احكام و تعاليم فردى - نهی ارتقاء بر منابر

نهی از ارتقاء بر منابر

حضرت بهاءالله:

1 - " قد منعتم عن الارتقآء إلى المنابر من أراد أن يتلو عليكم آيات ربّه فليقعد على الكرسيّ الموضوع على السّرير ويذكر الله ربّه وربّ العالمين قد أحبّ الله جلوسكم على السّرر والكراسيّ لعزّ ما عندكم من حبّ الله ومطلع أمره المشرق المنير "

(كتاب اقدس – بند 154)

بیت العدل:

1 - " سابقه اين احکام در کتاب بيان فارسی است . حضرت اعلی ارتقاء بر منابر را به منظور موعظه و اداء خطابه يا تلاوت آيات نهی و به جای آن دستور فرموده‌اند که به جهت شخص ناطق صندلی بر سريری نهاده شود تا کل بتوانند آيات الهی را به وضوح استماع نمايند . حضرت عبدالبهاء و حضرت وليّ امراللّه در تبيين اين حکم می فرمايند که در مشرق الاذکار موعظه ممنوع و فقط تلاوت آيات الهی جايز است . افراد مختارند در حال نشسته يا ايستاده آيات را تلاوت نمايند و برای اينکه آيات بهتر استماع شود ، می توانند از سرير کوتاه قابل انتقالی استفاده کنند ولی وجود منبر جايز نيست . در مورد جلساتی که در محلّی غير از مشرق الاذکار منعقد می گردد ناطق يا خواننده می تواند نشسته يا ايستاده باشد و يا از سرير استفاده نمايد . حضرت عبدالبهاء در يکی از الواح مبارکه ، پس از تأکيد حرمت استفاده از منبر می فرمايند که در مجامع احبّای الهی ناطقين بايد در کمال محويّت و خضوع و خشوع تکلّم نمايند . " (كتاب اقدس – شرح 168)