تفسير آيه أيحسب الإنسان ان لن نجمع عظامه

تفسير آيه "أيحسب الانسان ان لن نجمع عظامه" – اثر حضرت عبدالبهاء –مائده آسمانى، جلد۲، ص ۷۳ - ۷٤

در تفسیر آیه قرآن در لوح شیخ علی اکبر قوچانی شهید میفرمایند:

" أمّا مسئله ﴿أَیَحْسَبُ الإِنْسَانُ أَلَنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ بَلَی قَادِرِينَ عَلَى أَنْ نُسَوِّي بَنَانَهُ﴾ از این مقصد بعث روحانی است که نفوس میته در قبور هوی بنفخه صور ملکوت ابهی مبعوث از خمودت کبری و موت ابدی گردند بعضی نهایت آرزو دارند و بعضی انکار و استکبار کنند در این جواب مختصر تمعن فرمائید معانی مفصل واضح و مشهود گردد

و أمّا ما نزل من قلم الأبهی قوله عزّ من قائل [و أمّا ما سقط من الأوراق فسوف ینبته الله إنّه هو المنبت الحکیم] مقصود آنست که اوراق صدره مبارکه یعنی مؤمنین و مؤمنات اگر بظاهر در عالم جسمانی سقوط و هبوط یابند ولی بنهایت قوت انبات گردند مثلا شهدا را ملاحظه نما هر چند بظاهر ساقط تراب شدند ولی در جمیع عوالم الهی انبات گشتند ﴿لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمُ یُرْزَقُونَ﴾ این نیز مختصر است امعان نظر فرمائید تا ابواب مفتوح گردد ابدا فرصت بیش از این نبود معذور بدارید و علیک البهاء الابهی" (عبدالبهاء عبّاس)