است بايد تبريد شود يکروز مرض

از رطوبت است بايد علاج ديگر گردد مراد اينست که آن قسم

از شريعت اللّه که تعلق بعالم جسمانی دارد آن تغيير و تبديل

حاصل ميکند و اين نظر باقتضاء زمان است در زمان

ص ٢٣٨

موسی يکنوع اقتضائی بود در زمان مسيح نوعی ديگر

در زمان موسی طفل شير خوار بود شير لازم داشت

در زمان مسيح غذا خوار شد ملاحظه کنيد که

انسان از بدايت حيات تا نهايت در جميع اطوار يک

شخص است همين طور دين الله در جميع ادوار يکدين است

انسان در بدايت جنين است بعد از آن طفل شير خوار

بعد از آن طفل راهق بعد از آن ببلوغ ميرسد بعد

از آن جوان می شود بعد بکمال ميرسد بعد پير ميشود

هر چند أحوال و أطوار مختلف پيدا ميکند لکن

باز يکی است همين طور دين الهی يک دين است زيرا

حقيقت است و حقيقت تعدد قبول نکند اين اختلافی که

ملاحظه ميکنيد در أديان الهی مثل اختلاف انسانست

از بدايت حيات تا نهايت حيات مثلاً آن که الآن پير است

همان انسان جنين است هر قدر که متفاوت و مختلف است

و بحسب ظاهر اختلاف دارد ولی باز انسان

واحد است همين طور دين الهی هر چند ظواهر آن

در أيام أنبيا مختلف است لکن حقيقت واحد است

پس بايد بآن حقيقت متوسل شويم تا کل ملل عالم

ص ٢٣٩

متفق شويد تا اين نزاع و جدال بکلی زائل شود

جميع بشر متحد و متفق شوند از خدا ميخواهم که

شما ها سبب وحدت عالم انسانی شويد تا جميع

بشر دست در آغوش يکديگر نمايند

و عزت ابديه عالم انسانی

جلوه نمايد مرحبا

)نطق مبارک ١٠ ذی حجّه ١٣٢٩ شب شنبه )

)در منزل مسيو دريفوس - پاريس ١ دسامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

