۱۲

هو الله

ای بيدار هشيار ستايش و پرستش يزدان را نما كه ترا از گرداب پيمان شكن اهريمنان رهائی داد و در انجمن راستان در آورد اين گروه پرتو آفتاب نبينند و چون موش كور در كنج گور جای گزينند و گوش بآهنگ جان بخش جهان آسمان ندهند و چون مار كر در سوراخ تاريك و تنگ خزيدند و چون خواهند دانائی بنمايند و بينائی خويشرا بستايند گويند آفتاب درخشنده تاريك است و ماه تابان تيره در چشم هر دور و نزديك آهنگ مرغ چمن بد و آواز كلاغ و زغن خوش گلشن زار يزدان گلخن است و سر زمين خس و خاشاك گلزار و چمن

پس چهار گوهر چهار سو چهار جو چهار كو چهار جايگاه چهار روز در سخن پيشينيان و نياكان بسيار اختر چهارم آسمان چون روز چهارم چارم جايگاه روی بنمايد هر كه يزدانی يزدانی گردد و هر كه اهريمنی اهريمنی شود زيرا هر جانی چون از تن جدا گردد در روز آغاز بجايگاه آغاز رسد و بگذرد و از گوهر جهان خاك در گذرد روز دويم از جايگاه دويم از گوهر جهان روينده در گذرد روز سيّم از جايگاه سيّم جهان جانوران در گذرد در بامداد روز چهارم جايگاه مردمان چون مهر درخشنده جهان يزدان بتابد هر كه در گذرد بجهان خداوند مهربان پيوسته گردد والّا در تيرگی جايگاه جانوران ماند چهار روز چهار جايگاه است چه كه خورشيد جهان جان بر چهار جايگاه باندازه آن جايگاه پرتو بخش است دوستانرا يك بيك پيغام دوستی و پيام آشنائی برسان ع ع