طهران

بواسطه امين جناب ميرزا عبد اللّه مطلق من اهل طاء عليه بهاء اللّه الابهی

هُو اللّه

ای بنده صادق جمال مبارک، نامه‌ ئيکه از زنجان مرقوم نموده بودی وصول يافت. الحمد للّه در نهايت روحانيّت بعراق و همدان و طهران و قزوين مرور نمودی. و جميع ياران الهی را در نهايت ثبوت و رسوخ يافتی.

مشاهده جمال و کمال دوستان سبب سرور دل و جان گردد و اين از اعظم نعمای الهی. الحمد للّه از آن بهره و نصيب يافتی. مدّتی بود که بظاهر از زنجان خبری نبود حال که شما بديدن ياران رفتيد. الحمد للّه که خبر خوشی رسيد آنخطّه پاک کشور تابناک است. سرور ابرار و قدوه اخيار مهبط اسرار و مظهر انوار. حضرت حجّت در آن کشور باعلای امر جليل اکبر قيام فرمود و جمع کثيری را بنفحات ايمان مشام معطّر فرمود. هزاران نفوس جان در سبيل الهی فدا نمودند لهذا عبدالبهاء همواره منتظر آن که اين خونهای معطّر مثمر ثمر شود و آن کشور منوّر گردد حال الحمد للّه جناب ميرزا عبدالوهّاب بروحی جديد قيام نمودند.

و همچنين نفوس مبارکی مقرّب درگاه الهی هستند اميد چنان است که نسيم بيان روح بخش مخلصين اموات غير احياء را حياتی جديد بخشد تا بازماندگان شهداء حجبات مظلمه أهل اوهام را بدرند و جمال نورانی را که شرق و غرب روشن نموده مشاهده کنند. حيف است که آنخطّه جليل از فيضان نيسان هدايت ممنوع ماند. قلب عبدالبهاء نهايت تعلّق ببازماندگان شهداء دارد. و بدرگاه الهی عجز و نياز مينمايد که ای پروردگار مهربان اين بازماندگان نهالهای گلشن شهادتند. بامطار فضل و موهبت تر و تازه فرما تا بنهايت لطافت و طراوت مبعوث گردند و شمع شهدای بزرگوار را روشن کنند و کشت زار آمال فدائيان را سبز و خرّم فرمايند. عبداللّه انصاری ميگويد ”الهی اگر کاسنی تلخ است از بوستان است“ اميدم چنان است که گل و ريحان گردند و سوسن و ضيمران شوند. خدايا مطلق را آزاد کن و مؤيّد بالطاف بی پايان نما تا در آن صفحات شمعی برافروزد و حيات تازه بدمد. و عليه البهاء الابهی ٢٤ صفر سنه ١٣٣٩عبدالبهاء عباس