۱۳۰

هو الله

ای دوستان حضرت دوست، شمع هدی روشن است و نور افق اعلی جلوه هر انجمن غمام فیض در ریزش است و ملکوت غیب پر بخشش. سروش در سرود است و طیور حدائق در نغمه بمزامیر آل داود نسیم مشکبار عنبر نثار است و شمیم گلزار روح بخش ابرار. با وجود این غافلان مرده‌اند و جاهلان خفته و متزلزلان پژمرده و منجمدان افسرده چه که خورشید جلوه در دیده بینایان کند نه کوران و نغمات داودی اهل سمع را باهتزاز آرد نه کران و شهد بقا لذّت مذاق اهل ذوق گردد نه مردگان. حال الحمد لله شما بصری روشن دارید و قلبی گلشن جامی پر می‌دارید و ساقی گلچهره شاهد انجمن نظر عنایت جمال قدم و اسم اعظم با شما است و لحظات عین رحمانیت شامل حال شما. پس بشکرانه این فضل و بخشش در نشر نفحاتش کوشید و از جام پر صفایش بنوشید چون شمع بر افروزید و چون نار موقده در وادی ایمن بسوزید و آفاق را روشن نمائید تا قفقاز آشیان عنقاء مشرق بقا گردد و تفلیس و اهلش انیس و جلیس سیمرغ نفیس شود تا در حدائق حقائقش طیور قدس بنغمه و آواز آیند، و در دشت و کوهسارش آهوان وحدت برفتار و گشت و گذار و چون آن مرز و بوم بنفحات حضرت قیوم زنده گردد جنّت ابهی شود (ع ع)