احكام و تعاليم فردى - حرمت موسیقی

حرمت موسیقی

حضرت بهاءالله:

1 - " إنّا حلّلنا لكم إصغآء الأصوات والنّغمات إيّاكم أن يخرجكم الإصغآء عن شأن الأدب والوقار افرحوا بفرح اسمي الأعظم الّذي به تولّهت الأفئدة وانجذبت عقول المقرّبين إنّا جعلناه مرقاة لعروج الأرواح إلى الأفق الأعلى لا تجعلوه جناح النّفس والهوى إنّي أعوذ أن تكونوا من الجاهلين " (كتاب اقدس – بند 51)

حضرت عبدالبهاء:

1 - " هو الابهی ای عبد بهاء موسيقی از علوم ممدوحه در درکاه کبرياست بايد در جوامع کبری و صوامع عظمی بابدع نغمات ترتيل آيات نمائی و چنان آهنگی در مشرق الاذکار بلند کنی که ملاء اعلی باهتزاز آيد ملاحظه کن که نظر باين جهت فنّ موسيقی چقدر ممدوح و مقبول است اگر توانی الحان و انغام و ايقاع و مقامات روحانی بکار بر. موسيقی ناسوتی را تطبيق بر ترتيل لاهوتی کن آنوقت ملاحظه فرمائی چقدر تاثير دارد و چه روح و حيات رحمانی بخشد نغمه و آهنگی بلند کن که بلبلان اسرار را سرمست و بيقرار نمائی و عَلَيْکَ التَّحِيَّةُ وَ الْثَّنَاءُ ع ع " (امر و خلق جلد 3 ص 364)

2 - " ای مرغ خوش الحان جمال ابهی در اين دور بديع حُجُبات اوهام را خرق نموده و تعصّبات اهالی شرق را ذمّ و قدح فرموده .در ميان بعضی از ملل شرق نغمه و آهنگ مذموم بود ولی در اين دور بديع نور مبين در الواح مقدّس تصريح فرمود که آهنگ و آواز رزق روحانی قلوب و ارواح است . فنّ موسيقی از فنون ممدوحه است و سبب رقّت قلوب مغمومه . پس ای شهناز بآوازی جانفزا آيات و کلمات الهيّه را در مجامع و محافل بآهنگی بديع بنواز تا قلوب مستمعين از قيود غموم و هموم آزاد گردد و دل و جان بهيجان آيد و تبتّل و تضرّع بملکوت ابهی کند و عَلَيْکَ الْبَهَاءُ الْاَبْهَی ع ع ". (گنجينه حدود واحکام ص 194)

3 - " ای باربد الهی هر چند سَلَف در فنّ موسيقی مهارتی نمودند و الحانی بديع بسرودند، شيهر آفاق گشتند و سرور عشّاق ابيات عاشقانه بالحان بيات بنواختند و در انجمن عالَم نوائی بلند نمودند در صحرای فراق بآهنگ حجاز ولوله در عراق انداختند ،ولی نغمه الهی را تأثيری ديگر و آهنگ آسمانی را جذب و ولهی ديگر . در اين عصر طيور انس در حدائق قدس بايد آواز شهنازی بلند کنند که مرغان چمن را بوجد و پرواز آرند . در اين جشن الهی و بزم ربّانی چنان عود و رودی بسرود آرند و چنگ و چغانه ای بنوازند که شرق و غرب را سرور و شادمانی دهند و حبور و کامرانی بخشند. حال تو آهنگ آن چنگ را بلند کن و سرود آن عود بزن که باربد را جان به کالبد دهی و رودکی را آسودگی بخشی . فارياب بی تاب کنی و ابن سينا را بسينای الهی دلالت نمائی وَعَلَيْکَ التَّحِيَّةُ وَالثَّناءُ ع ع ".

( امر و خلق جلد 3 ص 364) و (گنجينه حدودو احکام ص 195)

4 - " هر چند اصوات عبارت از تموّجات هوائيّه است که در عصب صماخ گوش تاثير نمايد و تموجاّت هوا عَرَضی از اَعراض است که قائم بهواست با وجود اين ملاحظه مينمائيد که چگونه تأثير در ارواح دارد آهنگ بديع روح را طيران دهد و قلب را باهتزاز آرد. " (منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء ط آمريکا جلد 1 ص 143)

5 - " اصوات و الحان بديعه و آهنگ و آوازهای خوش عرضی است که بر هوا عارض ميشود زيرا صوت يعنی عبارت از تموجات هوائيه است و از تموج هوا اعصاب صماخ گوش متأثّر شود و استماع حاصل گردد. حال ملاحظه کنيد که تموجّات هوا که عَرَضی از اَعراض است و هيچ شمرده شود روح انسان را بجذب و وله آرد و بنهايت درجه تاثير بخشد گريان کند، خندان کند شايد بدرجه ای آيد که بمخاطره اندازد. پس ملاحظه کنيد چه مناسبتی بين روح انسان و تموّج هواست که اهتزاز هوا سبب شود انسان را از حالی به حالی اندازد و بکلّی منقلب نمايد بلکه صبرو قرار از برای او نگذارد . ملاحظه کنيد که چقدر اين قضيه عجيب است زيرا از خواننده چيزی خروج نيابد و در مستمع دخول ننمايد باوجود اين تأثيرات عظيمه روحانيّه حاصل شود . پس اين ارتباط عظيم کائنات را لابد از تاثيرات و تأثرّات معنويّه است چنانکه ذکر شد که چگونه اين اعضاء و اجزای انسان متأثرّ و مؤثّر دريکديگرند مثلاً چشم نظر کند قلب متأثّر شود. گوش استماع کند روح متأثّر شود . قلب فارغ شود فکر گشايش يابد و از برای جميع اعضای انسان حالت خوش حاصل آيد..." (از مبحث ٦٩ مفاوضات مبارکه)

6 – " خطاب بجوانی که معلّم موزيک در ارتش بود ميفرمايند : " موسيقی آيتی از آيات الهی است چنانچه آن موسيقی اجسام را بحرکت و هيجان آرد موسيقی الهی و ندای آسمانی قلوب و ارواح را اهتزاز بخشد. انبيای الهی معلم اين موسيقی روحانيند لهذا اميدوارم تو اين نغمه و آهنگ ملکوتی را بشنوی چنانچه از موسيقی ظاهری لشکر و کشور را جنبش ميدهی از اين موسيقی الهی ارواح و عقول را طرب و سرور سرمدی بخشی. " (بدائع الآثار جلد 2 ص 275)

بیت العدل:

1 - " حضرت عبدالبهاء می فرمايند : در ميان بعضی از ملل شرق نغمه و آهنگ مذموم بود .گر چه اين مطلب در قرآن مجيد مذکور نيست، امّا بعضی از پيروان اسلام اصغاء موسيقی را نا مشروع می شمارند و بعضی ديگر جواز آن را مشروط به شروط و حدودی می دانند . در آثار مبارکه در ستايش موسيقی بيانات متعدّدی مذکور گشته ، مثلاً حضرت عبدالبهاء می فرمايند : آهنگ و آواز رزق روحانی قلوب و ارواح است . " (كتاب اقدس – شرح 79)