روزيکه بپاريس آمدم ديدم مزرعه ايست

خاکش استعداد دارد قوه انبات دارد تخمی از محبت

اللّه در آن پاشيده شد ابر رحمت پروردگار بر آن

باريد و حرارت شمس حقيقت بر آن تابيد نسيم

عنايت بر آن وزيد و اين دانه ها بنای روئيدن گذاشت و از

فيض ملکوت ابهی سبز و خرم خواهد شد بشما

ص ٢٤٠

بشارت ميدهم که روزی خواهد آمد که پاريس گلشن

شود و انواع رياحين برويد و روائح طيبه بآفاق منتشر

شود چون بپاريس نظر ميکنم ميببنم روح القدس

در هوای آن مواجست از وقتيکه من آمدم تا بحال

ترقی بسيار حاصل شده جمعی بملکوت ابهی اقبال

نموده اند حضرت مسيح در وقت صليب عده کمی

شاگردان داشت بزودی جميعتشان زياد شد و آفاق را

روشن کرد رويها منور شد مشامها معطر گشت

حال الحمد للّه جم غفيری در پاريس هستند و همه

منجذب حقيقت يقين بدانيد الطاف جمال ابهی شما را

احاطه خواهد کرد روح القدس تأييد ميکند انوار آسمانی بر شما ميتابد

خلاصه شکر کنيد که فيض الهی شامل شد جميع

مردم در خوابند شما بيداريد جميع نادانند شما دانا

گشتيد ولادت ثانويه يافتيد بماء حيات تعميد

شده ايد و ميشويد بروح حيات ابدی رسيديد لهذا

مطمئن بفضل الهی باشيد اميدوارم با يکديگر در نهايت

محبت و الفت باشيد و از برای يکديگر جانفشانی کنيد

ص ٢٤١

و بجميع خلق مهربان باشيد جميع بشر را خويش و پيوند

خود بدانيد و همه را بنده يک خداوند شمريد هيچ

جدائی و بيگانه نبينيد عالم انسانرا مثل يک شجره

واحده بدانيد که برگ و شکوفه و بار دارد و مردمرا مثل

برگ و ثمر آن شجر بدانيد جميع را دوست بايد داشت

نهايت اينست بعضی نادانند بايد دانا شوند طفلند بايد

تربيت شوند هر گز نظر به بيگانگی نکنيد حال

ميخواهم با شما وداع کنم هر چند جسماً جدا ميشويم لکن

جميع در قلب منيد هيچ يک فراموش نميشويد من

در شرق و شما در غرب بکوشيم که نورانيت احاطه کند

وحدت عالم بشر ظاهر شود زيرا جميع انبياء بجهت

محبت خلق شده اند

ملاحظه کنيد حضرت ابراهيم چه قدر زحمت کشيد

تا محبت ظاهر شود حضرت موسی چه قدر مبتلا شد

حضرت مسيح صبيح چگونه گرفتار قوم قبيح گشت

حضرت محمد چقدر بلاهای مبرم ديد حضرت باب

چه صدمات بيحساب مشاهده نمود حضرت بهاء اللّه

چه بلايای مستمره و عقوبات شديده تحمل فرمود

ص ٢٤٢

تا طوائف مختلفه را متفق نمايد پس بايد جميع اشعه شمس

حقيقت شويد جنود آسمانی گرديد مدن قلوبرا فتح

نمائيد الحمد للّه بهاء اللّه باثر قلم مبارک عهد و ميثاقی گرفتند

که جميع ناظر به يک نقطه باشند مطلع بر اسرار کتاب

الهی اوست اين موهبت برای آنست که اختلاف حاصل

نشود پس دائماً بکوشيد که متوجه بمرکز ميثاق الهی باشيد

الهی الهی ترانی منجذباً الی ملکوتک خاضعاً خاشعاً

لجبروتک مبتهلا اليک متذلّلا بين يديک متوکّلا عليک

ارجوک بقلبی و روحی و ذاتی و کينونتی ان تنزل علی هؤ لاء

برکة من عندک و قدّر لهم نصيباً موفوراً من عطائک

و اجعلهم آيات رحمتک و کلمات کتابک ای ربّ انر ابصارهم

بانوار الهدی و احی قلوبهم من نداء ملکوتک الابهی

و اجعلهم من اشجار حديقتک الغناء و الکواکب اللامعة

النوراء و يسّر لهم الامور و اجعلهم يحبّون بعضهم البعض

بقلب طافح بالولاء ربّ اجمعهم تحت لوائک و ارزقهم

من مائدة سمائک انک انت الکريم

انک انت الرحمن الرحيم

ص ٢٤٣

)نطق مبارک شب پنجشنبه ١٥ ذی )

)حجّه ١٣٢٩ در مارسيل در مجمع )

)تياسوفيها ٦ دسامبر ١٩١١ )

