۶

هو الله

ای بهمن از خدا بخواه كه چون ابر بهمن گوهر فشان گردی و چون صحن چمن گلشن يزدان شوی و گل و ريحان بپروری نظر عنايت از ملكوت احديّت شامل و دريای عطا پر موج و مقدّس از ساحل نامه‌ات خوانده شد و مضمون معلوم گرديد در خصوص نامهای پيغمبران سؤال فرموده بوديد كه با وجود كثرت انبياء در قرآن معدودی قليل عبارت از هشت نفر مذكور حتّی حضرت مه آباد و زردشت مذكور نه و حكمت اين چه چيز است بدانكه در قرآن بيست و هشت پيغمبر بظاهر مذكور ولی فی الحقيقه كلّ مرموز زيرا از برای مظاهر مقدّسه دو مقام است مقام توحيد و مقام تحديد در مقام توحيد حقيقت واحده هستند در اينمقام ميفرمايد ”لا نفرّق بين احد من رسله“ مثلش مثل شمس است هر چند مطالع و مشارق متعدّد است ولكن شمس واحد است كه مشرق و لائح از كلّ است در اينمقام ذكر هر يك از انبيا ذكر كلّ است نام احمد نام جمله انبياست

و مقام ديگر مقام تحديد است و آن بحسب مراتب و شئون مظاهر مقدّسه است در اينمقام ميفرمايد ”تلك الرسل فضّلنا بعضهم علی بعض“ مثل اينمقام مثل بروج است كه آفتابرا در هر يك از آن تأثّری خاصّ و درجاتی از حرارت مختلف است چنانكه آفتاب را در برج اسد نهايت حرارت حاصل و در برج دلو و حوت حرارت معتدل پس معلوم شد كه ذكر بعضی از انبياء عبارت از ذكر كلّ است در اينمقام چيزی بخاطر رسد كه مادام چنين است چرا كفايت بذكر يك نفس از انبياء نشد و بس حكمت ذكر بيست و هشت چه چيز است اين معلوم است كه نظر بحكمتهای بالغه الهی در زمان ختمی مآب روحی له الفداء وقوعاتی دست ميداد و بمقتضای وقت و اقتضای حال وقوعات پيغمبران سلف نازل ميشد و بيان ميگشت لهذا ذكر بعضی از پيغمبران و وقوعات ايّامشان نظر بحكمت بالغه در قرآن عظيم شد و چون مقام نبوّت مقام افاضه و استفاضه است و در عالم خارج مثال مجسّمش كوكب قمر مكرّم است و ماه را در دور فلكی بيست و هشت خانه محقّق امّا حضرت مه آباد و حضرت زردشت در قرآن تلويحاً مذكور و نفسی تا بحال پی نبرده چنانچه اصحاب رس و انبيائشان ذكر نموده و اين رس رود ارس است و اين پيغمبران ذی شأن متعدّد بودند از جمله حضرت مه آباد و حضرت زردشت بود و البهاء عليك ع ع