طهران بواسطه جناب امين

جناب ميرزا الياس کاشانی عليه بهاء اللّه الابهی

هو اللّه

ای ثابت بر پيمان، نامه‌ ئی که بجناب امين مرقوم نموده بودی ملاحظه گرديد. اين نامه بنهايت خلوص و خير‌خواهی امراللّه مرقوم شده بود.

جناب امين بسيار از شما راضی و نهايت ستايش مينمايد از مصائب و بلايای وارده محزون و مغموم مشو در ره عشق پست و بالاهاست جام بلا نصيب اهل وفا و اخوان صفا.

هذه من سنّة ربّک فی جميع القرون و الأعصار تا انقطاع اين نفوس مبارکه و جان فشانی عاشقان جمال ذوالجلال در حيّز ظهور واضح و مشهود گردد.

ملاحظه کن که نفس مقدّس مبارک روحی لاحبّائه الفداء چه قدر بلايا و رزايا تحمّل نمود. صهباء بلا از هر جام سرشار نوشيد و هدف سهام و سنان اهل بغضا گشت. شبی نيارميد و دمی سر ببالين راحت ننهاد گهی زير زنجير بود و گهی مبتلا بدست تطاول هر يزيد پليد. گهی سرگون عراق بود و گهی منفی ممالک بلغار و عاقبت بيست و پنج سال مسجون قلعه عکّا. پس بايد احبّای الهی نهايت شکرانه بدرگاه خداوند يگانه نمايند که تأسّی بجمال مبارک نمودند و از جام بلا بهره و نصيب بردند. از اطوار بعضی نفوس دل‌گير مباش محتسب حقيقی در کار است. جميع اينها بگذرد و افق حقيقت از هر ابری صاف و مبرّا گردد اگر کسی قصوری نمايد ظلم بر نفس خويش نموده عاقبت نادم و پشيمان گردد. وعليک البهاء الابهی عبدالبهاء عباس