هُو اللّه

اعظم فضائل عالم انسانی حکمت الهی است و حکمت

عبارت از اطلاع بحقايق اشياء علی ما هی عليها است

و علم و احاطه بحقايق اشياء ممکن نيست جز بحکمت الهيه

زيرا علم بر دو قسم است يکی تصوری و ديگری

تحقيقی است بعبارة اخری حصولی و حضوری

مثلاً ما ميدانيم که آبی هست امّا اين صرف تصور است

امّا وقتی نوشيديم تحقيقی گردد لهذا گفته اند علم تام

تحقق به شیء است نه تصور شیء مثلاً اگر انسان بداند

که مائده و نعمتی موجود است از اين تصور تلذذ نيابد

امّا چون از مائده تناول کند تلذّذ و تغذّی نمايد

ص ٢٤٤

پس تحقق تام حاصل شود مثلاً انسان ميداند

در دنيا عسلی هست لکن اين تصور کفايت نکند

و مذاق شيرين ننمايد بلکه بايد بچشد تا علم ذوقی حصول

يابد پس حکمت عبارت از اطلاع بحقائق اشيا است علی

ما هی عليها ذوقاً و تحققاً لهذا خداوند انسانرا جامع

جميع حقائق خلق کرده است مثلاً مراتب وجود

يا جماد است يا نبات است يا حيوانست و انسان نوع ممتاز است

که جامع کمالات جمادی و کمالات نباتی و کمالات حيوانی است

مثلاً کمالات جمادی جسمانيست ترکيب عناصر است

تحقق صورت و مثالست اين کمال در انسان موجود

اما کمالات نباتی قوه ناميه است آن نيز در انسان موجود

و کمالات حيوانی قوه حساسه است اين قوه نيز در انسان

موجود پس در انسان يک جامعيّتی موجود يعنی جامع

جميع کمالات جمادی و نباتی و حيوانی است و فضلاً عن ذلک

اين جامعيّت مؤيّد بقوه روح است و بآن روح انسان

ممتاز از سائر کائنات و اشرف موجودات است و جامع

جميع کمالات کونيه است و مظهر فيوضات رحمانيه و کمالات

ربانيه است زيرا هر اسم وصفتی که خدا را بآن بستائی

ص ٢٤٥

آيتی از آن در انسان موجود است مثلاً حق را ستايش

نمائی که بصير است آيت بصر چشم انسانست اگر چشم

نداشتی تصور بصيری حق نتوانستی از جملهء کمالات

الهی سمع است از جمله کمالات الهی جود است از

جمله کمالات الهی اراده است از جمله کمالات الهی

قدرت است اينها کمالات الهيه است اين کمالاتيست

که حضرت احديت را بآن ستايش ميکنی از هر يک

از اين کمالات آيتی در انسان موجود است پس اين کمالات

فيض الهی است لهذا انسان جامع کمالات کونيّه و مستفيض

از کمالات الهيه است از اين جهت است که انسان بر جميع

کائنات غالب و قاهر است زيرا جميع کائنات علويّه

و سفليّه اسير طبيعت است مثلاً آفتاب باين بزرگی اسير

طبيعت است دريای باين وسيعی اسير طبيعت است

جميع اجسام عظيمه آسمانی اسير طبيعت است و ابداً

سر موئی از قانون طبيعت تجاوز نتواند آفتاب از

مرکز و مدار خودش انحراف نکند زمين از مدار

خودش تجاوز نتواند جميع آنها محکوم طبيعتند اما

انسان بالعکس حاکم بر طبيعتست مثلاً بمقتضای طبيعت

ص ٢٤٦

و احکام آن انسان ذی روح خاکيست نه هوائی و مائی

با وجود اين قانون طبيعت را ميشکند در هوا پرواز نمايد

و بر روی دريا مانند ميدان جولان ميدهد در زير آب

کشتی ميراند و اين مخالف قانون عمومی طبيعت است مانند

قوه برقيه قوه سر کشی است که کوه را ميشکافد آنرا

در شيشه حبس ميکند و حمّال قرار داده جميع بار ها را

بر دوش آن ميکشد و حال آنکه بحسب قانون طبيعت اين

قوه برقيه آزادست و بر جميع اشياء قاهر است امّا مقهور

انسانست پس معلوم شد که انسان قانون طبيعت را خرق

ميکند لهذا اشرف جميع کائناتست چگونه جامعيّت

دارد و عجب است مادّيّون از اين نکته غافل شده اند

متصل در تعاليم خودشان ميگويند که جميع کائنات

اسير طبيعت است و شيئی از اشياء نميتواند از قانون

طبيعت تجاوز کند و حال آنکه انسان خرق قانون طبيعت

کند مثلاً در روی زمينست امّا کشفيات فلکيه مينمايد

اموری که بقانون طبيعت در حيّز غيبست و سرّ

