۷۷

هو اللّه

ای ثابت بر پيمان ايمان و ايقان مانند شجر بوستان است و افعال و اعمال ممدوحه در كتاب بمثابه ثمر سراج را نور ساطع لازم و نجوم را شعاع لامع واجب. از خدا خواهم كه ياران الهی را بر آنچه لائق و سزاوار اصفيا است موفّق فرمايد و از آن گلهای روحانی نفحه تقديس منتشر فرمايد و هر يك از ياران چون باهل غرور مانوس گردد بايد بنهايت مهربانی و سرور سبب تنبّه او شود و علّت تذكر او گردد.

اجتناب بر دو قسم است يك قسم حفظاً لامر اللّه است و اين بايد بروح و ريحان باشد نه بغلظت و شدّت. و قسمی ديگر از روی غلظت و آن مقبول نه. و امّا تبليغ بايد بحكمت مجری گردد و بخوشخوئی و خوش رفتاری و مهربانی حصول يابد و اگر چنانچه بشروطی مشروط شود تبليغ قليل الوجود گردد.

و امّا در محافل منعقده بايد بكلّی مكالمات خارجه واقع نگردد بلكه مصاحبت محصور در ترتيل آيات و قرائت كلمات و اموريكه راجع بامر اللّه است باشد مثل بيان حجج و براهين و دليل واضح مبين و آثار محبوب العالمين و نفوسيكه در آن محفلند قبل از دخول بايد بنهايت نظافت آراسته و توجّه بملكوت ابهی نموده در كمال خضوع و خشوع وارد گردند و در حين تلاوت صمت و سكوت كنند و اگر نفسی مكالمه خواهد بايد در نهايت ادب برضايت و اجازت اهل مجلس در كمال فصاحت و بلاغت نمايد و عليك التحيّة و الثناء ع ع