هو اللّه

¹ اوّل فريضه اصحاب شور خلوص نيّت و نورانيّت حقيقت و انقطاع از ما سوی اللّه و انجذاب بنفحات اللّه و خضوع و خشوع بين احبّا و صبر و تحمّل بر بلاء و بندگی عتبه ساميه الهيّه است و چون باينصفات موفّق و مؤيّد گردند نصرت ملکوت غيب ابهی احاطه نمايد ثانی فريضه اثبات وحدانيّت جمال غيب ابهی و مظهريّت کامله ربّانيّه حضرت نقطه اولی و عبوديّت محضه صرفه ذاتيّه کينونيّه باطنه حقيقيّه صريحه عبدالبهاء بدون شائبه ذکری دون آن و هذه غايتی القصوی و منتهی معارجی العليا و جنّتی المأوی و هی نور وجهی و منية قلبی و شفاء صدری و قرّة عينی و رواء غلّتی و برد لوعتی و برء علّتی و من اعتقد بغير هذا فقد خالف عبدالبهاء ثالث فريضه ترويج احکام الهيّه در بين احبّا از صلاة و صيام و حجّ و حقوق و سائر احکام الهيّه بالتمام و همچنين دائماً تشويق و تحريص کلّ احبّا بموجب نصوص قاطعه الهيّه بر اطاعت و خدمت سرير سلطنت عادله شهرياری و صداقت و امانت در خدمات اعليحضرت دادپرور تاجداری و تمکين اولياء امور حکمرانی رابع فريضه حفظ و صيانت عموم احبّاء در جميع موارد و مواقع و تمشيت امور عموميّه از قبيل تربيت اطفال و تهذيب اخلاق و تعليم علوم نافعه از جميع جهات و تأسيس مدارس و مکاتب بجهة ذکور و اناث و تکفّل فقراء و ضعفاء و صغار و ايتام و ارامل و ايامی و تدبير وسائط صنعت و کسب و توسيع احوال عموم خامساً منع عموم از آنچه سبب فتنه و فساد و عدم مداخله در امور سياسيّه بالکلّيّه و عدم مکالمه در اين خصوص ولو بشقّ شفه و دلالت بر تمکين در جميع احوال و سکون و محبّت و دوستی با عموم سادسا مدارا با اهل فتور و تشبّث بجميع وسائل در ارجاع آن نفوس بر ميثاق حضرت رحمن ع‌ع