مکنون است کشف نموده بحيّز شهود ميکشد مثلاً

اين قوه کهرباء فتوغراف فنوغراف در قرون سابقه سرّ

ص ٢٤٧

مکنون و رمز مخزون بودند و بمقتضای طبيعت پنهانی

آنان محقق امّا عقل انسان که موهبت الهی است اين

سرّ مکنونرا از حيّز غيب بحيّز شهود آورده پس هر چند

جميع کائنات اسير طبيعتست لکن حقيقت انسانيه غالب بر طبيعت است

سبحان اللّه مادّيّون در حالتی که طبيعت مقهور آنها است

مع ذلک طبيعت را فاعل مطلق ميشمارند و پرستش مينمايند

و همچنين استدلال بر طبيعت مينمايند که وجود اشياء

عبارت از ترکيب عناصر است و عدم عبارت از تحليل

عناصر مثلاً عناصری ترکيب شده و از آن انسان

موجود گشته چون اين ترکيب تحليل گردد و تفريق شود

موتست مادام که وجود اشياء عبارت از ترکيبست و موت

اشياء عبارت از تحليل چه احتياج بصانع قدير فريد ولی

آن قدر ملاحظه نمينمايند که ترکيب منحلّ بسه قسم

ميشود يا ترکيب عناصر تصادفی است يا ترکيب لزوم

ذاتيست يا ترکيب باراده حيّ قدير اگر بگوئيم ترکيب

عناصر ترکيب تصادفی است بايد قائل بمعلول بيعلت شويم

و اين واضح البطلان است و يا ترکيب لزوم ذاتی است لزوم ذاتی

ص ٢٤٨

انفکاک نتواند مثلاً حرارت برای آتش لزوم ذاتيست رطوبت

از برای آب لزوم ذاتيست لهذا حرارت از آتش و رطوبت

از آب انفکاک نميکند پس مادام که اين ترکيب لزوم

ذاتيست تحليل و تفريق ممکن نيست چه که لزوم ذاتی

انفکاک نمييابد اين ثانی نيز نيست پس چه ماند قسم

ثالث ترکيب عناصر بتقدير حيّ قدير ترکيب عناصر

حصر در اين شد پس ثابت شد که کائناترا موجديست

باری بدلائل عقليه مثل آفتاب واضح و مشهود است

که عقل و روح انسان مدرک حقائق اشيا است چرا زيرا

عقل انسان محيط بر اشيا است روح انسان محيط بر

اشياست امّا حامل اين قوه که عبارت از نفس ناطقه

و روح انسانيست هر چند در نهايت نفوذ است لکن

نفوذش محدود است مثلاً نفوذ اعظم فلاسفه و حکمای

سلف و خلف محدود بود تربيت نفوس معدوده

نمودند و يا آنکه تربيت نفس خويش نمودند و لکن

نفوذ روح القدس غير محدود و فيوضاتش غير محصور

هر قدر انسان از حکمت و فلسفه اطلاع يابد و مهارت

ص ٢٤٩

حاصل نمايد باز محتاج نفثات روح القدس است مثلاً

افلاطون که اول فيلسوف يونان بود و همچنين ارسطو

فيثاغورث اقليدس اينها دائره نفوذشان محدود بود

با جميع اين قوت حکميه و فلسفيه ئی که داشتند نتوانستند

نفسی را بدرجه ئی بياورند که جانش را فدای عموم

نمايد و لکن نفوسی که مؤيّد بروح القدس بودند چنان

نفوذی حاصل کردند که از تأثير انفاس آنان جم غفيری

بميدان فدا شتافتند نفوسيکه بظاهر هيچ علم نداشتند

نظير پطرس اين شخص ماهی گير بود علم و فضل

نداشت سواد نداشت حتی بدرجه ئی که حساب ايام

سبت را نميتوانست نگاه داشت با وجود اين چون مؤيّد

بنفثات روح القدس شد چه اثر و نفوذی در عالم وجود حاصل نمود

مقصد اينست انسان در عالم حکمت و فلسفه هر قدر

ترقی کند باز محتاج بنفثات روح القدس است و هر

قدر انسان اکتساب کمال نمايد دائرهء نفوذش محدود است

و اگر بخواهد حرکتی در افکار بشر اندازد حرکتی

محدود است عموميت پيدا نميکند اما اوليای الهی

ص ٢٥٠

در عالم افکار حرکتی عمومی انداختند و آثار غريبی

ظاهر شد مثلاً حضرت ابراهيم با وجود آنکه پسر

سنگ تراش بود در عالم افکار بشر حرکتی جديد انداخت

حضرت موسی در افکار بشر حرکت عمومی انداخت

حضرت مسيح با آنکه از خاندان فقير بود در عالم

افکار حرکتی عمومی فوق العاده القا نمود نفوذش

ارکان عالمرا گرفت حضرت محمد باوجود اينکه امّی بود

در افکار عمومی نفوذی عجيب داشت ملتی عربرا

باعلی درجهء کمال رسانيد حضرت باب حرکتی عمومی

