۱۰۲

هو الله

ربّ يا قيّوم الأرض و السموات و مسخّر الممکنات و المحیط بکلّ الموجودات تری عبادک المخلصین وارقّائک الموحّدين کیف اجتمعوا علی کلمة وحدانيّتک و ثبتوا علی أمرک و رسخوا فی طاعتک و تعاونوا علی اعلاء کلمتک و تعاضدوا فی اشتهار دینک و تظاهروا فی اشراق أنوارک و الأسفار عن وجوه اسرارک و ظهور اشعّتک الساطعه و مصابیح ملکوتک اللامعه. أی ربّ زيّن محفلهم بانوار توحیدک و نور مجمعهم بسراج تقدیسک و طهّر ساحتهم بفیض سحاب تنزیهک و ايّد ارکانهم بقوّتک القاهرة علی کلّ شیء وشدّد بنيانهم بقدرتک الباهرة فی کلّ شیء و اشدد ازرهم و قو ظهرهم و يسّر لهم أمرهم و اجعلهم معالم ذکرک و منابع ثنائک و مشاعل حبّک و مطالع بِرّک و مهابط الهامک و مشارق عرفانک و مشاهد آثارک. انک أنت الملک السلطان المقتدر القدیر.

پاک یزدانا این جمع را شمع عالم کن و این انجمن را گلزار و گلشن محفلش را روضه رضوان کن و مشرقش را مطلع انوار رحمن. از نفحات مشکینش مشام عاکفین کوی دوست را معطّر کن و از نسیم عنبرینش دلهای محرمان حریم مقصود را مفرّح. نفوس را در ظلّ جناح رحمتت حفظ فرما و قلوب را در صون حمایت حضرت احدیتت جای ده، تأییدات افق ابهایت ارزان کن و موهبت ملأ اعلایت شایان. اگر چه کلّ طیور بی پر و بالیم لکن در حدائق امرت لانه و آشیانه داریم و بدرگاه احديّتت پناه آریم و از تو عون و مدد میطلبیم و یاری و یاوری جوئیم. چون بخود نگریم خویش را از ذرّه کمتر و از پشّه کهتر و پست‌تر یابیم و چون دریای بخشایش و عطای تو را بینیم. ذرّات را آفتاب انور بلکه روشنتر مشاهده کنیم. ای بخشنده مهربان خطای این بی نوایان را بذیل عطا بپوش و جفای این مدهوشان را تبدیل فرما بجوهر وفا و عقل و هوش. نفوس را همّتی دیگر عطا فرما و شوری دیگر در سر ها افکن. تا عزّت جاوید طلبند و لذائذ عالم جدید. آهنگ عالم بالا کنند و افق اعلی جویند و بانجمن کبریا پویند و از ملکوت ابهی فیض برند. عالم ظلمانی نورانی شود و عرصه شیطانی ساحت رحمانی گردد. خطّه خاک فردوس برین گردد و گلخن فانی گلشن باقی شود توئی مقتدر و توانا و شنونده و بینا (ع ع)