۸۰

هو الله

ای یاران الهی خطه شیراز منسوب بحضرت بی نیاز و موطن کاشف اسرار بر اهل راز از آن کشور ماه منور طلوع نمود و از آن اقلیم صبح منیر سطوع یافت مبشر جمال مبارک ندای الهی را از ان ارض نورانی بلند فرمود و مژده موعود بیانرا در أحسن القصص بابدع تبیان گوشزد شرق و غرب کرد.

اول ندا در آن خطه و دیار اوج گرفت و نفوس مبارکه نعره ”ربنا انا سمعنا منادیا ینادی للایمان ان آمنوا بربکم فامنا“ بر آوردند حال الحمد لله آن کشور بنور عرفان منور است و آن خاک بپرتو عنایت حق تابناک نفوسی در آن ولایت مبعوث شده‌اند که منعوت مخلصینند و مغبوط جمیع روی زمین. حال نهایت آمال عبدالبهاء چنان که در جمیع شؤون مظاهرموهبت حضرت بیچون گردند علمی برافرازند که موج بر آفاق زند پری باز کنند که باوج اعلی رساند نطقی بگشایند که بعظام رمیمه جان بخشد روحی بدمند که نفوس میته را حیات جاودان مبذول دارد شجره ئی غرس نمایند که سایه بر امکان افکند خبائی بلند نمایند که آفاق را در ظل آرد موجی بزنند که در مکنون و لؤلؤ مخزون نثار کند گلشنی بیارایند که بنافه اسرار مشام مشتاقان را مشکبار کند شمعی بر افروزند که روشنی ابدی بخشد جیشی بر انگیزند که مدائن قلوب فتح نماید عیشی مهیا سازند که فرح و سرور ابدی مبذول دارد

پس باید که هر یک از احبای الهی عود و رودی در دست گیرد و بآهنگ بدیع در این گلشن الهی نغمه و سرودی زند و وله و شوری انگیزد ناطق باشد و منادی ناظر باشد در کمال فرح و شادی ترتیل آیات هدی کند و تفسیر کلمات منزله از سماء تهلیل و تکبیر بملکوت ابهی رساند و تسبیح و تقدیس بعالم بالا ابلاغ دارد و علیکم البهاء الأبهی

الهی الهی ان احبائک الاصفیاء و أولیائک الاتقیاء مشتتی الشمل فی البلاد و مفرقی الجمع بین العباد یضطهدهم أهل الجفاء و یفرط فیهم أهل الضغینة و البغضاء لم یزل یا الهی یکمنون لهم بالمرصاد و یرمونهم بسهام حداد و یرشقون علیهم النبال و یسلون علیهم السیوف بکل عناد رب احفظهم بملائکة کلائتک و احرسهم تحت رعایة عین عنایتک و اشملهم بلحظات طرف رحمانیتک و أیدهم علی هدایة خلقک و وفقهم علی خدمة عتبة قدسک و انصرهم بجنود الغیب و اکفهم شرور أهل الریب و طیبهم بصیب سحاب عنایتک انک أنت الکریم انک أنت الرحیم و انک أنت الله ذو الفضل العظیم (ع ع)