۵۵

هو الله

نغمه شرربار نار موقده ربّانيّه مفرّح قلوب بود و منعش روح چه که از انجذابات بنفحات حکایت می نمود. و از جمرات موقده در احشا خبر میداد و ذلک تأیید من الله و توفیق من عنده حمد خدا را که آنجناب در جمیع اوقات بنشر نفحات الله مشغول بوده و هستید و در خدمت امر الله بجان و دل ساعی و جاهد. و این عبد در شب و روز در آستان مبارک بکمال تضرع و ابتهال مستدعی که آن جناب را یوما فیوما بتأییدی جدید مؤید فرماید که نار محبت الله در آن اطراف و اکناف شعله جدیدی زند. علی الخصوص در قبائل و ایلیات حوالی و نواحی این قصبه بسیار مهم است باید بهمت آنجناب ميّسر گردد. بلکه نفوسی از سادگان بشریعه بقا داخل شوند و بنفحات قدس منجذب. اینعبد در هر ساعتی آرزو دارد که با احبای الهی نامه نگارد ولی مشاغل نه بدرجه که بتوان وصف نمود ”دستی از دور بر آتش دارید“ امّا بتأییدات جمال قدم از ملکوت ابهی مطمئن و مستریحیم. لهذا شما از احبّای الهی معذرت بخواهید که در آستان مقدس در طلب تأیید بجهة راستان تقصیر نمیشود. امیدوارم که آثار باهره‌اش ظاهر شود و البهاء علیک و علی کلّ ثابت علی العهد و المیثاق (ع ع)