هو الابهی الابهی

ای زجاجات سراج وهّاج پيمان، حقائق مقدّسه که ثابت بر ميثاق و مقتبس از اشراقند چون زجاجات نورانيّه محلّ سطوع شمس پيمانند انوار عهد اشراق بر آن زجاج نمايد و از زجاج بر آفاق اينست که ميفرمايد ”وفی أنفسکم أفلا تبصرون“ چون نظر بر آفاق نمائی پرتو اشراق بينی. ليکن مرکز اين أنوار قلوب ابرار ”سنريهم آياتنا فی الآفاق و فی انفسهم حتّی يتبيّن لهم أنّه الحقّ“

جناب قابل عليه بهاء اللّه در رسائل خويش ذکر ياران ثابتان نموده که هريک گلشن محبّة اللّه را گلی معطّرند و انجمن معرفة اللّه را شمعی منوّر. زبانشان بترتيل آيات توحيد دمساز و قلبشان بملأ ملکوت ابهی همراز، شب و روز بآتش جان سوز پرده سوزند و در محفل انس شمع شب افروز، دمبدم همدم ذکر جمال قدمند و در ظلّ تربيت مربّی امم. بوستان حقائق را شقائقند و آوارگان کوی دوست را يار موافق. بخدمت ياران مفتخرند و بعبوديّت آستان مقدّس مشتهر. گاهی تلاوت آيات کنند و گهی ترتيل مناجات، دمی از موهبت رحمن بخندند و گهی بر حال آن مظلوم بگريند، روزی چون شمع برافروزند و شبی چون پروانه بال و پر حول سراج ميثاق بسوزند. اين از فضل بيمنتهای حضرت يزدان است که بچنين موهبتی مخصّص گشته‌اند و بچنين عنايتی موفّق ”تؤتی من تشاء و تعزّ من تشاء و تختصّ برحمتک من تشاء“

ای ياران فضل و جود حضرت معبود چون گنج روان است و فيض بی پايان فرصت را از دست مدهيد و وقت را غنيمت شمريد و از معين سلسبيل عنايت نوشيد. توجّه بملکوت غيب کنيد و از حقيقت لاريب بهره و نصيب جوئيد. اين جهان لانه مرغان ترابی است نه آشيان طيور الهی. عالم خاک است نه جهان تابناک. پس بجان پاک زنده گرديد و آهنگ ملکوت افلاک کنيد و تبتّل نمائيد. و تذلّل و ابتهال جوئيد و به بندگی عتبه مقدّسه چون عبدالبهاء در کمال محويّت و فنا قيام کنيد تا روی را بر خاک عجز و نياز نهاده ”ما عبدناک حقّ عبادتک“ گوئيد و ”ما عرفناک حقّ معرفتک“ بر زبان رانيد. هيکل اين عبد برداء تذلّل مزيّن است نه قميص تدلّل وهامه اين حقير بتاج عجز و نياز مفتخر است نه ناز و امتياز. کلّ بند‌گان آستانيم و چاکران جانفشان عزّت و بزرگواری و عظمت و کبريائی سزاوار درگاه پروردگار است و آنچه منقبت عبد است و مفخرت مرکز عهد عبوديّت درگاه احديّت است و بند‌گی آستان ربوبيّت اين تاج اکليل جليل است و اين سراج روشنی عبد منيب.

جهان اليوم بنور عبوديّت روشن است و بگلهای رقيّت گلشن تا توانيد شريک عبدالبهاء شويد و نديم اين مستغرق بحر محو و فنا. و البهاء عليکم ٢٦جماد الثانی سنه ١٣١٧ ع‌ع