احكام و تعاليم فردى - وجوب توجّه به قبله حين اداء صلات

قـــــبلــه

وجوب توجّه به قبله حين اداء صلات

حضرت بهاءالله:

1 – " وإذا أردتم الصّلو'ة ولّوا وجوهكم شطري الأقدس المقام المقدّس الّذي جعله الله مطاف الملأ الأعلى ومقبل أهل مدآئن البقآء ومصدر الأمر لمن في الأرضين والسّموات " (كتاب اقدس – بند 6)

2 – " سؤال: در صلات امر به توجّه به سمت قبله نازل در اذکار توجّه به کدام سمت بايد کرد.

جواب : در صلات حکم قِبله ثابت و در أذکار حکم ما أنزله الرّحمن في الفرقان جاری "أينما تولّوا فَثَمَّ وجه اللّه" "

(رساله سؤال و جواب، 14)

3 – " سؤال : در صلات مبسوط که فرمايش رفته بايستد مقبلاً الی اللّه چنين می نمايد که قبله لازم نباشد چنين است يا نه. جواب : مقصود قبله است " (رساله سؤال و جواب، 67)

بیت العدل:

1 – " مقبل ، يعنی محلّی که نمازگزار به طرف آن توجّه می کند ، که قبله ناميده می شود . مفهوم قبله در اديان گذشته نيز موجود بوده است . قبله در ايّام پيشين اورشليم بود حضرت رسول اکرم آن را تغيير داده مکّه را قبله قرار فرمودند . دستور حضرت اعلی در کتاب بيان عربی در مورد قبله چنين است : انّما القبلة من يظهره اللّه متی ينقلب تنقلب الی ان يستقرّ. مضمون اين فقره را جمال اقدس ابهی در کتاب مستطاب اقدس ( بند ١٣٧) نقل و تأييد فرموده‌اند . همچنين در باره توجّه به قبله می فرمايند : در صلات حکم قبله ثابت )سؤال و جواب، فقرات ١٤ و ٦٧) ، ولی در مورد ساير ادعيه و اذکار افراد مختارند بهر سمتی که بخواهند توجّه نمايند " (كتاب اقدس – شرح 7)