۱۳۴

هو الله

ای سلیل نبیل جلیل، سؤال از این عبارت مبارکه که در لوح مرحوم والد از سماء فضل نازل شده در ذکر حسن بجستانی که میفرماید نفس اوصاف سبب ریب و شبهه او شده. غافل از آنکه زارع مقصودش سقایه گندم است و لکن زوان بالتبع سقایه میشود. جمیع اوصاف نقطه بیان راجع است باوّل من آمن و عدّه معدودات حسن و امثال او بالتبع بماء بیان و اوصاف رحمن فائز شدند و اینمقام باقی تا اقبال باقی و الّا باسفل مقرّ راجع انتهی ”قوله جلّ و علا“ بعد سؤال نموده‌اید که اول من آمن روحی له الفداء اگر محروم میشد. در ظهور جمال مبارک حال چگونه میگشت و این اوصاف بکه راجع بود. بدانکه جمیع نعوت و محامد و اوصاف و کمالات از خصائص شمس حقیقت است و چون ضیاء صادر از او و راجع باو و این کمالات در حقائق سائره مقتبس از آن شمس حقیقت است و هر حقیقتی از حقائق بحسب استعداد و لیاقت خویش از آن انوار اقتباس مینماید اول من آمن روحی له الفداء بمنزله مه تابان بود که اقتباس انوار از آن شمس حقیقت نمود و سائر نفوس مهتدیه جلیله در آن کور بمنزله نجوم. و البهاء علیک (ع ع)