۴۴

ای دوستان الهی و یاران معنوی صلای الهیست که از ملکوت غیب أبهی بر خاموشان وادی اغماء میرسد که ای خفتگان بیدار گردید. و ای مخموران هشیار شوید ای مردگان زنده شوید. و ای پژمردگان تر و تازه گردید و ای ساکتان ناطق شوید ای صامتان نعره زنید. بانگ بانگ میثاقست. و اشراق فیض الطاف نیر آفاق نسیم ریاض احدیت است که در مرور است شمیم نفحات حدائق موهبت است که در سطوع است. شمع عنایت جمال قدم است که روشن در هر انجمن است. و فیض سحاب رحمت است که طراوت بخش هر گلزار و چمن است آیت توحید است که منطوق کتاب مجید است و صحائف ملکوت رب فرید است که ناطق باسرار بل هم فی لبس من خلق جدید است. گوش بگشائید تا بانگ سروش بشنوید و چشم باز کنید تا مشاهده انوار نمائید لطف حق عمیم است و فیض قدیمش مستدیم. کورش همه انوار دورش همه آثار. مأیوس نگردید نومید نشوید روز امید است. و قرن خداوند مجید نشأه اولی است و قرن جمال ابهی روحی لعتبته المقدسة فداء.

در هر فلکی نورش باهر و در هر افقی فیضش ظاهر. صیت بزرگواریش شرق و غرب گرفته، و آوازه خداوندیش جنوب و شمال احاطه نموده و ولوله در ارکان عالم انداخته و زلزله در اعضاء آدم افکنده عالم از این تجلی در گفتگو و جمیع ملل در جستجو شعله نار موقده در کل جهات بعنان آسمان رسیده و ندای قد ظهر النور المشهود از ارض بگوش سکان جبروت رسیده. همه در جوش و خروش و سرمست باده هوش شما که از منبت سدره مبارکه‌ اید و موطن حضرت مقدسه. چرا باید خاموش نشینید و گوشه بگیرید باید چنان بر افروزید که حرارت نار شما ولایات مجاوره را مشتعل نماید. و نفحات حدائق قلوب شما مشام ملأ اعلی را معطر نماید. سیل فیض از آن دشت و کوهسار بر آفاق جاری گردد. و انهار عرفان از آن مدینه ساری بر اودیه و صحرا شود. حی علی النجاح حی علی الفلاح حی علی الفضل العظیم حی علی النور المبین حی علی الفوز الجلیل حی علی النصیب الوفیر و البهاء علیکم أجمعین (ع ‌ع)