هونولولو احبّای الهی و اماء رحمن عليهم و عليهنّ البهاء الأبهی
ای ياران مهربان و اماء رحمن، شما در آن جزائر دور و مهجور و ما در ارض مقدّس در نهايت اشتعال و شور مسافت بعد عظيم است ولی قلوب متلذّذ از قرب جديد زيرا قوّه کلمة اللّه نفوس را چنان ارتباط داده که بعد مسافت حايل نگردد همواره در محفل معنوی الهی حاضر و بيکديگر ناظر و الطاف حضرت رحمان شامل در حقّ شما بملکوت ابهی عجز و نياز نمايم و دلها را حيات جديد خواهم و روحها را بشارت آسمانی طلبم تا هر يک آيت کبری شويد و رايت ملکوت ابهی و سبب محبّت و الفت بين جميع بشر گرديد و خدمت بعالم انسانی کنيد تا موهبت الهی حاصل گردد و سرور و فرح نامتناهی شامل شود و اين مشروط بثبوت بر ميثاق است هر نفسی متمسّک بعهد و ميثاق بجنود ملأ اعلی منصور گردد و در درگاه الهی موفّق بفيوضات نامتناهی شود قوّه ميثاق مانند حرارت آفتابست که جميع کائنات ارضيّه را تربيت نمايد و نشو و نما بخشد بهمچنين نور ميثاق عالم عقول و نفوس و قلوب و ارواح را تربيت نمايد. (عبدالبهاء عبّاس)
حيفا ٢٥ حزيران ١٩١٩