در عالم افکار انداخت پس معلوم شد نفوسی که مؤيّد

بروح القدس هستند نفوذشان کامل بدرجه ئيکه عالمرا

تجديد ميکنند حيات ابديه ميبخشند شرق و غربرا

روشن مينمايند قدرت و تأثيرشان غير محدود است

بلکه دو هزار سال ميگذرد و باقيست امّا انسان اگر مؤيّد

بروح القدس نباشد هر قدر دانا باشد و مؤسس فلسفه

باشد حرکتش محدود است و چون حرکت افکار لاهوتيه

بکلی منقطع و حکمت الهيه منسوخ و ماديات غالب و ظلمت

اوهام احاطه نمود و حقيقت پنهان گشت حضرت بهاء اللّه

ص ٢٥١

از افق ايران ظاهر شد و در عالم افکار حرکتی شديد انداخت

ايرانيان احساسات ربانيه يافتند و بحکمت الهی پی بردند

بکلی افکار و اطوار و افعالشان تغيير يافت خلقی جديد

شدند و روحی تازه يافتند نور حقيقت درخشيد

جميع اسير تقاليد بودند و جميع ملل و اديان غريق دريای

اوهام از حقيقت اديان الهی خبری نماند آنچه از

آباء و اجداد شنيدند پذيرفتند و متابعت نموده و مينمايند

مثلاً طفل يهودی يهودی ميشود پسر نصرانی نصرانی

ميشود اگر بودی بودی ميشود اگر زردشتی

زردشتی ميشود پس جميع اسير تقاليدند متابعت

تقاليد آباء و اجداد خود را ميکنند امّا بهاء اللّه فرمود

تقليد جائز نيست تحری حقيقت بايد بشود و ديگر

آنکه بهاء اللّه فرمود علم و دين توأمست از يکديگر

جدا نميشود دينی که مصدق عقل و علوم و فنون نباشد

آن تقليد آباء و اجداد است و اوهامست زيرا علم عبارت

از حقيقت است پس بايد دين مطابق علم باشد و اگر

مطابق نباشد اوهام و باطل است دين بايد سبب الفت

و محبت بين بشر شود و قلوب و ارواح را با هم الفت دهد

ص ٢٥٢

اگر دين سبب عداوت شود عدمش بهتر از وجود است

و ديگر دين بايد سبب وحدت عالم انسانی باشد نه سبب

اختلاف هر دينی که حقست لابد قبائل مختلفه را متحد

ميکند دين اگر سبب وحدت عالم انسانی نشود البته نباشد

بهتر است دين بايد ازاله تعصب کند اگر چنانچه

تعصب را زائل نکند دين نيست زيرا دين متابعت حقست

پروردگار جميع خلقرا دوست ميدارد با جميع خلق

در صلح است بجميع خلق مهربانست ما بايد متابعت

خدا بکنيم جميع خلقرا دوست داشته باشيم بکل

مهربان باشيم پس بايد از تعصب جنسی و تعصب وطنی

و سياسی و مذهبی بگذريم و تحری حقيقت کنيم

زيرا اين تعصبات سبب اختلاف بين بشر است اين

تعصب سبب است که خونها ريخته ميشود اين تعصب

سبب است که مادران بيچاره در قتل فرزندان فرياد

و ناله و گريه و فغان ميکنند اين تعصب سبب است

که پدرها بی پسر ميشوند اين تعصب ممالک عالمرا سبب

خرابی ميگردد اين تعصب سبب اضطراب عالم شده

و ميشود اما اگر اين تعصبات نماند جميع بشر با يکديگر

ص ٢٥٣

بنهايت محبت الفت ميکنند مقصد اينست که ما

بايد متابعت خدا کنيم و سياست الهی را جاری نمائيم

خدا خواسته که ما نور باشيم چرا ظلمت باشيم خدا خواسته

مظهر رحمت باشيم چرا مظهر غضب گرديم خدا جميع

بندگانش را دوست ميدارد ما چرا نبايد دوست داشته

باشيم جميع را رزق و حيات ميدهد حفظ ميکند

آن قدر مهربانست ما چرا نا مهربان باشيم اگر متابعت

نفثات روح القدس بکنيم يقين است که رحمت پروردگار

و موهبت آمرزگار شامل شود اگر استفاضه از شمس

حقيقت کنيم از برای کل نوريم اگر اقتباس فيض از

مرکز بکنيم يقين است از برای کل رحمتيم

امشب بسيار مسرورم در مجلسی که اين ذوات

محترمه حاضرند آمدم و بملاقات ايشان مشرّف گشتم

الحمد للّه رويها روشن است قلبها پاکست جانها مستبشر

ببشارات الهی است و مقصد تحری حقيقت است

از خدا ميخواهم شما را مؤيّد و موفق فرمايد بلکه روحانيت

و حکمت الهی بيشتر و اسرار کائنات ظاهر و فيوضات

الهيه احاطه نمايد تا خطّهء فرنسا جنّت لاهوت شود

ص ٢٥٤

)خطابه مبارک در پاريس )

