۱۰۰

هو الله

ای بندۀ حقّ، جمهور ناس منتظر موعودی خونخوارند و ولی ظالمی غدار مهدیی خواهند که با سهم و سنان و شمشيری برّان سیلی از خون بیچارگان جاری و ساری نماید و شب و روز مشغول بضرب اعناق گردد و قطع رقاب فرماید و بروجی از سرها بیاراید. ملک الموت باشد و آفت جانها گردد خونریز شود فتنه‌انگیز گردد بنیان انسان براندازد و مدن و قری بر باد دهد. اطفال یتیم کند و زنان بیوه نماید این را شروط حقيّت دانند و منتظر چنین موعودند، و حال آنکه مظهر کمالات معنويّه و مطلع انوار رحمانيّه باید محیی ارواح باشد و منعش اجسام جان بخشد نه جان گیرد. سبب حیات شود نه علّت ممات گردد. آباد کند نه خراب نماید، شرق منور کند، غرب معطّر نماید، بیچارگان را ملجأ و پناه گردد و نادانان را آگاه کند. ظالمان را عادل نماید و غافلان عاقل کند. درندگان را خلق و خوی رحمانی بخشد و گرگان را اغنام الهی نماید. درنده را چرنده کند و خونخوار را رؤف و مهربان نماید. سزاوار شخص کامل چنین است که خلق و خویش شکرین و انگبین باشد لطف او را سزاوار نه قهر. شهد او را لائق نه زهر لکن چه توان نمود که نفوس غافلند و جاهل. لهذا درنده خواهند و خونریز و خونخوار طلبند و ظالم و غدّار جویند. این چه نادانیست و این چه جهل و غفلت در عالم انسانی. شما باید بر قدم حقّ حرکت نمائید. بجمیع من علی الأرض مهربانی کنید و بکافه ملل آشنائی نمائید عالم بشر را شهد و شکر گردید و نوع انسانی را محبت و رأفت فرمائید. درمان هر دردمند گردید و مرهم هر زخم دیده مستمند شوید. مونس دلها گردید و محیی جانها شوید تا مظهر رحمت کبری گردید و علیک البهاء الأبهی (ع ع)