۱۲۷

هو الله

ای یاران دیرین و دوستان ثابت مستقیم حضرت اسفندیار شهد شهادت را در راه پروردگار بکمال مسرت چشید و الله یار شد و یاوری کردگار از برای شما طلبید که در موارد بلا اصطبار نمائید و در مخاطر ابتلاء در کمال صبر و قرار باشید. زیرا آنچه در راه خدا وارد آید عین عطاست تلخ شیرین است و زهر انگبین موت حیاتست و هلاک نجات غم سرور است و اندوه مسرت روح. بندگی آزادگی است و افسردگی افروختگی ذلت عزتست و نقمت عین رحمت پس شما ای یاران انجمن و یاوران این عبد ممتحن ازاین قربانی شادمانی کنید و درین سوگواری کامرانی. زیرا روز قربانی عید مردان است و دم جانفشانی وقت طرب و شادمانی. عنقریب ملاحظه نمائید که در قتلگاه از اثر خون آن بزرگوار لاله و ریحان روید و سنبل و ضیمران نابت گردد (ع ع)