هُو اللّه

آفتاب جهانتاب آسمانيرا طلوع و غروبی و از اين جهة کيهانرا

ربيع و خريفی و فصل تابستان و زمستانی اين دور

دائم است و از لوازم ذاتيه عالم وجود تغيير ندارد

و تبديل نجويد چون موسم ربيع آيد آفتاب فيض جديدی

نمايد حرارت و شعاع بتابد ابر نيسان ببارد و نسيم

جان پرور بوزد ابر بگريد و چمن بخندد نسيم بهاری

مشکبار گردد و دشت و کهسار گلشن و گلزار شود

اعتدال ربيعی جلوه نمايد جهان روح تازه يابد

وحشر جديد بر پا گردد همچنين شمس حقيقت را

طلوع و غروبی و عالم جان وجدان را موسم ربيع

و خريفی چون اشراق فرمايد انوار بتابد و حيات

ببخشد نسيم گلشن عنايت بوزد و ابر رحمت ببارد

و حيات جديد بدمد و حشر بديع بر پا نمايد قيامت

کبری گردد طامّه عظمی رخ بگشايد حقيقت کائنات

ص ٢٥٥

بحرکت آيد و ترقی در نفوس و ارواح و عقول حصول

پذيرد جهان جهان ديگر گردد و عالم انسانی از فيض جليل

اکبر نصيب وافر يابد و بعد از اين بهار روحانی موسم

صيف آيد و اشجار بثمر رسد و دانه ها خرمن گردد

يعنی شجره عالم انسانی بثمر آيد و بفضائل نامتناهی

مزين شود بعد موسم خريف روحانی آيد مواهب

ربيع الهی نماند و آثار بهار ربانی رو بزوال نهد

کمالات رحمانی نقصان يابد و علويت عالم انسانی مبدل

گردد موسم زمستان آيد شدت برودت احاطه

کند خمود و جمود جلوه نمايد يأس و حسرت رخ

بگشايد ظلمت احاطه کند غفلت و ضلالت خيمه

برافرازد عالم جهان و وجدان از نفس رحمن محروم

گردد و طيب مشموم مقطوع شود دوره منتهی گردد

دو باره صبح نورانی از افق هدايت کبری بدمد و شمس

حقيقت از افق اعتدال بتابد و حشر و نشر اکبر گردد

و نيّر آفاق چنان اشراق نمايد که حقايق کائنات فيض

ابدی يابد و انوار موهبت کبری شرق و غربرا روشن

نمايد و جهان دل و جان روضه رضوان گردد و فضائل

ص ٢٥٦

عالم انسانی در قطب آفاق خيمه زند و علم هدايت کبری

در اوج اعلی موج زند لهذا وقتی شمس حقيقت

از افق موسوی اشراق کرد و فيض نامتناهی بخشيد

بعد از آن نقطه غروب نمود از افق عيسوی اشراق کرد

و بفيوضات ابديه جهانرا مه تابان نمود و نفحه روح

القدس در جسد امکان دميد و حيات ابديه بخشيد

پس از او مطلع محمدی اشراق نمود و عالم امکانرا منور

فرمود ظلم و بيداد بر انداخت عدل و انصاف خيمه

بر افراخت پس از او مطلع نقطه اولی طلوع کرد

و عالم وجود را ببشارت کبری زنده نمود انوار

هدايت مبذول داشت و اسرار حقيقت آشکار کرد

حال نيز اعظم کوکب ملأ اعلی از افق موهبت کبری

حضرت بهاء اللّه نهايت اشراق بر آفاق فرمود حشر

جديد رخ نمود و نشر بديع انتشار يافت شرق

منور گرديد و انوار آفتاب در غرب منتشر شد

