۷۴

هو اللّه

ای ياران روحانی عبدالبهاء مدّتی بود كه از اختلاف و عدم ائتلاف احبّا در مدينة اللّه قلب محزون بود و دل پرخون لهذا عبدالبها را مكاتبه و مخابره با احبّای مدينه مستمرّاً نبود ولی چون اين ايّام از گوشه و كنار بشارت ائتلاف ابرار مسموع يار و اغيار گرديد لهذا بشكرانه اين قلم بذكر آن بندگان پروردگار پرداخت تا اعتصام بعروه وثقی تزييد يابد و الفت و اتّحاد در ميان ياران ازدياد جويد

يا حزب اللّه جمال مبارك پنجاه سال گهی در تحت سلاسل و اغلال بود و گهی مبتلا بعقوبت فجّار عاقبت در ايران اسير زندان گشت و بعد از تالان و تاراج و صدمات فوق الطاقه سرگون بعراق گرديد و مدّت اقامت در عراق دمی نياسود و شبی در فراش امن و امان راحت نفرمود همواره هدف سهام بود و در خطر عظيم از تطاول دست عدوان دو بار بنفی بلاد بلغار گرفتار گشت و بعد از مدّتی در سجن اعظم قرار يافت و قريب بيست و پنج سال در آن زندان مظلوم آفاق گشت مصائب و بلايای حضرت مقصود را كتب و زبر گنجايش ندارد

مختصر اينست كه در ايّام حيات آسايش بكلّی مفقود جميع اين بلايا و محن و رزايا را جمال موعود تحمّل فرمود تا در ميان بشر وحدت انسانی تقرّر يابد و اتّحاد و يگانگی تأسيس جويد و بنياد اختلاف و بيگانگی بكلّی بر افتد در جميع الواح تحريص و تشويق و تصريح فرمود كه فلاح و نجاح حصر در وحدت عالم انسانيست كه بايد مانند بارقه مصباح صباح در آفاق منتشر گردد زيرا در هر ظهوری كه اشراق صبح هدی شد موضوع آن اشراق امری از امور بود در ايّام ظهور حضرت كليم موضوع شريعت اللّه اطاعت و انقياد ربّ الجنود بود و احكام در نهايت سختی و گران اينست كه در قرآن ميفرمايد ”ربّنا لا تحمل علينا اصرا كما حملته علی الّذين من قبلنا“ و در يوم اشراق نيّر منير حضرت مسيح موضوع و اساس شريعت آن صبيح مليح حسن اخلاق و ائتلاف و وفاق و عدم انتقام از اهل نفاق و شقاق بود لهذا ”من ضرب علی خدّك الايمن حوّل له الايسر“ فرمود و در يوم ظهور جمال محمّدی موضوع امر و اساس دين اللّه كسر اصنام و منع عبادت اوثان و تحقير فراعنه و اذلال طواغيت بود

و در يوم ظهور حضرت اعلی منطوق بيان ضرب اعناق و حرق كتب و اوراق و هدم بقاع و قتل عام الّا من آمن و صدّق بود امّا در اين دور بديع و قرن جليل اساس دين اللّه و موضوع شريعت اللّه رافت كبری و رحمت عظمی و الفت با جميع ملل و صداقت و امانت و مهربانی صميمی قلبی با جميع طوائف و نحل و اعلان وحدت عالم انسانست حتّی بيگانه آشنا بود و اغيار يار شمرده گردد با جميع افراد بشر از هر ملل و نحل بايد بنهايت دوستی و راستی و امانت و ديانت و الفت و اتّحاد معامله گردد حال اين صبح نورانی امر اللّه و اين كوكب رحمانی دين اللّه آيا انصاف است كه بغمام اختلاف بين احبّا و عدم اتّحاد مستور و پنهان گردد لا واللّه

بلكه جميع ما بيگانگانرا جان فشانی نمائيم تا چه رسد بآشنا اغيار را بايد بپرستيم تا چه رسد بيار هذه شريعة اللّه و دين اللّه و امر اللّه فی هذا القرن الجليل و العصر العظيم اميد چنانست كه احبّای عراق مانند چراغ مستنير از اشراق گردند و همواره بدرگاه جمال مبارك التجا نمايم و آن ياران رحمانيرا موهبت آسمانی خواهم كه هر يك از افق تقديس چون ستاره بدرخشند و مانند نسيم مهبّ عنايت هر افسرده و پژمرده‌ئی را روح حيات بخشند و عليكم البهاء الابهی ع ع