۲

هو الله

ای بنده‌گان جمال ابهی روايت كنند كه شخص نحريری در اعصار ماضيه كه بصفت صدّيقی موصوف بود و باحسن فضائل مشهور و معروف روزی داخل مسجد شد قاری اين آيه را تلاوت مينمود ”يا عبادی الّذين اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمة اللّه“ آن شخص نحرير بمجرّد استماع اين هدير نعره را بفلك اثير رساند كه يا بشری و يا طوبی و يا فرحا و يا طربا و يا فخرا و يا سرورا علی ما اسندهم الی نفسه و قال يا عبادی فرح و شادمانی نمود و فخر و كامرانی كرد باينكه عباد را نسبت بخويش داد يا عبادی فرمود يعنی ای بندگان من و از شدّت سرور مدهوش شد و بيفتاد حال عبدالبهاء شما را بای بنده‌گان جمال ابهی خطاب مينمايد ملاحظه نمائيد كه اين چه نسبت است و چه منقبت و چه عزّتست و چه موهبت بايد از شدّت سرور مانند طيور در اوج عزّت ابديّه پرواز نمائيد و عليكم التحيّة و الثناء ع‌ع