بهار الهی در نهايت عظمت جهان فانيرا مظهر فيوضات

نامتناهی نمود و حرکتی فوق العاده در عالم عقول

و نفوس حصول يافت وحدت عالم انسانی علم برافراخت

ص ٢٥٧

و خيمهء الفت و محبت در قطب آفاق سايه افکند بدايع

و آثار و حقايق و اسرار کائنات در اين قرن بر صد قرن

افزود و چنان جلوه نمود که عقول اولی الالباب حيران

گرديد حال نفوسی که اهل حقيقت بودند و پرستش آفتاب

مينمودند و عاشق انوار بودند چون شمس را در افق

موسوی مشاهده نمودند استفاضه از فيوضات الهيه

کردند و چون نيّر حقيقت انتقال بافق عيسوی کرد

مشاهده آفتاب را در آن نقطه حقيقت نمودند و از مطلع

موسوی بمشرق مسيحی توجه کردند و لکن آنان که

پرستش نقطه موسوی مينمودند و از شمس حقيقت

غافل چون آن کوکب نورانی از نقطه موسوی بمطلع

عيسوی انتقال نمود محروم از مشاهده آفتاب شدند

و در آن نقطه موسوی مخمود و محروم ماندند و همچنين

عيسويانی که پرستش نقطه عيسوی مينمودند چون

شمس حقيقت در نقطه محمدی انتقال نمود محروم ماندند

ولی نفوسی که مفتون آفتاب بودند نور

حقيقت را در افق محمدی مشاهده کردند و چون آن

کوکب لامع بافق نقطه اولی انتقال نمود اهل حقيقت

ص ٢٥٨

پرستش آفتاب نمودند محروم نگشتند و چون نيّر اعظم

از مطلع بهاء اللّه در نهايت حرارت و اشراق پرتو بر آفاق

انداخت نفوس جاهله اهل بيان که مخمود ترين طوائفند

در نقطه نقطه اولی ماندند و از فيض ابدی بهاء اللّه محروم

گشتند و باوهام واهيه تشبث و به ظواهر کتاب از واضع

کتاب محروم گشتند و حال آنکه نقطهء اولی بصريح

عبارت ميفرمايند که ( بکتاب و بما نزل فی الکتاب

و حروف حيّ و واحد بيان که نفس مبارک نوزدهم است

در يوم ظهور مبادا محتجب شويد )

و اين تأکيد است که مبادا بادلّاء و مرايا از شمس محتجب

مانند اين قوم محتجب ترين طوائف عالمند زيرا در هيچ

دور و کوری چنين نصوص صريحه الهيه نبوده حال

بيانيها به بهانه يک مرآت بی عرضه که مانند حجر

و مدر افسرده است از شمس حقيقت محروم ماندند

و در ظلمت اوهام مستغرقند تبّاً لهم و سحقاً لهم وا حسرتاً عليهم

حال شما بايد در هر دم هزار شکرانه نمائيد که الحمد لله

در هيچ نقطه ئی محجوب نمانديد زيرا شمس

ص ٢٥٩

حقيقترا ميجوئيد از هر نقطه ئی طلوع کند پرستش آفتاب

ميکنيد از هر مطلعی اشراق نمايد در بحر هدايت

مستغرقيد و بنور موهبت کبری منوّر ديده

بينا داريد و گوش شنوا و مستفيض

از موهبت کبری

الحمد للّه الذی وفّقنا للاکمال فی يوم الکمال

من شهر الرّحمه من سنة ٧٨ من

ظهور نقطة البيان الموافق

٦ذی القعده سنة ١٣٤٠

١يوليه سنة 1٩٢٢