۴۴

هو اللّه

ای احبّای الهی خبر پر مسرّت اتّحاد و اتّفاق احبّاء در اسكندريّه رسيد چه خبر خوشی بود كه سبب روح و ريحان عبدالبهاء گشت قسم بجمال قدم روحی لاحبّائه المتّحدين فداء كه فرح و سروری از برای عبدالبهاء جز بشارات اتّحاد و اتّفاق احبّا نه زيرا اسّ اساس امر اللّه وحدت و يگانگی و محبّت است كه بايد چنان قلوب و ارواح و انفس احبّاء اللّه را احاطه كند كه كلّ عبارت از يك هيكل رحمانی شوند و هر يكی جزئی از اجزاء و عضوی از اعضاء لهذا بايد و شايد و سزاوار چنين است كه هر يك خود را قربان يكديگر نمايند و فدائی همديگر شوند اگر احبّا باينمقام بلند اعلی رسند آنوقت جنّت ابهی در قطب امكان خيمه و خرگاه زند و كوه و دشت و صحرا رياض ملأ اعلی شود آه وا شوقی لتلك الموهبة العظمی و ظماء قلبی لذلك الماء العذب الفرات.

ای احبّای الهی قدری تأمّل و تفكر در عنايات جمال مبارك نمائيد كه آن ذات مقدّس تحمّل صد هزار محن و آلام فرمود و ايّام مباركش جميع بصدمات شديده گذشت تا آنكه نفوسی مبعوث شوند كه در ظلّ كلمة اللّه المطاعه آيات توحيد گردند و بيّنات تفريد مظاهر محبّت گردند و مطالع انوار الفت از بيگانگی بگذرند و بيگانگی حقائق و نفوس نورانيّه پی برند علم اتّحاد بر افرازند و خيمه اتّفاق بلند كنند جام صهبای وحدت اصليّه در دست گيرند و در انجمن توحيد رقص كنان جنود اختلاف را شكست دهند

ای احبّای الهی آيا از اختلاف در هيچ عهدی ثمری اثری بار و بری لا و اللّه هميشه اختلاف ريشه كائنات را بر انداخت و ائتلاف مطموره امكان را معموره لامكان نمود قوّت جامعه محيط بر قوای قامعه بوده و وحدت قلوب كاشف كروب پس شب و روز تضرّع و ابتهال نمائيد و از حضرت ذوالجلال طلب صفای قلوب و وفای نفوس كنيد اگر يكی از احبّا قصوری نمود عفو ربّ غفور را بخاطر آريد و مخالفت نفس شرور نمائيد زيرا نفس در غايت غرور است اعاذنا اللّه و ايّاكم من هذا المغرور زمام از دست گيرد و در ميدان طغيان جولان كند چاره جز تضرّع و ابتهال نيست و دوائی جز عجز و نياز نه ”انّ النفس لامّارة بالسوء الّا ما رحم ربّی“ و عليكم البهاء ع ع