۱۰۳

هو الله

ای یاران حقیقی و مشتاقان جمال الهی چون حيّ قيّوم بجمیع اسماء و صفات و کمالات و شئون بر ما کان و ما یکون تجلّی فرمود و مطلع امکان را بانوار نيّر لا مکان منجلی نمود جوش و خروش در ذرّات کائنات افتاد. نیسان رحمت فیضان نمود و پرتو آفتاب درخشید و نسیم صبا بوزید و ندای الهی بگوشها رسید. دلها بطپید و جانها برمید رخ‌ها برافروخت و پرده‌ها بسوخت و روی یار مهربان جلوه نمود. قلوب عاشقان شعله سوزان بزد و چشم مشتاقان از سرور گریان شد. گلشن توحید تزیین یافت و گلزار تجرید آراسته گشت. جشن فیوضات ترتیب یافت و بزم الست آماده گشت. سریر سلطنت الهيّه استقرار جست و ”الرحمن علی العرش استوی“ متحقّق گشت. پس اعظم تجلی جمال قدم در این بزم اتمّ در هیکل میثاق جلوه فرمود و بر آفاق اشراق نمود مطرب الهی اوتار مثالث و مثانی بدست گرفت و بآهنگ پارسی آغاز نغمه و ساز نمود و بشهناز این ترانه آغاز کرد. این عهد الست است این پیمانه بدست است این. بازار شکست است این از یوسف رحمانی، میثاق وفاق است این، پیمان و طلاق است این، آفات نعاق است این، از رحمت یزدانی این عهد قدیم است این، اینسِرّ قویم است این، این امر عظیم است این، از طلعت ابهائی روحی لأحبّائه الفداء (ع ع)