آزادی بر سه قسم است: حضرت عبدالبهاء جل ثنائه در روز هفدهم آپریل ١٩١٣ در بوداپست فرمودند:
آزادی سه قسم است یک آزادی الهی است که بذات باری مخصوص است و او است مختار مطلق کسی او را مجبور نمیتواند نمود در هیچ شأنی از شئون . یک آزادی اروپائیها است که انسان هر چه میخواهد میکند بشرطی که بدیگری ضرر نرساند این حریت طبیعی است و اعظم درجه آن در عالم حیوان این شأن حیوان است این طیور را بینید بچه آزادی زندگانی مینمایند انسان هر چه بکند بقدر حیوان آزاد نمیشود بلکه نظام مانع آزادی است اما آزادی سوم در تحت سنن و احکام الهیه است این حریت عالم انسانی است که قطع علاقه قلبی از جمیع اشیاء میکند از جمیع مشقات و احزان آسوده میشود هر قدر انسان وجدانش ترقی میکند قلبش آزادتر میشود و روحش مستبشرتر در دین اللّه حریت افکار هست زیرا حاکم بر وجدان نیست غیر از خدا اما بدرجهء که خارج از آداب نباشد در دین اللّه حریت اعمال نیست از قانون الهی نمیتواند انسان تجاوز نماید ولو ضرری بغیر نرساند چه مقصود از قانون الهی تربیت غیر و خود است چه عند اللّه ضرر خود و غیر یکسان و هر دو مذموم است باید در قلوب خشیة اللّه باشد و انسان بآنچه عند اللّه مذموم است مرتکب نشود لذا حریت اعمالیکه در قانون است در دین نیست اما حریت افکار باید از حد ادب تجاوز نکند و اعمال نیز مقرون بخشیة اللّه و رضای الهی باشد " (عبد البهاء عبّاس)