طهران

هُو اللّه

ای ثابتان بر پيمان، نامه شما رسيد ولی عبدالبهاء دقيقه‌ ئی آرام ندارد از جهتی هجوم اعدای خارج و از جهتی ديگر ظلم و عدوان بيوفايان. و از جهتی خبرهای پر کدر از اطراف. و از جهتی تمشيت امور در جميع اکناف. و از جهتی مکاتبه ليل و نهار علی الخصوص تحمّل جفای بيوفايان که بانواع دسائس و وساوس که بواسطه نفوس خفيّه القاء شبهات مينمايند. و هر روز يک رکنی را خراب ميکنند. ملاحظه نمائيد که عبدالبهاء در چه گردابی غوطه ميخورد با وجود اين جواب نامه شما مينگارد.

سؤال فرموده بوديد از نفوسی که وقتی از اهل ايمان بودند بعد منحرف شدند که حقيقت حالشان چگونه است اين نفوس در بدايت مؤمن بودند. ولی بسبب افتتان و امتحان منحرف گشتند. انّ الحقّ يبدّل النور بالظلمة و يبدّل الظلمة بالنور. و اين احتجاب منبعث از اخلاق و اعمال است. و الحقّ يبدّل السيّئات بالحسنات و يبدلّ الحسنات بالسيّئات. مثلاً سراج روشن بوده ولی از ارياح امتحان و افتتان خاموش شده، صحيح و سالم بوده ولی از باد خزان گرفتار علل مزمنه گرديده، جسم تر و تازه بوده عظام رميم گشته. ذلک بما اکتسبت ايديهم. و الّا حقّ مهربانست و مليک ملکوت غفران و آنچه از پيش اگر امر خيری از آنان صادر عرض بوده. اساسی نداشته و لا عبرة فی الاعراض حبطت اعمالهم. و امّا مقدار ربح در معاملات نقديّه حضرت اعلی روحی له الفدا تنزيل تجارتی را مشروع فرمودند. امّا جمال مبارک بقدر امکان بتخفيف امر فرمودند. و اگر نزاع و جدال حاصل گردد حکمش راجع به بيت عدل است. و امّا در خصوص ربح غير جائز ربح فاحش است. و عليکم البهاء الابهی ع‌ع