طهران

بواسطه جناب شهيد ابن اسم اللّه الاصدق عليه بهاء الابهی
مشهد اعضای محترم محفل روحانی عليهم بهاء اللّه الابهی

هو اللّه

ای نفوس مبارکه، نامه شما رسيد و بشارت عظمی داشت که محفل روحانی تأسيس رحمانی شد و نفوس مبارکه حاضر مجمع نورانی، مکاتبه باطراف متداول گشت و دستگيری فقرا متواصل و خمودت و جمودت بکلّی زائل، محفلها در تکاثر و حاضرين در تزايد و عون و عنايت حضرت احديّت شامل بر کلّ. جناب آقا ميرزا احمد قائنی آن هيکل نورانی و آن نفس رحمانی در بحبوحه حرب بين دول و ملل بنهايت مشقّت خود را بساحل ارض مقدّس رساند. و چون راهها مقطوع بود اقامت در عتبه مبارکه نمود و با کمال انجذاب و اشتعال بباغبانی روضه مبارکه قيام نمود شب و روز آرام نداشت و در حين سقايه مسجد الحرام در بحر مناجات مستغرق بود. سنگ و کلوخ را بحرکت مياورد و ثبوت و رسوخ مينمود. عاقبت احساسات روحانی و بشارات آنجهانی چنان او را احاطه نمود که روح تحمّل ننمود. قالب جسمانی ترک نمود و اين قميص ترابی را واگذاشت و با هيکل نورانی باوج آسمانی پرواز نمود. و عليه و علی الکلّ البهاء الابهی.

نفوس اجله‌ ئی که در سنه ماضيه بمعاونت فقرا پرداختند از الطاف حقّ ميطلبم که انفاقشان ”کحبّة انبتت سبع سنابل و فی کلّ سنبلة مئة حبّة و اللّه يضاعف لمن يشاء“ گردد. عکّا ٧ می ١٩١٩ ع‌ع