مازندران اماء رحمن عليهنّ بهاء اللّه الابهی

هُو اللّه

أيّتها المؤمنات أيّتها القانتات أيّتها المنجذبات، کشور مازندران موطن حضرت رحمن است و اقليم طبرستان منبت شجره مبارکه يزدان. اماء مازندران ورقات طيّبه دوحه حقيقتند و ثمره شجره عرفان و محبّت، روحشان منجذب و قلبشان مشتعل، بصرشان حديد و سعيشان مقبول ربّ مجيد. لهذا اين عبد بذکرشان پرداخت و بملکوت عزّت آهنگ تضرّع و ابتهال افراخت که ای دلبر آفاق اين جمع نساء ترا کنيزانند و از شدّت محبّتت اشک ريزان و از کمال شوق کف زنان و پا کوبان افروخته‌اند و جان سوخته. و از ماسوای تو دو ديده دوخته. ای دلبر مهربان اين ورقات قانتات را پرشور و شعله نما تا از لمعه نور در صحرای طور اقتباس کنند. و ربّ ارنی گويان يوم لقا را احساس نمايند پروردگارا هر چند ايّام غيبت است ولی اين قرن عظيم ترا عصر ظهور است و اين صحرای وسيع وادی ايمن و شعله طور پروردگارا فيض ابدی بخش و فوز سرمدی ده تا بخدمت امرت قيام نمايند و آن کشور را بجليل اکبر دلالت کنند. توئی دهنده و بخشنده و مهربان. حيفا ٤ آب ١٩١٩ ع ع